Hoi meiden, Het is heel gek misschien maar ik heb sinds een week een soort van heimwee gevoel naar het zwanger zijn, de bevalling en de aandacht in de kraamtijd. Ik vraag me af of meer vrouwen daar last van hebben? Ik weet dat er in de toekomst als het misschien zo mag wezen er nog een kleintje bijkomt, en ik geniet nu van elke dag. De eerste weken zijn best zwaar geweest maar ben dat gewoon vergeten en denk nu had ik er maar meer van genoten. Zelfs van de mindere dagen Ook ben ik afgelopen vrijdag op nacontrole geweest bij de VK, wat eigenlijk niet echt nodig bleek achteraf. Ik had namelijk niet zoveel vragen en ik had het idee dat de verloskundige zoiets had van wat doe je hier en denk je dat jij een speciaal iemand bent geweest ! Ik zelf vind van wel, en ik vond en vind nog steeds dat de hele wereld mag weten dat hier voor mij een heel speciaal kindje is geboren , dat heeft elke moeder wel. Het doet me gewoon alleen een beetje pijn dat het normale leven weer gaat beginnen en misschien toch nog steeds de hormonen! Wat een verhaal he, pfff maar ik ben het wel even kwijt. Ik ben benieuwd of ik de enige ben! Liefs Karinnetje82.
Snap wel wat je bedoel, ik heb het zelfde bij de tweede! het speciale is eraf na zoveel weken. In het begin is iedereen met je bezig, je word gebeld, mensen komen op bezoek en alles draait om jou en de kleine spruit. Na de kraamweek zakt dat af, en lijkt het net of niemand meer naar jullie omkijk, of alles weer 'normaal' is terwijl jij nog helemaal op je roze wolk zit of wil blijven zitten Verwoord ik het zo een beetje goed? Het duurde bij mij 4 weken voordat ik eindelijk de blauwe slingers kon verwijderen, vond het verschikkelijk dat het gewone leven weer begonnen was hihihihi
Ow dat gevoel had ik ook een beetje hoor . Zeker op de laatste uitgerekende dag dan wordt je constant gebeld en zo . Als je op visite ben dan wordt je vertroetelt . Maar ik sleepte 27 kilo extra gewicht mee dus was wel blij dat ik was bevallen . Maar ik herken het wel hoor . Je voelt je iets minder speciaal . Maar je bent wel moeder geworden en dat voelt heerlijk .
Gelukkig ben ik niet de enige En je hebt er inderdaad nog iets veel mooiers voor terug en daar gaat het natuurlijk allemaal om! Ik had het ook met de slingers en kaarten weghalen, ik dacht eerst dan halen we de versiering weg en dan over een aantal weken de kaarten maar mijn vriend die dacht dat hij er goed aan had gedaan om alles in 1x op te ruimen. Ik kwam beneden en hij stond heel trots te kijken zo van netjes he! Terwijl ik daar nog helemaal niet klaar voor was, we hebben het nog net niet terug gehangen . Ik moet dankbaar zijn dat ik zulke mooie herinneringen heb en er breken nu ook hele leuke tijden aan.
Ik ging ook erg hiulen toen de kraamzorg wegging en toen ik mijn zwangerschapskleding zag . Ik dacht ook van tis allemaal voorbij . Terwijl ik dacht op het einde pff ik wil bevallen . Bij mij hangt er nog 1 ballon en de borden staan nog in de tuin .
haha ik heb dat nog steeds een beetje hoor. je geniet van je kleintje maar je beseft je pas later hoe het bijzonder allemaal was het zwanger zijn en de tijd erna!
Ik heb het ook, mis echt de zwangerschap. Ik ben er een beetje doorheen gesjeesd en deed gewoon al mijn normale dingen, terwijl ik nu een beetje spijt heb dat ik niet meer heb genoten Ben zelfs een beetje jaloers als ik zwangere vrouwen zie Maar ben natuurlijk super blij met mijn kleine meid!
De slingers voor het raam en de kaarten aan een lijn gingen hier ook pas na een maand weg. De ballonnen na een maand of 4/5, toen waren ze bijna helemaal leeg en zag het er niet meer uit . We hebben er nog 1 bewaard. Ik vond de 6 weken controle ook echt een afsluiting van de hele zwangerschap en bevalling. Heb nog even met de verloskundige de bevalling doorgenomen en besproken hoe blij ik was dat ondanks alles alles helemaal goed is gegaan! Als ik zie hoe Eva nu is, ben ik daar zo ontzettend blij mee! (ze is nogal actief en druk en erg snel met alles, terwijl ze bijna verlamd was aan 1 arm en dan had het er heel anders uitgezien voor haar) Ik kan ook wel een beetje jaloers zijn op zwangeren, maar we willen ook al weer een tijdje zwanger raken (eigenlijk meteen nadat Eva er was). Ik kan me haast niet voorstellen dat een volgende zwangerschap net zo bijzonder is als die van Eva. Maar inderdaad, voor een verloskundige is elke geboorte wel bijzonder, maar toch 1 van de velen. Voor jezelf is het zo superbijzonder en dat is natuurlijk heel logisch! Je wil wel van de daken schreeuwen hoe blij je wel niet bent! En voel je niet schuldig als je soms iets minder geniet/hebt genoten, dat komt echt door de hormonen. Ik heb er erg last van gehad en ben de eerst maand zo vaak boos geweest op Eva. Niet voor te stellen als ik haar nu zie! (dat boos worden komt straks wel weer denk ik )
Ik had het vorige week toen ik voor het eerst ongi werd, toen was het voor mij helemaal het einde van een mooie periode (al liep ik op mijn tandvlees de laatste weken van de zwangerschap ) Maar gewoon de spanning, benieuwd naar je kindje, samen de bevalling beleven, je dierbaren bellen en hun reacties ervaren, de kraamweek enz..en zoals je zegt, je kleding opruimen van de zwangerschap. Maar nu ik ongi geworden ben, besefte ik dat dit ECHT het einde van dat alles was. Nu is dat hoofdstuk definitief afgesloten..soms spijtig maar ik kijk er ook ontzettend naar uit om zijn eerste woordjes te horen, zijn eerste stapjes te beleven enz
Haha ik was geheid in huilen uitgebarsten, heb ook alles zelf opgeruimd en het geboortebord hangt nog steeds in de voortuin (haha).
Ja, je kan het beter zelf opruimen. Hij stond me ook echt zo aan te kijken van doe even normaal maar zij snappen dat niet zo goed denk ik. Hier hangt alleen nog een helium ballon, die is wonder boven wonder nog steeds goed! Dus toch nog iets. Het helpt wel dat er meer vrouwen zijn die zich zo voelen, Mij bekruipt me ook wel eens dat jaloerse gevoel als ik een zwangere vrouw zie lopen. De tijd gaat ook gewoon erg snel, vooral als je ergens van geniet lijkt het wel. Ach, Wie weet mag ik het nog een keer meemaken allemaal, en dit vind ik ook een erg leuke tijd hoor. Hij is echt al hele verhalen aan het brabbelen, en hoe verliefd hij me aankijkt als ik de fles aan het geven ben!
Echt, ik mag van geluk spreken dat ik een jaar lang niet zwanger mag worden ivm de keizersnee (moet een jaar de tijd krijgen om te helen), want anders was ik het alweer geweest. Ben gewoon echt jaloers op zwangere vrouwen!
Het is een heel bijzondere gebeurtenis en ik ben dankbaar dat ik het mee heb mogen maken. Ik mis het niet en ik ga het ook niet nog eens meemaken. Nu genieten van mijn dochtertje. Langzaam ook weer verder met mijn eigen leven. Cursus volgen, andere baan. Gewoon een leuke moeder voor Vera zijn.
Dat heb ik nu ook, behalve de andere baan. Als ik een zwangere vrouw zie ben ik zo blij dat mijn babietje fijn in mijn armen / wieg / maxicosi ligt! Dat ik weer een trap op kan rennen, me weer bijna voor 100% op mijn werk kan inzetten, dat ik haar eindelijk na 9 maanden eindelijk echt bij me kon hebben, weer mijn eigen lijf terug heb... (ja, ik vond het zwanger zijn behoorlijk abstract...) Inderdaad, het was bijzonder en had het niet willen missen en mijn zwangerschap ging eigenlijk perfect maar kan er geen heimwee naar hebben. Vond het wel geweldig om dat dansende babietje te voelen en te zien van binnen, wat een wonder en leve de 4D echo's! Maar ik vind het veeel fijner om met mijn man nu te zitten en samen te genieten van ons kindje, ipv dat ik er mee rondliep en hij het alleen aan mijn buik kon voelen. Nu is ze echt van ons samen. Geniet van elke dag, maar ben ook blij dat ons leven weer is zoals eerst + iets heel moois erbij
Op zich de zwangerschap zelf mis ik ook niet . Pijnlijke bekken en gewrichten ,moe en last van zuur enz... . Maar ik mis soms ook dat ukkie wat lekker in je baarmoeder zat te fiemelen .