Help? Kinderwens??

Discussie in 'Zwanger worden' gestart door Rosenieuw, 26 mei 2022.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Rosenieuw

    Rosenieuw Lid

    4 apr 2022
    53
    3
    8
    Vrouw
    Hoi allemaal… Toch wel moeilijk voor mij om dit te delen. Ik heb al 2-3 jaar een enorme kinderwens. Het is nu zo erg geworden dat ik nu nu zwanger wil zijn dat ik er echt gek van word. Nu kan het helaas niet nu nu gebeuren… de ander wil toch nog even wachten, maar ik word helemaal gek… Hoe kan ik dit gevoel onderdrukken? Het gevoel van nu nu zwanger willen zijn vreet echt aan me en als ik kinderen zie vind ik het zo lastig… Beide mijn zussen hebben nu 2 babies en ik voel me daardoor nog meer… ja hoe zeg je dat… ik merk dan gewoon dubbel van ohja ik heb nog altijd geen kindje… Ik kan er ook niet echt met iemand over praten… Ik voel me er ergens heel eenzaam dus doe ik een poging hier…
     
  2. DBoer

    DBoer Bekend lid

    4 jan 2022
    802
    784
    93
    Vrouw
    Ach meid, ik kan me nog zo herinneren hoe dit voelt! Ik heb ook een jaar of 3 in hetzelfde schuitje gezeten als waar jij nu in zit. Ik was er al zó enorm aan toe maar mijn partner helaas nog niet. Ik vond dat erg lange en soms moeilijke jaren, voelde me daarin ook heel eenzaam omdat al mijn vriendinnen ook al allemaal kinderen hadden en ik als enige niet.

    Wat mij vaak hielp om mijn zinnen en focus te verzetten was het vooruit plannen van grotere, leuke dingen die je niet zomaar zou doen als je dan zwanger bent. Bijvoorbeeld (vlieg)vakanties/reizen/concerttickets in het buitenland. En voor ons helemaal een lange termijnplanning(zeker ook nog eens door uitstel ivm corona) onze bruiloft. Naar die dingen keek ik dan heel erg uit, en hoewel dat de pijn van de sterke wens natuurlijk niet wegnam, gaf het me wel andere doelen en daarmee focus om naar uit te kijken. Het hakte de tijd voor mij ook in kortere blokjes ipv in een klap het 'nog jaren moeten parkeren van je kinderwens'.

    Tegelijkertijd is het ook heel belangrijk om in gesprek te blijven met je partner. Hoe ziet hij de toekomst voor zich, hoe zie jij die? Is er ergens een middenweg te bewandelen? Het hielp mij om op een gegeven moment samen ook een moment vast te stellen om er wel voor te gaan, ipv dat dat steeds maar in het midden hing wanneer het eindelijk zo ver zou zijn.

    Heel veel sterkte!❤️
     
    9gag, Leraje en Rosenieuw vinden dit leuk.
  3. Rosenieuw

    Rosenieuw Lid

    4 apr 2022
    53
    3
    8
    Vrouw

    Bedankt voor je lieve en hulpvolle antwoord.❤️ Ik probeer inderdaad ook afleiding te zoeken en je hebt gelijk, lange termijn dingen die niet zwangerschapsgerelateerd zijn zullen wel de focus er af kunnen halen tijdelijk. Ik ga dat ook eens echt proberen te doen.

    Ik vind het gewoon zo lastig… Ik voel me zo incompleet zonder een kindje. En het wordt dan nog benadrukt door mijn omgeving. Die zijn wel zover. Ik ben bijvoorbeeld de enige zus zonder kind en ook de buitenwereld zegt dan vaak en ‘nu jij he! Het is goed geweest zo, tijd voor een baby’ en dan denk ik… Alsof ik dat niet dolgraag wil. Ik voel me daardoor zo enorm eenzaam… En vooral omdat ik er ook met niemand echt over kan praten. Mijn partner is ook niet van de woorden of het echt goed ‘praten’ en hij heeft nog een proces van zelfontwikkeling te ondergaan voor het zover is.

    Maar ook elke keer als ik die minipil inslik, walg ik er echt van. Ik slik het met zoveel moeite en dan denk ik er aan dat ik het slik om geen baby te krijgen die ik eigenlijk dolgraag wil… Bedankt dat ik er met je over kan praten. Dat lucht gewoon al heel erg op… ❤️
     
    DBoer vindt dit leuk.
  4. 9gag

    9gag Lid

    31 mei 2022
    11
    0
    1
    Vrouw
    Hi Rosenieuw,

    Ik zit momenteel in vrijwel dezelfde situatie als jij. Ik ken ook letterlijk niemand (van wie ik weet dat) die in dezelfde situatie zit in het offline leven. Dat was voor mij de reden om vandaag lid te worden van het forum. Hoewel ik dit heel rot voor jou vind, ben ik voor mezelf wel een soort opgelucht dat er meer mensen in deze fase vastzitten.

    Dat gevoel van die pil innemen, zo herkenbaar ja! En die brutale buitenwereld met hun rotopmerkingen. Echt heel vervelend. En het gevoel hebben in sommige kringen de enige te zijn zonder kids, jep, die herken ik ook!

    Ik heb zelf nog niet een manier gevonden om hier goed mee om te gaan, alhoewel ik moet toegeven dat sommige weken beter gaan dan anderen. Het ging eigenlijk 2 a 3 weken best wel goed, weinig aan gedacht, weinig mee bezig geweest, maar sinds gisteren merk ik dat ik er wel weer meer aan moet denken en bezig ben met dat lege/incomplete gevoel.

    Het is ook echt suf, want ik heb verder echt een heel leuk leven en een superlieve partner, maar dit puntje is momenteel zo lastig. Er zijn momenteel 3 mensen in mijn directe omgeving zwanger en ik zie heel erg op tegen het kraamvisite moment. Vooral als er nog allemaal babyshowers etc. aan vooraf gaan of er meerdere mensen tegelijk op kraamvisite komen bijv. Het liefst zou ik dat skippen, maarja, ik ben ook wel ergens nieuwsgierig naar hun kleine wondertjes en ik wil hun zeker niet kwijt als vriendinnen.

    En mijn grootste struggle is op dit moment ook dat ik ook niet precies weet wanneer we er nou vol voor gaan. Mijn partner wil die verre reis nog maken, maar door K*&%^* corona weet niemand wanneer dat dat op zijn vroegst zou kunnen. Ik vind momenteel de kinderwens niet langer uitstellen belangrijker dan die reis. Maar goed, ik wil niet de hele tijd serieuze gesprekken met mijn partner erover voeren en ik wil hem ook niet te erg pushen. Het moet ook vanuit hem komen, we moeten er samen aan toe zijn. Maar ik moet echt voor mezelf een weg zien te vinden om hiermee om te gaan.

    Wat op de korte termijn voor mij soms kan helpen: veel omgaan met de paar vriendinnen zonder kinderen, veel uitgaan, veel op werk richten, veel op mijn hobby richten en mensen met vervelende vragen af te kappen/terechtwijzen. Maar ik mis eigenlijk wel echt lotgenootjes om mee te praten en lief en leed in dit proces te delen. Vandaar dat ik dit topic 'Het Wachtclubje' (https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/het-wachtclubje.723595/) had gemaakt. Ik ben heel benieuwd naar de verhalen van (ex-)lotgenoten.

    Veel sterkte de komende tijd, ik weet hoe het voelt <3
     
  5. Zusje90

    Zusje90 Bekend lid

    3 jan 2020
    520
    529
    93
    Vrouw
    Hoi Rosenieuw en 9gag,

    Welkom op dit forum :) Net als DBoer kan ik me ook nog goed herinneren dat ik een lange tijd een sterke kinderwens had en mijn partner nog niet. Er is zelfs een moment geweest waarop hij twijfelde of hij überhaupt kinderen wilde. Dat vond ik een heel lastige tijd. Het frustreerde mij zo enorm dat hij niet begreep hoe graag ik het wilde en dat ik echt niet nog jaren wilde wachten tot hij er ook ooit misschien eens een keer klaar voor zou kunnen zijn.

    Het hielp wel om steeds het gesprek aan te gaan met hem en hem niet onder druk te zetten (dat leverde alleen maar ruzie op). Ik probeerde juist met hem te fantaseren hoe het dan zou zijn met een kind, de leuke dingen die hij zou kunnen doen als vader. Echt een beetje voorpret zeg maar. Door het er toch steeds over te hebben en niet weg te stoppen, kon ik hem wel laten zien dat het echt een grote grote wens van mij was. Het hielp ook dat in die tijd een van zijn beste vrienden vader werd, waardoor hij van dichtbij kon ervaren hoe het was. Wij hebben ook een moment afgesproken (na ons trouwen) dat we ervoor zouden gaan. En dat hielp wel voor mij om het te parkeren. Uiteindelijk was hij het die zei: "Ehm.. je zou toch stoppen met de pil?" :rolleyes:

    En eigenlijk is het toch ook stom toch dat een kinderwens zo taboe is dat je het er niet gewoon met je beste vriendin/zus/moeder over kunt hebben. In plaats daarvan moet je maar omgaan met stomme opmerkingen uit je omgeving.
     
  6. Vero0504

    Vero0504 VIP lid

    17 nov 2016
    17.695
    14.045
    113
    Mijn man was er nooit "klaar voor" als je om een planning had gevraagd.

    Dus op een gegeven moment gevraagd hoe hij t zag zitten als ik de pil de stopte en we gewoon maar eens keken wat meldde. Niet mikken of wapperen met ovulatietesten of elke maand zwangerschapstest etc.

    Heeft nog 3,5 jaar geduurd voordat G kwam. Wij wilden ook geen medische malle molen (MMM).

    Het is helaas nog niet zo dat als je stopt met de pil dat je de volgende ronde je mini feestje kan beginnen. De ene wel, de ander duurt wat langer.

    Maar een man die er KLAAR voor is...geen idee bestaan die wel? De mijne is dan vrij concreet dat x,y,z nog gedaan moet worden, dus KLAAR is een wat te harde richtlijn. Maar de consequenties van een potentiele ukkepuk durfde hij wel aan. (Wat in zijn hoofd toch net anders was)

    Wil je nog een reis maken, of bepaalde certificaten/diploma's/cursussen halen of kluswerk zou ik dat wel NU doen. Alles is net ff lastiger met een kleine ukkepuk in je leven. De meesten slapen veel, maar in de avond nog ff gaan leren na een dagje werk/huishouden/baby valt best tegen. Die hersenpan van mij is dan echt in sluimermodus terwijl ik eigenlijk heel makkelijk kan leren (en het ook echt super gaaf vindt).
     
  7. 9gag

    9gag Lid

    31 mei 2022
    11
    0
    1
    Vrouw
    Hi Zusje,

    Dankjewel :thumup:. En ook bedankt voor je verhaal. Het klinkt voor mij alsof je het heel positief hebt aangepakt, ook richting je partner. Vind ik knap, maar het heeft wel gewerkt zo te zien.
    Mag ik vragen hoe lang deze periode ongeveer heeft geduurd?

    Ik kan er met mensen dichtbij me, inclusief mijn vriend, wel over praten. Mijn vriendinnen (kinderloos of niet) reageren hier best prettig op en ik kan mijn steun hier wel bij vinden. Met mijn partner praten hierover is af en toe lastig. Als we het er serieus over hebben, raak ik vaak snel geëmotioneerd, wat het gewoon lastig maakt om een constructief gesprek te hebben. Echter ik heb besloten dat ik mijn gevoel hier niet in ga wegstoppen. Hij mag zien wat het met me doet.

    We zijn nu 6 weken verder en ik heb stille hoop dat hij er toch in oktober/november voor wil gaan. We zijn onze reis aan het concretiseren. Dus even hopen dat het allemaal doorgaat/gaat lukken.

    En ik ben nu bijna 2 maanden gestopt met de pil (niet zo van: we gaan er actief voor, maar meer: tijd reserveren om te ontpillen) en had de vorige keer gelukkig wel een normale ongesteldheid, een halve dag nadat die eigenlijk zou moeten. Daar was ik extreem dankbaar voor.

    Heb wel een paar keer gehad dat ik me er nog heel rot over heb gevoeld. En heb binnenkort 2 kraamvisites en 1 babyshower. Moet nog even bedenken of en hoe (in welke setting) ik daarheen wil gaan.
     
  8. 9gag

    9gag Lid

    31 mei 2022
    11
    0
    1
    Vrouw
    Daar heb je ergens wel een punt. Bij mannen werkt dat denk ik inderdaad een stuk anders.

    Maar hoelang wil je iets uitstellen (een reis) waar je geen invloed op hebt wanneer die kan plaatsvinden (door corona)? Hoe ver moet je daarin gaan?
    Ik zit inmiddels al lang op het punt dat ik die reis niet meer wil. Althans, mijn kinderwens is zo sterk dat ik denk: jammer dan, dan maar over 20 jaar, maar ik ga niet nu kostbare jaren weggooien met wachten en de kinderwens parkeren.
    Maar goed, mijn vriend is daar tegenovergesteld in en denkt hierin meer zoals jij.
     

Deel Deze Pagina