Herstel na heftige miskraam veel bloedverlies

Discussie in 'Miskraam' gestart door Loeskaz, 18 feb 2021.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Loeskaz

    Loeskaz Bekend lid

    10 okt 2020
    818
    624
    93
    Vrouw
    Ik ben even benieuwd of er dames zijn die ook een heftige miskraam met veel bloedverlies hebben doorgemaakt en hoe het herstel is verlopen.

    Maandag startte mijn miskraam vanzelf, nadat donderdag was vastgesteld dat het hartje niet meer klopte. Helaas gingen eind van de middag echt alle sluizen open en had ik extreem veel bloedverlies en ontzettend veel mega grote stolsels ter grootte van een sinaasappel. In het ziekenhuis zagen ze dat mijn baarmoeder nog vol stolsels zat, maar nam het bloedverlies na paar uur opname en vochtinfuus sterk af. Dus ik heb zelf gekozen naar huis te gaan, omdat de arts ook dacht dat de miskraam zo goed als achter de rug was. Helaas gingen dinsdagmiddag weer alle sluizen open en verloor ik weer enorm veel bloed en mega stolsels. Toen opgenomen in het ziekenhuis en ze hoopte dat met misoprostol laatste restje zou komen. Helaas stopte al het bloedverlies weer en bleek woensdagochtend dat baarmoeder nog vol zat en dus een spoedcurretage gekregen.

    Curretage is goed verlopen en mega opluchting dat het achter de rug was. Helaas enorm veel bloed verloren en hb van 8.9 maandagochtend naar 4.6 gezakt. Na een ijzerinfuus lekker naar huis gegaan.

    Maar ik voel me echt slap en super slecht. Even naar de wc voelt als een marathon lopen, zwarte sterretjes, enorme hartkloppingen en mega kortademig.

    Ik ben erg benieuwd hoe het fysieke herstel is verlopen bij andere dames die een dergelijke miskraam hebben meegemaakt.

    En of jullie afspraken hebben gemaakt voor een aanpak bij eventueel volgende miskramen (wat ik niet hoop natuurlijk!)?
     
  2. aicirtap

    aicirtap VIP lid

    25 mei 2014
    9.109
    3.377
    113
    Vrouw
    Wat heftig @Loeskaz Veel sterkte!
    Misschien even aan de floradix?

    Zou op een later moment nog wel je hb en ferritine checken. Beiden is belangrijk te controleren. Na mijn bevalling was hb perfect maar ferritine veels te laag, met de nodige klachten.
     
  3. NA2021

    NA2021 Lid

    10 jan 2021
    96
    107
    33
    Hi @Loeskaz,

    Allereerst heel veel sterkte. T is niet niks een miskraam. Ik heb dit zelf een paar jaar geleden meegemaakt bij 10 weken. Ik heb toen voor een curettage gekozen want het kwam niet vanzelf, maar die curettage ging vervolgens niet goed (lees: gewoon fout). Toen bijna 2 liter bloed verloren. Wel dus pas tijdens de operatie, dus niet helemaal gelijk aan jouw verhaal maar bij mij duurde het ongeveer 6 weken voordat ik weer al mijn energie weer terug had. Wat bij mij goed hielp waren bietjes en rood vlees eten. En ijzertabletten. Duurde overigens ook wel weer even voordat mijn cyclus weer normaal was (ongeveer half jaar) maar dat lag denk ik meer aan de mislukte curettage dan aan het hcg want dat was redelijk snel afgenomen. Hopelijk heb je hier iets aan. Vooral rustig aan doen en ook mentaal de tijd nemen!
     
  4. Loeskaz

    Loeskaz Bekend lid

    10 okt 2020
    818
    624
    93
    Vrouw
    Dankjewel voor jullie reacties.

    Ik sprak vandaag de gyneacoloog nog en die gaf ook aan dit echt wel aantal weekjes hersteltijd kan vragen. Jeetje dat had ik even niet ingecalculeerd. Zo zie je maar, zwanger worden en blijven laat zich gewoon echt niet plannen.
     
  5. Raket78

    Raket78 Fanatiek lid

    7 dec 2011
    3.002
    1.139
    113
    Vrouw
    Canada
    Hoi Loeskaz,

    Wat naar dat je dit hebt moeten meemaken! Een miskraam is al erg genoeg zonder allerhande lichamelijke rompslomp. Ik ga je nu vertellen hoe ik de tijd rond mijn 2e miskraam ervoer. Maar los van wat wie dan ook dan ook zegt: Als je je zorgen maakt, neem dan contact op met je zorgverlener!

    Ik heb halverwege oktober 2018 een miskraam gehad met veel bloedverlies. Mijn probleem was vooral dat het plotseling voor korte tijd heel veel was. Tijdens de miskraam kon ik zelfs mijn armen en benen niet strekken want dan werd ik misselijk en duizelig. Ik heb uiteindelijk op ellebogen en knieën de miskraam doorgemaakt op de badkamervloer, met mijn man naast me en een goede vriendin aan de andere kant van de badkamerdeur die in de buurt bleef voor het geval het nodig was. Ik woon in Canada en de ER in mijn toenmalige woonplaats was echt een drama, dus we kozen ervoor om het thuis af te wachten, tenzij het opnieuw erger zou worden of ik het bewustzijn zou verliezen, want ik had ze instructies gegeven om in dat geval niet te aarzelen, maar meteen het alarmnummer te bellen. Achteraf vraag ik me af hoe gevaarlijk deze afwachtende houding was, maar goed, ik leef nog. Ik raad het alleen niemand aan, want vermoedelijk kan het ook goed fout gaan.

    De huisarts vroeg de volgende dag direct een bloedtest aan (algemene bloedwaarden) en daarna werd besloten deze regelmatig te herhalen om het herstel in de gaten te houden. Wel werd mij op het hart gedrukt naar de ER te gaan als het bloedverlies erger werd of andere klachten zouden verergeren of zouden opduiken (ik kan me het precieze lijstje niet meer herinneren, maar er was dus een lijstje). Dat is echter niet gebeurd en vanaf dat moment herstelde ik langzaam. Na een dag of 2 kon ik weer redelijk lopen (en dan heb ik het over van bed naar wc en zo) en kort daarna kreeg ik de ergste keelontsteking sinds ik op mijn 30e Pfeiffer kreeg, waarschijnlijk omdat mijn immuunsysteem een flinke klap had gekregen. Ik gebruikte een verdovende spray in mijn keel om een beetje te kunnen eten. Na een dag of 5 was de keelontsteking wel grotendeels over en probeerde ik mijn ijzer op te krikken met ijzertabletten en met voeding als miso, spinazie, biefstuk en zalm. Nog een week of 6 bleven de bloedtests abnormaal. Mijn waardes herstelden op zich aardig snel, maar ik had onder meer een overproductie van rode bloedcellen, die ook "immatuur" waren (kleine babycelletjes, zeg maar). Het hoort schijnbaar bij het herstel van flink bloedverlies en het is op zich best interessant om te zien wat je lichaam doet als het in de "Oh shit!" modus gaat en hals over kop de tekorten probeert aan te vullen. Ik ben ook nog een paar maanden best moe geweest, van in het begin de hele dag op bed en veel slapen tot in een later stadium af en toe een dutje. Het ging steeds beter en mijn HCG kelderde ook goed en verdween uiteindelijk uit mijn urine, die ik 2x per week testte met een extra gevoelig dipstickje.

    Ook psychisch was er sprake van een herstelperiode. Zoveel bloedverlies gaat je ook mentaal niet in de koude kleren zitten en ik had in het begin veel last van nachtmerries. Langzamerhand ging ook dat beter.

    Rond halverwege december 2018 dacht ik: "Ja, ik ben er weer" , ik voelde me weer min of meer normaal in lichamelijk en psychisch opzicht. Twee weken later testte ik positief. Wat volgde was een zeer zenuwslopende, maar buiten het emotionele aspect ongecompliceerde zwangerschap. Het resultaat is nu 2 jaar en 4 maanden oud!
     
  6. Rachje20

    Rachje20 Fanatiek lid

    25 apr 2007
    2.147
    967
    113
    Wat verdrietig dat je dit mee moet maken.

    ik heb ook veel bloedverlies gehad helaas. Mijn hb zakte niet verder 5.9 gelukkig omdat ik goed in de gaten gehouden werd. Met ijzertabletten zat ik binnen 3 weken weer op stoom.
    Herstel lijfelijk ging best prima na het stoppen met bloeden.
    Mentaal vond ik het pittig. Ik kan alleen maar zeggen zorg goed voor jezelf en voor je verdriet. Leun op je partner en omgeving.
    Ik wilde niets liever dan weer vooruit dus toen het bloedde stopte was m’n rouw ook voorbij en kon ik vooruit kijken.
    Ik wens je veel sterkte!
     
  7. Loeskaz

    Loeskaz Bekend lid

    10 okt 2020
    818
    624
    93
    Vrouw
    Dankjulliewel voor jullie lieve en uitgebreide reacties.

    Ik merk dat ik het met name mentaal lastig vind dat het herstel maar heeeeel langzaam gaat nu en ik er echt tegenop hik dat dit nog weken kan duren. Plus het gevoel van de buitenwereld: het was toch maar een miskraam.

    De miskraam an sich kan ik zelf best goed ‘handelen’, dit leventje heeft niet mogen bestaan en dat is prima. De manier waarop vind ik alleen lastig te verkroppen. Donderdag afspraak met gyneacoloog en wil dan ook graag de toekomst bespreken.

    Ze hebben mijn bloedverlies denk ik ook gewoon verkeerd ingeschat. Ik zei al steeds dat ik thuis al zoveel meer had verloren. Op de afdeling na OK geloofde ze niet dat mijn HB naar 4.6 gekelderd was en moest ik opnieuw prikken.
     
  8. Raket78

    Raket78 Fanatiek lid

    7 dec 2011
    3.002
    1.139
    113
    Vrouw
    Canada
    Ja dat is heftig, ik denk dat een verwerkingsproces te verwachten is, zeker als er medische fouten zijn gemaakt. Bij mij overheerste in het begin zelfs een gevoel dat ik naast mijn eigen werkelijkheid stond, als ik half sliep schrok ik soms zelfs wakker met een "Weet ik wel heel zeker dat ik niet dood ben?" gevoel. Dit soort heftige emoties schijnen niet ongewoon te zijn na een ervaring als de mijne. Ik heb het wat tijd gegeven en naarmate het lichamelijk beter ging en mijn hormonen weer stabieler werden, zakte dat gevoel gelukkig ook.
    Er is bij alle miskramen een lichamelijke herstelperiode. Ik heb er 2 gehad en die verschilden in veel opzichten als dag en nacht qua ervaring, herstelcurve en gevoel. Het valt vast wel te raden dat die met het heftige bloedverlies in alle opzichten pittiger was. Ik merkte ook dat ik bij die miskraam in de eerste instantie bleef steken in het emotionele proces, waarschijnlijk omdat het lichamelijke herstel al mijn energie vrat en er ook sprake was van trauma. Maar ook bij die miskraam was er zowel lichamelijk als psychisch een stijgende lijn, die steiler werd nadat het bloedverlies was gestopt.
    Het is net alsof je lichaam in de rouw is. Heb geduld met jezelf, het komt echt goed!
     

Deel Deze Pagina