Ik kan hier niet mijn hele verhaal kwijt ook ivm privacy van de andere persoon. Nogal een complex geval om alles uit te leggen. Maar mijn vraag is aan iemand die ervan weet uit ervaring. Op de ic was ik erbij de 1e dag sliep ze nog en geintubeerd en de 2e dag was ze van de beademing en kon ik met haar spreken viel wel steeds in slaap tijdens gesprek dus echt iets vragen, en daarna sliep ze weer minutenlang en daarna weer wakker. Was allemaal normaal volgens verpleegkundige na zo'n grote operatie. Maar we zitten vandaag op dag 4 na de operatie is op de verpleegafdeling en kan helaas alleen video bellen en tijdens gesprek, valt ze nog steeds weer in slaap. Ik vind dit zo gek.
Mijn moeder heeft na openhartiperatie 3 weken in het ziekenhuis gelegen en is zeker 1,5 weken continu in slaap gevallen. Ze kwam af en toe bij. Na 3 weken kon ze wel al alle evenwichtoefeningen doen en mocht ze naar huis om verder te revalideren. Als je je je zorgen maakt, gesprek met de arts aanvragen en je zorgen benoemen en hem/haar uit laten leggen wat het normale verloop gaat zijn zo dat je voorbereid bent om wat er nog komen gaat.
Dat is niet gek. Een open hart operatie heeft een hele flinke impact op het gestel van de patiënt. Mede afhankelijk van het soort operatie moet het hart weer wennen aan de nieuwe situatie. Het hart is de pomp en vraagt veel energie, dit maakt de patiënt vermoeid. Mocht je twijfels of vragen hebben, vraag dan de verpleegkundigen om hun bevindingen. Of het opvallend is of niet in jullie situatie.
Fijn! Ik bedacht me ook net dat mijn moeder toeb heel veel pijn had na de operatie en ze haar flink pijnstillers hadden gegeven. Echt het maximale wat kon en daardoor was ze ook steeds zo moe/aan het slapen. Je moet beseffen dat z'n operatie echt een aanslag op iemands lijf is en het echt veel tijd en rust nodig heeft. Nu jaaaren na de operatie kan mijn moeder nog steeds opeens bekaf zijn en om 18 uur gaan slapen.
Hier "lichtere" operaties vooral en maar 1 die echt extreem was, maar dat in slaap vallen komt redelijk bekend voor. Lijf is volle kracht bezig met herstel. In mini variant: bij reguliere ziekte kieper je ook makkelijker om of ben je bekaf/vaatdoek. Narcose zelf bij zulke operaties is ook geen kleinigheidje.
Misschien niet wat je wilt horen, maar mijn moeder is er nooit echt boven op gekomen. Nu 49 tijdens de operatie was ze 47. Nu kregen ze ook een lekkage waar op ze haar twee keer aan de hartlong gelegd hebben. En heeft zij last van lichaams vreemde stoffen. Als reactie op de hartlong machine kunnen er dan een aantal dingen op treden. Het herstel duurd heel erg lang en gaat helaas niet zo snel. Al ligt dit natuurlijk ook aan de ingreep. Mijn moeder kreeg een nieuwe klep en twee zijn gerepareerd de nieuwe mechanise is helaas al weer stuk dus het ziet er naar uit eind van het jaar weer een 'nieuwe' te worden. Maar ze is er heel erg bang van door de vorige keer.
Hier wel een positief verhaal. Mijn moeder heeft in 2017 een open hart operatie gehad op 60 jarige leeftijd. De eerste 2 weken ofzo viel ze continu telkens in slaap, is echt heel normaal. Ze heeft tijdens de operatie die lang duurde ook aan een hart-long machine gelegen en op de operatiedag heeft ze de hele dag voorbereid moeten wachten omdat er spoed was (hele dag dus in spanning en helemaal nuchter). Daarbij heeft ze ook een poos haar andere medicatie niet mogen hebben waardoor ze de eerste 5 dagen eigenlijk telkens buiten westen was en continu moest overgeven. Heel zielig en echt heel naar. Maar het herstel ging toch voorspoedig. Het eerste half jaar is ze sowieso nog heel moe geweest en was haar conditie echt gewoon heel laag. Na een jaar was dit al stukken beter, maar nog steeds was ze snel moe. Nu, jaren later voelt ze zich wel weer de oude, maar is ze altijd nog voorzichtig. Ze weet dat ze bij vermoeidheid een stapje terug moet doen en daarbij is ze ook de jongste niet meer. Desondanks voelt ze zich gelukkig goed!
Edit: operatie duurde iets van 12 uur. Onderschat die narcose ook niet en de tijd dat je aan een hartlongmachine ligt. Dit is écht wel ontzettend pittig, maar tegelijkertijd prachtig dat dat allemaal kan!
Mijn vader heeft er 4 gehad. Herstel was heel verschillend, van 2 weken op de IC met daarna paar weken gewone afdeling en vanuit huis kunnen revalideren (wat echt al met al heel veel tijd en energie kost) Maar ook het extreme geval van 6 maanden in coma op de IC (met veel complicaties), daarna nog 3 maanden gewone afdeling en een half jaar intern revalidatie kliniek. En alles wat er tussen zit. Onderschat de operatie niet. Elke patiënt reageert anders, ook afhankelijk van de soort operatie, de conditie voor de operatie, komen er complicaties bij etc etc
Wij hebben afgelopen weken het zelfde gezien bij mijn schoonmoeder. Inmiddels 3 weken geleden dat ze is geopereerd. De eerste dagen viel ze in slaap ook tijdens het gesprek. Na 1 week mocht ze naar huis. Het valt haar enorm tegen. Ze had veel pijn waardoor ze aan de morfine pillen moest. Maar door de pillen smaakt alles vies, is misselijk, krijgt niks weg en is extreem moe. Nu is ze gestopt met de morfine pillen en gaat het iets beter. Eet nog steeds heel weinig maar ze eet. Ze heeft weinig reserve. Ook voor mijn schoonvader is het heel zwaar. Het hakt er goed in. Het is een lange nasleep. Maar dat is ook afhankelijk van hoe je er voor was. We hadden gehoopt dat ze nu iets verder was. Ze had een goede conditie, rookte en dronk verder niet. Nu heeft zoon een verkoudheid dus kunnen we er niet naar toe.
Geen ervaring met open hart operatie, maar een dikke maand geleden ook een grote operatie gehad. Vrijdag geopereerd en pas de woensdag was ik weer een beetje aanspreekbaar en kon ik wakker blijven en eten enz. Bezoek wat eerder geweest is weet ik nog nauwelijks iets van vb. Is dus wel echt normaal. Ze zal ook wel wat pijnmedicatie krijgen waar ze suf van wordt. En vanaf dat ik wat wakker was ging het ook wel snel. De dag erna mocht ik al naar huis en nu kan ik weer alles zoals voordien. Veel succes met het herstel van je naaste!