Hoi, Alvast dank voor het lezen van mijn verhaal. Ben bang dat het lang wordt, maar ik weet het even niet meer en ben op zoek naar tips voor mijn gezin en mij, vanwege een eerdere hele lieve reactie in een ander topic op mijn post. Mijn situatie nu; Begin september is er een lipoom uit mijn nek gehaald. Simpele operatie, ware het niet dat de wond is gaan ontsteken, opengemaakt moest worden en twee meer per dag door de thuiszorg gespoeld moest worden om verdere ontstekingen te voorkomen. Toen bleek, een aantal weken later, dat de wond niet uit zichzelf dichtgaat en er dus nog een operatie nodig is. De derde in drie maanden tijd (volledig onder narcose) gezien ik in juli ook al aan mijn oog ben geopereerd. De afgelopen tijd heb ik toch veel gedaan thuis. Ik werk niet meer maar voel me zo down dat ik dacht; ik moet er wel voor mijn gezin zijn dus thuis kan ik gewoon doorgaan. Nu is afgelopen vrijdag mijn zoontje ziek geworden en nadat we 2x bij de huisarts zijn geweest werd vandaag eindelijk de knoop doorgehakt en is hij opgenomen om aan een infuus weer gehydrateerd te worden enz. Hartstikke fijn natuurlijk, maar ik voel me zó schuldig dat ik het fijn vind dat hij er even niet is en dus een zorg minder. Maar waar ik me het meest schuldig over voel is dat ik zo hoop dat hij een paar dagen moet blijven. Niet alleen voor hem, zodat hij goed opknapt, maar ook voor mezelf want ik weet het even niet meer. Morgen word ik geopereerd en dan? Ze hadden het er vanmiddag al over dat hij waarschijnlijk morgen weer naar huis mag. En ik weet gewoon niet hoe... Ik mag de eerste week niet meer dan een kilo tillen. Mijn zoontje weegt 15x zoveel! Normaal heb ik m’n moeder en zus, maar m’n moeder heeft een versleten knie en kan hem ook niet heel de tijd tillen en m’n zusje heeft een eigen gezin met 3 kleine kindjes en een burn out. Ze zeggen natuurlijk dat ze willen helpen maar ik zie gewoon dat het eigenlijk niet gaat. M’n man heeft al zoveel vrije dagen ingeleverd en die koek is ook eens op. Ik ben constant aan het huilen. Ik huil nooit, maar nu staan alle sluizen open. En ik kan gewoon niet stoppen. Ik ga altijd maar door en ben de vrolijkheid zelve. Zie overal een lichtpuntje in, maar nu niet meer. Ik weet dat je vroeger een soort van thuiszorg had hiervoor maar bestaat dat nog? En dat is dus mijn vraag nu aan jullie en ik hoop zo dat jullie kunnen helpen. Zijn er instanties die hiervoor zijn? Een lid hier gaf me de tip voor kinderthuiszorg, maar als ik op zo’n site kijk, dan denk ik dat ik hiervoor niet in aanmerking kom. Ik zie aandoeningen die kindjes hebben waarvoor een gezin hulp kan krijgen, waarbij de ‘ziekte’ van mijn kind in het niets valt... Ik ben een beetje wanhopig nu dus hopelijk hebben jullie ideeën?
Wat balen dat het niet lekker loopt. Dikke knuffel voor jou! Is er vanuit je zorgverzekering niet iets voor dit soort gevallen?
Wat ontzettend vervelend! Vooral ook dat alles nu tegelijk komt. Kan je man geen kortdurend zorgverlof opnemen?
Ja daar hadden m’n man en ik het ook al over. Dat gaat hij morgen vragen. Ik kan me ook geen beter moment bedenken dan nu om dat aan te vragen. Dankjewel hoor!
Ik heb na een operatie eens wekenlang bedrust moeten houden. Met een kind van 1,5 in huis eigenlijk geen doen natuurlijk. Ik zat daarna ook nog eens 8 weken met een been in het gips in een rolstoel. Thuiszorg krijg je niet als je een netwerk hebt. Moeder, zus en man dan geen thuiszorg. Ik zou toch even rond gaan bellen naar kdvs en gastouders. Als hij hersteld is dan 2 a 3 keer per week die kant op, zodat jij kunt herstellen. Sterkte!
-Kan je man onbetaald verlof opnemen misschien? Of anders later beginnen, zodat hij kan helpen opstarten... dan je zus helpen rond de lunch en je moeder met avondeten? -Gaat je kindje normaal naar een kdv of gastouder, kan hij daar niet extra heen? - heb je geen kennissen in de buurt, ookal zijn het misschien geen beste vriendinnen, maar toch mensen die je een paar uur kunnen helpen? -je kan last resort de wijkverpleging of het sociaal wijkteam proberen... ik ken een jong gezin die allemaal tegelijk een heftige besmettelijke ziekte kregen en toen kwam de thuiszorg om ze te verzorgen. Heel veel sterkte hoor... ik moet volgende maand aan mijn nek geopereerd worden en ik volg je verhaal met angst en beven de hele tijd
O gut. Ik wil je echt niet bang maken! Sorry daarvoor. Het komt ook niet vaak voor dus dikke kans dat het bij jou gewoon goed gaat! Sterkte alvast en dank voor je tips!
Zorgverlof inderdaad, en zeker met 2 zieke gezinsleden thuis zou hij hiervoor in aanmerking moeten komen. Heeft de kinderafdeling van het ziekenhuis misschien nog tips? Als dat inderdaad wordt toegekend is dat probleem opgelost. Maar dan heb je geen oplossing voor het gevoel wat je hebt en de emoties waar je nu mee kampt. Is een gesprek met de ha een optie?
Oh, kan me je gevoel goed voorstellen, dat is wel heel veel tegelijk... Ik denk inderdaad dat je man hier zorgverlof voor kan krijgen. Misschien nog schoonfamilie, buren, vrienden die iets kunnen betekenen? Al is het maar een keer de boodschappen doen of even met je zoontje naar de speeltuin als hij weer wat opgeknapt is. En verder alles zo simpel mogelijk houden: tosti of soep is ook avondeten, schoonmaken komt later wel weer. Was draaien alleen met de hoognodige dingen. Zoontje wat meer voor de tv, komt later wel weer goed. Sterkte!
Andere situatie, wel na zware operatie en ik moest 24/7 een volwassene bij mij hebben en kind was ook thuis en ik kon niets. Mijn man heeft kortdurend zorgverlof opgenomen, kostte hem ook maar 30 procent van zijn loon. Man stond in lichte paniek bij zijn baas, omdat het om een spoedoperatie ging dus vooraf overleggen was geen optie. Maar is goedgekomen. Stond zelf ook met rug tegen de muur, net alles overleefd en kon amper ademen nog dan moet je al zo praktisch denken vreselijk. Ik mocht idd ook niets tillen dus had ook nooit zoon op bed kunnen leggen of verschonen of überhaupt trap lopen. Wij hebben in die periode ook boodschappen besteld, makkelijk eten etc. En ja de digitale oppas was ook fijn. T was overleven... Sterkte!!!
Denk ook je man zorgverlof en weet niet in welke regio je woont maar hier bestaat er gespecialiseerde thuiszorg die echt ook bij gezinnen komen met allerlei problemen, wat ik weet is dat hier bij ons wel een wachtlijst is. Je zou kunnen informeren in het zh of bij je huisarts. Of misschien weet jouw wijkverpleging hier iets vanaf. Sterkte en succes!
Ik ben altijd praktisch ingesteld hoor. Regel een huishoudelijke hulp: gewoon een oproep op zo FB verkoop groep zetten. Dan is het huishouden grotendeels geregeld. Boodschappen: online bestellen, en laten bezorgen als je man thuis is. Schakel vrienden en buren in. Gewoon vragen.. of ze af en toe even met de kleine kunnen wandelen enz. Dan heb je even rust. En neem dan ook je rust. Eten: doe makkelijk! Bestel wat op de heftigste dagen. En voor rest simpele snelle maaltijden. Man thuis: zorgverlof en anders heel lullig: ziek melden.
Als je netwerk niet in staat is (volledige) zorg te bieden heb je wel degelijk recht op (kinder)thuiszorg. Ik zit namelijk nu zelf in zo'n situatie en krijg ook kinderthuiszorg.
Ik heb geen andere tips dan die hierboven al gegeven zijn, maar wilde je tóch even super veel sterkte wensen! Zelf merk ik overigens dat je super veel trucjes bedenkt mbt dat niet-tillen. Peuter kan prima aankleden/verschonen op de bank. Met een extra krukje kan ze zelf veel. En ze is ook nog eens een hulp met dingen oppakken die vallen enzo. Maar er blijft natuurlijk veel over dat niet kan. En je kunt niet anders dan eraan toegeven. Ik wens je een voorspoedig herstel deze keer. Verder voel je je hopelijk snel minder verdrietig als je voor eea oplossingen hebt bedacht! Het is gewoon verschrikkelijk moeilijk om zo niet-zelfredzaam en afhankelijk te moeten zijn.
Heel veel sterkte, dit is ook echt niet makkelijk Wat je iig kunt doen is het buurtteam bellen vd gemeente. Hebben ze dat? Zij denken ook met je mee (maatschappelijk werk) en helpen mee waar nodig. Je kunt ook je zorgverzekeraar bellen en vragen wat ze kunnen doen omdat deze situatie nu niet meer gaat. Succes!!
Nog een optie om met de kinderafdeling in gesprek te gaan? Ouderen worden ook wel eens opgenomen vanwege een 'sociale indicatie' misschien is zoiets voor je zoontje ook mogelijk om een paar dagen langer te kunnen blijven... Sterkte! En ben je misschien lid van een Evean oid (weet even andere naam niet... maar dan kan je bijv. Gratis krukken lenen etc, degene waar wij lid van zijn bieden ook een x aantal dagen noodoppas, misschien dat nog een optie?)
Ik heb gezinszorg gehad na operatie na bevalling. Was bedlegerig daarna voor weken. Deden kindzorg, huishouden, koken. Geregeld via de wmo Zou even bellen met sociaal wijk team. Die kunnen je helpen. Sterkte.
Emo loket bellen van de gemeente. Situatie uitleggen en vaak bestaat er wel een mogelijkheid tot kortdurende hulp, in ieder geval voor de huishouding. Het is nu erg veel en belangrijk is ook dat er niet teveel van je man gevraagd gaat worden. Zeker als het zorgverlof niet toegekend zou worden. Ik hou me hier ook mee bezig voor mijn werk en zie indicaties voor minder voorbij komen. Dit dan onder de noemer voor ondersteuning mantelzorg.