Hoi, Ik moet even mijn verhaaltje kwijt hier hoor. Ik ben veertien maanden geleden met de pil gestopt. Sindsdien gaan we af-en-aan voor een kindje. Dit vanwege mijn eigen gezondheid en medicijngebruik. We hebben nu definitief 'groen licht' gekregen van de dokter, dus we zijn blij, we mogen vanaf nu gewoon iedere maand voor een kindje gaan! Maar.. Al zo lang wij een relatie hebben, kan mijn man niet klaarkomen van de gemeenschap alleen. Met wat handwerk erbij lukt het wel, maar niet altijd. Zeg maar de helft van het aantal vrijpartijen wel en de andere helft niet. We hebben dit nooit als een groot probleem ervaren, al heb ik wel eens aangegeven dat het voor hem toch veel prettiger zou zijn als het gewoon zou lukken? En dat ie daarom misschien eens naar de dokter moest? Ik ga me steeds meer bezig houden met het krijgen van een kindje, en manlief weet dat natuurlijk. Ik heb er zelf geen probleem mee, wil alleen bepaalde dingen graag weten en me zo goed mogelijk voorbereiden op een zwangerschap. Manlief wil ook écht heel graag een kindje, maar hij heeft het idee dat er nu 'nog meer' druk op hem ligt om klaar te komen. En dus raken we in een neerwaartse spiraal, waar natuurlijk niet zo makkelijk een kindje uit tevoorschijn komt! Hij zegt dat ie naar de huisarts gaat binnenkort. Nu vraag ik me een paar dingen af: - Het is dus niet alleen 'de druk om een baby te krijgen' want hij had het probleem altijd al - het wordt wel erger nu. Kan het iets lichamelijks zijn of niet? - Is mijn man mogelijk verminderd vruchtbaar of heeft dat niets met het hoe vaak/hoe makkelijk klaarkomen te maken? - Hoe moet ik hiermee omgaan? Wel/niet vertellen wanneer ik vruchtbaar ben (hij zegt dat hij het wel wil weten..) en hoe troost ik mijn man, als ik hier zelf ook zo mee zit? - Wat zal de huisarts doen? Welke onderzoeken kan mijn man verwachten?
Mijn briend heeft t ook ik ga als ik nu niet zwanger ben ook niet meer vertellen dat ik vruchtbaar ben. volgens mij is dta het hele probleem het "moeten"voor hun gevoel dat ze moeten presteren. en toch proberen je er niet teveeel mee bezig te houden. Ja en oververminderd vruchtbaar daar kan ik je weinig over vertellen. wel dat je volgesn m,ij een jaar bezig moet zijn en dan tempen en dan kan de arts er wat mee.dat lees je hier vaak. (ik heb hetzelfde probleem met medicijnen ik slik nu niks maar met mag ik nietzwanger worden,dus het moet geen jaren duren.) meid succes!
- Het is dus niet alleen 'de druk om een baby te krijgen' want hij had het probleem altijd al - het wordt wel erger nu. Kan het iets lichamelijks zijn of niet? ik denk dat het zowel lichamelijk als geestelijk is. Je geeft zelf aan dat nu er meer nadruk op het klaarkomen komt het nog minder gaat. - Is mijn man mogelijk verminderd vruchtbaar of heeft dat niets met het hoe vaak/hoe makkelijk klaarkomen te maken? ik denk niet dat minder goed klaar kunnen komen met de zaadwaliteit te maken heeft. Het word natuurlijk wel iets moeilijk om sperma in je schede te krijgen. - Hoe moet ik hiermee omgaan? Wel/niet vertellen wanneer ik vruchtbaar ben (hij zegt dat hij het wel wil weten..) en hoe troost ik mijn man, als ik hier zelf ook zo mee zit? lijkt me ook moeilijk. Ik denk dat het het beste is er geen/ zo min mogelijk aandacht aan te besteden. Misschien kan je een spuitje kopen, en als hij klaarkomt het sperma opzuigen en bij jezelf inspuiten. Dan is de druk er vanaf en gaat het misschien vanzelf weer wat beter? - Wat zal de huisarts doen? Welke onderzoeken kan mijn man verwachten? ik heb geen idee. Misschien zal hij eerst lichamelijk onderzoek verrichten. Als het een geestelijk probleem is, heeft hij misschien wel tips. Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen. Ik snap dat dit heel moeilijk voor jullie is, maar heel goed dat je de vraag gewoon hier stelt, en misschien ben je niet de enige hier. liefs rachel
Het klinkt als een meer psychisch dan een lichamelijk probleem Verminderde vruchtbaarheid heeft normaliter geen invloed op de erectie + ejaculatie of moeilijkheden daarmee. Lastige situatie , het "moeten" zal niet bevorderlijk zijn voor de druk die hij al voelt... Ga in ieder geval samen naar de huisarts, bespreek de zorgen die je hebt en zorg in ieder geval dat je SAMEN ermee bezig bent. De huisarts kan je beter voorlichten en misschien doorverwijzen naar een uroloog waar het een en ander getest kan worden. Het is een heel persoonlijk probleem , ik zou in ieder geval wachten met het bijhouden (en vertellen) van vruchtbare dagen totdat jullie meer duidelijkheid hebben over zijn probleem. Als het psychisch is kunnen jullie er samen iets mee doen en een oplossing zoeken, als het toch iets lichamelijks is zal dat eerst onderzocht moeten worden voor jullie verder kunnen in het proces. In ieder geval veel succes en blijf erover praten.
Bedankt voor jullie reacties. Ik denk idd ook dat het zowel een fysiek als psychisch probleem is, aangezien de situatie nooit 'normaal' geweest is maar nu wel verergert. Het is denk ik ook wel een neerwaartse spiraal: het lukt een keer niet, volgende keer ligt er druk op, lukt het een keertje wel, dan ligt er daarna wéér druk op, en nu hij zich ook meer met kinderen krijgen gaat bezighouden ligt er wéér meer druk op. Erg lastig. Punt is dat hij niet wil dat ik mee ga naar de huisarts. Ik heb ook aangegeven dat het ons allebei aangaat, maar meneer wil graag alleen. Denk dat ik hem maar alleen laat gaan dan.. @ Makey, ik gebruik nu wel medicijnen die je tijdens een zwangerschap niet mag gebruiken. De dokter (niet de huisarts) heeft echter uitgezocht dat ik ze wel kan gebruiken tot aan het moment dat ik zwanger ben. Ik moet er dus mee stoppen zodra ik een positieve test heb. En hoewel ik me zonder medicijnen stukken slechter voel dan met, heb ik dat er graag voor over
dannabelle: ik weet dat er een middel bestaat dat je man kan innemen waardoor het wat makkelijker gaat. ik zit zelf bij het topic help mijn man wil/kan niet klussen daar hebben we allemaal dezelfde of ietdergelijks ik weet dat er iemand was dat iets gebruikte maar ik weet niet meer hoe het heete ik had het via een pb gekregen en heb dat mailtje niet meer. sterke en succes met zwanger worden
Danabelle, ik zou idd eerst eens kijken of je het misschien 'leuker' kunt maken... Erg veel succes (maar vooral ook plezier toegewenst!
@ Bia74, lief dat je meedenkt. Hoewel ik denk dat het niet aan het 'spannende' ligt, zal ik je tip in gedachten houden.
Ik herken het wel. Mijn man lukt het soms ook niet. Voordat we voor een kindje gingen misschien 10% niet en toen we net voor een kindje gingen ineens 10% wel en de rest niet Wij praten er gewoon heel goed over, dat scheelt al een heel stuk. Laat je man duidelijk weten dat het niet erg is als het niet lukt (ook al vinden we het natuurlijk wel heel erg ) Zoek uit wanneer hij er het vaakst last van heeft. Bijvoorbeeld net na het wakker worden dat het niet lukt (nog moe) Net na het werk( nog te druk met werk in zn hoofd) Savonds (te moe) Als je dat eenmaal weet scheelt het al een hoop teleurstellingen! En zorg dat ie niet afgeleid kan worden door bijvoorbeeld een radio die aanstaat of een tv of ... Want zodra ze even afgeleid zijn lukt het vaak niet meer. Over het willen weten van wel of niet vruchtbare periode. Zeg hem op tijd dat die eraan komt. Zo kan hij zich geestelijk alvast voorbereiden en komt het niet zo plots. Ik zou zelf eerst dit soort dingen uitzoeken voordat je naar de dokter gaat ermee. Het is toch een gevoelig onderwerp waar je niet graag mee naar buiten komt. En dit kan een hele hoop duidelijk geven. Succes
als je zo onzekr bent zou ik gewoon naar je ha stappen hij heeft hier waarschijnlijk meer ervarring mee en kan je misschien ook gerust stellen
ik zou als ik jou was naar je ha gaan met je partner, als je al 14 maanden bezig bent word de druk alleen maar erger (weet er alles van) misschien dat hij je door kan sturen naar een gyn en het via inseminatie in kan laten brengen omdat hij via het handje het wel redelijk lukt. zou er als ik jou was met je partner er over hebben en dan stappen gaan onder nemen, want ja hoelang wil je zo nog door gaan.
Bedankt voor jullie reacties! @ Sonja, we zijn niet 14 maanden actief bezig voor een kindje hoor, ik gebruik nu vier maanden ovulatietests en nog een maand of vier hebben we gepoogd hem zo vaak mogelijk 'gewoon' in mij te laten klaarkomen. Wat dus niet lukt dmv gemeenschap alleen, meestal wordt het handwerk en dan hup er weer in zeg maar. Maar je hebt zéker een punt met de opmerking 'hoe lang wil je zo nog doorgaan' en ik heb manlief gisteren dan ook al gevraagd wanneer hij een afspraak met de HA maakt? Maar de HA schijnt nog op vakantie te zijn. @ Dreamer83, bedankt voor je concrete tips! Ik vind het best moeilijk om manlief te laten weten dat het niet erg is! Negen van de tien keer knuffel ik hem en zeg ik dat t niet erg is, de tiende keer ga ik stilletjes in bedje liggen en dat merkt hij natuurlijk ook. Hoe dan ook denk ik dat ie wel door heeft dat het eigenlijk wel erg is - hij vindt het zelf ook erg dat een kindje op deze manier nog wel een tijd op zich kan laten wachten! Uitzoeken wanneer het het beste wèl lukt is zeker een goed plan!
Ik herken de situatie wel.. Misschien hier iets anders, maar het komt op hetzelfde neer. Mij heeft het gewoon geholpen het lichter in te zien. Lukt het eens niet, nou dan niet. Morgen weer een dag en anders volgende maand weer een kans! Maar ja dat klinkt zo makkelijk en ik baal er soms ook wel van hoor. Het is gewoon erg gevaarlijk omdat de druk te groot gaat worden en je dan in een vicieuze cirkel terecht komt. Mijn vriend wilt liever niet naar de huisarts. Dat is echt vervelend, maar als hij het zo wilt, so be it. We zien wel wanneer het lukt. Het enige waar ik echt mee zit is; stel we moeten de medische molen in, dan zijn er vaak zat momenten dat het 'moet' (in een potje bij zaadtest, vrijen voor de samenlevingstest etc.) En dat zit me toch best dwars.. Nou meis, hou je taai, je komt er wel! Samen vertrouwen houden!