Het gevoel dat ik me aanstel :(

Je bent helemaal geen aansteller!! Het is echt gewoon belachelijk hoe zwangere vrouwen dit zichzelf aanpraten of laten aanpraten. Je kunt heel ziek zijn van een zwangerschap, op welke manier dan ook. Ik heb het eerste trimester ook een aantal weken thuis gezeten omdat t niet ging. Sommigen vinden daar wat van, maar kan me niets schelen, ik ben de enige die weet hoe ik me voel en als ik me ziek voel, dan blijf ik thuis.
Dus meld je ziek! Er komt hopelijk straks een veel betere periode waarin je weer kunt gaan werken.

Ik ben overigens wel altijf meteen eerlijk geweest waar t door kwam naar mijn leidinggevende.

 

Als het niet gaat zou ik me gewoon ziek melden. Ik ben ook al vanaf week 8 thuis ivm zware bloedarmoede en daardoor extreem moe en duizelig. Daarbij overdag gewoon de zorg voor mijn andere 3 kindjes maakt het helemaal zwaar. Het werk was het enige wat ik stop kon zetten en meer rust zou krijgen dus dit gedaan. Nu nogsteeds thuis omdat ik in vorige zwangerschappen ook veel complicaties (extreme vroeggeboorte bij 27 weken, veel vroegtijdige weeën, bekkeninstabiliteit en gescheurde baarmoeder) het geeft voor mij zoveel meer rust.. En ondanks de meningen van anderen ben ik blij dat ik zo vroeg al gestopt ben. Het is maar 9 maanden en dan moet je gewoon goed aan jezelf en je kindje denken. Dat werken komt straks wel weer.

 

Ik ken het hoor. Hier vanaf een week of 12 ook last van vooral mijn bekken/banden en nu is het nog erger nu ik sinds vorige week al loop te hoesten als een zeehond.
Na ieder klein stukje fietsen of wat lopen voel ik al sterke steken in mijn buik aan 1 kant, m'n venusheuvel voelt alsof ik er een trap tegen heb gehad en mijn rug alsof ik niets anders doe dan zwaar tillen.
Helaas ook nog zo'n leuke bazin die in mijn ogen weinig begrip toont. "Ja misschien kun je dan wat aan je conditie doen." "Jij kiest er toch voor om 3 of 4 banen te hebben of hoeveel het er ook alweer waren."
Ik heb ook nog een eigen hondentrimsalon waar ik parttime voor werk en ook dat heb ik al omlaag gedaan naast dus de baan in de thuiszorg voor mijn bazin. Het schuldgevoel ken ik goed hoor maar ik ga me niet kapot werken voor de ene en dan het andere en mijn huishouden helemaal niet meer kunnen doen.
Ook omdat over 4 weken mijn contract ook nog eens afloopt en niet verlengd gaat worden.
En hoewel ik echt wel aan mezelf en mijn baby denk blijf ik me toch ergens rot voelen.

 

@Amaranthas nouja wat een trut zeg!
Echt ik verbaas me nog steeds over hoe nongeëmancipeerd we zijn in dit land als t op zwangeren aankomt. Vooral hoe vrouwen tegen elkaar kunnen doen.

 

Ja dat merk ik nu ook. Men bekijkt je altijd met zo'n blik van "Honderden anderen hebben ook nergens last van dus jij zal je wel aanstellen."
Beetje jammer dat dat stigma zo blijft hangen. Bij mijn eerste huppelde ik er inderdaad doorheen alsof het niets was en nu is het tegenovergesteld. Ik heb ook wel eens zoiets van "Denk je nu werkelijk dat ik liever niet een exacte zelfde zwangerschap als de eerste had gehad?" Maar ja, ik verwijt het dat soort mensen maar niet, ze kunnen er tenslotte ook niets aan doen dat ze dat medeleven missen.

 

Lieve schat je stelt je niet aan! Echt niet. Zwanger zijn is hard werk en dat kan ook echt te veel zijn.
In deze maatschappij moeten we het er allemaal maar bij doen en niet zeuren en doorgaan. Dat is onzin.
Jij bent ten eerste verantwoordelijk voor jouw eigen gezondheid en de gezondheid van dat kleintje in je buik. Dus maak je niet druk, want stress is heel slecht voor jullie allebei.