Zo even voortkomend uit een gedachtespinsel: Ik ben heel nieuwsgierig naar jullie meest rampzalige (bij)baantje en/of de slechtste werkgever die jullie ooit hebben gehad. Ik eerst: Toen ik 21 was vond ik een leuke vacature voor een soort van exclusieve dierenwinkel. Deze was in het bezit van een vrouw die zelf in Amsterdam woonde en daar ook een filiaal had en ze zocht iemand die de winkel in Rotterdam voor haar kon bemannen. Super leuk natuurlijk en ik ging na een fijn gesprek heel enthousiast aan de slag. Dit ging een hele tijd best goed, de zaak liep in Rotterdam alleen niet zoals het hoorde (wat dat betreft zat de toko op een relatief ongunstige locatie), maar het was onwijs leuk werk en ik kreeg heel veel vrijheid. Dit veranderde echter al snel. Het eerste 'vooral' kwam in de winter. De ketel (die ongeveer uit 1970 dateerde) kapte ermee en mevrouw had nogal moeite met een nieuwe regelen. Als resultaat heb ik wekenlang in de vrieskou zonder verwarming in de winkel gezeten. Op sommige dagen stond het ijs zelfs aan de binnenkant van de ramen (oude, slecht geïsoleerde panden). Toen ik zelf van pure ellende een straalkachel heb gekocht (waar de energierekening natuurlijk onwijs van omhoog zou gaan) kon er ineens een huurketel worden geplaatst, maar goed: kennelijk was dit nog maar het begin van alle ellende. Een paar maanden later kwam ik erachter dat ik zwanger was van ons eerste kindje. Dit was een verrassing. Zeker aangezien mijn vent en ik op dat moment nog allebei thuis woonde en eigenlijk nog maar net een relatie hadden. Na 11 weken (en in het bezit van een doktersverklaring) ben ik naar mijn werkgeefster toegestapt met het goede nieuws. Haar reactie: "Weet je zeker dat je dadelijk met een krijsend kind door de Lidl wil gaan lopen? Het is nu nog 11 weken. Ze knippen het dan wel in stukjes, maar je kan het nog weg laten halen." Vanzelfsprekend heb ik niets gedaan met deze informatie, maar ik heb er (jong en naief zoals ik was) ook niet op gereageerd. Achteraf had ik gelijk mijn spullen moeten pakken, want dit was nog maar het puntje van de ijsberg van alle ellende. Ik heb mezelf na de mededeling een keer ondergespuugd, want ochtendmisselijkheid in de tram is geen toffe combinatie. Dit was vanzelfsprekend even lastig, omdat ik kort naar huis toe moest om mezelf om te kleden, maar op een vertraging van opening na had ik prima kunnen werken. Ik kreeg echter de boodschap dat ik mezelf beter ziek kon melden voor onbepaalde tijd. Let op: op dit moment was ik vooral rete-zwanger maar wel gezond en wilde gewoon aan de slag. Uiteindelijk ben ik op dat punt een soort van de ziektewet in geforceerd. Ik heb toen de arbo arts, tijdens het eerste gesprek, verteld hoe het zat. Ik wilde niet naar huis, maar mijn werkgeefster achtte mij niet meer geschikt om in de winkel te staan (want ik was zwanger). Van hem kreeg ik dus na enkele maanden in de ziektewet te hebben gezeten, groen licht om weer aan het werk te gaan. Dit was iets wat weer niet zo lekker schoot bij de werkgeefster in kwestie. Conclusie? Ik moest (nu inmiddels al onder controle bij het ziekenhuis en stijf van de stress door al het gedoe en geregel met de arbo het UWV) naar Amsterdam verhuizen voor de werkzaamheden. Gelukkig stak de arts van het UWV hier dan wel een stokje voor en is er onderzoek gestart naar hoe de ziekmelding precies in elkaar zat. Nu zou je kunnen denken: dit was het! Nope! Want zelfs na mijn (zo goed als) definitieve en inmiddels geoorloofde ziekmelding tot aan het einde van mijn contractperiode (net iets na de uitgerekende datum), gingen de pesterijen door. Tot dusver dat ze rond de 20 weken zwangerschap een vriend van haar naar mij heeft laten bellen dat ze tijdens de echo meerdere afwijkingen hadden gevonden. Ze betaalde daarnaast mijn laatste salaris van voor de gedwongen ziekmelding maar niet uit en beschuldigde me uiteindelijk zelfs van diefstal. Inmiddels is ze trouwens al lang en breed (en na heel veel negatieve media aandacht om andere zaken) failliet verklaard, dus ik heb mezelf erop berust dat karma zijn werk wel heeft gedaan. Desondanks is dit toch wel echt mijn allewberoerdste (bij)baan en slechtste werkgever in een geweest. McDonalds en folders vouwen is er achteraf gezien een feestje bij . Who's next .
Wow wat vreselijk! Dat je daar nog zo lang bent gebleven. Wat een naar mens. Inderdaad karma. Dan valt mijn verhaal in het niet. Als student 1 dag huisjes schoongemaakt op een vakantiepark. Een half uur per huisje met z’n tweeën, dus ik snap wel waarom die vakantiehuisjes nooit echt schoon zijn. Wat een bende mensen achterlieten, ongelooflijk. Hele koelkast vol met etenswaren, zand en modder in de badkamer, smerige wc’s, afwas laten staan, troep die ze niet meer mee wilden nemen laten liggen. Keihard werken voor heel weinig geld. Collega’s een kliekje waar je niet tussenkwam (dames van middelbare leeftijd in panterprint, rokend op de brommer over het park ). Ik ben nooit meer teruggegaan uiteraard.
Pfoeee.. pittig verhaaltje hoor. Mijne is uit mijn pubertijd. Ik werkte als kassamedewerker bij de Super de boer (toen nog). Mijn 1e bijbaantje naast folders lopen en werkte elke zaterdag vast van 17 tot sluit. Deze supermarkt had een ontzettend hecht team met een aantal 'baasjes' van een jaar of 20 die daar wel even de dienst uitmaakten. Ik hoorde er niet bij en dat werd me flink duidelijk gemaakt met 'grapjes' die eigenlijk gewoon pesterijen waren. Werd regelmatig op schooldagen gevraagd extra te werken als ik niet kon omdat ik lessen had, en kreeg vervolgens te horen dat ik ook NOOIT extra kon werken en ik geen teamspeler was. Maar als ik dan mijn vakanties doorgaf met de mededeling dat ik extra ingepland kon worden dan deden ze dat niet Maar goed, ik had een jaarcontract. Na een paar maanden stond ik elke zaterdag al huilend met buikpijn op omdat ik moest werken die dag. En vanaf zondag was ik de dagen alsweer aan het aftellen tot die vreselijke zaterdag er weer was. Het werk op zich was prima, puur het team maakte me daar het leven zuur. Was blij dat ik na een jaar mijn contract uitgezeten had. Heb mn 'wraak' nog wel gehad trouwens, paar jaar later was ik met sinterklaas mee als piet en besloten we in die winkel onze lunch te halen. De grootste klojo werkte er nog steeds. Ik heb hem bij de kassa omgeroepen om naar de kassa te komen en vervolgens heel wat handen pepernoten achter zijn werkshirt gegooid. Dat ie maar mooi last mocht hebben van de kruimels
In een restaurantje/bistrootje gewerkt (franchise) en we verdiende meer dan minimumloon, welgeteld 20 cent. Volgens de uitbater zat t vakantiegeld in het salaris (discussie in april), contract erbij gepakt en nee hoor stond niet vermeld. Volle bak en hij bleef voet bij stuk houden. (Ik had ook al een andere baan in een restaurant) Zijn laatste woorden:"en als je het daar niet mee eens bent dan kun je vertrekken" Heb mn dienblad voor zn neus uit mn handen laten vallen in een volle tent, hij zat helemaal onder de fristi en sinaasappelsap. "Goed idee, ga ik gelijk doen!" Spullen gepakt en vertrokken. Met mij volgde de rest van de bediening. Die wenste m veel succes met de bestellingen rondbrengen. Woops...
Bijbaan toen ik 16 was. Stond in de plaatselijke krant: ‘kippen pakken’ Bleek een verschrikkelijk begrip. Eenmaal aangekomen moesten we de kippen aan hun poten uit hun hok trekken en in een hok ter grootte van een standaard caviahok stoppen. Met 12 stuks tegelijk. WALGELIJK! Heb al huilend een kip gepakt, hem op de grond gezet en mijn paps gebeld mij alsjeblieft zsm te halen!
Wat begon als een leuke baan, werd langzaam steeds minder leuk. Een bazin die vrij was als ik aan het werk was en me achteraf beschuldigde dat ik zo weinig had gedaan, want dat kon ze zien aan de omzet. Dat je wel de hele dag met klanten bezig bent en ze informeert over van alles en nog wat, lang met ze bezig bent en ze vervolgens voor een tientje de deur uit gaan, kan ik op dat moment weinig aan doen (advies als, meet eerst thuis op wat je kwijt kan en kom later terug enz). Ook salaris werd slecht of niet uitbetaald. Uiteindelijk heb ik alles gekregen, maar dit heeft ongeveer nog een half jaar nadat ik er weg was geduurd. Verder ook geen collega's door de weeks, dus niemand waarmee je sterk staat. En als 19 jarige stond ik nog niet zo sterk in mn schoenen.
Oef, sommige verhalen.. Ik had toen ik 16 was een bijbaantje in kantoren schoonmaken. Ik werkte 2 middagen bij een autoruitenbedrijf om daar de kantoren schoon te maken. De eigenaar daar deed geregeld insunaties dat ik wel eens mee kon op een bedrijfsuitje en dat hij dan wel voor een gezamenlijke hotelkamer zou zorgen van alle luxe voorzien. Na maanden van het maken advances en dubbele opmerkingen had hij wel door dat het niks ging worden (hij was over de 40 en ik dus 16...) en heeft hij mijn baas van het schoonmaakbedrijf opgebeld dat het geen match was en ik super slecht mijn werk deed. Ik werd dus door de baas van het schoonmaakbedrijf gebeld dat ik ontslagen was daar omdat ik slecht mijn werk deed.. Ik durfde hem niet te vertellen wat er al maanden gaande was, omdat hij het zelf ook met allerlei jonge meiden uit het bedrijf deed. Dat was wel een levensles. Ik heb daar echt wel heel lang last van gehad, hoe verschrikkelijk oneerlijk dat voelde.
Toen ik een jaar of 14 was in de tomaten kassen. Vreselijk wat een slavendrijvers zeg.. dat ik het nog een jaar heb volgehouden daar snap ik nog steeds niet.
Haha nou hierbij valt mijn verhaal wel in het niet hoor. Er was een week voor de kerst over in het collegejaar. Ik wilde deze graag nuttig besteden, maar de facultatieve extra cursus die werd gegeven, was binnen een paar minuten volgeboekt, en mijn vaste bijbaantje zei geen extra werk te hebben. En zo werd ik vakantie postbezorger. Elke middag een ronde, iets van 3 uurtjes per dag. Ik kwam met mijn volle fietstassen amper de brug over, het regende, en mijn fiets ging kapot door die malle tassen. Min reparatie daarvan hield ik een paar tientjes over aan die week. Terwijl later bleek dat er hele diensten vrij kwamen op het werk, en de cursus voor iedereen opengesteld werd. Eens maar nooit weer.
Poeh.. toen ik (onverwachts) zwanger bleek te zijn van mijn dochter, zei m'n leidinggevende dat ik toch zeker wel van plan was om abortus te plegen? ze was nog geschokt ook toen ik nee zei omdat het hartstikke welkom was. Heb gelijk m'n ontslag ingediend (waren al vaker vage dingen waardoor ik me niet op m'n plek voelde). Als tiener een BBL opleiding gedaan. Me compleet uit de naad gewerkt, kreeg alle rotklusjes maar ik deed het omdat ik m'n diploma super graag wou halen. Leerlingen kregen de helft minder aan fooien dan vaste krachten. Als de eigenaar kwam werd het allemaal tien keer erger, dan werd ik afgesnauwd en gecommandeerd. Toen hij hoorde dat ik het volgende schooljaar bij de concurrent ging werken was het: "ik ben je liever kwijt dan rijk". Uh.. jij ook bedankt voor de goede zorgen.
Ik had na mijn eindexamen de hele zomer vakantiebaantjes Een week was dat inpakwerk aan de kopende band. Ik was erg onhandig en had 's nachts nachtmerries dat de band weer vast liep ....
O ja Wad geen baan maar mijn allereerste stage in het eerste jaar van de hbo-v. Ik vond het allemaal erg spannend. Bij het kennismakingsgesprek in het verzorgingstehuis was get eerdte wat de stagebegeleider zei: Ja, eigenlijk willen we geen stagiaires.
Oh en een beetje in hetzelfde thema: toen ik 13 was, bracht ik folders rond. In mijn eigen wijk, en in die tijd moest je het nog zelf invouwen waardoor het voor die leeftijd best leuk verdiende als je dat vlot kon. Ik dacht wat uit te breiden, dus meldde me ook aan voor huis aan huis bladen. Man wat een tegenvaller was dat. Die werden niet aan huis geleverd zoals de folders, maar die moest je gaan halen ergens bij een garage. Op dinsdag waren de kranten vrij dun, dat ging wel. Op donderdag waren ze een heel stuk dikker. Er waren ook nog folders bij, ik weet niet meer precies hoe dat zat. Ik kon alles niet eens in 1 keer halen, dan stond mijn fiets met zn voorwiel in de lucht, ik moest weleens samen met een vriendinnetje aan het stuur hangen om het recht te krijgen. Het bezorgen was een paar wijken verderop met allemaal voortuinen die nét niet zo diep waren dat ze een brievenbus vooraan moesten hebben, dus die hadden ze ook niet. Dus dat was na school racen om op te halen, ik geloof nog vouwen, bezorgen, meer halen, meer bezorgen, heel snel eten en door naar mijn sport. En die enorme kranten verdienden amper meer dan mijn foldertjes. Met dat baantje was ik snel klaar.
Ik was 14, ging werken bij de Hema bij de vleeswaren, kaas en rookworst afdeling (in de tijd dat het nog met bediening erachter was en geen zelfservice met voorverpakt vleeswaren, alles sneden we de hele dag vers). Ik had een leidinggevende van tegen de 60 die ik nooit vergeet. Hennie. Die noemde me begin van de dag bij mijn naam, rond de midddag werd dan Nanja en eind van de dag werd het Anja. Als ze dat deed gaf ik haar koekje van eigen deeg en begon de dag met Hennie, rond middag werd het Hannie en eind van de dag noemde ik haar Annie. Op een dag wilde een klant een stukje ossenworst en daarna een stukje leverworst. Dat sneed ik af en voor een volle rij klanten kreeg ik op men kop en zette ze me voor schut en zei ze “gadverdamme snij jij nou met het zelfde mes de ossenworst en de leverworst wat ben jij vies zeg?!” Het was daar regel dat als er vleeswaren op de grond viel het daarna als de klanten weg waren het gewoon terug in de vitrine ging. Toen heb ik waar de klanten bij waren gezegd “weet je wat ik vies vind dat je die ham net op de grond liet vallen daar appart ligt zodat je het kan terug leggen als de klanten weg zijn”. Heb die ham gepakt richting haar hoofd gegooid en ben weg gelopen op het drukst van de dag toen ik dat verhaal die avond thuis vertelde mocht ik van mijn vader niet meer daar werken. Hij verdubbelde mijn salaris wat ik bij de Hema verdiende en ik mocht voor dat dubbele salaris 1 avond in de week in de coffeeshop schoonmaken voor hetzelfde loon als bij de Hema voor elke zaterdag en koopavond. Snel daarna vond ik mijn droom bijbaan bij een groente en fruit kraam op de albert cuyp markt en dit ben ik heel lang blijven doen op zaterdag. Zelfs toen ik daarbij al fulltime werkte en tijdens mijn hele eerste zwangerschap, ook tijdens mijn verlof voor de bevalling heb ik daar nog 3 dagen per week gewerkt. Toen zoon geboren was tot die stal eigenaar met pensioen ging heb ik daar nog gewerkt als er iemand ziek was of op vakantie ging en elk jaar de drie drukste dagen van het jaar voor kerst. Als die man niet met pensioen was gegaan had ik dat waarschijnlijk nog steeds gedaan. Ondanks dat ik een fulltime baan had in de richting waarvoor ik had geleerd en dat veel beter verdiende, was de markt echt mijn liefde geworden en werken daar heeft nooit als werken gevoeld maar als gezellige hobby. En nog als ik over de cuyp loop en bij alle bekende gezichten een praatje maak mis ik dat tot op de dag van vandaag nog ontzettend.
klinkt als een bekende winkel. Was dit een winkel gericht op luxe manden, luxe riempjes en kleding voor hondjes?
Ik was 15 en ging werken bij een brood/banket/snoep zaak waar ook een stomerij service bij zat. Elke zaterdag voor vast en in vakanties ook door de week zodat het vaste personeel vrij kon nemen. Op een gegeven moment werd ik gebeld terwijl ik op school zat, waar ik bleef, want ik stond ingeroosterd. Op een random middag, was helemaal geen vakantie. Baas over de zeik toen ik zei dat ik niet kwam omdat ik gewoon op school zat. er gebeurde daar wel vaak gekke dingen, broodjes die opgepiept werden om zo de volgende dag weer te kunnen verkopen, snoep wat al over de houdbaarheidsdatum was moeten bijvullen in de bakken (van dat schepsnoep), paaseitjes die over waren werden in een Luik onder de grond gelegd om volgend jaar weer te verkopen op een gegeven moment begon ik daar wat van te zeggen en toen was de lol er snel af. Kreeg ik in het bijzijn van een volle winkel de schuld dat er iets niet goed gegaan was bij de stomerij, echt schreeuwend ging die kerel te keer. product was alleen ingeleverd op een doordeweekse dag, en toen had ik helemaal niet gewerkt. eerst klapte ik helemaal dicht als 15 jarig meisje maar toen dacht ik aan al die gore dingen die er met dat eten gebeurde en had ik gelukkig het lef om te zeggen dat ik toen helemaal niet had gewerkt dus het onmogelijk aan mij kon liggen. Heb op het drukste moment van de dag mijn schort afgeknoopt, aan hem gegeven, en gezegd dat ik ontslag nam. was midden op de zaterdag opeens thuis, ouders helemaal verbaast ging savonds de bel, stond hij samen met z’n vrouw voor de deur. Zegt z’n vrouw: Frits wil graag sorry zeggen Kwam niet eens uit z’n eigen mond Ze dachten dat ik wel weer terug zou komen, maar helaas. Daarna bij een supermarkt gaan werken en daar werk ik nu nog steeds
Ooit bij een frituur gewerkt. Daar moest ik roosters schoonmaken met een 'heel goed product'. De roosters werden na flink boenen idd weer blinkend schoon. Jammer genoeg was ik mn vingerafdrukken kwijt. Kon mn andere weekend baantje er niet meer door doen zoveel pijn aan mn vingers. Baas heeft toen voor mij ontslag genomen (had me aan t baantje bij de frituur geholpen). Ze vonden t heel normaal dat 'de hulp' dat deed want zelf kon ze niet tegen dat spul.....