Hallo, Wat ben ik een verschrikkelijke partner. Ik ben echt verschrikkelijk en weet dat ik voor van alles uitgemaakt zal worden, oprecht... ik zal me er niet tegen verdedigen, of maar iets goed praten... maar ik... ik krijg nu echt mijn verdiende loon. En het maakt mij kapot.. ik word er gek van... ik weet niet meer wat ik moet... ik voel me gebroken.. hier komt het Ik heb als jonge tiener een jongen leren kennen waar ik heel verliefd op was, genaamd Q. Geen goede jongen, want hij heeft mijn ouders huis leeg geroofd en desondanks, bleef ik van hem houden en bij hem. Hij had ook andere vriendinnetjes, kon niet kiezen, hij brak mij.. maar toch bleef ik bij hem.. Ik kwam op een punt... toen hij alweer jn de gevangenis zat, of hij kiest voor mij... of voor zijn labiele leven en ik zou dan uit zijn leven stappen. Heel dom/naief, natuurlijk koos hij niet voor mij. Ik brak de relatie, het deed hem zeer en hij hield ineens wel veel van mij etc... maar ik kreeg kort erna contact met een super lieve knul, genaamd A. A. Heeft mij laten zien wat echte liefde is.... ik meen dit. Ik heb nog nooooiiitt ZOOO ROMANTISCH, ZOO VEEL RESPECT, ZOVEEEL AANDACHT en zooooveel positieviteit gehad van een jongen. Ik was verliefd.... toch? Q. Kwam vrij, zocht contact op.. stalkte mij... ik ben op het contact ingegaan zonder iets tegen A te zeggen... heeeel dom.. Q dreigde A wat aan te doen als ik niet terug kwam bij hem blablablaa.... Ik viel terug voor Q... HOEE THE ***.... waaar the hell was ik mee bezig? We zijn zelfs intiem geweest, ik was vreemd gegaan... terwijl ik mijn ware liefde had gevonden, viel ik terug op de jongen die mijn jeugd heeft kapot gemaakt.... ik ben mezelf niet!!! Waar was ik in godsnaam met mijn hoofd! A kwam hier achter... is zelfs te kamer ingeweest waar we het hadden gedaan en zag alles liggen.... ik heb hem zoveeeell pijn gedaan.... Hij bleef voor mij gaan... met veel pijn en stroggels.. hij heeft daarna veel fysiek geweld gebruikt.. waar ik vaker over lieg, dat het nooit is gebeurd, of maar 1x, of ik ben van de trappen gevallen.. ik blijf het doen omdat ik vind dat het allemaal mjjn schuld is... hij is veranderd en dat is door mij... na 4 jaar... zijn we een kind rijker... hij zijn ouders zussen en broers armer omdat ze hier totaal niet achter staan, begrijpelijk ook.. neem het niemand kwalijk... mijn moeder heeft ons onverwachts de straat op gezet. We hebben anderhalve week in een garage geslapen zonder douche, toilet oid... kan je voorstellen hoe smerig...... met een (toen nog) kleine baby .. Hij was hier zo kwaad om.. want weer zat hij in de shit en weer is het van mijn kant.. Hij ja doorgegaan, voor mij en ons kind.. is begonnen met gokken door alle problemen.. hij is zichzelf niet meer. Ik zie een totaal ander persoon.. en dit is allemaal mijn schuld. Ik voel me zooooo een vuil mens. En ik wil dat zo veel mogelijk horen... Hij is uitgeput... hij wil niet meer verder... ik snap het ook, en gun hem het allerbeste... maar de jaloezie die naar boven duikt als ik me voorstel dat hij wel gelukkig kan zijn met een vrouw die hij verdiend.... breekt mij... ik kan er niet tegen.. ik zou alles willen rechtzetten.. maar dit kan gewoon niet. Ik ben zo verdrietig.. ik weet niet wst ik met deze topic vol domme acties van mij wil, maar hierbij openbaar ik mijn zonde.. en wil ik alle reacties doorlezen, hoe slecht ik wel ben, hoe beter hij wel verdiend, dit mijn verdiende loon is.... ik weet niet wat het zal oplossen.. maar de waarheid is eindelijk eruit.. nooit hebben we dit aan vrienden verteld.... ben er kapot van.. Hij wil de knoop doorhakken, bljjven tijdelijk onder een dak.. maar zodra hij voldoende geld heeft om weg te gaan.. dan gaat hij weg. Omdat hij nu nergens terecht kN en ik ook niet... Voorlopig zitten we in aparte ruimtes van elkaar en slapen we sinds vandaag ook niet meer samen... :'(
Het spijt me voor de lange tekst.. Ik bezorg alles en iedereen om me heen alleen ellende.. ik ben zo intens verdrietig.. ik wil niet zielig doen echt niet.. ik heb veel pijn en weet echt niet wat ik moet .. ik ben hem nu gewoon echt kwijt..... ik ga er zo kapot van
Misschien wil je het niet lezen, maar na aanleiding van je andere topic (Bipolaire stoornis en gokverslaafde man) denk ik dat jullie elkaar beter kwijt zijn dan rijk. Natuurlijk doet het pijn, zoals elke breuk. Maar waarschijnlijk is dit veel beter voor jullie kindje. Ieder zijn eigen weg gaan, en gelukkig zonder elkaar zijn/worden.
Het doet me zoveel pijn.. hij is mijn wederhelft.. ik heb alleen hem en ons kind... verder niemand.. ik kan niet zonder hem verder... ik voel me zo rot... Bedankt voor je reactie..
Ja hoor dat kan je wel, je hebt niemand nodig die je slaat, al je held vergokt zodat je niet eens meubels in je huis heb. Je hebt verdorie een kind!! Sorry hoor, maar verman je en kom eens op voor je kind ipv zo ik de slachtofferrol te gaan hangen. Die vent van jou is niet helemaal Goed in zn hoofd en dat jij hem blijft verdedigen begrijp ik ook niets van, net zoals dat je in je andere topic liegt dat hij je voor het werst en het laatst heeft geslagen.. Haal je kind uit deze vreselijke omgeving en zoek hulp voor jezelf
Ik klink echt vreselijk dom eh.. Ik voel me schuldig naar hem toe dat hij zo veranderd is door alles wat ik hem heb aangedaan... en dan heb ik het nog niet over ons kind.. hoe schuldig ik me daar tegenover voel... we zijn een niet geslaagd gezin en dat komt allemaal doordat ik niet loyaal ben geweest.. ontrouw...
Nee hoor hij is niet veranderd door jou, hij was al zo... Zo zonde om te zien dat je alle schild bij jezelf legt terwijl de meeste schuld toch echt bij hem ligt hoor Kom op, ga weg daar! Bouw een leuk leven voor jezelf en je kind op en word gelukkig
Hij is veranderd vanaf het moment ik vreemd ben gegaan terwijl hij het allerbeste met me voor had.. Hij heeft in moeilijke tijden mij gesteund ondanks dat hij het zelf moeilijk had door het feit dat ik vreemd was gegaan.. Ik voel me echt vreselijk.. hoe dit uit de hand heeft gelopen... en ik niet eerder aan een oplossimg heb gedacht, of het gewoon niet gedaan te hebben... dan waren we nu misschien wel net zo gelukkig als toen.... wat heb ik gefaald! Ik verdien dit van harte.
De singen die jij vind dat je fout heb gedaan zijn alsnog geen reden om jouw elke keer te slaan.. Of om al het geld op te maken dat je niet eens meubels in je huis heb... Je hebt niet eens meubels meid... dat is gewoon bizar... en niet door jou, maar door je vent die al het geld op gokt!
Je kunt dingen niet terug draaien, ik snap dat je verdrietig bent. Maar je kan er niet in blijven hangen, je moet door voor jullie kindje. Zoek hulp, ga uit elkaar, zoek een woning ofzo en zorg dat jullie kindje niets te kort zal komen. Dat is voor nu het belangrijkste.
ik zal mijn best doen dames.. mijn rekening is iig al in orde.. Het doet gewoon verschrikkelijk veel pijn.. ik neem even een time out.. ik ga straks even naar mn werk.. (heb sleutels) al is het zondag.. ik ga gewoon wat afleiding zoeken.. minder werk voor maandag dan... kan ik rustig aan doen.
Het komt wel goed met je, hie cliché ook... Je zal zien over een jaar of 2 kijk je erop terug en zal je zien dat je geen betere keus had kunnen maken
Je zit in een afschuwelijke situatie maar kom op, kom uit het zelfmedelijden en onderneem actie voor jou en je kind. De enige die deze situatie kan veranderen dat ben jij, blijf niet hangen in je slachtofferrol.....o het in allemaal zo erg en het is allemaal mijn schuld...... Wordt volwassen en neem je verantwoordelijkheid op je en zorg voor jezelf en je kind.
Eens met wat de rest zegt. Nu je tanden op elkaar en regelen die handel. Als je eenmaal veilig en gesetteld bent, kun je het gaan verwerken. Ga ook eens hulp zoeken, als je je zo schuldig voelt, kun je je misschien wel wat begeleiding gebruiken om het allemaal te verwerken op den duur.
Je kan beter aan je eigenwaarde gaan werken, zie jouw situatie dat is wat jouw kind meekrijgt als voorbeeld. Daar zou ik mij meer zorgen om maken! Denk eraan je hebt een kind, die zou op 1 moeten staan dus kap met in de slachtofferrol zitten en kap voorlopig met relaties en werk aan jezelf.
Ik lees alleen maar dat je je zo schuldig voelt naar hem toe. Ik snap dat je je schuldig voelt dat je bent vreemd gegaan, maar dat verklaart niet dat hij gaat gokken en je mishandelt. Daarnaast moet je je nu schuldig voelen naar je KIND toe!! Je laat je kind in een onhoudbare situatie leven, zoals ik lees zonder meubels en met een agressieve vader. Je bent op de 1e plaats moeder, daarna pas een partner. Jouw kind MOET op nummer 1 staan. Voor je kind moet je nu dus zorgen dat je een stabiele thuissituatie creëert. En uit jouw topics te lezen is dat niet met Q en niet met A, maar alleen met je kind. En ga in godsnaam met een psycholoog of iets dergelijks praten. Zorg dat je zelf alles op een rijtje krijgt en je weer gelukkig gaat voelen.
Ik neem aan dat de manier waarop je je topic hebt geschreven voort komt uit een gevoel van onmacht, angst voor de toekomst en spijt van bepaalde keuzes die je in het verleden hebt gemaakt. Dat is ook de reden waarom ik reageer. Natuurlijk is het niet allemaal jou schuld. Ieder is verantwoordelijk voor zijn eigen keuzes, jou keuze is het dat je bij hem blijft/ bent gebleven ondanks een ongezonde situatie voor jou en je kind. Jou keuze was het om vreemd te gaan. Zijn keuze is het om jullie geld te vergokken, daarvoor jullie meubels te verkopen, om jou te slaan. Dat is het hele punt. Maak NU de juiste keuzes, beslis nu om weg te gaan. Beslis waar je naar toe gaat, welke mensen jou kunnen helpen, sterker en zelfverzekerder uit deze situatie te komen. Het is soms zo "makkelijk" om ons te verschuilen achter, "ik heb alles verkeerd gedaan, ik heb de verkeerde keuzes gemaakt", maar het is niet productief! Het helpt je niet om verder te komen. Bekijk de dingen stap voor stap, begin bij een ander onderdak en psychologische/ psychiatrische begeleiding voor jezelf. Ga daarna op zoek naar een advocaat. Je hoeft het niet allemaal vandaag te regelen, maar je moet er vandaag NU!! voor zorgen dat jij en je kind in veiligheid zijn, dat jullie eten, drinken en onderdak hebben. Dat zijn je primaire plichten als moeder. Succes meid, zorg voor jezelf en je kind!
Ik denk dat A helemaal de ware niet voor je was, maar dat hij alles was waar je behoefte aan had na je relatie met Q. En het feit dat jullie mekaar kapot maken (het komt van beide kanten gezien de vorige topic) is het beter als jullie uit elkaar gaan. Jullie zijn geen goede match maar zochten allebei iets wat de ander leek te hebben. De rest van wat ik er van denk wat jullie mekaar aandoen weet je zelf ook wel Succes met jullie verdere levens en ik hoop dat jullie allebei iemand tegenkomen waar jullie oprecht van houden en elkaar de wereld gunnen. Enne, stoppen met die Q. Ook al val je straks in een zwart gat, deze vent maakt het alleen maar erger en dan is de break up met A voor niks geweest. Maak er wat van!
Iemand die je mishandelt is niet de ware. Heb je vorige topic ook gelezen en daarin bleef je voor hem opkomen en koos je ervoor om bij hem te blijven. Dan is het je eigen keuze om in deze situatie te blijven. Jij bent vreemgegaan, ok dat had je natuurlijk nooit mogen doen. Maar dat is geen vrijbrief voor hem om te mishandelen en jullie geld te vergokken. Je hebt een kind! Ipv van het voor hem op te nemen, kom voor je kind op! Hoe gezond denk je dat deze situatie voor je kind is? Mijn advies: zoek hulp voor je stoornis en ga bij die man weg. Ware liefde slaat je niet!