Dag lieve dames, Afgelopen jaar heb ik 2 keer een miskraam gehad in 4 maanden. Bij de eerste kreeg ik een bloeding 2 dagen nadat ik de positieve test in handen had. Bij de tweede hebben wij nog een eerste echo mogen bewonderen. Nog weinig te zien natuurlijk maar ik heb toch een klein boontje bewonderd. Na de tweede ben ik kapot geweest. En dat ben ik nog steeds. Er zijn dagen dat het masker op mn gezicht makkelijker kan lachen dan het andere. Ik zou zo graag nog een broertje of zusje willen voor mijn kleine. En tegelijkertijd hoeft het van mij nooit meer. Ik denk niet dat ik sterk genoeg ben om dit nog een keer mee te maken. Ik lees met respect verhalen van dames die al jaaaaaren bezig zijn teleurstelling na teleurstelling. Misschien stel ik
Niet helemaal afgemaakt ik ben nieuw hier sorry. Maar misschien stel ik mezelf wat aan maar de angst en verdriet is veel. Bedankt t voor het lezen…
Verdriet heeft niets te maken met aanstellen. Het is persoonlijk en het mag er gewoon zijn, als jij het er moeilijk mee hebt dan is dat gewoon zo. Heel veel sterkte.
Allereerst een hele dikke knuffel voor jou. Ik heb in het totaal 3 miskramen en een kindje verloren met 16 weken zwangerschap. Ik heb ook heel vaak gedacht, ik kan en wil dit niet meer.. Maar het verlangen was uiteindelijk altijd groter dan de angst. Geef jezelf de tijd dit te verwerken en kijk daarna pas weer verder. Alle liefs en sterkte!