Ik was afgelopen weekend op een feestje, waar veel jonge stellen waren met kleine kinderen (variërend tussen de 0 weken en de 5 jaar ). Ik raakte in gesprek met een moeder over de voeding van haar kinderen. De moeder had zelf erg veel overgewicht (haar man ook) en ook haar dochtertje van 3,5 had nu al een behoorlijk overgewicht (ze had zelfs moeite met over een bankje heen klimmen achter de andere kinderen aan). De moeder had ook nog een kindje van 3 maanden bij zich, wat op een heel schattig gerimpeld rupsje leek, maar babyvet lijkt me relatief normaal dan. Ze stond te vertellen dat het CB haar hed gezegd om te minderen met het aantal flesjes voor haar jongste dochtertje en met de tussendoortjes voor haar dochtertje van 3,5. Ze vond het blijkbaar belachelijk dat het CB dat gezegd had, want haar kinderen hadden "altijd honger" en ze wilde niet dat haar schatjes honger zouden lijden, dus gaf ze hen te eten als zij zelf de indruk had dat ze honger hadden. Zij wist het uiteraard het beste, als moeder zijnde en ze zou zich dus ook niets aantrekken van het CB. Vervolgens vroeg ze aan mij wat ik ervan vond... *slik* Ehm, ik heb gezegd dat ik vind dat ouders op hun eigen gevoel moeten afgaan en dat het CB niet heilig is. Maar ook gezegd dat ik vind dat kinderen voldoende moeten bewegen en gezond moeten eten. Beetje algemene info, zeg maar... Terwijl ik me eigenlijk een beetje zorgen stond te maken over het eetpatroon van dat gezinnetje... Pffff, voelde me echt een muts / bangerik, maar ik kende die mensen verder helemaal niet en wilde me natuurlijk niet zomaar bemoeien met hun aanpak en opvoeding. Houdt me toch nog een beetje bezig... Had ik er nou op moeten doorgaan, i.p.v. meepraten en eigenlijk iets anders denken... ?
Lastig inderdaad Ik had het denk ik net zo gedaan, maar misschien iets meer de nadruk op het gezonde gelegd? En dat honger niet altijd eten hoeft te betekenen, althans zeker niet bij een kind van 3,5. Bij ons zit overgewicht nou niet bepaald in de genen, maar mijn zoontje is wel groot. Gelukkig tot nu toe altijd in verhouding, maar ik heb me er regelmatig onzeker over gevoeld. Hij heeft gewoon van die periodes dat ie altijd honger heeft. Ik geef daar zeker niet aan toe. Hij krijgt een bepaalde max aan voeding, wat al een stuk meer is dan het gemiddelde kind eet maar wel aanvaardbaar, en daarmee houdt het op. Ik weet zeker dat ie veel meer op zou kunnen. Dus ik ben het ook niet met de desbetreffende moeder eens
Oh, wat herkenbaar dit. Ik heb het dan nooit specifiek gehad met overgewicht, maar wel vaak genoeg dat je maar meepraat terwijl je eigenlijk iets heel anders wilt zeggen. Gewoon om de lieve vrede te bewaren. En zolang ik het dan direct daarna van me af kan schuiven, vind ik het niet erg (behalve dan dat ik me zo'n muts voel). In het algemeen vind ik ook dat je je niet met de opvoeding van een ander moet bemoeien. Behalve dan als je iemand zo goed kent dat je denkt dat je er wel iets van kan zeggen. Maar als je je echt zorgen maakt zou ik misschien iets zeggen tegen iemand die haar wel kent... ?
Yep... herkenbaar inderdaad... Zou best wel wat directer willen zijn soms... meer durven zeggen. Benijd mensen die wel wat extroverter zijn en dat soort dingen gewoon zeggen... Mensen bijten over het algemeen niet gauw, dus moet kunnen zullen hoogstens wat beledigt zijn... Maarja is niet makkelijk Ja, ze is een vriendin van een vriendin van me... dus ik zal het eens aan haar vragen... Dat is een goed idee. @Yukl, is lastig inderdaad. Ik vind het soms ook moeilijk om te weten hoeveel mijn meisje nu nodig heeft en hoeveel "lekkere" honger ze heeft. Zoete dingetjes, zoals stukjes brood met stroop gaan er meestal nog wel in, terwijl ze dan geen zin heeft in bijvoorbeeld komkommer... Dus ik geef ook op vaste tijden eten en (gezonde) tussendoortjes. Dan weet ik wat ze krijgt.
oeh dat is zeker lastig! ik heb zelf ook overgewicht (nog wel, ben hard op dieet en het gaat goed!!) en Ties heeft dus 30% kans op ook te zwaar te worden. (bij 2 dikke ouders is dat 70%!!) maar gelukkig komt die kans vooral van voorbeeldgedrag en niet zozeer van genetische aanleg. ik sport 2-3x per week en eet nu dus ook normaal + het cb houdt het op mijn verzoek heel goed in de gaten, dus ik denk dat het wel goedkomt. als ik die vrouw was tegengekomen.. had ik er toch iets van gezegd. maar misschien had ik dat wel kunnen maken als mede te dik persoon zijnde..