Gisteren eindelijk eens goed nieuws!! Vanaf ongeveer 19weken was er telkens iets met de beeb. Eerst hoorden ze bij de vk een afwijking in de hartslag....naar ziekenhuis...alles bleek gelukkig oke. Rond 25 weken vond mijn vk mijn buik zo groot en vermoedde zwangerschapssuiker of een flink kind. Mijn buik was juist erg bescheiden en had het idee dat ze toch echt verkeerd had gemeten. In mijn omgeving vond ook iedereen mijn buikje aan de kleine kant. Maar goed, groeiecho werd aangevraagd, wat even duurde, en ik ondertussen stress....stress....over die zwangerschapssuiker. Dat is ook niet niks. Ik vond zwanger zijn even helemaal niet leuk! Groeiecho gedaan. En wat bleek? Ons ventje is juist erg klein! We maakten ons er nog niet heel erg zorgen om. Hij zat net op de grens en mijn zusje was bevallen van een heel klein meisje, en zelf waren we ook niet groot bij geboorte. Papa is Hindoestaans Surinaams en bij hem dus ook allemaal kleine mensen. Vk belt me direct op. Hoe dat toch kan dat ze ondanks haar meting een kleine baby als conclusie was. Ik rookte toch niet? deed ik wel rustig? Hoeveel werk je? (nee ik rook niet...ja ik doe rustig aan...) Volgende controle bij vk (dit x een ander) baby lijkt toch wel klein, weer een groeiecho. En toen bleek babyboy inderdaad te gaan afbuigen in groei. Stond vanaf toen meteen onder toezicht van gyn en ben dus vanaf 28 weken met verlof. Vanaf toen elke week naar ziekenhuis, en elke meting is toch wel weer spannend en geeft stress. 2 weken geleden boog hij weer af. 3 weken achterstand. ( buikje en lengte, hoofdje normaal) En je voelt je zo schuldig bij alles... Je rookt niet, drinkt niet, eet gezond, slik supplementen bij, niks tillen, slaap genoeg...en toch steeds denken: Had ik niet beter dit? Of kan ik niet beter dat? Maar nu na de laatste meting gisteren....hij doet het goed! Hij is niet meer afgebogen en volgt zijn eigen lijn! Ik was zo bang voor slecht nieuws en ze me gingen opnemen. Natuurlijk is het een ukkepuk en alles inhalen zal er wel niet inzitten. Maar eindelijk eens goed nieuws horen. Wat heerlijk is dat!!!! Heb het gevoel nu iets beter te kunnen genieten! Grappige is wel dat mijn zusje met dochtertje van nu 5 maanden exact hetzelfde had! Die heeft precies dezelfde groeicurve als onze beeb. Dat vind ik ook zo raar he? Lang verhaal, maar moest het toch even kwijt na al die stress, en nu deze vrolijke ontlading!!!
blij om dat te horen! Mijn dochter was dysmatuur (2480 gr op 40 weken) en na een angstige zwangerschap omdat het een vroege groeivertraging was (met dus meer kans op syndromen) heb ik deze week te horen gekregen dat de placenta erg klein was en dat dus de reden was voor de groeivertraging. Waarom die te klein was weet niemand, maar het belangrijkste is dus dat het niet met mijn kleine meid te maken had!
Dat is dan al een geruststelling ja! Hier weten ze ook niet waar de afbuiging en achterstand vandaan komt. Afgelopen donderdag weer op controle geweest in ziekenhuis, navelstreng weer gecheckt enz.. alles was helemaal goed! As donderdagochtend weer een meting. Daar blijf ik toch steeds zenuwachtig voor hoor.