Ok de titel klinkt misschien wat negatief. Maar toch; ik vind het geven van borstvoeding enerzijds heerlijk. Intiem met mijn kleine man, terwijl hij met zijn handje over mijn borst aait. Maar ik vind het tegelijkertijd ook vaak nogal pittig. De zorg komt daardoor des te meer bij mij terecht. Kleine man drinkt moeizaam uit de fles, ik vind kolven ook gedoe, en hij laat zich vele malen makkelijker door mij troosten. Ik voel me beperkt, kan nauwelijks alleen de deur uit. Hij drinkt overdags om de 2,5 uur en ook ‘s nachts nog zo’n 4 keer. Rekken heeft geen zin, en heb ik ook de puf niet voor. Ik voel vaak een ongenoegen richting mijn man doordat ik me zo onbegrepen voel in hoe pittig ik het soms vind dat het zo op mij aan komt. En toch denk ik echt nog niet aan stoppen. Maar ben ik zoekende in hoe ik mezelf hier zo goed mogelijk in kan supporten. Hoe zorgen jullie goed voor jezelf in deze tijd?
Ja ik denk dat de makkelijkste weg is om het te accepteren. Ik weet het een is super flauw antwoord. Maar ik kan me ook voorstellen dat de stap naar de babyperiode ook weer groot is nav je onderschrift. En hij is nog maar zo klein. Ik zou gewoon zijn behoeftes volgen en kijken waar je man je wel in kan ondersteunen. Succes!
Enige dat mij hielp was acceptatie en t per dag bekijken. Ik heb 13 maanden lang elke 2/3 uur gevoed dag en nacht. Als hij maar 1 kant dronk overdag, dan kolfde ik de andere kant leeg. Maar ik kolf ook de laatste avond voeding, ik wil ook in bad kunnen of lang douchen. Hij is nu bijna 14 maanden en voor t eerst 3 uur zonder mij. Ik was er klaar voor en klaar mee om altijd op afroep te zijn voor hem. Voelt fijn even leeg huis Ik voed nog steeds zo'n 7 keer p dag en t is mooi maar zwaar
Accepteren en er niet tegen vechten is inderdaad het prettigste, alhoewel het misschien makkelijker klinkt dan dat het is. Ik heb 3 kindjes en ze hebben alle 3 meer dan een jaar borstvoeding gehad. En eigenlijk ging dat steeds alleen maar makkelijker. Ik gaf me er gewoon een soort van aan over. Zorgen voor een opgeladen telefoon en wat te eten en drinken binnen handbereik. En heel eerlijk, ik vond het makkelijker om het allemaal ‘s nachts zelf te moeten doen, maar onze kindjes lagen dan ook in een co-sleeper naast me en we doen aan samen slapen. Door me er helemaal op in te stellen dat ik het zelf moest doen had ik ook veel minder frustraties en verwachten naar m’n man toe, wat ik bij de eerste wel had. Maar ik merkte toen al dat ik veel eerder wakker werd en dan moest ik hem ook nog wakker maken. Ik viel ook pas weer in slaap nadat hij dan klaar was en de baby weer slapend in bed had. Samen slapen vond ik echt zo’n uitkomst, ik had dr al aangelegd voordat ze goed wakker was en we vielen zo weer samen in slaap. Douchen en in bad gaan deed ik alleen maar als m’n man er ook was, anders had ik steeds het idee dat ik ze hoorden huilen. Het is pittig, absoluut. Maar doe vooral ook waar jij je goed bij voelt. Alle (goed)bedoelde adviezen kunnen voor een ander nog zo goed werken, maar sommige dingen moeten ook bij je passen en jij moet je er prettig bij voelen anders zorgt het alleen maar voor meer frustraties.
Tsja dit is wel een beetje wat er bij borstvoeding komt kijken.. Voorlopig kun hebben ook niet zomaar uit handen geven want dat moet je alsnog kolven. Ik kan nu na 5 maanden een voeding overslaan ( heb wel echt giga overproductie gehad) zonder te kolven. Maar meer dan 1 ooo echt niet. Als je bv wil blijven geven kun je die het beste accepteren
Klinkt heel netjes hoor, hoe vaak hij drinkt. Ik kan me nog herinneren dat mijn dochter de hele nacht aan mijn borst geplakt zat. Maar het is inderdaad zwaar. Je baby is nog zó jong. Het wordt echt makkelijker naarmate hij ouder wordt. Al lijkt het niet zo nu je er middenin zit. Succes en probeer toch te genieten
Toch een stuk acceptatie inderdaad, hoe lastig het ook klinkt. Ik heb de oudste twee fv gegeven en de jongste bv. Ik vond het niet zwaarder, eerder makkelijker juist. De baby ging overal mee naar toe. Bij honger aanleggen en klaar ben je. Je kan het niet te vaak geven, dat vond ik ook makkelijker, bij de fles zit je toch meer aan een max gebonden. Vooral de nachten vond ik juist makkelijker. Niet in de kou naar beneden en bij de magnetron wachten. Maar uit de wieg plukken, liggend aan de borst en klaar ben je. Bij onze kinderen heeft het geen invloed gehad op het aantal nachtvoedingen. Denk zelfs dat de laatste daar het eerst vanaf was.
Ja het is inderdaad ook makkelijk, zeker in de nacht zonder dat geklungel met een fles. Maar mijn twee oudsten (kregen borstvoeding tot 2 maanden) sliepen veel eerder door, kregen in het begin 2 nachtflessen, al snel 1 en daarna dus 0. E. Drinkt dus zeker 4 keer, maar de afgelopen nachten 6-8 keer. Niet alleen maar honger natuurlijk, maar als we op een andere manier proberen te troosten dan werkt dat voor geen meter en raken we nog gefrustreerder om uiteindelijk toch maar aan te leggen. Dus ja. Alleen om het uur voeden vind ik echt heel erg pittig. Dan kan je me echt opvegen, en voel ik echt diepe wanhoop. Afgelopen nacht was het 5 keer... maar ik hoop toch echt dat het snel meer naar 3 keer gaat ofzo. Anyway, ik vind het wel lastig dat ik niet zo makkelijk even iets voor mezelf kan plannen. Ook flesvoeding heeft echt voordelen. Al denk ik dat jullie gelijk hebben; accepteren dat dit eerste jaar er zo uit ziet helpt me wellicht nog het meest.
Is samen slapen een optie? Google eens op veilig samen slapen. Ons derde kindje was een echte plak baby, dus ze sliep gewoon bij mij in bed. Ik sliep zo echt veel beter omdat ik er niet uit hoefde. Baby kon haarzelf gewoon zelf aanleggen en ik sliep er doorheen. Maar let wel op de veiligheid: geen dekbed, klein kussen voor jezelf, maternale houding etc. Ze is er ook vanzelf mee opgehouden trouwens. Na haar eerste verjaardag wilde ze in haar eigen ledikantje naast ons bed slapen
Op zich heb ik hem al in de co-sleeper aan mijn kant die open is. Dus ik “trek” hem daar uit zodra hij wakker wordt en leg hem dan zo aan. Daar voel ik me momenteel het fijnst bij. Naast mij doe ik soms als hij heel onrustig is maar dan slaap ik zelf beduidend minder. Wil dan bijvoorbeeld niet op m’n andere zij draaien van hem af, maar dat trek ik na een tijdje heel slecht.
Rabi Jammer dat het je zwaar valt, de eerst periode met een baby is erg intensief. Ik heb 3 kindjes alle 3 borstvoeding. Sommige periodes was het zwaar, maar ik probeerde altijd zoveel mogelijk mee te bewegen met mijn kind. Ik maakte het me gemakkelijk, drinken een snack, tel en televisie. Mijn tip is dus ook accepteren, en maak het zo leuk en gemakkelijk mogelijk voor jezelf. Het gaat echt zo snel, voordat je het weet verlang je weer naar die plakbaby Veel sterkte, en geluk
@Jackie87 Hoe lang duurde het bij jou dat je kleine zoveel dronk? Het is hier nu al een week zo'n 6 tot 8 keer in de nacht. Ik denk af en toe echt dat ik gek word...
Het punt is ook wel dat ik op een gegeven moment weer aan het werk moet. Gelukkig is dat pas als hij 9 maanden is, vanaf 8 maanden gaat hij naar de opvang. Maar voor die tijd heb ik wel een aantal vergaderingen in de avond. Ik voel me er nu totaal niet comfortabel bij hem achter te laten door hoe het gaat. Hij voelt zo afhankelijk van mij. Ik voel me soms echt een speen. Ik denk dat ik vooral hoop te horen dat dit echt wel de komende maanden wat beter gaat. We oefenen nu wel af en toe met de fles, maar daar drinkt ie echt maar een paar slokjes uit. Als ik even een uurtje een online sessie heb, dan hoor ik hem vaak op de achtergrond huilen (en hij wordt stil zodra hij bij mij is, bij mij huilt ie nagenoeg nooit). Als hij 's nachts wakker wordt slaapt hij alleen bij mij aan de borst verder, anders is het huilen. De speen wil hij niet. Ik moet ook wel zeggen dat iedere jonge moeder die ik er in mijn omgeving over spreek me zo goed als de fles adviseert (dan wordt alles beter). Alsof dit, vaak voeden enz, niet meer normaal is. Het nieuwe normaal is 5 flessen op een dag zeg maar. Ik voel daardoor ook niet zoveel support van mijn omgeving, behalve van mijn man.
Hmm ik sprak net iemand die bij haar zoontje die flesvoeding kreeg nachtenlang heeft moeten rondlopen om hem in slaap te krijgen. Weigerde ook de speen. Dus toen dacht ik wel, gelukkig geef ik borstvoeding en kan ik hem daarmee onbeperkt makkelijk in slaap sussen.
Ik denk dat je los moet laten dat je andere 2 kindjes wel snel doorsliepen. Ook bij kinderen die flesvoeding krijgen kan het lang duren. En dan is bv geven wel een stuk makkelijker dan een fles maken. Je slaapt zelf ook makkelijker door. Meer tips heb ik niet, het is toch een stukje acceptatie
Mijn zus, die zelf de fles geeft, krijgt dit ook continue te horen. Op vaste tijden voeden, rekken, grote flessen, doorslapen.. Tja. Zij volgt echt haar baby en voed dus op verzoek, kleinere flesjes en gewoon nog een nachtvoeding (baby is 6 maanden). Maar het maakt haar ook onzeker...Bizar dat het einddoel bovenstaande moet zijn. Handig voor ouders, maar ook het beste voor baby? Je doet get supergoed, en het gaat zeker makkelijker worden.
Goh wat rot! Je doet het echt heel goed, ja het is normaal dat de baby bij mama wil zijn en vaak aan de borst wil. Draagdoek/ draagzak was voor mij een uitkomt. Ook als ik rust wilde en de baby huidcontact, dan deed ik mijn man de draagzak om, en stuurde hem weg te wandelen. Het wordt makkelijk en beter, ook savonds. Gelukkig krijg je steun van je man. Veel sterkte en succes.
Ik denk dat acceptatie, zoals al genoemd, een belangrijke is. En dat klinkt heel makkelijk, maar is zo moeilijk weet ik uit ervaring. Mijn oudste heeft 2,5 jaar borstvoeding gehad en met de jongste al ruim 4 maand weer onderweg. Het gaat echt met fases merk ik vaak. Lijkt er een bepaald ritme te ontstaan, verandert dat weer, pas je je daar aan aan, enz. Überhaupt is dat zo met een baby volgens mij. Onze jongste sliep bijvoorbeeld al een poos lang door, maar inmiddels komt ze vaak weer 2 x per nacht. Dat voelde echt als een stap terug in het begin en dat leverde me veel frustratie op. Je sliep toch al door dacht ik dan, en nu is het 2 uur s nachts en wil je al weer drinken. Ik hielp mezelf niet-echt met dat soort gedachten. Inmiddels heb ik geaccepteerd dat dit er momenteel bij hoort en dat het vast ook weer ergens verandert. En door de acceptatie kost het minder energie. Je schreef iets over dat je op ziet tegen weer werken, maar dat duurt echt nog een aantal maanden zag ik. Dus probeer je niet nu al te veel zorgen te maken. Dat is echt nog ver weg en dan kan de situatie weer zo anders zijn. Zonde om daar dan nu je energie aan te verspillen. Qua tijd voor jezelf... je geeft aan dat je kindje overdag om de 2,5 uur komt. Wat ik doe is mijn dochter voeden, dan aan mijn man geven en de deur uit. Zo kan ik een paar uurtjes even iets voor mezelf doen. Daarnaast oefenen we nu ook volop met flesje en kan hij haar dus ook iets geven mocht het nodig zijn als ik weg ben. Succes! Het is soms heel zwaar, maar ook zo mooi om te doen vind ik
Thanks ladies. Het helpt toch om even wat moed te ontvangen En weer even te kunnen zien dat het er allemaal bij hoort en het ook waarde heeft. Gister wilde mijn man hem de fles geven, maar E. had te veel honger waardoor hij echt enorm ging krijsen, en niet meer stil werd, totdat ik hem overpakte. Toen heb ik hem even een deel van de fles gegeven en heeft mijn man het daarna weer overgepakt. Dat ging gelukkig wel goed en hij kreeg hem daarna ook goed op bed. Ik voel wel wat meer rust en vertrouwen nu. Dat dit is waar we nu zijn en met de tijd en wat oefenen E. zelf ook meer rust en vertrouwen vindt. Afgelopen nacht ging overigens gelukkig weer een stuk beter 22.30 en 6.30 en daar tussenin nog 2 keer. Beter dan 6-8 keer Ik vind het wel echt bizar dat vrouwen vaak al na 10-12 weken weer aan het werk moeten. Vooral als het nog zo zoeken is zoals bij ons. Dat verhoogt ook wel de maatschappelijk druk op doorslapende, in ritme passende baby’s denk ik.
Zolang het gewicht goed is ligt het denk ik niet per se aan de borstvoeding hoor dat je er zoveel uit moet in de nacht. Ik heb 3x ongeveer een jaar bv gegeven. Mijn oudste sliep door met een paar weken (toen hij op zijn eigen kamer ging), mijn middelste deed er iets langer over (onverzadigbaar) en mijn dochter deed er nog wat langer over. Ik zou kijken hoe je om jou heen wat hulp kan krijgen om bijvoorbeeld overdag wat te kunnen slapen. Toen ik het slecht trok bleef ik zelf wat langer op als vaders de volgende dag thuis was. En dan nam mijn vriend het richting het einde van de nacht over als dat nodig was. Dan kon ik blijven liggen en deed hij de luier en het aanleggen even.