hoe erg

Ik weet ook niet "hoe het zal zijn"... Wel weet ik dat elke bevalling anders is en dat je geen enkele met elkaar kunt vergelijken. Soms zit het mee, soms zit het tegen...

Wel weet (of in ieder geval denk) ik dat je de pijn en moeheid inderdaad vergeet als je je kleintje in je armen hebt. Ook kunnen we ons er druk om maken, maar zoals je zegt, het moet er toch uit. Van het beste uitgaan en je goed voorbereiden is het enige wat je kunt doen! Gelukkig heb je daar nog een poosje voor.

Ik denk maar zo, enorm veel vrouwen zijn me vooorgegaan. Bovendien laten ze je echt niet vreselijk onnodig lang belachelijk erg lijden. Geen pijnbestrijding in Nederland, inderdaad, maar wel prof.begeleiding tijdens de bevallling. Ze springen echt wel in, als het nodig is.

Ik zal je laten weten hoe het is gegaan!

 

Ik vondhet uiteindelijk wel meevallen, ben ook in 4 uur bevallen... Wel een weeënstorm en heel veel pijn, maar toch weet ik nu al lang niet meer hoeveel pijn ik heb gehad.

Maar dat je het hechten niet voelt???? Ik vond het hechten pijnlijker dan het persen

 

iedereen ervaart dat weer anders dames
ik heb 3 kindjes mogen baren en alle 3 de bevallingen waren totaal anders
wat ik wel moet zeggen is dat ik de bevallingen opzich niet als pijnlijk heb ervaren
bij me eerste 2 heb ik de weeën opgevangen in bad
bij caitlin kon dat niet want ik had geen bad
in bad kan je ze heel goed opvangen en heb ik ze niet als pijnlijk ervaren
bij caitlin wel ben toen ook snel onder de douche gekropen wat goed hielp
moet ik erbij vertellen dat ik me uitdrijf weeën had met het zinnetje in me hoofd ik moet nog even wachten want me VK is met een andere bevalling bezig
wel riep ik stiekum kom op dame schiet eens op ik hou het niet meer
maar later hoorde ik dat me VK al zijn collega had ingelicht en die stond klaar voor me als ik hem eerder nodig had
maar om nou te zeggen ik heb monster bevallingen gehad moet ik volmondig zeggen NEE
het uitdrijven ja dat voel je maar gillen krijsen nee
dat is maar net hoe je erzelf mee omgaat denk ik
soms kan een wee je overvallen en kan je geluid geven
maar als je goed naar je lijf luisterd en je hooffie dan kan jij op een rustige welgemanier wijze je kindje baren hihihi wat een woorden zeg oefff
en het uitscheuren idd heb ik niet gevoeld
en het hechten ook niet maar dat deed hij ook meteen nadat de placenta geboren was
dus waarschijnlijk bij Vicky hebben ze misschien iets te lang gewacht mte hechten?
maar ik zou me niet gek laten maken door de beelden op tv en ook niet de praatjes
een kindje baren kost energie en pijn maar zoals ik al zei is dat voor iedereen verschillend
ik wens je een super bevalling toe en luister goed naar je lichaam meer kan ik je niet zeggen

je bent bijna op de helft zie ik dus je hebt nog even om al die enge beelden uit je hooffie te zetten

succes

 

Als ik eerlijk ben heb ik beide keren na de bevalling gezegt: zo wil ik er wel 100!!!! Ik heb geen kik gelaten, maar ik heb dan wel ook uitzonderlijke makkelijke bevallingen gehad. De eerste duurde 4 en een half uur ongeveer. De weeën vond ik niet pijnlijk, al waren zo ook niet prettig, t was gewoon een onaangenaam gevoel, was er wel een beetje misselijk van. het persen heeft ongeveer 20 minuten geduurd. Ik had een paar wondjes 3 van binnen en 2 van buiten, deze moesten gehecht worden. Hier was ik dus doodsbang voor, maar toen hebben ze mijn meisje in mijn armen gelegd en heb er toen niets van meegekregen, ik was alleen maar naar mijn meiske aant kijken en helemaal niet met mijn gedachten bij het hechten (was ook niet verdoofd hiervoor).
De 2de keer heeft de hele bevalling 3 uurtjes geduurd en het persen was 3 minuten. Ik had geen wondjes dus hoefde ook niet gehecht te worden. Ik had deze bevalling wel weeën die zich snel opvolgde, maar ook toen deden ze geen pijn. Ik heb alleen steeds dat misselijke gevoel gehad.
Voor beide bevallingen heb ik ook nooit angst gehad of zorgen. Ik vertrouwde op mijn lichaam en luisterde er heel goed naar. Bijvoorbeeld: bij de 2de bevalling had de vk me net getoucheerd, had 6 centimeter ontsluiting, nog geen minuut later zei ik dat ik moest persen en dat het kwam. De vk keek niet eens en zei alleen maar kan niet je moet nog 4 centimeter dus dat duurt nog wel ff. Ik heb toen gezegt als je nu niet komt en kijkt doe ik t zonder jou. Ze was toen net optijd om het hoofdje nog vast te grijpen. Laat je dus niks wijsmaken, maar luister naar jezelf Vertrouw op jezelf en blijf in gedachten houden dat je het kan, dan zal het ook zeer zeker allemaal goedkomen en lukken!!

Liefs Angela.

 

Hummel, ik heb een uur moeten wachten voor ik gehecht kon worden want vlak na mij is nog iemand bevallen en daar moest de gyn eerst naartoe.

Ik baalde daar best wel van want had poppie nog amper kunnen zien (3 secs op me buik of zo) en toen werd ze naar de neonatologie gereden... En toen moest ik nog een uur wachten op hechtingen terwijl ik alleen maar zat te huilen dat ik naar me meissie wilde om te weten of alles goed was

 

Ik moet zeggen dat ik het meest op zie tegen de ontsluitingsweeen. Wanneer het echt heftig wordt en dat je dan niet meer kunt en wilt. Maar ik heb ook aan het hechten een bittere nasmaak aan over gehouden. Maar dat duurt relatief maar kort.

 

ik vond de bevalling zelf echt geweldig missechien ligt het aan mij maar echt pijn doen vond ik dat niet de weeën daarentegen vond ik wel pijnlijk maar het is voor iedere vrouw anders denk ik en 1min na mijn bevalling was ik al een het lachen en tateren met de verpleegster dus je bent het echt heel snel vergeten hoor en het is zo de moeite waard

groetjes talia

 

Dat het pijnlijk is is wel duidelijk maar iedere bevalling is inderdaad anders en de pijngrens is bij de een hoger dan de ander, de tijd van weeen maakt zeker uit als je uitgeput raakt zal het moeilijker worden, als het snel gaat en je een weeenstorm hebt dan is het pijnlijker maar gaat het wel sneller.
Zelf heb ik het de 1e keer niet als heel pijnlijk ervaren, ik zei ook meteen" zo zet ik er 10 op de wereld(opvoeden laat ik dan aan anderen over)"
Vergeet daarbij ook niet dat je in een soort roesje terecht komt waardoor je jezelf een beetje afsluit van alles, probeer in ieder geval weg te denken van de pijn.
Bij heeft het enorm geholpen dat ik bij elke wee dacht een berg op te klimmen en zag dit ook voor me, bij het afnemen van de wee liep ik de berg weer af. Zo heb ik het hele Alpengebied doorgewandeld in totaal 8 uur.
Toch is ervaring/het meemaken de beste uitleg.

 

Weeen zijn ook niet echt pijnlijk maar wel vervelend. Je kan soms een beetje in paniek raken en dan kun je het niet goed meer aan en dan geef je opmerkingen als: Ik wil niet meer!
Persen daarentegen is een opluchting omdat je dan daadwerkelijk weer wat mag gaan doen.
De uitdrijving heb ik niet als pijnlijk ervaren, tenminste zo herinner ik het me niet.

 

Mijn eerste bevalling vond ik een ramp het duurde superlang 26 uur maar ik moest 3 uur lang mijn persdrang wegpuffen maar toen mijn dochter eenmaal geboren was was ik dat heel snel weer vergeten mijn 2e bevalling ging beter moest ingeleid worden 9.30 aan het infuus en 11uur was mn 2e dochter op de wereld dus ik hoop dat het deze keer weer zo snel gaat het is wel even afzien maar het iste doen zo heb ik het ervaren.

groetjes jacoba

 

De pijn van de weeen is mij erg tegengevallen, vooral toen ik al bijna volledige ontsluiting had en aan de weeenopwekkers werd gelegd om het laatste randje weg te krijgen. Ik heb toen aan een stuk door liggen puffen, vanwege een weeenstorm en ik wist op dat moment ook niet meer hoe ik moest gaan liggen van de pijn.
Maar als ik mijn kleine meisje vasthoud wil ik er nog wel 10!!

 

Gillende en krijzende vrouen zijn natuurlijk een stuk leuker om in beeld te brengen als een vrouw die erg in zichzelf is gekeerd

Een bevalling is zo iets persoonlijks. De 1 van het heerlijk om te gillen en te doen. De andere keert zich helemaal in zichzelf.

Ik denk dat je jezelf alleen maar gek maat als je gaat denken zoals dat jij nou doet. Het is heel logisch, maar uiteindelijk kun je jezelf er mee tegenwerken.
Niemand kan je zeggen wat er gaat gebeuren bij een bevalling. De ene vind een weeënstorm hell terwijl een andere er haast bij ligt te fluiten.

Laat het over je heen komen, hoe moeilijk het ook is.

 

ik vond mijn bevalling een eitje het enigste wat ik pijn vond doen waren mijn rugweeen. maar mijn bevalling ging zo vlug dat ik ook niks meer kon, kon alleen maar op mijn rug liggen moch niet zitten, staan of wat dan ook alleen maar liggen. ben uitgescheurd op mijn schaamlippen en omdat dat niet goed te verdoven is deed het hechten wel pijn. ze hebben het ook niet op een mooie manier kunnen hechten. ze hadden mijn vliezen ook moeten breken omdat ik binnen een 2 uur al 6 cm onsluiting had en half uur laten moch ik al persen, hoe ik mijn weeen kan omschrijven het was net of ik heel erg last van mijn darmen had, had zowiezo altijd al erg buikpijn van mijn darmen en de weeen voelden net zo. en het uitdrijven deedf mij ook niet echt pijn, maar heb dan ook tot 3 keer toe heel erg vaginale schimmelinfectie gehad en dat heb ik als veel pijnlijker beschouwd. dus ik riep direct op deze manier een 11-tal. dus hoop je genoeg te hebben geinformeerd en een beetje zorg weg hebben genomen. maar het is natuurlijk per persoon verschillend dus gewoon afwachten. succes

groetjes wietske