Hoe ga je toch om met die onzekerheid..

Gefeliciteerd met je zwangerschap!

Wat ik wil zeggen is; het is heel herkenbaar. Ik had ook een missed abortion met 10 weken na een goede echo. Helaas heb ik niet een gouden tip; ik heb gemerkt bij mezelf dat de onzekerheid altijd is gebleven in een nieuwe zwangerschap. Iedere echo was beangstigend om naartoe te gaan.. pas nu mijn kindje levensvatbaar is en ik hem echt heel goed en veel voel kan ik er op vertrouwen dat het goed komt.
Hiervoor was er elke mijlpaal wel iets om onzeker over te worden. Tot de 12 weken de angst dat je weer een miskraam krijgt. Tot de 20 weken dat er iets ergs op de 20 weken echo te zien is. Tot de 26 weken dat de baby prematuur komt. Daarna werd het langzaam minder. Maar nog steeds momenten van: wat als ik opeens besmet raak met een virus? Wat als er iets is gemist?

Wat ik je vooral wil meegeven is dat de onzekerheid en angst er is; maar dat het er ook mag zijn. Je hebt iets heftigs meegemaakt en je bent bang dat het zich herhaalt. Een kindje is waar je op hebt gehoopt en naar hebt verlangt.

Het heeft mij wel geholpen om via dit forum een clubje meiden te vinden die tegelijkertijd met mij een miskraam hebben gehad. Via whatsapp hebben we elkaar er doorheen gesleept op momenten dat angst overheerste van ratio. Hierdoor kon ik ondanks de angst wel genieten van mijn nieuwe zwangerschap, maar onbezonnen zal het nooit meer worden..

Heel veel succes komende tijd!

 

Heel herkenbaar. Hier ruim 10 weken, maar ook super onzeker. Vorige keren is het mis gegaan met bijna 18 weken en 2e keer met 14 weken.

Ik vraag me echt af waarom het deze keer dan wel goed zou gaan.. Worden nog een paar lange maanden..

Spannend dat je donderdag de echo hebt. Gelukkig heb je al wel een goede echo gehad!!

Ik heb nog geen manier gevonden om er mee om te gaan helaas.. Vk raadde aan om veel afleiding te zoeken, helpt enigzins voor een paar uurtjes, maar daarna gaan m'n gedachten toch wel weer terug naar dit kleine frummeltje..

 

Ik denk dat je je vast moet houden aan je prachtige echo de vorige keer en moet verlangen naar donderdag. In onzekerheid zit je toch wel gezien wat je meegemaakt heb maar probeer jezelf niet gek te maken.

 

Hi, ik herken wel een beetje wat je zegt.

Natuurlijk ben ik aan het begin van deze zwangerschap wel bang geweest maar ook expres heel nuchter om mijzelf te beschermen. Ik merk dat ik nog steeds best afstandelijk ben tegenover de zwangerschap. Pas na een goede termijnecho (welke we maandag hebben) kan ik misschien beginnen met dromen; nadenken over namen, geslacht, enz. Ik heb daar nu nog geen behoefte aan.

De vorige zwangerschap voelde het vanaf het begin al verkeerd. Ik vertelde niemand van de zwangerschap.. iets weerhield me. Ik droomde over een miskraam, ik vergat soms dat ik zwanger was.
Toen met 8 weken ook bleek dat het vruchtje niet leefde was ik natuurlijk heel verdrietig, maar het bevestigde ook wat ik al voelde. De gynaecoloog wou nog een week wachten om te kijken wat het vruchtje zou gaan doen, maar voor mij was het al overduidelijk. Met 9 weken bleek het vruchtje inderdaad niet te zijn gegroeid en kreeg ik pillen mee. De volgende dag verlor ik het vruchtje.

Deze zwangerschap voelt vanaf het begin al heel anders, daar hou ik me dan ook aan vast. Daarnaadt heb ik ook veel kwaaltjes (misselijk, moe, giga borsten met aders en de hele mikmak.) Bij de MA verdwenen de kwaaltjes rond week 7, dus kwaaltjes zijn voor mij ook een houvast.

Succes!

 

Heel herkenbaar! Met 7+2 goede echo gehad. Ik Ben morgen 12 weken en dinsdag de termijn echo. Ik Ben ook onzeker , en probeer de gedachten van onzekerheid niet toe te laten. Als ik het nuchter bekijk is er niets maar Dan ook niets waar ik nu invloed op heb op dit moment. Tussen die tweestrijd verblijf ik

 

Afleiding zoeken, acceptatie van de spanning en zelf vond ik de termijnecho echt een moment van: zo, dit kindje zal er wel komen
En voorbij de 9 weken grens komen waarop ik werd geopereerd was ook ern hele opluchting.

 

Allereerst gefeliciteerd!!

Ik herken die onzekerheid ook heel erg. En eerlijk gezegd, echt helemaal weg is het niet. Maar dat is ook het ouderschap. Geen enkele moeder is nooit bang voor ongelukken, ziekte of andere tegenspoed. We zijn bezorgd over ons kroost. Dat hoort; maar wel met mate.

Maar tijdens de vorige zwangerschap (na mijn miskraam) draaide ik er echt in door - deze zwangerschap al vroeg “besloten” niet al die negatieve energie toe te laten. Dit klinkt bijna absurd zweverig, maar zwanger van L was ik elke dag doodsbang dat het weer mis zou gaan. De wens was zo groot, eerst het verlies en daarna het lange wachten op de zwangerschap - en dan eindelijk zwanger voelde ik alleen maar die onzekerheid. Ik heb niet echt genoten. Ik wilde alleen maar dat het voorbij was en ik een gezond kindje in m’n armen had. Ik wilde haar heel graag: maar ik durfde me tijdens de zwangerschap niet te binden uit angst voor een eventueel verlies.

Deze zwangerschap mezelf niet toegelaten zo te zijn. Als deze gedachten kwamen, mezelf erop aangesproken.
Dit kindje verdient liefde, positieve gedachten: en dat vanaf dag 1. Als er iets mis gaat, heb ik met heel mijn hart van hem gehouden en genoten. Het beïnvloed het beloop niet - maar wel mijn gevoel. Ik ben zijn mama, ook nu al. Ik durf me te hechten, ook nu al. Voor baby en voor mezelf. Als er vorige keer iets was gebeurd, was ik zo druk geweest met mezelf beschermen tegen eventuele pijn - dat ik al het fijne van het zwanger zijn niet had mogen beleven. Dan was het alleen maar doodsangst en daarna verdriet geweest. Waarom doen we onszelf dat aan?
Fake it until you make it. Het klinkt idioot, maar door bewust negatieve gedachten weg te sturen, komen ze steeds minder vaak terug. Er is veel meer ruimte voor alles dat fijn is.
Tuurlijk was ik opgelucht na een goede echo. Maar dit keer keek ik ernaar uit mijn baby te zien - genoot ik van elke minuut. Vorige keer was het alleen maar onzekerheid; even opgelucht en al snel daarna weer net zo bang.

 

Heel herkenbaar idf, na een missed abortion was ik bij elke echo in deze zwangerschap zo verscgrikkelijk zenuwachtig en onzeker. Niets of niemand kon dat wegnemen helaas (ben daar ook geen type voor heb ik gemerkt, zodra iemand me gerust proberrde te stellen werd ik geirriteerd, alsof ik niet serueus genomen werd). Na 3 goede echo's (7 wk, 9 wk en 11 wk)durfden we wat meer vettrouwen te hebben en sinds ik haar voel bewegen nog weer wat meer.
Het is echt een supermoeilijke fase waar je doorheen moet.

Hopelijk krijgen jullie goed nieuws met de echo!!

 

Ik herken die onzekerheid. En nog steeds helaas. Ik voel hem nog niet dus ik vraag me elke dag af of het nog goed zit. denk dat je dat blijft houden meid. Heb dus geen tip voor je. In ieder geval gefeliciteerd met je zwangerschap en ik hoop dat je snel op het punt komt waarop er meer vertrouwen komt

 

Precies helemaal wat jij zegt. Bij het miskraam zat mijn gevoel ook fout. Ik was “bang” en terughoudend om ook maar iemand te vertellen dat ik zwanger was. (Dat vind ik nog steeds zo raar...) Deze keer niet gehad maar de stress blijft. Ik begin nu de baby te voelen en dat geeft me enorme houvast om te beginnen met genieten.

Voor TS om tot deze periode te “overleven”: schrijf van je af als dat helpt en weet dat in de meerderheid van de miskramen het gewoon brute pech is. Oh, en aftellen, enorm aftellen.
Ik hoop dat je volgende echo’s de angst kunnen doen minderen!!

 

Gefeliciteerd met je zwangerschap en sterkte met de onzekerheid!

Ik kon er alle 3 de keren ook niet goed mee omgaan, haha! Bij de laatste heb ik een angelsound gekocht om af en toe even het hartje te horen, dat hielp wel echt heel goed.

 

Heel erg herkenbaar helaas. Beetje dezelfde situatie hier. Ik heb het 1 en ander meegemaakt qua miskramen en nu opnieuw zwanger. Ook met 7 weken een eerste echo gehad, maar niet volledig op termijn, dus nog meer onzekerheid. Komende week opnieuw een echo. Enerzijds wil ik zo graag duidelijkheid, anderzijds wil ik mijn kop in het zand steken. Ik blijf maar googelen op missed abortions, miskramen etc. En het vervelende is dat ik dus geen idee heb of dit zelfbescherming is of dat het een voorteken is. Ik kan gewoon helemaal niet meer op mezelf en mijn lijf vertrouwen en dat maakt me verdrietig maar is ook dodelijk vermoeiend. Succes met afwachten, misschien troost het een heel klein beetje dat je niet de enige bent....

 

Ga zo de reacties even lezen, maar wilde zeggen dat ik het heel erg herken.

Begin dit jaar een ma gehad met iets meer dan 9 weken en daarna nog een vmk.

Nu nog geen echo gehad, maar ben doodsbang. En denk dat dit na mijn eerste echo ook niet anders gaat worden de komende weken.

Hoop dat je je snel rustiger voelt (en ik ook).

Liefs

 

Héél herkenbaar meid.
Hier voor dochter ook een ma gehad met 10wk na een goede echo....
Nu morgen termijnecho en als de dood dat t mis is... Die angst kan niemand wegnemen.

Ermee omgaan, ik denk dat t bij mij helpt om afleiding te zoeken en tegen mezelf te zeggen dat ik hoe dan ook moet accepteren dat ik door deze periode heen moet... Je móet er doorheen.

Verder ook herkenbaar wat al eerder is genoemd dat de hele zwangerschap spannend is tot aan de bevalling aan toe. Zijn alle onderzoeken goed, gaat de bevalling goed, is het kindje gezond.
Hier ook veel angst voor vroeggeboorte vanwege snel verkorte baarmoederhals vorige zwangerschap.

Hoe dan ook, ik vind zwanger zijn ZENUWSLOPEND
Maar baby's zó leuk.......

Hou je taai!!! De kans op een mk is nu inderdaad vele malen kleiner

 

Wat heftig zeg !

En die gedachten , waarom zou het nu wel goed gaan of wat moet ik nu straks weer mee gaan maken ?

Wat fijn dat je weer zwanger bent !!


Topic starter , ik heb hulp gezocht .. ik kon de onzekerheid niet aan en ging er aan onder door .
Helaas is de onzekerheid tot aan de bevalling hevig aanwezig geweest .
Ben wel goed onder behandeling geweest ( psychiater )
Zelfs medicatie geslikt om rustig te blijven , ja zoals je al leest was de angst enorm en extreem aanwezig .
Gelukkig toen ze geboren was kon het genieten beginnen en ben daarna nog paar keer bij de psychiater geweest maar na de bevallig ging het al snel weer super goed met me .

Hopelijk kun jij je angst zelf goed onder controle houden !!

 

Succes vandaag en hopelijk goed nieuws!!

 

Wat geweldig! Een kloppend hartje en duidelijke groei t.o.v. de vorige keer is t belangrijkst hoor! Maar snap t wel, zou fijn zijn als je beweging had gezien.