In oktober zijn wij voor de tweede keer ouders geworden van twee prachtige lieve kleine meisjes. Tot ons grote verdriet hebben wij vrijwel direct weer afscheid moeten nemen van onze meisjes. Hun lijfjes waren nog niet klaar voor een leven buiten mijn buik. Na het overlijden van ons oudste meisje was de komst van deze meisjes een lichtpunt. Het gaf kracht om door te gaan en het lukte om beter met het verdriet om te gaan. Maar nu… nu is alles weg. Het is één groot donker zwart gat. Ik voel helemaal niks meer. Zelfs de pijn van het verlies lijkt verdwenen. We zijn ouders maar hebben geen kindje om voor te zorgen en onze liefde aan te geven. We hebben een babykamer waar geen gebruik van wordt gemaakt. Allerlei babyspulletjes die niet of nauwelijks zijn gebruikt. Ik kan het niet begrijpen. Ik ben een moeder maar voor de buitenwereld behoor ik tot de vrouwen zonder kinderen. Ik weet niet hoe ik verder moet gaan. Hoe we verder moeten gaan. Heeft iemand hier ervaring mee? Ik vind het leven op deze manier een ware hel.
Geen woorden hiervoor... Ik heb geen ervaring, maar kon niet wegklikken zonder iets te zeggen. Wat onmenselijk dat jullie dit moeten doormaken. Ik wil jullie heel veel kracht, sterkte en liefde toewensen.
Wat is dit verschrikkelijk mijn hart huilt met jullie mee er zijn geen woorden die jullie kunnen troosten.. Heeel veel sterkte!!
Wat verschrikkelijk dat jullie na jullie eerste kindje ook jullie tweelingmeisjes moesten afgeven... Het is zo oneerlijk hoe de dingen soms lopen. Ik ben zelf begin oktober ook mijn tweelingzoontjes verloren aan 23 weken. Ik zou willen dat ik je kon zeggen hoe verder te gaan na zoiets, maar ik weet het zelf eerlijk gezegd ook niet. Het is gewoon een onvatbaar verlies, er is geen juiste manier om er mee om te gaan. Je kan alleen maar dag per dag leven en kijken wat er op je afkomt. Ik heb zelf al een heel scala aan emoties gevoeld. Van apathie naar intens verdriet, naar woede, naar leegte. Het is een rollercoaster en er komt zo veel op je af dat je gewoon geleefd wordt... Ik wil je immens veel sterkte wensen, ik zou willen zeggen dat het beter wordt, maar eerlijk... Ik weet het ook allemaal niet. Als je wil praten, stuur me gerust een pb'tje. Heel erg dikke knuffel.
Heel veel sterkte. Wat verschrikkelijk dat jullie opnieuw jullie kindjes niet bij jullie mochten houden.
Mijn hart huilt met jou mee. Hoe je ermee om moet gaan....geen idee. Ik denk van dag tot dag. Onmenselijk dit verlies. Heb je steun aan je omgeving?
Ik hoop dat de reacties van ons enigszins helpen bij het verwerken van deze verschrikkelijke tijd en onmenselijke verlies. Veel sterkte en neem de tijd om te rouwen. Jullie zijn nu belangrijker dan wat dan ook. Praat met elkaar, huil als je moet huilen. Denk aan jezelf, zet jezelf op de eerste plaats. Dikke knuffel van mij, ik denk aan jullie.
Heel veel sterkte meis en een hele dikke knuffel! Wij zijn ook twee keer een kindje verloren. Je blijft je maar afvragen waarom... Je kunt me altijd een pb sturen als je daar behoefte aan hebt
Wat ongelooflijk heftig dit... Zo oneerlijk, 3 dochters en geen één om vast te houden Ik wil jullie heel veel sterkte wensen met dit verschrikkelijke verlies.
Ik heb er geen woorden voor. Vreselijk. Je bent moeder, maar je armen zijn leeg. Wat is het toch oneerlijk verdeeld. Heel veel sterkte.
Wat afschuwelijk zeg, drie prachtige dochters, en geen eentje om vast te houden. Verschrikkelijk, ik wens jullie heel veel kracht toe.