Hoi allemaal, Ik ben vandaag 6 weken + 2 dagen en ik heb het idee dat ik me steeds slechter ga voelen. Als ik niet zwanger zou zijn, zou ik denken dat ik zware griep krijg. Ik vroeg me af, hoe ziek (voelen) is normaal? Hoort dit erbij? Of kan het een slecht teken zijn? Vorige week was ik afwisselend misselijk. Afgelopen week was ik elke dag, bijna de hele dag zo misselijk dat werken lastig was. Ik ben dus pas 6 weken, maar sinds eergister is mijn buik gaan opzetten. Ik heb echt een buikje nu en dacht eerst dat het gewoon opgeblazen was, maar hij gaat niet weg. Vanmorgen voelde me niet lekker en ontzettend moe. Einde van de ochtend voelde ik me zo slecht (alsof ik griep kreeg) en extreem moe dat ik op bed ben gaan liggen. Ik sliep binnen een paar seconden en werd tegen 15u pas weer wakker. Ik bleef me moe voelen. Avondeten ging moeilijk en daarna ging ik me steeds slechter voelen met hoofdpijn erbij. Ik voel me nu weer alsof ik zware griep krijg. Zijn er mensen die dit herkennen? Hoort dit er gewoon bij? Wat is de grens waarop ik de vk beter even kan bellen? Alvast bedankt aan iedereen die mee wil denken!
Herkenbaar… zwanger zijn kost het lichaam een hoop energie! Hoe je er op reageert is per persoon anders, ook waar de grens ligt. Bij onze jongste zat ik met 6 weken al aan medicijnen tegen de misselijkheid. Kon daarmee rustig liggen… m’n moeder is een week geweest en toen m’n man 2 weken vrij om voor de oudste te zorgen. Daarna kon ik heel rustig broodje smeren en kids aankleden. Dat was het. En met 12 weken voelde ik me stukken beter, en kon ik weer normaal’ dingen doen. Belangrijk dat je luistert naar je lichaam. Ben je moe, neem rust, eet waar je zin in hebt en wat je binnen houdt. Warm/ koud/ zoet/zout…misschien heb je de mogelijkheid om even minder te werken of het anders in te delen. Word het voor jou te erg, overleg dan met de verloskundige of huisarts. Zeker bij veel braken moet je op tijd aan de bel trekken ivm kans op uitdrogen. veel Sterke komende weken. Hopelijk voel je je na de 12 weken weer beter.
Zolang het bij (extreme) moeheid, hoofdpijn en misselijkheid blijft kan het er in ieder geval ‘gewoon’ bij horen. Heel herkenbaar. Bij mij wordt de misselijkheid nu minder, ik heb van week 7 tot 11/12 emesafene ervoor gekregen omdat ik anders ook niet normaal functioneren kon. De moeheid kun je alleen maar zoveel mogelijk aan toe geven door je rust te pakken en wat betreft de hoofdpijn zou ik veel water drinken en als het niet gaat kun je gewoon af en toe paracetamol nemen. Ik vond het ook erg pittige weken, maar meestal gaat het na de eerste 12 weken ongeveer wel beter gelukkig! Bij de verloskundige aan de bel trekken zou ik doen als je echt uitdroogt door ook veel spugen door de misselijkheid of onhoudbare hoofdpijn bijvoorbeeld, verder kan ze er weinig aan doen denk ik.. Die emesafene tabletten schrijft mijn huisarts trouwens vrij laagdrempelig voor, ik hoefde niet eens langs te komen. Dus dat zou je ook kunnen proberen.
Bij de eerste was ik echt niks waard tot week 16 ongeveer. Op slechte dagen ging een stukje lopen al bijna niet omdat me dat teveel energie kostte, lijkbleek werd ik dan tot flauwvallen. Dus ja: je kan je echt heel ziek worden door een zwangerschap. Vraag medicatie bij je huisarts voor je misselijkheid, dan kun je misschien nog iets functioneren. Ik zat trouwens volledig in de ziektewet hierdoor, ik viel in slaap achter mijn bureau en moeheid was tegelijkertijd een trigger voor mijn misselijkheid. Nu bij de 2e door het eerste trimester gevlogen, soms wat misselijk maar echt goed te doen. Je kan trouwens ook vatbaarder zijn voor een griep, want je weerstand is niet wat het was.. het kan dus ook een combi zijn bij je misschien. Ik heb deze zwangerschap al 2 keer buikgriep gehad en 2 keer flinke verkoudheid.
Luister naar je eigen gevoel.. als je het niet vertrouwt trek je aan de bel. Als het niets blijkt te zijn dan is dat alleen maar mooi meegenomen. Er bestaan in mijn ogen geen domme vragen. Ik was in de eerste weken ziek maar later na 20 weken werd ik weer ziek. iedereen zei dat het erbij hoorde.. “andere zwangere collega’s stelden zich ook niet zo aan” tot ik pre eclampsie bleek te hebben. Een oplettende verloskundige stelde míj wat meer vragen. Heb toen een maand in het ziekenhuis gelegen voordat mijn zoontje met 35 weken geboren werd. is natuurlijk een heel ander verhaal maar jij voelt wat je voelt en verloskundigen zijn er om je te helpen
Ja dat griepgevoel herken ik van mijn 1e zwangerschap. Dus dat hoeft geen slecht teken te zijn. Kijk wat voor jezelf prettig is qua dagritme en eten. Als het teveel wordt trek dan aan de bel, daar zijn verloskundigen ook voor. Je kan altijd vragen om tips. Soms kan er met medicatie toch wat verlicht worden.
Op zich klinken je klachten voor mij niet ongewoon. Vermoeidheid (ook in extreme mate) en misselijkheid zijn wel typische klachten die bij het eerste trimester horen. Je kunt uiteraard je verloskundige bellen om advies. Deze zou wellicht kunnen voorstellen om wat eerder dan gebruikelijk bloed te prikken en te kijken of je Hb of vitamine D in orde zijn. Maar eerlijk gezegd denk ik dat het "gewoon" bij je zwangerschap hoort. Voelt rot en kan me ook best voorstellen dat je ervan schrikt en het je zo niet had voorgesteld. Als je erg misselijk bent kun je daar via de huisarts medicatie voor krijgen, aan de vermoeidheid is helaas weinig te doen. Bespreek het op je werk, eventueel met een arbo arts, en kijk wat haalbaar is. Er zijn veel vrouwen die vanwege vermoeidheid en/of misselijkheid al vroeg in de zwangerschap (tijdelijk) niet of minder werken. Verder gewoon aan toegeven, het is niet anders. Het wil ook niet zeggen dat dit je hele zwangerschap zo blijft. En het is geen teken dat er iets niet goed gaat met je zwangerschap. Ik zou bijna zeggen in tegendeel (gaat ook niet altijd op hoor) als je lijf zó hard werkt en jij daar last van hebt zit het met je kindje vast goed.