Ik ben benieuwd naar jullie inzichten/ideeën over de volgende situatie (mega verhaal geworden, sorry!): Een kleine 3 jaar geleden verhuisden wij naar onze huidige woning en maakten we kennis met onze buren. Vriendelijke mensen met een dochtertje van dezelfde leeftijd als onze oudste dochter. Al snel speelden ze regelmatig over en weer, ik dronk ook vaak thee met de buurvrouw en we hielpen elkaar ook regelmatig uit de brand door even een uurtje op te passen. Zij hadden al (vlak voordat wij er kwamen wonen) een nieuw te bouwen huis gekocht een dorp verderop, dus we wisten dat ze helaas gingen verhuizen. Na verloop van tijd merkten zowel mijn man als ik dat we het buurmeisje eigenlijk niet zo'n leuk kind vinden. Ze is erg dwingend en manipulatief en komt altijd met nare verhalen en spelletjes. Als voorbeeld: als zij en mijn dochter zich verkleden als prinsessen dan moet er volgens buurmeisje altijd een de gemene heks zijn die mensen dood gaat maken. Mijn dochter zegt dan "Nee, we waren gewoon allebei prinsessen" maar volgens buurmeisje kan dat niet. Ze heeft het altijd over monsters, mensen die doodgemaakt moeten worden, allerlei nare dingen waar mijn dochter helemaal niet mee bezig is. Toen ze op de basisschool begon hoorde ik al snel van de buurvrouw dat er allerlei problemen waren en school ook vraagtekens zette bij haar gedrag. Er is al extra begeleiding, ze is al een keer van klas gewisseld en heeft nauwelijks tot geen vriendinnetjes op school. (Ze ging al naar school in het dorp waar hun nieuwe huis stond, dus niet bij mijn dochter op school.) Ik vind het sneu voor het meisje en ook voor haar ouders. Haar vader is sociaal wat onhandig maar wel vriendelijk, haar moeder erg onzeker en perfectionistisch en wil het graag goed doen. Voor mij is het niet echt duidelijk waar het gedrag vandaan komt, behalve dat ze als enig kind wel altijd word overladen met aandacht van de ouders en in mijn ogen ook een tikje verwend. Op een gegeven moment merkten we dat onze dochter negatief gedrag ging overnemen. Ook verhalen over mensen doodmaken en dwingend gedrag na een middag spelen met buurmeisje. Ook oma viel het op toen ze oppaste. Als wij haar dan corrigeerden of uitlegden waarom we sommige dingen die ze zei niet leuk vonden, was het ook wel weer over, tot de volgende speelmiddag met buurmeisje. Maar nu de huidige situatie: Ze zijn een jaar geleden verhuisd naar hun nieuwe woning. Ons leek het prima dat op die manier het contact tussen dochter en buurmeisje zou verwateren. Alleen komen er van hun kant nog steeds erg veel voorstellen om te spelen. In het begin gingen we daar ook wel op in, we gingen natuurlijk een paar keer naar hun nieuwe huis kijken. Zij zijn bij ons op kraamvisite geweest voor de jongste, we komen elkaar af en toe tegen in het winkelcentrum. Maar zij proberen echt actief het contact te onderhouden, met name omdat het buurmeisje geen andere vriendinnetjes heeft. Laatst waren we uitgenodigd voor de verjaardag van buurmeisje, als enige. Ze heeft het ook over dat ze beste vriendinnen is met dochter, terwijl dat voor mijn dochter zeker niet zo is. Mijn dochter ervaart het niet als vervelend, ze heeft alleen nog zat andere vriendinnetjes van school en voor haar is (oud-)buurmeisje een van de velen. Ik weet nu niet zo goed wat ik hiermee aan moet. Had gehoopt dat het vanzelf zou verwateren maar ze zijn erg aanhoudend qua contact. En ergens vind ik het ook sneu dat ze dus geen andere vriendinnetjes heeft. Maar het is helaas geen leuk kind en ik ben niet blij met het effect dat ze op mijn dochter heeft. Wat zouden jullie doen?
Ik neem aan dat het meisje 5/6 is? Hoe ervaar jij het contact met de moeder van het meisje zelf? Is dat contact prettig of meer een 'moetje' voor je? In het eerste geval, zou ik het contact wel laten bestaan, al is het maar om die reden. Als het een 'moetje' is, dan zou ik het afhouden. Dit even los van het contact tussen de kinderen. Mbt de kinderen: als je dochter het leuk vindt om af en toe met dat meisje af te spreken, dan zou ik het blijven doen, maar enkel op momenten dat je het zelf actief kunt begeleiden. Zo kan dat meisje af en toe spelen en leren hoe je contact maakt en samen speelt ed en je kunt je dochter begeleiden met hoe ze met dit soort situaties om kan gaan.
Als jouw dochter wel wil spelen zou ik gewoon af en toe afspreken maar er wel voor zorgen dat jij erbij bent om het te sturen. Als zelf spelen vaak eindigd in " dood en verderf" zou ik er b.v voor zorgen dat je een knutsel project of iets te bakken hebt zodat jij de tijd invult en de leiding hebt. Mocht ze toch weer over monsters/boze heksen/dood beginnen dan duidelijk zeggen dat jullie dit niet fijn vinden en dat ze daar, bij jullie thuis, mee moet stoppen. Mocht ze erover doorgaan dan is het spelen over en breng je haar naar huis. Volgende keer een nieuwe kans.
Dankjewel voor je reactie! Klopt, ze zijn beiden 6 jaar. Mijn contact met de moeder is oppervlakkig, behalve de kinderen hebben we niet echt raakvlakken of gespreksonderwerpen. Ze is vriendelijk en behulpzaam (en ik ook naar haar), maar niet mijn vriendin en zal dat ook niet worden. Wat jij zegt heb ik het afgelopen jaar ook gedaan: af en toe afspreken en de boel een beetje begeleiden. Wat het nu lastiger maakt is dat ik mijn handen aardig vol heb met ook nog een peuter en baby. Merk dat ik zelf niet zo happig ben op deze afspraakjes omdat het me veel extra energie kost. Dan heb ik liever dat dochter met een vriendinnetje van school afspreekt waarbij ik ze rustig op haar kamer kan laten spelen zonder dat er supervisie nodig is. Ze spelen ook wel daar en op zich vertrouw ik de moeder wel dat ze haar dochter in toom houd en er geen hele rare dingen gebeuren of worden gezegd. Ze heeft vaak een heel programma om de kinderen bezig te houden (buurmeisje wordt dus ook continue door ouders ge-entertaind) wat mijn dochter wel leuk vind. Maar toch merk ik naderhand gedrag bij mijn dochter waar ik niet blij mee ben. Kan het niet helemaal goed uitleggen, het is subtiel, geen fijn gevoel bij dit meisje... Echt afkappen vind ik moeilijk. Denk toch gewoon mondjesmaat reageren op het contact en hopen dat het alsnog verwatert.
Dankjewel! Goede suggestie, dit "begeleid" spelen heb ik het afgelopen jaar ook gedaan en werkt wel. Nu alleen minder tijd en energie hiervoor met een baby erbij. Ik vind het ook best lastig om het meisje aan te spreken op haar gedrag maar zoals jij het zegt is inderdaad wel slim. Ik merk gewoon aan mezelf dat ik niet zoveel zin meer heb in dit contact omdat het mij veel energie kost en dochter zat andere vriendinnetjes heeft waarmee speelafspraakjes wel leuk en relaxed zijn. Maar ja, afkappen vind ik ook wel heftig...
Je kunt ook nog overwegen toch een keer de moeder erop aan te spreken en daarmee dus open kaart te spelen. Misschien helpt het die ouders anders met hun dochter om te gaan. Als het verkeerd valt ben je er ook vanaf Nee, ik zou dat serieus overwegen. Dat je het lastig vindt, maar ook graag eerlijk wilt zijn. Dat je het niet fijn vindt dat jouw dochter ook over dood maken etc gaat praten en of die moeder dat vanuit huis herkent. De regel instellen en uitleggen dat dat bij jou thuis niet mag en dat je de ouders belt als het spelen toch niet fijn gaat. Ik zou het meisje dus wél aanspreken: bij ons gaat het zo. Dat is voor haar misschien wennen, maar als ze jullie regels niet volgt, houdt het dan gewoon op.
Het meisjes (begeleidend) aanspreken lijkt me een noodzakelijk iets inderdaad. Zij heeft iets te leren, maar je dochter ook. En juist op jonge leeftijd is dat belangrijk en ook relatief makkelijker. Hoe ouder ze worden, hoe meer van dit soort (niet 1 op 1 hetzelfde natuurlijk) situaties kenmerkt en hoe ouder ze worden, hoe minder zicht en grip je daar op hebt.
Ik snap dat je voor zulke speel afspraakjes geen energie heb. Ik zou gelijk duidelijk zijn wat hierboven al is gezegd dat er niet over dood en heksen wordt gesproken, doet ze dat wel dan naar huis brengen en uitleg geven aan haar moeder. Als het vaker voorkomt niet meer afspreken en dit dan als rede geven. Hier ook 3 kleine kids, de speel middagen moeten leuk en gezellig zijn en niet elke x van dat soort spelletjes. Ik heb ook echt niet de energie en tijd om continue maar politie agentje te spelen. Tuurlijk is er wel is een ruzie of gaat het er niet even gezellig aan toe, dat begrijp ik en dat mag ook. Maar als continue iets negatieve invloed heeft op je dochter, mag je daarin ook je grenzen aangeven! Heel veel succes, lijkt me een lastige situatie!
Ik zou het helemaal afkappen. Je dochter neemt negatief gedrag over, het is niet eens echt gezellig en je hebt je handen vol aan je andere kinderen.. ik zou het wel weten. Natuurlijk is het sneu, voor het meisje, voor de ouders... ben jij degene die dit moet oplossen? Nee
Ja, dat inderdaad. Bij andere speelafspraakjes moet ik natuurlijk ook wel eens een keertje bemiddelen of wat gladstrijken. Dat vind ik wel normaal, het zijn tenslotte kleuters. Maar als zij er is heb ik echt het idee dat ik er continue bij moet zijn en moet corrigeren. Ze doen dan bijvoorbeeld samen ineens gemeen tegen de middelste van 2, hij mag niet meedoen maar wel hem steeds uit zijn tent lokken enzo. Met andere vriendinnetjes gebeurt dat niet.
Moeilijk hè, je wilt niemand kwetsen, maar dit is ook niet fijn. Ik ben zelf altijd heel duidelijk geweest: in mijn huis gelden mijn regels. Ook voor vriendjes en vriendinnetjes. Dus in die zin is het geel normaal dat je het vriendinnetje aanspreekt op haar gedrag.
Ik ben wel van mening dat de wereld mooier en prettiger wordt als we elkaar helpen. Dus niet direct contact afhouden als het minder soepel gaat, maar kijken hoe je het kan verbeteren (door het zelf anders aan te pakken en/of door het bespreken met de persoon of de ouders in kwestie). Ik hoop ook dat mensen zo met mij en mijn kinderen om gaan. Daarnaast zie ik dergelijke situaties dus ook als belangrijk leermoment voor mijn eigen kinderen (en soms misschien ook wel voor mezelf). Maar dat is natuurlijk mijn persoonlijk mening, anderen staan er wellicht anders in.
Dit! Of ook voorzichtig een therapie aanraden. En als dat niet gaat/werkt dan idd contact steeds meer afhouden. Heel sneu voor het meisje maar ja, uiteindelijk toch niet jullie probleem.
Ik zou tegen de moeder zeggen dat je dochter negatief gedrag overneemt en je dit vervelend vind Dat ze af en toe wel een keer kunnen spelen als ze dit beide willen maar dat je dochter ook andere vriendinnen heeft denk dat het dan wel wat verwaterd
Dankjewel allemaal voor de reacties! Afgelopen weekend zijn we met het hele gezin bij hen op visite geweest om nog een cadeautje te brengen voor de verjaardag van het meisje. Op een rustig moment toen de kinderen ergens anders aan het spelen waren heb ik voorzichtig geprobeerd om met de moeder het gesprek hierover aan te gaan. Maar helaas komt het niet echt aan... Volgens haar is haar dochter juist erg gevoelig en word ze door anderen niet begrepen. Heel verhaal over wat er allemaal niet deugde aan school en de juf en dat zou de problemen veroorzaken. Ik heb het dus opgegeven en voor mezelf besloten om het contact nog meer af te houden. Ik begrijp zeker wat een aantal van jullie zeggen dat het een leermoment kan zijn voor mijn dochter, maar eerlijk gezegd ben ik er inmiddels een beetje klaar mee. Het blijft sneu en ik vrees dat dit meisje het nog heel lastig gaat krijgen...