we hebben vanochtend een echo gehad en ik zou rond de 8a 9 weken moeten zijn, echter was er geen hartactie meer te zien( met 6 weken nog wel). ze denken door de grootte van het vruchtje dat het al een week a anderhalf geleden is gestopt. nu vraag ik me af, als je afwacht, hoelang kan dat duren? weken dagen? ik heb dinsdag een afspraak, maar denk erover om toch een curettage te laten doen.... hoe snel ben je hier eigenlijk van hersteld?
Allereerst heel veel sterkte met het verlies! Ik weet helaas wat je mee maakt. Wij hebben 29 maart een echo gehad met een leeg vruchtzakje, Ik zou 8 weken zwanger zijn. Ik heb afgewacht, maar helaas kwam het niet vanzelf. Dus na 2,5 week was er nog niets gebeurd. Geen pijntje, geen bloedverlies. Maar dit kan bij iedereen verschillend zijn. 16 april heb ik een curettage gehad. Lichamelijk is me dit enorm mee gevallen. Ik heb bijna geen bloedverlies gehad. Alleen de eerste dag. De eerste 2 dagen heb ik nog medicatie gebruikt, maar daarna niet meer nodig gehad. Echt lichamelijke pijn heb ik niet gehad. Emotioneel gezien viel het erg zwaar. Op recovery ging de tranenkraan al open!! Veel sterkte en zorg voor rust, dat heeft mij enorm geholpen!
hai hai! ik ben vorige week donderdag gecurreteerd, was bijna 12 weken en het hartje was ook gestopt,....hadden het met 6 weken en met 7w3d nog gezien,... De curretage is mij op zich wel mee gevallen, ik vond het alleen heel eng van te voren, maar goed gegaan! ze zijn maar een half uurtje bezig, onder gehele narcose, dan wordt je weer wakker gemaakt en geloof mij je wordt ook wakker maar slaapt daarna nog een uurtje verder,...Heb heerlijk geslapen al zeg ik het zelf, stom he,....! Na de narcose moet je wel nog 4 uur in het ziekenhuis blijven, ze willen je even onder controle houden... ik had zelf al snel weinig bloedverlies, ging heel goed, was dezelfde dag weer thuis en dag erna ben ik ook weer even weggeweest...geen koorts of andere dingen gehad... alleen vanaf afgelopen woensdag veel buikpijn, gisteren ziekenhuis geweest en er zit nog restweefsel, dus dat moet er nog uitkomen,...dat komt of vanzelf, of ik moet volgende week weer gecurreteerd worden,...maar ik heb het al meegemaakt, dus ook dat kan ik weer aan... dit gebeurt natuurlijk niet bij iedereen, dus ga daar ook niet vanuit.... ik ga nu wachten of het laatste beetje vanzelf komt, mijn baarmoeder is goed aan het samentrekken en is best pijnlijk,.... ik zou voor het gemak dus zelf voor een curretage kiezen, zodat je er sneller vanaf bent zonder veel pijn, maar dat moet je emotioneel ook wel even goed verwerken hoor,.... sterkte meis!!
Hoi, Allereerst natuurlijk sterkte met dit verlies. Het is niet niks om te horen te krijgen dat het kindje niet meer leeft. Sterkte! Ook ik heb ooit een curettage gehad, dit was met 12 weken zwangerschap. Heb dit helemaal niet als eng beschouwen. Natuurlijk was ik wel bang voor de curettage, maar ik heb dit gewoon in het ziekenhuis laten doen, hier ga je gewoon onder algehele narcose. Lichamelijk vond ik het helemaal niet zwaar. Qua bloedverlies vond ik het heel erg meevallen. Alleen geestelijk heb ik er wel heel erg veel moeite mee gehad. Nu was bij mij de reden van de curettage ook heel anders als die van jou(Veilig gevreeën, condoom gescheurd, zwanger!). Ik had het kindje heel graag willen houden, en mijn ouders stonden achter mijn beslissing of ik het nou zou houden of dat ik het weg zou laten halen. Totdat mijn ex met zijn ouders begonnen te dreigen met de meest rare idiote dingen. uiteindelijk werd ik zo bang dat ik het weg heb laten halen. Ja ik was jong(17), en we hadden pas een half jaar een relatie. Maar ik vond het erg laf. Wel de lusten, maar zodra er lasten bij komen kijken heel hard weg lopen. Nog steeds denk ik er wel eens aan hoe het kindje eruit had gezien, wat het was geworden enz. Oh ik dwaal teveel af, sorry. Jouw kindje is helaas overleden. Hoe graag je ook zou willen dat dit niet gebeurd was. Toch moet het kindje er een keer uitkomen. Je kan afwachten, met de kans dat het kindje heel snel los zal komen, of met de kans dat het niet uit zichzelf los wil komen en je nog 3/4 weken rondloopt en uiteindelijk nog een curettage krijgt. Misschien kun je dit beter afsluiten als je het je lichaam zelf laat doen. Maar met een curettage ben je er gelijk vanaf(klinkt cru zoals ik het zeg, maar wel de waarheid). Ik moet ook zeggen dat ik helemaal geen pijn heb gehad na de curettage en ook het bloedverlies vond ik minimaal. Ik hoop dat je uiteindelijk voor jezelf de juiste beslissing kunt nemen, en dat je je goed voelt bij de keuze. Heel veel sterkte meid, en nogmaals sorry voor mijn lange verhaal!
denk dat het toch definitief curettage gaat worden. heb dus dinsdagochtend gesprek met de arts in het zkh en kan smiddags waarschijnlijk al terecht voor de curettage. zit alleen te twijfelen of ik een ruggeprik of narcose pak. heb eigenlijk geen zijn om onder narcose te gaan, het duurt bij mij altijd zolang voor ik weer enigszins wakker ben. maar een ruggeprik heb ik nog nooit gehad iemand ervaring?
Ha Senna, ik heb nooit een ruggenprik gehad bij mijn curettages (5) en hysteroscopie (1), maar wel plaatselijke verdoving en daarmee is het goed te doen. Van tevoren neem je naproxen in (krijg je in het ziekenhuis als je erom vraagt) en vlak voor de ingreep verdoven ze je baarmoedermond met prikjes die je nauwelijks voelt. Als je 's ochtends nou ook nog twee misoprostol-tabletten inbrengt (Cytotec, hebben ze in het ziekenhuis voor je) dan staat je baarmoedermond al een beetje open en is de ingreep heel goed te doen zonder ruggenprik. Fijn is het niet, maar de ingreep zelf duurt maar een minuut of vijf, dus het is goed uit te houden. Het voordeel is dat je een halfuurtje later alweer buiten staat, zonder bijwerkingen, en dat je man erbij mag zijn als je dat wilt. Sterkte. Suus
ja die plaatselijke verdoving heb ik ook iets van gelezen, maar ik mag die cytotec pillen niet (ivm mijn hartafwijking). dus het lijkt me dan pijnlijker omdat ze je baarmoedermond open moeten rekken. brrr de gedachte alleen al. maarja als je daarna meteen naar huis kan en je man kan erbij zijn, dat geeft me ook al een fijn gevoel.
Ten eerste, sterkte met dit verlies. Ik heb 3 maanden geleden hetzelfde meegemaakt (met 7 en 8 weken een goede echo, met 11 weken een niet-levend kindje..) en heb het er nog erg moeilijk mee. Het leven is niet altijd eerlijk... Ik heb gekozen voor een curretage (kleintje zat al 3 weken leveloos in mijn buik) en dat vond ik niets voorstellen. Heb gekozen voor algemene narcose en als het nog ooit moet (liever niet...), zou ik dat zo weer doen. Nog 2 dagen wat kramp gehad daarna en 2 weken bloed (2 dagen veel bloed daarna was een inlegkruisje al snel genoeg), dus ik was snel hersteld. Had na 31 dagen weer mijn ongi en nu lijkt mn cyclus weer gewoon normaal. Emotioneel heb ik er veel meer onder geleden... Sterkte met je keuze.
Ha Senna, ik heb het ook een paar keer zonder Cytotec gedaan. Het oprekken is niet echt fijn natuurlijk, ze doen het met een soort staafjes en duurt een paar minuten, maar het is wel te doen, vind ik zelf. Het is geen constante pijn, dus het is wel vol te houden. Lastig hè, om zo'n afweging te maken als je niet weet hoe het voor jou gaat voelen. Van mezelf weet ik dat ik goed kan ontspannen en niet echt bang ben voor pijn, dat scheelt wel. Spreek het goed door met de artsen en maak je wensen kenbaar, dan kom je vast tot een goede afweging. De naproxen zou ik zeker wel van tevoren nemen, dat scheelt enorm. Sterkte, nogmaals. Suus