Sinds ik 26 weken zwanger ben heb ik een te hoge bloeddruk waarvoor ik vorige week ben gestart met medicatie( 3 x 250 methyldopa). Gister is deze opgehoogd naar 3x 500 gram methyldopa, nadat m’n bloeddruk weer omhoog schoot en ik dagje werd opgenomen ter observatie. Inmiddels ben ik weer thuis en krijg ik strenge controles vanuit het ziekenhuis. Mijn urine, bloedwaardes en CTG waren gelukkig goed, en ik heb niet echt klachten. Toch gaf de gyn aan dat de pre-eclampsie er echt wel aan zit te komen en dat ze verwacht de baby binnen 2-3 weken te moeten halen door zwangerechapsvergiftiting Ik ben nu momenteel 33 weken zwanger. Ik hoop in ieder geval de 36 weken te halen, maar het liefst 38 weken. Al weet ik niet hoe realistisch dat is. iemand ervaring met een soortgelijke situatie, zo ja met welk termijn ben jij uiteindelijk ingeleid?
Ja! Bij J. Uiteindelijk ingeleid. Mijn bloeddruk ging pas laat omhoog, na 37wk. Uiteindelijk bij 39+5 ingeleid. Ze wilde eigenlijk graag al eerder maar ivm de verjaardag van de middelste wilde ik graag 2 dagen later. Overigens was mijn bloeddruk met 3x250mg onder controle maar voelde minder leven dus ze wilden het niet langer rekken..
Mijn verhaal ken je, maar de situatie is natuurlijk iets anders gezien ik ook buiten de zwangerschappen om hypertensie heb. Verhaal van @bozoe is vergelijkbaar met de jouwe, geloof ik. Misschien wil zij haar ervaring delen.
Ja jouw verhaal ken ik! Bedankt voor de tag het is zo fijn om soortgelijke verhalen te lezen, al kan het natuurlijk helemaal anders lopen.
Bedankt voor het delen van je ervaring, ondanks het onder controle was hebben ze toch voor inleiding gekozen zie ik. Wel ‘fijn’ dat je bloeddruk pas na 37 weken ging stijgen.
Bij onze jongste kreeg ik vanaf een week of 36 ook ineens een veel te hoge bloeddruk. Medicatie (zelfde als jij kreeg) haalde te weinig uit. Ze hebben het kunnen rekken tot 38 weken. De inleiding is echt geweldig gegaan en was mijn beste en mooiste bevalling van alle 3. Denk overigens dat ik al langer hoge bloeddruk had. Er zat tussen de 31/32 en de 36 weken geen controle vanwege Corona, en ik zei prima joh voel me oké. Kom wel een keer met 36 weken. Maar achteraf had ik toch al wat klachten. Wuifde ze weg onder “hartstikke zwanger”.
Ik moet zeggen van de hoge bloeddruk ondervind ik zelf weinig klachten, maar zodra er sprake is ben pre-eclampsie dan ga je wel klachten ondervinden! Dus denk dat de artsen er net op tijd bij waren bij jou.Dokters denken het hier ook nog maar 2-3 weken te kunnen rekken. Maar ik wil me daar echt nog niet bij neerleggen en heel graag de 38 weken halen. Wel heel fijn om te horen dat je zulke positieve ervaring hebt gehad met de inleiding. Ik vind het allemaal heel spannend en een beetje eng. In me hoofd ben ik er echt nog niet klaar voor
Ja helaas wel! De inleiding zelf was perfect dus laat je ook niet afschrikken door horrorverhalen. Probeer er een beetje neutraal in te gaan! Hebben de doktoren iets gezegd over je termijn voor een inleiding?
De artsen zelf bleven heel vaag, maar mijn eigen gyn kwam toen ik opgenomen was even m’n kamer in en zei heel eerlijk dat de pre-eclampsie wel gaat komen en dat ze nu bezig zijn met rekken door medicatie. Omdat m’n bloeddruk bleef stijgen ondanks medicatie was ze bang en zag de grote kans dat zij de baby alsnog binnen een tijdsbestek van 2 tot 3 weken moet halen. Ze hoopte dat ik de 36 weken zal halen, maar wilde dat ik op z’n minst de 34 weken haal. Dus dat is echt even schrikken en probeer ik nu de hoop te houden om toch de 38 weken te halen.
Ik ben met 35.5 opgenomen ivm pre eclampsie. Een dag later werd dat eclampsie. Waardoor ik met spoed van de Groepskamer af werd gehaald. Ze zijn toen begonnen met inleiden middels ballon en later hormoonveter. Uiteindelijk met 37 precies bevallen. Als het die dag niet vaginaal was gelukt zou het die dag een keizersnede worden. Met medicatie was ik soort van stabiel maar mocht geen bezoek, lag alleen op een kamer en zo prikkelloos mogelijk. Ik had overigens geen klachten. Binnen een dag van zonder klachten naar schudden in een ziekenhuisbed
Jeetje wat heftig, had je ook geen hoge bloeddruk? Of hadden ze dat toen niet gemeten. Ik snap nu waarom de artsen zo panisch doen, omdat het dus op elk moment mis kan gaan. Ik voel me verder gewoon goed alleen absurd vermoeid. Maar ook veel bijwerkingen van de medicatie. Bij jou is het wel heel snel gegaan. Hoe was de start van de baby? 37 weken is misschien niet niet meer prematuur, maar nog wel vroeg natuurlijk.
Ik had vrijdagochtend lichtelijk verhoogde bloeddruk. Moest s middag terug komen met urine. Bloeddruk was toen goed maar beetje eiwit in urine. VOor zekerheid hebben ze overleg met ziekenhuis gehad en omdat het voor het weekend aan was wilden ze me toch zien. Eenmaal in t ziekenhuis weer alles meten en op een gegeven moment kreeg ik avondeten. Toen was mijn opmerking dat ik ook best thuis kom eten. Er was een soort pure paniek in de ogen van de verpleegkundige: mevrouw u blijft hier tot de bevalling… bloeddruk was skyhigh en urine ook niet goed. Dag erna vlak na visite kreeg ik dus aanval. Zo erg dat mijn bed tegen de muur aan schudde. Toen dus afgevoerd.Met magnesium onder controle. Infuus was niet goed geprikt. . Dat brandt als de hel als ze dat niet goed doen. Mocht eigenlijk niet van bed af, maar wilde geen katheter. Dat was dus mijn uitstapje gedurende de dag: maar de wc… de rest was in bed, met alleen partner tijdens bezoek uren (in avond want overdag was hij ah werk). Ballon en hormoon veters deden helemaal Niks. Daar zijn ze dus op zaterdag mee begonnen en een week later op de maandag bevallen. Mijn dochter was 2380 met 37 weken. Net geen dysmatuur, net geen prematuur. Ze wilde eerst week niet goed drinken maar daarna ging het ok. We mochten na een week naar huis. Ze is inmiddels 7. Superslim. Gemiddeld qua gewicht en redelijk klein van lengte. Ik wil je niet ontmoedigen maar met mij is t een ander verhaal. Ik huil nog steeds als ik er over praat. T is zo zo zo snel gegaan. Van kerngezond naar een wrak in 24 uur… daarna nog een kind gekregen van waarbij ik ascal heb geslikt vanaf begin tot bijna einde. Hij is over de 40 weken gegaan zonder klachten Nou ben jij niet zover nog, maar ze zeiden bij mij elke keer: zolang we jou onder controle hebben laten we de baby zitten om zoveel mogelijk aan te sterken. Daarom was pas bij 37 weken een eventuele keizersnede mogelijk en daarvoor niet bespreekbaar. vertrouw er op dat ze het beste met jullie beiden voor hebben…
Nou bij het lezen van je verhaal krijg ik al tranen in me ogen. Dus helemaal niet gek dat jij het er nog steeds moeilijk mee hebt. Helaas hebben de artsen het wel echt al gehad over inleiden/ de baby halen voor de 37 weken. Ze verwachten dat ik ze het nog 2 tot 3 weken kunnen rekken om m’n bloeddruk laag te houden.
Mijn bloeddruk steeg rond de 20 weken in plaats van de dip die je meestal rond dat termijn ziet. Vanaf 26 weken onder controle van de gynaecoloog en ook bloeddrukmedicatie. Dit werd na elke controle weer opgehoogd. Met 35 weken had ik ondanks de maximale orale medicatie een bloeddruk van 180/118. Ik merkte het thuis al dat er iets niet goed was. Ik dacht eerst een buikvirus maar toen die verschrikkelijke hoofdpijn starte ben ik naar het ziekenhuis gegaan. Ik ben toen opgenomen, kreeg direct labetalol via het infuus en twee keer een bolus magnesium. Diezelfde avond bleek uit mijn urine dat ik pre-eclampsie had. Ik mocht en kon niets meer. Lag vast aan meerdere infuuspalen met magnesium en bloeddrukverlagers, katheter en mijn bloeddruk werd om de twee uur gemeten. Na 4 dagen werden mijn bloedwaarden slechter en ben ik ingeleid. Onze dochter is met 35 weken en 5 dagen geboren. Omdat ze best veel medicatie heeft binnengekregen en haar prematuriteit werd ze opgenomen op de neonatologie. Daar heeft ze een aantal dagen gelegen en toen mocht ze bij mij op de kamer. Ik heb zelf helaas wel een lange nasleep er van gehad en wat restklachten (slecht zicht aan een oog bij vermoeidheid). Bij mijn tweede dochter steeg mijn bloeddruk weer en ben ik met 38 weken ingeleid. Deze zwangerschap slik ik Ascal en word ik na 37 weken ingeleid mits mijn bloeddruk stabiel blijft.
Vanaf week 32 lag ik in het ziekenhuis. Elke dag aan de CT en elke dag echo’s en op een gegeven moment ook elke ochtend bloedprikken. Uiteindelijk ingeleid met 36,6 en na 12 uur weeen een spoedkeizersnede, daarna nog 3 dagen mediumcare gelegen en 4 dagen op zaal (wel alleen, heel fijn, maar dat is nu wel vaker geloof ik). Ik heb alle stadia doorlopen: Pre-Eclampsie, Eclampsie en uiteindelijk HELLPsyndroom. Mijn dochter was gelijk goedgekeurd, maar ik nog niet. Mijn dochter is dus wel ‘prematuur’ (23:40 uit mijn buik gehaald, 20 minuten later was ze niet prematuur meer ). Ik heb (net als Anan) er wel heel veel last van gehad later. Kon niets horen of lezen over bevallingen en als iemand vertelde dat ze zwanger waren dan had ik medelijden met ze. Ik ben hiervoor naar een gespecialiseerde psycholoog geweest.
Bedankt voor het delen van je verhaal en wat is het heftig… ben er eigenlijk beetje sprakeloos van. Ik ben eigenlijk ook een beetje bang dat mijn situatie snel uit de hand zal lopen, maar ik zit nog niet op m’n maximale medicatie dus hoop dat de het nog even kunnen rekken. Wat een verdriet en een stress moet je er aan overgehouden hebben. Eerst begreep ik niet waarom de artsen zo heftig deden omdat ik me goed voel. Maar uit jullie verhalen begrijp ik nu dat het zo ineens kan omslaan. Ik merk nu wel dat ik echt veel stress heb en niet kan ontspannen wat ook niet goed voor m’n bloeddruk is. Ook ben ik bang dat m’n dochter te vroeg geboren wordt. Heb jij misschien tips om daarmee om te gaan?
Wat een heftige tijd en bevalling heb je achter de rug. Ik vind heel fijn dat je toch met mij wilde delen. Ik ben wel heel blij om te horen dat je dochter het goed maakte en hoop ook een beetje jouw termijn te kunnen halen, maar kan me goed voorstellen dat je er erg veel last van hebt gehad en daar hulp voor hebt gekregen. Ik was ook even benieuwd of jij toen die tijd medicatie slikte voor de hoge bloeddruk.
Wat een heftige verhalen allemaal....Ik kan me heel goed voorstellen dat je zoiets niet 1,2,3 verwerkt hebt. Zelf gelukkig geen ervaring hiermee, maar misschien wel wat tips om je een klein beetje voor te kunnen bereiden @Emma1995 Ik weet dat ouders waarbij de kans groot is dat ze een prematuur kindje gaan krijgen (bijvoorbeeld ook een meerling) hier in het ziekenhuis een rondleiding krijgen aangeboden over de couveuseafdeling en/of NICU (neonatal intensive care unit). Ook kunnen ze alvast een afspraak krijgen met de lactatiekundige van die afdeling. Dan kun je je een klein beetje voorbereiden op hoe het is als jullie kindje te vroeg komt, waar het dan ligt en wat je kunt verwachten qua (borst)voeding. Geen idee of ze dit ook in jouw ziekenhuis doen maar je kunt er naar vragen. En natuurlijk kun je je er niet écht op voorbereiden hoe het is, maar misschien helpt het een beetje. Sterkte en ik hoop dat je kindje zo lang mogelijk kan blijven zitten, iedere dag is meegenomen.