Hoi, Iemand die hier ervaring mee heeft? Ik heb 3 prachtige kinderen en wij zijn compleet, toch vraag ik me al jaren af of ik dit voor iemand zou kunnen doen. Met name voor een vrouw die zelf door ziekte of afwijkingen geen of een baarmoeder met afwijking heeft maar wel gezonde eicellen. Vandaar ook het hoog technologische stuk want met mijn eigen eicel zou ik niet willen of kunnen. Benieuwd of iemand ervaring heeft
Dank je. Het voelt ook heel onbaatzuchtig. Het idee dat ik iemand vader en moeder kan maken op deze manier spreekt me erg aan.
Ik heb me erin verdiept, vanwege omstandigheden bij een stel dat ik het erg gun om ouders te worden. Het kan alleen onder zeer speciale omstandigheden, als echt 100% zeker is dat de vrouw niet zelf zwanger kan worden. Het gaat dus niet bij onbegrepen kinderloosheid. Er moet echt sprake zijn van totale onvruchtbaarheid, bijv. vanwege ontbreken van baarmoeder. Inmiddels zijn die normen geloof ik iets versoepeld. Maar niet elk wensouder komt er voor in aanmerking in ieder geval. Zowel voor laag-technologisch als hoog-technologisch draagmoederschap geldt, voor zover ik heb begrepen, dat beide partijen een soort psychische keuring moeten ondergaan. Of je beseft wat je doet etc. Ook moet je bepaalde zaken goed doorspreken zodat je op 1 lijn zit. Wat doe je bijvoorbeeld als het kindje een forse handicap blijkt te hebben? Ook juridisch zitten er wat haken en ogen aan. Draagmoederschap is bij wet nog niet zo goed geregeld in NL. De draagmoeder is wettelijk gezien de moeder. Als zij getrouwd is, is haar man de vader. Je moet dan afstand doen van (juridisch) 'jouw' kind, omdat je er niet voor kan / wil zorgen. De wensouders (die dus biologisch gezien waarschijnlijk de echte ouders zijn) nemen dan de zorg op zich, maar kunnen pas na een jaar hun kind adopteren. Tot die tijd ben jij dus de wettelijke ouder. Voor bepaalde zaken is dus jouw toestemming nodig. Als de wensouders iets overkomt of toch niet voor het kindje kunnen / willen zorgen, is het nog steeds jouw kind. Ondanks deze belemmeringen zou ik dit wel doen voor het stel waar ik aan denk. Als zij me vragen, gaan we sit traject in. Zij zijn zo dichtbij, dat ik hun kind in een noodsituatie sowieso in ons gezin zou willen opnemen. Ongeacht wie dat kindje gedragen heeft tijdens de zwangerschap. Dus ik heb niet het geval dat wij daar een risico mee lopen. Ons gezin is compleet, maar in bepaalde situaties maken we een plekje vrij. Voor onbekenden zou ik het denk ik niet 'kunnen' om zwanger te zijn voor een ander. Gewoon emotioneel al niet. En ik zou het ook niet willen vanwege het juridische stuk. Je loopt er toch wat risico's mee.
Wat mooi! Ik kan dat niet omdat mijn zwangerschappen slopend zijn (en dat de reden is dat er geen derde komt). Maar ik wil wel graag mijn eicellen doneren, dat zou ik dan wel weer kunnen. Alhoewel het de vraag is of iemand ze wil hebben met mijn genen... Ben benieuwd of je iemand vindt!