Mijn zoon is hooggevoelig, gelukkig zitten er meerdere slimme gevoelige mannetjes in zijn klas dus vriendjes heeft hij wel, veel zelfs, daar zijn we erg blij om. Maar er is een groepje jochies die dus regelmatig treiteren, hij vertelt dat hij dan buiten speelt en ze constant op zijn billen slaan om en om. Ik heb dit aangegeven bij de juf en zij zegt dat hij het zelf opzoekt. Hier heb ik dus erg veel moeite mee als de juf dit zegt...aangezien ik zelf ook gepest ben en het nooit heb opgezocht naar mijn idee maar wie weet zeiden ze hetzelfde bij mij.Ik krijg erg de indruk dat de pesters gewoon worden geaccepteerd hoe ze zijn hoe ze erover praat "(ja hij loopt dan langs ze en ja dan kan hij wat verwachten, dat soort jongens zijn het nou eenmaal"), ik zie haar knuffelen met ze (nooit met mijn kind maar hij "vraagt" ook nooit om knuffels) en mijn kind vindt ze volgens mij maar lastig omdat hij dus zo gevoelig is. Er is op woensdag een vervangende juf en dan beaamde ze deze week dat die precies dezelfde indruk heeft, dat hij het dus zelf opzoekt. Mijn man wil ook met haar gaan praten want dit accepteren wij dus gewoon niet. Kijk mijn zoon is enorm eigenwijs, dus kan dan ook inderdaad dingen telkens terug doen en minder handig waardoor hij er niet in slaagt, en soms als zijn broertje hem pest kan hij enorm doorgaan terwijl broertje alweer verder gaat probeert hij dan de discussie aan te houden om z'n gelijk te halen. Hier proberen we hem bij te helpen om het los te laten, en ik zeg dat hij maar beter niet het terug moet doen maar gewoon negeren, en dat die jongens dan vanzelf wel stoppen. Maar wat me stoort is dus de reactie van de juf...heb ik een gesprek met haar deze week en dan gaat ze vervolgens (zoon is een kleine professor maakt graag toverdrankjes met z'n laboratorium) een heel big deal maken van het feit dat hij een drankje had gemaakt en in de klas zei dat hij de pestkop daarmee dood zou maken. Tja ik heb jongetjes in mijn leven zo vaak zoiets horen zeggen, mijn broer speelde oorlogje, ik vind het zwaar overdreven om daar een big deal van te maken alsof er dan iets mis is met MIJN kind, en bovendien vind ik daaruit duidelijk worden hoe erg het hem stoort. Soms lijkt het met deze juf wel alsof ze rechtstreeks uit Amerika komt waar alles uit z'n verband wordt getrokken (oh jee een kleine moordenaar in de dop met z'n drankje). EN ik vind het dus wederom makkelijk om het weer om te draaien, ipv meerdere kinderen aan te pakken wordt de focus op mijn kind gericht. Boosmakend. hoe zouden jullie daarmee omgaan?
Om welke van de 3 zoons gaat het? Heel eerlijk, als hij zelf roept dat hij een drankje gaat maken om iemand dood te maken valt dat gevoelige ook wel mee toch? Ik vind het eigenlijk helemaal geen normale woorden, en oorlogje spelen valt voor mij ook niet onder gezellig spelen. Ik zeg niet dat er iets mis met hem is omdat hij zoiets roept, maar ik denk wel dat het actie reactie is met de "stoere" jongens. Het kan best zijn dat hij vaker bepaalde opmerkingen maakt waarmee hij de andere jongens uitdaagt. Ik denk dat het sowieso helpt als je je zoon niet te veel als een gevoelig slachtoffer ziet en niet alles bij de juf en de andere jongens legt. Hij heeft zelf ook zn aandeel hierin. Ik denk dat jullie een gekleurde visie hebben zoals je schrijft dat je het niet accepteert dat de juf zegt dat hij het zelf opzoekt. Waarom zou dat niet kunnen? De juf is erbij op school en jullie niet. Misschien schat ik het totaal verkeerd in, maar het komt op mij heel erg over als: mijn kind doet zoiets niet hoor.
Ik krijg een beetje hetzelfde idee als tuc bij je verhaal. Natuurlijk is pesten nooit goed te praten, dat voorop. Maar weet je heel zeker dat hij het inderdaad niet zelf opzoekt? En dit accepteren wij niet? Klinkt wel heel stellig als er 2 juffen zijn die hetzelfde beweren. Verder is minstens 10% van de mensen hooggevoelig. Dat is gewoon karakter. Moet hij mee leren om te gaan. Kan erg lastig zijn, maar heeft ook veel voordelen. Verwacht echter niet dat de mensen om je heen zich daaraan aan passen, zo werkt het niet en dan kom je van een koude kermis thuis. Iedereen heeft wel wat.
Ja natuurlijk weet ik dat, ik houd ook helemaal niet van stigmatiseren, maar hij is wel degelijk gevoelig en geloof me ik ben ook streng en ga hem niet met satijnen handschoentjes behandelen. Maar op een forum is het even makkelijk het zo te omschrijven omdat hij gewoon erg gevoelig is. Ik ga verder dus niet in discussie daarover. Maar goed ik praat er met hem over en zeg "blijf dan bij die jongens uit de buurt" maar hij zegt dan dat ze hem maar niet met rust laten de hele pauze...en ik vind dat er wel een verschil is meerdere tegen 1 kind... Verder ben ik vooral met jongens omgegaan als kind en die speelde echt allemaal wel eens oorlogje, dus ik zie dat wel als normaal gedrag. En een jongetje die graag professor speelt en drankjes maakt zegt dan zoiets, hij wou ooit ook drankjes maken om te voorkomen dat er boeven in ons huis komen. Het is een hartstikke lief kind en dat vindt iedereen in mijn omgeving ook.
En in een schoolomgeving kunnen kinderen in bepaalde situaties echt anders reageren. Het feit dat 2 juffen hetzelfde zeggen geeft toch ook wat aan? Je vraag is hoe wij hiermee om zouden gaan? Tja ik zou mijn kind heel duidelijk maken dat ik dat soort opmerkingen (over die drankjes) niet meer wil horen. Ik zou hem terloops vragen over een schooldag en of er nog bijzondere dingen gebeurd zijn. Zelf erachter proberen te komen wat wiens aandeel is. Verder zou ik zoals ik eerder aan gaf niet ontkennen dat mijn kind hier zelf een aandeel in kan hebben en daaraan werken. Even als het werken aan de gevoeligheid. Andere kinderen hebben daar geen boodschap aan. En ik zou mijn kinderen leren daarmee om te gaan. Verder ligt het een beetje aan de leeftijd, vandaar dat ik vroeg om welke zoon het ging. Het scheelt ook of het om 1 van de 2 kleuters gaat of die van 2011. Ik ben even van de laatste uit gegaan.
Ik benoemde dat hooggevoelig juist omdat ik dat zelf ook ben en mijn zoons ook. Maar probeer dat niet te zien als iets dat erg is, maar juist als iets waar hij (later) heel veel profijt van kan hebben. Mijn jongste zou ook rustig zeggen dat hij iemand doodschiet, ik geef wel aan dat ik dat niet ok vindt, maar verontrusten vind ik het niet. Oorlogje spelen overigens ook niet. Ik vind het niet het leukste spel, maar ken zoveel prima jongens (en meisjes) die dat vroeger speelden. Wat ik wel vind is dat je toon nogal aanvallend is. Ik snap dat dat misschien komt doordat je zelf vroeger bent gepest, maar geef de juf ook even een kans en hoor haar kant van het verhaal eens aan. Ga eens rustig met zijn allen om tafel.
Ik ben het eigenlijk eens met de reacties van de andere twee dames hier. Wel is het voor ons lastig natuurlijk om alleen op basis van jouw omschrijving te achterhalen wat er precies aan de hand is. Wat je misschien nog eens zou kunnen doen, is‘stiekem‘ eens een kijkje nemen tijdens de pauze, zonder dat je zoon je ziet om te kijken hoe dingen nou volgens jou echt gaan.
Ja dat is misschien wel een goed idee. Ik vind het gewoon naar om te horen als hij regelmatig herhaalt mijn dag is verpest omdat ik niet rustig met mijn vriendjes kon spelen . En ik zie die jochies en dat zijn écht vervelende mannetjes dat zie ik zelf ook, ik heb overigens in mijn verhaal ook gezegd dat ik zie dat hij ook een rol erin heeft maar dat hoeft die jochies geen vrij spel te geven. Als gepest kind weet ik dat t soms meer opvalt als je zelf wat terug doet omdat je er minder handig in bent terwijl de pestkoppen telkens sneaky hem een mep op zn billen geven (volgens zoon)
Mijn buurvrouw die een zoon heeft van inmiddels 18 zei ooit ook dat hij dan juist straf kreeg als hij eens een mep terug gaf omdat ze niet zagen dat die jochies het eerder bij hem deden
De woensdag juf kan geen vriendelijke lach vanaf, ik hoor van kinderen ouders dat ze erg streng is , maar goed die is er net 2 woensdagen geweest , misschien ziet zij t zo snel na 2 keer... of ze praat gewoon mee...Ik vind dat niet zoveel zeggen iemand die net nieuw is
Ik zou juf gewoon eens vragen op welke manier hij dat dan uitlokt, zodat je het vanaf daar kunt oppakken. Zoals ik je tekst nu lees zit je al volop in de verdediging waardoor het zou kunnen dat je een blinde vlek hebt wat betreft je eigen zoon. Zo kan mijn dochter heel stoer doen en roepen (tegen elk willekeurig kind) zullen we eens lekker een potje vechten om vervolgens huilend te komen klagen dat iemand haar geduwd/geslagen heeft. Nu we dit weten zeggen we (misschien heel hard) tegen haar dat dat te verwachten is als je zulke dingen zegt. Kinderen kunnen soms op hele subtiele wijze een reactie bij een ander uitlokken, als juf dus aangeeft dat hij er zelf ook een rol in heeft dan zou ik haar dus daar naar vragen.
Eerlijk gezegd vind ik het best heftig dat je stelt dat die andere kinderen écht vervelende mannetjes zijn. Ook vind ik jouw reacties in dit topic vrij defensief. Ik snap dat deze situatie je aan het hart gaat. En natuurlijk is het niet oké dat de andere jongetjes hem plagen. Dat gezegd hebbende neem je niet aan wat de juffen erover te zeggen hebben. Je houding komt niet erg open over. En misschien heeft je eigen verleden hiermee te maken, het lijkt me een enorme trigger voor jouw moederhart. Maar even los van wat die andere kinderen wel of niet doen, hoe assertief is jouw zoon? En hoe reageert hij ter plekke op het geplaag? Durft hij van zich af te bijten of is zijn reactie zodanig dat die jongetjes hem telkens weer plagen(niet dat dit goed is hè)?
Mijn jongste werd ook gepest, maar dat ging veel verder en hij is ook overgevoelig, niet altijd op een goede manier. Dat probleem kwam van twee kanten, de pester moest worden aangepakt, maar mijn zoon moest ook echt leren voor zichzelf op te komen. Ik heb met de juf bijv afgesproken dat zoon bij wijze van uitzondering een klap terug mocht geven,onder bepaalde voorwaarden. Dat scheelde al want hij was erg bang voor straf. Hij heeft het nooit gedaan maar durfde toen wel wat terug te zeggen. Daarnaast heb ik hem met toneelstukjes geleerd wat hij kon doen, dat begon heel simpel omdat hij niets durfde en bouwden we op. De pester is natuurlijk ook aangepakt, maar ik vond dat mijn zoon ook moest leren ermee om te gaan. (Brak mijn hart ook hoor, kon dat kind wel wurgen op een gegeven moment)
Wil je ontkennen dat die er zijn? Ik ken ze wel in mijn omgeving hoor. Echte etterbakjes, waar waarschijnlijk ook een oorzaak voor is, maar dat maakt het voor de andere kinderen niet minder vervelend. Mijn zoontje werd ook een tijdje gepest door zo'n kereltje. Bril afpakken (bij een kind wat 20% ziet is dat heel erg). Drinken opdrinken en dreigen als zoontje er wat van wilde zeggen tot en met hem dwingen zijn broek naar beneden te trekken om zijn piemeltje te laten zien. Nou als je dat geen "vervelend jongetje" meer mag noemen.
Natuurlijk zijn die er. Maar ik krijg een beetje vervelend gevoel van hoe ts alles beschrijft. Het is wel haar zoontje die zegt dat hij een drankje maakt om hen dood te maken en daarbij heeft ze voor alles wat hij doet excuses en legt ze alles bij de juf en de andere kinderen. En hoe ze beschrijft dat er gelukkig nog wel andere gevoelige slimme jongetjes in de klas zitten...vooral dat slimme geeft mij een bepaald gevoel, alsof ze haar zoon en vriendjes en de andere kinderen in bepaalde kaders plaatst. Dit kan totaal mijn interpretatie zijn, dat zeg ik eerlijk. Maar wat krijgt zoon daarvan mee en wat zegr hij tegen andere kinderen bv? Daar heb ik nl ook genoeg voorbeelden van gezien, en dat zijn niet de overduidelijke "ettertjes" die duwen of slaan maar de stiekemerds. Nogmaals mijn gevoel en niet berust op feiten.
Ik krijg ook een beetje een naar gevoel van hoe je alles beschrijft. Het zijn kleuters toch? Dan zie je ook duw- en trekspelletjes en dat het allemaal superleuk is tot er eentje valt. Dat het opeens net een stapje te ver gaat, terwijl het voor die tijd dikke vrienden waren. En morgen doen ze het weer. In zoverre kan ik me voorstellen dat hij het "opzoekt" maar niet goed inschat wanneer het te ver gaat. Ik vind je erg negatief over de andere kinderen en defensief over je eigen kind. Elk kind heeft iets te leren. Idem voor de juf; ze doet echt haar best maar zie maar eens 30 kleuters allemaal in het oog te houden, dat kan natuurlijk niet. Wat denk je van een positievere insteek? Leer je kind om te spelen met kinderen die wél leuk zijn, leer hem om weg te lopen als het te ver gaat. Benader de juf positief in de dingen die ze hem leert en vraag om de groep als geheel te leren om grenzen aan te geven en cooperatieve spellen te doen. En voor jezelf.. projecteer je eigen verleden niet op je kind. Ik denk dat je enorm bent getekend door de pesterijen en dat je bang bent dat je kind hetzelfde overkomt. Vanuit je verhaal zie ik dat niet. Of nu niet. Maar dat kan wel komen als je er veel te heftig in staat. Laat het los.. wees positief en enthousiast.
To, bedenk dat jij extra voelsprieten hebt voor plagen en pesten omdat je zelf zo'n verleden hebt. En hooggevoeligheid is gewoon een karaktertrek geen officiële diagnose. Je hebt nu eenmaal verschillende soorten mensen. Doe je zoon een lol en leer hen om te gaan met zijn karakter. Een ander kind kan je niet veranderen en de maatschappij ook niet. Wat jij wel kunt doen is je zoon meer voor zichzelf te laten opkomen. Uitleg geven over zijn gedrag en de invloed die hij heeft op een ander door dingen wel en niet te doen. Zijn hele leven zal hij dit soort "rotjongens" tegenkomen. Daar kan hij maar beter mee leren omgaan.
Word hij wel echt gepest vraag ik me af? En ik zal het proberen op een juiste manier te onderbouwen. Ik heb ook een hele gevoelige zoon. Hij heeft PTSS en een angststoornis. Toen we net met behandeling gestart waren kwam hij altijd thuis met dat hij zo gepest werd. Zijn psychotherapeut heeft ons toen eens wat uitgelegd. Gevoelige kinderen kunnen heel snel thuis komen met dat ze gepest worden. Maar dit hoeft niet altijd echt pesten te zijn. Door hun eigen angsten en gevoelens maken ze in hun hoofd van een mug een olifant of laten ze het gedoe op het schoolplein een eigen leven leiden. Mijn zoon "lokte" het in zoverre ook uit. Hij deed mee , zocht de kinderen op maar dan gebeurde er iets wat hij niet leuk vond of waren er ineens te veel prikkels en dan kwam hij thuis met een pestverhaal. Dit was dus niet het hele verhaal. Hij heeft nu therapie sinds 2 jaar en hij wordt ineens niet gepest. Tenminste hij weet hoe hij met zijn gevoelens om moet gaan, reageert zelf ook niet zo vreemd. (Hij zei ook dingen als ik maak je dood enz.. Wat absoluut niet normaal is volgens mij.) En de verhalen zijn ineens een heel stuk anders. Tuurlijk waren er sommige dingen echt niet leuk die gebeurden. Maar ik denk dat het ook heel belangrijk is om goed naar je eigen kind te kijken. En ik krijg een beetje het gevoel alsof je jouw angst voor pesten enz. op hem projecteert. Plus altijd maar roepen hij is zo gevoelig daar schieten zowel jij en je kind niets mee op. Wanneer 2 juffen zoiets zeggen zal er een kern van waarheid in zitten, dan is het denk ik ook heel belangrijk kritisch naar je eigen kind te kijken. Ik keur pesten echt af, maar ik vind ook dat een verhaal 2 kanten heeft en die beiden onderzocht moeten worden op deze leeftijd.