Goedemorgen allemaal Hier een hele verdrietige mama Mijn zoon word volgende week 6 en zit sinds vorige week in groep 3 de eerste week ging het aardig goed weinig aan de hand.. vanaf deze week is het een drama hij begint savonds in bed al ik heb buikpijn sochtends is het dan huilen en moet hem echt letterlijk naar school slepen de juf neemt hem dan bij de poort over en sleept hem mee naar binnen... Soms.is hij stil maar hij blijft over de hele dag soms huilen in de klas en klaagt over buikpijn ik heb ook al een paar keer contact met de juf gehad en zij zegt dat ze denkt dat het spanning is als ik hem vraag waarom hij gaat huilen of buikpijn heeft zegt hij weet ik niet ik heb hem ook gevraagd of hij het mishcien spannend vind in groep 3 en dat dat niet uit maakt als dat zo is maar hij zegt dat dat het niet is. en dat hij zelf niet weet waar de buikpijn vandaan komt als ik hem smiddags ophaal is hij wel vrolijk en gaat ook gewoon spelen ik merk niks van de buikpijn. Tegen bedtijd aan begint het dan weer.. mijn oudste zoon begint er ook ook last van te krijgen en verdrietig te worden kleine broertje zoekt hem in school ook huilend op en oudste weet ook niet goed hoe hij hier mee om moet gaan. Ik heb gezegd dat hij zich er niet teveel van aan moet proberen te trekken en dat mama dat regelt met de juf maar hij vind het ook verschrikkelijk zijn broertje zo te zien ik het klinkt dramatisch maar ik heb zelf ook al buikpijn ervan vind het zo zielig hij klampt zich echt aan me vast en vraagt mama waarom moet ik met buikpijn naar school... Ik weet niet wat te doen en hoopte hier eigenlijk op mishcien toch wat tips van mama's die hetzelfde mee hebben gemaakt en hoe zij hier mee om zijn gegaan... Heb er de hele dag een rotgeveol over het is niet zo dat het even smorgens is en daarna goed is hij huilt ook tussendoor... Hij ging altijd graag naar school was een goeie eter altijd trommels.leeg nu krijg ik ook alle trommels vol terug... Ik heb zo het gevoel dat ik hem.in de steek laat hij heeft me.nodig en ik laat hem daar....
Mijn dochter had hetc ook in groep 3, soort faalangst ook wel want het werd erger tijdens toetsen. Ze was wel 5x ziek thuis in 1 maand. Thuis was het snel over, op het schoolplein meestal al. Toen van een pedagoog tips gekregen, boekjes over medicatie voor kinderen en mijn dochter geleerd dan naar haar buik te ademen. Ik vond het ook zo sneu toen, mijn dochter is ook vroege leerling. Ook met de juf afgesproken dat ze niet meteen belt om op te halen.
Vindt hij het lastig dat hij zoveel ‘moet’ nu? Sommige kinderen moeten echt even wennen aan het moeten leren. Ze leren in een kort tempo opeens zoveel. En hebben soms het gevoel dat alles in 1 keer goed moet, dat er opeens zoveel van ze verwacht wordt.
Mijn dochter heeft er ook last van gehad in groep 3. Niet zo erg als jouw zoon trouwens. Ze had last van faalangst, daarvoor zijn we naar een kindercoach geweest die haar best goed heeft kunnen helpen. (Wellicht iets om te overwegen als het langer aanblijft.) Voor 's avonds kun je oefenen met de buikademhaling, haalt wat spanning weg en zorgt voor rust. Hierdoor kon mijn dochter beter in slaap komen, scheelde ook overdag de extra spanning. Misschien dat je dit al kunt gaan oefenen met hem? Simpel, maar werkte hier positief.
Wat ontzettend naar! Ik denk dat het te maken heeft met het grote verschil. Ze moeten nu stil zitten en veel meer luisteren. Je moet allerlei opdrachten terwijl je eerst voornamelijk kon spelen. Voor een aantal kinderen is dat een hele grote stap en moeten ze daar nog aan wennen. Dus waarschijnlijk kan hij het niet aangeven omdat het niet specifiek 1 ding is maar alles bij elkaar. Misschien eens gewoon over hebben met hem dat het een groot verschil is. Wat mag je nu allemaal in Gr 3 hoe knap dat is. Spelen doen ze ook nog wel maar veel minder. Net als het buiten spelen eerst eerder 45/60 min was en nu 15. Wij doen elke dag vertellen wat een pluspunt was van de dag. Eerst begonnen dat ik alleen een compliment gaf of een punt wat zo fijn was van de dag. Nu inmiddels gewend en geeft hij iets aan wat hij fijn vond wat wij deden en daarna geef ik punten aan wat ik knap vond of fijn vond met betrekking tot hem. Geeft nu na een verhaal rust.
Wel sneu he... Bij mijn dochter ook gehad. Niet dat ik ze fysiek de klas in moest trekken, maar ze huilde altijd wel stilletjes (van de buikpijn zij ze zelf) Ook eten ging minder. Naast de ouderkindcoach ben ik ook naar de huisarts geweest om medische zaken uit te sluiten. Ik wilde in ieder geval keer weten dat het echt psychisch was (met lichamelijke uiting, want dat ze buikpijn had dat geloofde ik zeker) en dus niet iets wat echt fysiek was. Zo heeft ze ook last gehad van een blaasontsteking, dus fysiek en metaal liepen weleens door elkaar. Om het makkelijk te houden . Ouderkindcoach heeft zeker geholpen. Even de individuele aandacht en de bevestiging dat het goed was zoals ze is, was voor haar heel goed, ze verloor zichzelf gewoon een beetje in de grote klas. Inmiddels 10 en al een jaar of 2 geen klachten meer. Maar het heeft dus wel een paar jaar geduurd hier..
Wat sneu voor hem... Was hij er wel klaar voor om naar gr 3 te gaan? Omdat hij zo jong is? De overgang van 2 naar 3 is behoorlijk groot. Misschien vindt hij dit lastig om de hele dag te moeten leren en minder speelmomenten te hebben. Ik zou in ieder geval met school erover praten. De tip van een kindercoach vind ik een hele goede. Die kunnen vaak kinderen heel goed begeleiden met dit soort dingen.
Zou het een optie zijn om hem voorlopig in de middag bij de kleuters te zetten of 2 x een middag in de week ofzo? Hoorde ik ook bij een kennisje dat ze dat nog een paar maanden bij haar dochter hebben gedaan in groep 3. De overgang was te groot, maar ze was groep 2 ook wel ontgroeid. In de ochtend hebben ze meestal instructies, taal en rekenen en in de middag wat meer dingen die je kunt missen. Zit hij naast een vriendje of vriendinnetje, begrijpt hij de lesstof, hoe is de klik met de juf? Allemaal dingen die mee kunnen tellen.
Er word ontzettend veel verwacht van kindjes Vandaar dat wij voor een vrije school hebben gekozen die je kindje volgt en niet alles volgens het boekje moet
Het is inderdaad een hele grote verandering van groep 2 naar groep 3. Vaak zit je in groep 2 in groepjes en heb je leuke speelhoeken. In groep 3 zit je al echt aan een bureau en start je vaak niet meer in een leuke kring, maar echt met de lessen. Tips die mij goed hadden geholpen bij mijn dochter waren: - Wij vertrokken eerder uit huis en deden het dan veel rustiger aan. Mijn dochter gaf dan aan of ze even nog een rondje om de school wou lopen of even wilde spelen op de schoolplein. Hierdoor kon ze even haar zenuwen kwijt en gaf dit haar ook meer rust. - Iets kleins meegeven vanuit huis wat haar een fijn gevoel kan geven. Dit mocht ze van de juf dan ook in haar bureau laatje bewaren en eruit halen als zij zich te overprikkeld/onrustig voelde. Mijn dochter had een klein armbandje met kralen en een klein poppetje altijd bij zich. In haar jaszak moest ze altijd een steen hebben (ik weet niet waarom, maar dit vond ze dan op een bepaalde manier rustgevend) - De avond van tevoren mocht zij haar kleding uitzoeken. Ja, dit betekent misschien iedere week wel 3de dezelfde broek, maar ze voelde zich daar lekkerder/fijner in. - Erken het gevoel van je kind. In het begin zei ik dat zij zich helemaal niet zo hoeft te voelen en dat ze al een grote meid is. Ik kreeg het advies om dit juist niet te doen en als het ware het toe te laten. De serie van 'Het kleurenmonster' heeft bij ons ook goed geholpen. Er is ook een boek van het kleurenmonster gaat naar school https://www.bol.com/nl/f/het-kleurenmonster-gaat-naar-school/9200000106886497/ Het is een heel duidelijk boek die emoties in kleuren uitlegt. Ik had het geleend bij de bieb en ben er zelf een groot fan van geworden. Mijn dochter kan nu vaak d.m.v. kleuren vertellen hoe zij zich werkelijk voelt, waardoor wij hier beter kunnen inspelen. Kinderen voelen ook altijd aan wanneer jijzelf zenuwachtig bent. Soms ging ik zelf helemaal kapot van de zenuwen (sliep er soms niet van), maar probeerde haar dan toch altijd op een rustige en speelse manier haar naar school te brengen. Spelletjes zoals ik zie, ik zie, wat jij niet ziet werkte ook goed bij ons. Hierdoor haal je de spanning licht weg. Bespreek het vooral met de juf en geef aan dat hij meer tijd nodig heeft om te wennen en/of je bijvoorbeeld nog een kwartiertje in de hal mag staan. Heel veel succes!
wat een leuke fijne tips! Hier een zoontje die ook meer buikpijn heeft en moeite heeft met naar school gaan nu hij in groep 3 zit. Hij wordt in oktober 6. Mijn hart brak toen hij zei dat hij een beetje moest huilen toen hij werkjes moest maken. Hij leest al en vindt rekenen erg leuk en al zijn vriendjes zijn ouder, dus we staan wel achter de beslissing om hem nu al naar groep 3 te doen, ik verwacht dat hij hier volgend jaar ook moeite mee had gehad. Ik ga vanaf nu ook iets meegeven in zijn trommeltje (briefje is ook leuk) en ruim op tijd op school is iets wat ik nu al doe. Ik zeg ook dat hij het heus wel spannend mag vinden, dat daar niets mis mee is, maar dat hij ook trots mag zijn dat hij al in groep 3 zit! ik blijf meelezen!
Als ik een banaan meegeef schrijf ik daar altijd wat op. Of ik maak er een minion van of een telefoon. Vindt ze altijd erg leuk! Nu bv je bent top. Dat kan ze zelf lezen in gr 3 nu.
Ja het is ook hartstikke spannend! Zo sneu ook he!! Hopelijk heb je over een tijdje een zoontje wat zich dan wel lekkerder voelt in groep 3. Het is ook echt een grote stap van groep 2 naar 3 vind ik, alsof ze weer in het diepe worden gegooid (voor mijn gevoel).. Goede tip om iets mee te geven in zijn trommeltje! Zal hem vast veel goed doen!
Hier tekenen ik ook altijd iets op een banaan als hij die krijgt. Raket, superheld, schatkaart, robot etc. Altijd blij wanneer ik dat doe en geen gezeur dat het de banaan van een ander is hahaha. Wij lopen veel naar school om zo zijn verhaal nog kwijt te kunnen. In onzekere tijden heeft hij onzichtbare vriendjes mee. Die onzichtbare vriendjes lopen/vliegen allemaal mee. We nemen met als een voorganger de tijd bij school dus geen snel geschuif achter de deur. Moet wel zeggen dat het geen wonder middel is. We hebben tijden gehad dat hij absoluut niet naar school wou en hem letterlijk achter de deur moest schuiven. (Bij gebrek aan uitdaging) We geven hem tijd en ruimte voor zijn gevoel maar we gaan er ook niet teveel in mee. Soms zijn dingen zoals ze zijn. Ik zou wel goed contact houden met de leerkracht. Hoe doet hij het daar zijn er dingen te moeilijk, waar loopt hij tegen aan
Ik herken dit ook bij mijn zoon. Vorige week 6 geworden en had enorm veel zin in groep 3. Hij kan al een beetje lezen en is geïnteresseerd in getallen etc. Maar na dag 3 wilde hij niet meer naar school. Hij heeft een erg strenge juf (staat ook echt zo bekend op school) en vindt het saai omdat hij veel van de dingen die ze nu leren al weet. Hij gaat nu ook steeds huilend de school in, zo sneu. Ik denk dat het bij hem vooral de overgang is van twee hele lieve kleuterjuffen naar een strenge juf en nu echt meer moeten en niet meer zoveel mogen spelen. Ik hoop voor iedereen hier dat de kinderen snel een beetje gewend raken aan groep 3 en straks weer zonder tegenzin naar school gaan.