Wij gaan verder voor een tweede kindje en hebben in juli een intake voor onze enige cryo. Nog meer mensen die starten met ivf/icsi of een cryo?
Hey @Clueless01 ...Spannend! Was het vorige keer meteen met de verse TP raak? Ik verwacht begin juli (weer) een poging (IVF/ICSI combi). Vorige ronde was “poging 0” want toen is de punctie mislukt...
Ooh ik zie het in je onderschrift, wat naar zeg dat die poging voor niks is geweest. Weten ze hoe dat kan? Zat er dan geen enkele eicel in al die follikels? Bij ons was het de vorige keer idd meteen raak. We hebben nu nog 1 cryo, dus het is wel heel spannend!
Wij hebben de eerste punctie gepland ergens medio september. Ben inmiddels gestart met de pil. Vind het leuk om af en toe mee te kletsen, hoewel ik nog wel even moet wachten.
Er zaten er 2 in, maar beiden onrijp. Dit gebeurt zelden. Er is iets mis gegaan met de timing, of mijn reactie op de gonapeptyl of puregon waarschijnlijk. Maar zeker weten doen ze dat niet. Wel weten ze dat dit zelden twee keer achter elkaar voorkomt. Opnieuw met goede hoop dus...
Thx! Nee nog niet, die afspraak staat voor begin september. Super spannend. Jij wacht op een nieuwe punctie? Ben je nu bezig met de hyperstimulatie?
Wij hebben het lange protocol. We kozen zelf (niet helemaal vrijwillig overigens) voor september. Ik kreeg tijdens onze wintersport een ongeluk waardoor het hele traject stil gelegd werd. Dus, als iemand het nogeens waagt om te zeggen "Ga op vakantie want dat werkt ontspannend" dan ben ik het bewijs dat juist door ontspanning het traject verdorie nog langer moet duren. Maar.. in september gaan we er weer met frisse tegenzin voor! Juli is dus ook een spannende maand voor jullie. De cryo is nog over van jullie eerste poging ?
Oef haha... Dat is in ons geval vrij complex. Er speelt buiten het traject (wat alles behalve soepel loopt) nog veel meer. Dus er is continu twijfel of alles wel door moet gaan en of het wel verantwoord is....
Dus ergens ben ik mega blij dat er überhaupt nog een kans is. Aan de andere kant is er al zo veel raars mis gegaan dat hoopvol zijn/blijven lastig is. Op dit moment werk ik verminderde uren (therapeutisch) op basis van volledige arbeidsongeschiktheid. Niet alleen vanwege het traject, maar vooral vanwege een behoorlijk belastend behandelschema bij een psychotherapeut. Voordeel: amper werken geeft alle ruimte naar t ziekenhuis te rijden. Nadeel: Ik wil graag het werken weer opbouwen. Arboarts vindt dat onverantwoord. (Combinatie mijn problematiek en traject is al belastend genoeg vindt ze) En dan de psych. Traumaverwerking... Ben niet gek ofzo, maar er is veel shit door mij erg lang genegeerd. Psych zit te graven in misbruik, emotionele verwaarlozing en verbale mishandeling. Daarbovenop flinke ontwijkende, afhankelijke en dwangmatige trekken en een hoog IQ, waardoor ik er ook vaak “mee weg kom”, dingen doorheb en compenseer en reguleer...De psych heeft er een kluif aan. Waarom tegelijk zou je zeggen? Nou... Ik wil dus niet dat mijn jeugd NOG meer invloed heeft op het nu. Gebruik medicatie. Antidepressiva en antipsychotica voor de nachtmerries. Dat is ook nogal een ding. Want dat is alles behalve ideaal samen te gebruiken met het traject en een zwangerschap natuurlijk. Maar er is uitgezocht dat de risico’s aanvaardbaar zijn... En de kans bestaat dat ik het jaren moet gebruiken. Dus “wachten” is een mega heftige beslissing. Maar toch knaagt het... Mag dit zo wel? Ben ik wel stabiel genoeg? Het is zwaar... Haha .... Dus hoe ik in de poging sta en ga? Oef.... Dubbel??
Wat een heftig verhaal Laura. Als ik het zo lees hebben jullie wel goede begeleiding hierbij? Hoe was t dan voor je dat de eerste poging (of poging 0) zo anders liep? Onze cryo is idd van de eerste poging, we hadden 2 cryos waarvan een onze dochter is. Ik vind t enorm spannend omdat eigenlijk niemand verwachtte dat t überhaupt zou lukken (ivm PGD en TESE), maar t is dus toch gelukt. Een heel nieuw traject in zou ik heel zwaar vinden.. en de vraag is of t dan weer zo succesvol uitpakt. Voor nu zijn we lekker aan t wachten, 15 juli intake en ik gok dat ik dan moet wachten oo mijn menstruatie van augustus en ik ga voorstellen om dan een kunstmatige cyclus te starten. (Onze dochter was na een verse terugplaatsing dus dat is ook kunstmatig, en he, never change the winning team )
@clueless dat die poging niet goed liep... Tja. Gek genoeg voel ik daar niet super veel bij. Behalve een soort bevestiging van extreme zelfhaat (zie-je-nou-wel-je-kunt-niets-gedachten)... Maar dat ons traject een soort achtbaan is ben ik inmiddels gewend. Iui ronde 1 moesten we meteen overslaan omdat er niets gebeurde.... Er volgden cysten, eindeloos doorstimuleren en net toen ze wilden afblazen opeens groei, een bzz dus, die wel/niet/wel/niet/wel vanzelf afbrak... pogingen met 4 folikkels waar tot op de laatste minuut over getwijfeld werd of ie door mocht gaan en een miskraam. Laten we het er op houden dat het went. Dus dat er 0 rijpe eicellen waren past in het rijtje.... Het is in het algemeen slopend.... Maar dit voorval “opzich” doet in de reeks niet zo veel meer. We lopen al anderhalf jaar ziekenhuis in en uit. De doktoren kennen mijn geboortedatum uit hun hoofd... En ik moet iedere week naar de psych. Die begeleidt dus niet zo zeer in het traject, maar wel wat het met mij doet en of ik het nog aankan...Haha maar vooral zit hij “fijne” herinneringen los te pulken die ik liever ver weggestopt hield. Dus voor nu maakt hij dingen niet veel beter hahaha
Wat een heftig traject in alle opzichten. Lijkt me heel ingewikkeld. Kan me enigzins voorstellen dat je twijfelt, zonder jouw hele verhaal heb ik dat met enige regelmaat. Ik kan je alleen een virtuele hug geven!
Haha heb de twijfel maar weer naar achteren geschoven. Vanmorgen weer braaf mijn psych sessie gehad en hard gewerkt. Praten over moeilijke dingen lukt steeds beter. Iets erna ongesteld. Dus meteen het ziekenhuis gebeld om op te starten! Woensdagmorgen weer de opstartecho!
Goed bezig!! En mooi dat je ongesteld bent geworden, op naar een nieuwe ronde met nieuwe kansen. Cheers to july!