Hier ben ik weer even! Kleine update... Over kinderen wordt er momenteel niet gesproken. Af en toe laat ik eens iets vallen maar dat is verwaarloosbaar. Tussen mij en m'n vriend gaat het al veel beter vind ik zelf. Stilletjesaan vinden we elkaar terug en dat is wel fijn. Niet dat we zo elkaar verloren waren maar er was wel spanning. Mja elke relatie heeft z'n ups en downs dus dat is nog wel steeds zo met momenten. Maar nu met dat lekker weertje hunker ik meer dan ooit naar een kindje. En ik kan er eigenlijk met niemand over praten. Soms zoek ik wel eens lotgenootjes op het internet maar die lijk ik maar niet te vinden. Vele zeggen dat hun mannetje uiteindelijk toch heeft toegegeven maar hoelang moet ik daar nog op wachten? Ik wil geen egoistische vrouw zijn maar ik ben toch nog steeds radeloos hoor. Zijn er hier ook dames die zo enorm naar het moederschap hunkeren? Ik wil m'n relatie ook niet stuk dus wacht ik maar stilletjes af. Ik hou van m'n vriend en wil met hem graag kinderen. Dus wacht ik maar... Maar hoelang?
Ik kan niet anders dan me hierbij aansluiten. Als je pushed is hij weg. Daarnaast moet je er wel samen aan toe zijn anders zal het je altijd worden verweten.
als praten geen zin meer heeft en jullie willen er toch uitkomen, vindt ik het idee van Annelise een heel goed plan! Schrijf een brief voor hem....dan hoeft hij niet meteen te reageren, maar kan hij er wel in alle rust over nadenken. Schrijf geen verwijten, maar puur je eigen gevoel. Laat ook hem terugreageren met een brief, misschien kan hij op papier beter zijn gevoelens kwijt dan mondeling
Ik kan het boek: "Men Are from Mars, Women Are from Venus" van John Gray aanraden (weet de nederlandse titel niet), is heel grappig en heel herkenbaar, het verklaart veel over de verschillen in sociale omgang en communicatie tussen mannen en vrouwen. Dat beetje inzicht kan je goed gebruiken om je partner met rust te laten wanneer dat nodig is en op de juiste wijze te "onderhandelen". Succes ermee, en vooral: take it easy! Vooral NU leven en werken aan de dingen die je hebt (een deal voor 3 of 5 jaar vind ik al een hele sprong voorwaards hoor, ligt aan je eigen geduld), en niet te veel leven in "later" (moet ik nodig zeggen, haha! ik lig tegen het plafond vd zenuwen maar goed, ik ben ook wel wat ouder en heb wat minder tijd, denk ik dan...)