Vroeger heb ik een aantal keer keelontsteking gehad en ook een paar keer antibiotica kuur omdat mijn amandelen ontstoken waren. Na heel wat jaren er nauwelijks last van te hebben gehad, heb ik er nu al een aantal jaar zeker 4 a 5 keer in een jaar last van. Momenteel is het de 2e keer in een half jaar tijd dat ik mij er zo lamlendig door voel dat ik mij ziek moet melden omdat ik er ook verhoging bij krijg. De laatste keer ben ik wederom bij de huisarts geweest, geen antibiotica gekregen, ik moest uitzieken en voor een jaar een dagboekje bijhouden met hoe vaak, en hoe erg ik last krijg van mijn amandelen. Nu ben ik dus ziek thuis omdat ik mij weer zo lamlendig voel. Als ik moet bukken doet het zelfs pijn. Had gisteren de assistent aan de lijn en zei wederom dat ik goed uit moet zieken, toch mag ik vanmiddag langs komen om toch te kijken voor een doorverwijzing naar de KNO. Nu vroeg ik mij af of er hier dames zijn die op latere leeftijd (Ik ben bijna 34) hun amandelen eruit hebben laten halen en welke ervaringen ze hebben? Ik weet dat ze op deze leeftijd het echt niet zomaar meer doen en dat het best wel een lange nasleep heeft. Maar dit is ook zo geen doen dat ik mij 2 tot 3 keer per jaar ziek moet gaan melden. Ik hoor graag zowel goede als slechte ervaringen.
Ik heb mijn amandelen moeten laten verwijderen toen ik iets jonger dan jij was. Ik had toen de ene keelontsteking na de andere. Antibiotica hielpen niet meer, ik ben zelfs een keer opgenomen omdat mijn amandelen zó opgezet waren, dat ik niet meer kon slikken dus ook geen antibiotica meer tot me kon nemen. Dat moest via het infuus, vandaar de opname. Daar was ik achteraf heel erg blij mee, want 's-nachts zetten mijn amandelen toen zó op, dat ik niet meer kon ademen Ook heb ik tijdens één van de ontstekingen een abces op mijn amandelen gehad dat ze open moesten snijden. Bleeeergh, smerig! Toen de operatie was gepland, bleek ik weer een ontsteking (en koorts) te hebben. Normaal gesproken wordt de operatie dan uitgesteld maar de chirurg vond mijn situatie dusdanig ernstig, dat ze me toch geopereerd hebben. Een heel verhaal van mij en geen idee of het relevant voor jou is . Ik was wel erg verzwakt toen ik geopereerd was en heeeeeel erg blij dat die rotamandelen er eindelijk uit waren. Ik heb een week op bed gelegen, ik mocht een week niet naar buiten ivm infectiegevaar op de open wonden. Amandelen zijn bij volwassenen een stuk groter dan kinderen. Ze snijden ze weg dus het snijoppervlakte is dan best groot. Ik heb een week vloeibare paracetamol geslikt tegen de pijn, voordat ik wat (vla) kon eten. Ik ben echt een tijdje zwakker geweest maar dat was ook niet gek gezien de historie. Bij mij is het ruim tien jaar geleden, ik weet niet of er protocollen gewijzigd zijn. Maar ik ben er echt superblij mee dat die rotdingen eruit zijn! Mijn keel is nog steeds een zwakke plek. Als mijn weerstand minder is, krijg ik keelpijn maar meer dan pijn is het ook niet. Nooit meer een pijnlijke ontsteking daar gehad, heel erg fijn!
Ik heb het op mijn 17e of 18e laten doen. Dus ook “latere” leeftijd. Moest 1 nacht blijven vanwege eventuele na bloedingen en de narcose. Heb er denk ik wel 2 weken flink last van gehad voordat ik weer normaal kon eten. Er ontstaat een soort giga stinkende korst in je keel. Iedere hap vast voedsel doet pijn. Dus de eerste dagen alleen maar op yoghurt, vla en kwark en soep geleefd. Daarna langzaam aan zacht voedsel. Het was geen pretje. Maar ben sindsdien echt veel beter qua keel ontstekingen die heb ik niet meer gehad!
Ik had heel vaak van die zeuren de keelpijn en toen ik 30 was in een jaar paar keer fikse keelontsteking en pikte ook elk ander virus mee. Huisarts heeft me doorverwezen en toen ik ziek was voor de zoveelste keer twee weken extra rust voorgeschreven. Ik moest na de operatie blijven. Een keer gespuugd en flauwgevallen omdat ik dacht zelf m'n bed wel uit te kunnen. Na een paar dagen had ik vooral last van mijn kaken ( bij mijn oren) meer dan van mijn keel. Na twee weken weer aan het werk en sindsdien al jaren sporadisch een keer ziek. Mij viel het mee zeker als je het afzet tegen wat het oplevert.
De juf van mijn jongste is onlangs aan haar keelamandelen geopereerd, zij is tussen de 25 en 30 schat ik. Ze zou er twee weken uit liggen, maar dit werd uiteindelijk bijna 4 en daarna is ze nog een keer ziek geweest. Het viel haar erg tegen!
Ik heb het op mijn 32e laten doen. Ik kon na de operatie gelukkig naar huis, maar heb echt wel 3 weken herstel nodig gehad. Had best veel pijn en kon weinig eten. Ik vond het best tegenvallen.
Ik heb het vorig jaar laten doen. Ik mocht dezelfde dag naar huis. Ik heb geen complicaties gehad, kon gelukkig vrij snel weer eten en na 2 weken was het echt wel genezen. Ik had jarenlang elke winter 4x keelontsteking en had op het laatst ook altijd een vieze smaak/geur in m'n mond. Zo vies!! Had dit veeeeel eerder moeten doen!!
Heb het ook later laten doen ze waren terug gegroeid na pellen in mijn kindertijd. Ja het is rot en niet fijn maar vergeleken met 5x per jaar 2 weken niet lekker was ik er klaar mee. 25 jaar was ik trouwens. Veel ijs eten en Ja je hebt een korst maar als je vla zat bent gaan knakworstjes best goed. En na de operatie kun je wel bloed hebben in je maag. Heb dus alles er uit gegooid en mijn advies verzet je niet en vraag om medicatie tegen overgeven. Een nachtje blijven voor eventuele bloedingen. En dan herstellen oma ik ben roker en geloof het of niet dit ging gewoon. En veel koud drinken en ijsjes dus. En binnen 1 week zat ik al aan de aardappelen en groente met een flinke doses appelmoes om het zachter te maken. En daarna normaal eten wel even na drinken. En ja ik was 3 dagen na de operatie knakworsten weg te eten even wat anders haha. Nu heb ik afentoe even een vervelende keel maar niet noemenswaardig. En verkouden ben ik wel nog maar alles met elkaar ja dit was het waard. Keelontsteking nekken je gewoon zeker als ze groot zijn. Sterkte
Ik was 22 toen zowel keel en neusamandelen eruit gingen. Had elk jaar wel 5-6 keer keelontsteking/oorontsteking. Operatie viel me vies tegen, echt niet leuk. Was na twee weken wel weer op de been. Maar is t wel waard geweest want daarna nooit meer gehad
Bedankt voor de reacties tot nu toe. De ervaringen lopen wel een beetje uiteen. Ik denk ook wel dat het per persoon anders is. Sinds dat de oudste is geboren pik ik bijna ieder virus op, heb echt een weerstand van niks. Met carnaval dit jaar had ook weer een virus opgepikt en dat sloeg dus ook op mijn keel. Ik heb een paar dagen bijna niet kunnen praten, zat gigantisch veel slijm vast en was er weer goed ziek van. Zo ben ik dus genoodzaakt om mij wat vaker dan een gemiddelde werknemer ziek te moeten melden omdat ik iedere keer krijg te horen dat ik echt eens goed uit moet zieken. Tsja.. Maar heel leuk en aardig, ik werk 28 uur, heb twee jongen kinderen, oudste gaat naar gym en mijn vriend werkt dan ook nog eens gemiddeld 45 uur in de week. En dan is onze jongste ook nog een slechte slaapster. Ik denk dat het in ieder geval geen kwaad kan om eens naar de KNO arts te gaan.
Ik heb mijn amandelen laten verwijderen toen ik 16 was. Ik had vanaf mijn 1e keelontstekingen en kreeg de eerste 2 a 3 keer nog AB, daarna niet meer. Toen heb ik eigenlijk al mijn keelontsteking niet meer bij de huisarts gemeld, want hij deed er toch niets mee.. Op het laatst was het zelfs zo erg, dat ik 1 week zonder keelontsteking was en 3 weken met. Ik werd gezien door een andere arts en kreeg een verwijzing voor de KNO arts. Ik heb mijn mond niet eens open hoeven te doen, om ze mijn amandelen te laten zien. Ze waren gewoon zichtbaar en aanwezig, dat de KNO arts meerdere co-artsen heeft laten komen om mij al voorbeeld te laten zien.. Eenmaal na de operatie werd verteld hoe slecht de boel was en er zo ontzettend veel littekenweefsel zat, dat het heel moeilijk was geweest. Het herstel vond ik alles meevallen. Ik mocht dezelfde dag naar huis, klein streekziekenhuis, dat was wel het slechtste wat ze gedaan hebben. Maar verder veel ijs en ongeveer een week voornamelijk vloeibaar voedsel en proberen heel langzaam op te bouwen. Helaas is mijn keel nog steeds een zwakke plek. Weersveranderingen merk ik meteen. Alles slaat op mijn keel en ik heb nog steeds jaarlijks 3 a 4 keer echt een ontsteking. Met de rest is te leven met veel kopjes thee of ijskoud water..
Ik heb ze op mijn 25ste laten verwijderen. De operatie zelf verliep prima, wel een nachtje gebleven. Eenmaal thuis had ik veel napijn, heb zetpillen gekregen en veel vloeibaar gegeten. Na een week had ik een nabloeding door een hoestbui, helaas. Heb er ongeveer drie weken mee gezeten. Maar daarna nooit meer keelontsteking en sowieso minder verkouden en een wat fitter gevoel. Wat dat betreft was het het zeker waard. Succes!
Bedankt dames. De huisarts heeft mijn verhaal aangehoord, heb mijn standpunten en bevindingen m.b.t. mijn weerstand, het vele ziek zijn en mijn onstoken amandelen genoemd. Maar de huisarts vond het absoluut nog niet nodig om een doorverwijzing naar de KNO arts te geven. Ik heb wel ontstekingsremmers gekregen en moet toch alles bijhouden de rest van het jaar. Het was allemaal te verklaren doordat de kinderen nog zo jong zijn en ook alles oppikken, mijn slechte nachtrust, en de een heeft een mindere weerstand dan de andere. Heel fijn,maar ik doe er alles aan om mijn weerstand te verhogen en mijn minder te hoeven ziek melden.
Ik heb ze laten verwijderen toen ik 27 was. Dokter stuurde me ook steeds weer naar huis dat er niets aan de hand was. Amandelen waren volgens hem wel steeds geïrriteerd, maar niet ontstoken. En amandelen hadden een functie volgens hem. Ik had vaak keelpijn en gevoel dat ik griep kreeg wat niet doorzette. Toen uiteindelijk gevraagd om een doorverwijzing bij wijze van second opinion. KNO arts was duidelijk. De pus kwam uit de amandelen, dus hoogste tijd om ze te verwijderen. Maand later werd ik al geholpen. Ik vond het toch wel pittig. Veel napijn. Overgeven door oud bloed. Al met al toch wel 2 weken zoet ermee geweest. Maar.... Uiteindelijk zo ontzettend blij dat ik het gedaan heb. Knapte na die twee weken op en heb me in tijden niet zo goed gevoeld.
Ik ben ook eerst een keer met een antibioticakuur naar huis gestuurd door de huisarts, maar na een aantal keelontstekingen in hele korte tijd verder kreeg ik toch een doorverwijzing naar de KNO arts. Mijn amandelen waren niet heel gezwollen, maar na bloedonderzoek werd er een ontstekingswaarde gevonden die terug te herleiden was naar de amandelen en er werd meteen een operatie ingepland. Dit was twee jaar terug en het is mij ontzettend meegevallen. Ik moest wel een nachtje blijven in het ziekenhuis, om te kunnen controleren of ik geen nabloeding zou krijgen. De volgende ochtend mocht ik naar huis. Ik was al goed ingesteld op napijn, dus dat viel uiteindelijk mee. Ik kon de dag na de operatie alweer dobbelsteentjes witbrood met smeerkaas eten en iets later kant-en-klaar pannenkoeken (deze zijn heel zacht en smelten bijna in je mond als je erop sabbelt). Wat me echt tegen is gevallen is hoe vies alles smaakt. Je bent al zo blij dat je wat kan eten en dan smaakt alles sterk naar ijzer, door de wonden in je keel . Maar sindsdien geen keelontsteking meer gehad en er ging een wereld voor me open. Bij keelpijn bij een verkoudheid denk ik nu nog steeds "oooh, zo weinig pijn kan het ook doen!".
Ik heb ze op mijn 20e laten verwijderen. Wat een opluchting, nadat ik op mijn 15e de ziekte van pfeiffer had gehad was ik werkelijk áltijd halfziek. Waarschijnlijk waren mijn keelamandelen sinds de pfeiffer chronisch ontstoken. Zeker in de winter was ik altijd verkouden en continu keelpijn. Na verwijdering amandelen was dit over. De operatie was heel snel, wel misselijk na de narcose omdat je wat bloed inslikt. Ik kon echt na 1.5 a 2 weken pas weer fatsoenlijk eten en de nachten waren killing omdat je met een droge keel wakker wordt. Ijswater naast je bed en veel ijsjes eten. Het enige wat ik wel vond was dat ik nog maanden een droge keel had, vooral snachts. Maar doordat ik een stuk betere weerstand kreeg zou ik t iedereen met klachten aanraden.