Na deze week getest te hebben... ja hoor 2 streepjes! echt super, je hoopt er toch op. maar nu de onzekere tijd... gaat het mis? gaat het voorspoedig? kan ik het wel aan? en dan.... de bevalling! waar ik mij hele leven al tegenop zie. in het dagelijks leven ben ik kapster, en praat met heel veel mensen. ook zwangere dames dus... en o o o die maken mij soms zo bang hiervoor. bekent?
jazekers je moet je niet veel aantrekken hoor van zulke dingen hoor.mijn schoonloeder zei glas hard ja het kan altijd nog misgaan ik had een miskraam met 11 weken.je dat is 31 jaar terug.meid maak je niet druk ze weten het toch altijd beter
Tuurlijk, iedereen heeft toch die zenuwen! Toch moet je je niet te nerveus maken hoor. Vrouwen lijken er soms een behagen in te scheppen om over hun bevallingen zo bloederig mogelijk uit te wijden! M'n schoonzus beschreef in hartverscheurende details haar vijf bevallingen, tjonge! Maar wat viel het me mee, toen ik m'n eerste had gekregen. Ik dacht echt van: huh... was dat nou alles? De tweede was helemaal appeltje-eitje. De derde kwam met keizersnede (precies een half jaar geleden). Ook daar hoorde ik nare verhalen van, maar jeetje, wat is me dat toch ook meegevallen! Dus meid, geloof niet al die sterke verhalen. Er zijn gelukkig ook genoeg vrouwen die het heel goed te doen vinden! En tegenwoordig is de pijnbestrijding ook steeds beter geregeld. Dus niet wanhopen: je lichaam is ervoor gemaakt en het komt vast helemaal goed! Niet vergeten te genieten hoor!
idd. de een heeft het over uitscheuren van vagina tot anus. en de ander heeft het over helse pijn ooit! het geeft je natuurlijk niet echt hoop.
Nou, gelukkig geldt dat niet voor iedereen hoor, ik heb beide keren geen scheurtje of knipje gehad hoor, dus ook geen hechtingen. En wie weet gaat het met jou ook wel zo! Ok, met de keizersnede natuurlijk wel een aantal hechtingen, maar daar heb ik niks van gevoeld. 8)
Gewoon lekker van gaan genieten anders zijn die 9 maanden een hele lange tijd. Ik ben zelf ook onzeker hoor maar dat hoort er denk ik een beetje bij. Ik ben in februari dit jaar bevallen en had geen makkelijke bevalling maar achteraf valt het allemaal wel mee. Zie er in ieder geval totaal niet tegen op om het straks weer te doen. En daarbij na 9 maanden wachten krijg je er een prachtig kindje voor terug.
hahahaha klinkt erg bekend.... ik kreeg van iedereen tijdens me 1e zwangerschap ale drama en horror verhalen te horen. Ik ben vrij nuchter dus ging op zich nuchter de bevalling in maar in me achterhoofd houdende dat het pittig zou zijn en ik helse pijnen zou lijden... Nou ik moet bekennen... dat ik op een gegeven ogenblik dacht... oke nu gaat het echt beginnen, toen moest ik persen ineens ophouden en nog geen tel later kreeg ik me dochter op me buik... Door al de horror verhalen is dus ook het eerste wat ik tegen me kind heb gezegd "oh?" was zooooo verbaasd dat ze er al was.. want die helse pijnen heb ik niet gevoeld (okeey lekker is anders maar was niet zo erg als iedereen me deed geloven) Persen zou ook uren duren, was met nog geen 50 min klaar ! Dussuh... vetrouw op jezelf en je lichaam... luister niet teveel naar horrorverhalen... En geniet van het moment... want voor je het weet ben je een hele mooie ervaring rijker en hebt je je hummeltje in je armen. Liefs,
En mss als vreemde mensen aan je vragen of je bang bent voor de bevalling gewoon zeggen , nee hoor valt wel mee ik geloof dat mijn lichaam er voor gebouwt is dus zal wel goed komen ! Ik doe dat nu ook en het werkt hier prima ! behalve me schoonloeder die blijft der fijne verhalen vertellen ,maar die krijgt eerdaags de wind van voren ben er nu klaar mee ! Er zit toch geen enkele zwanger op te wachten op horor verhalen , en buiten dat waar ben je dan mee bezig een ander bang te maken ........tssss
Meis, elke bevalling is anders... en JA het zou zeer doen...niet te zuinig ook denk ik...maar als zoooveel mensen het doen waarom zou jij t dan niet kunnen? Zo denk ik altijd...en dan word ik minder bang en wat betreft die onzekere periode...je hele zwangerschap is onzeker. Je hebt pas zekerheid wanneer die kleine is je armen ligt! Probeer gewoon te genieten voor je t weet is het weer voorbij!
ik denk zo.. Er zijn zo veel vrouwen die kinderen hebben gekregen die allemaal nog een 2e 3e 4e of meer nemen. Dus zo verschrikelijk zal het dan wel niet zijn! Als hun het kunnen kan ik het ook
pff, en je moet nog zolang, hoop dat je je onzeker heden wat naast je neer kan leggen.. ik heb het ook gehad hoor van die paniekgedachtes van help kan ik het straks allemaal wel, maar heb het gelukkig wat opzij kunnen schuiven, ik ben vrij veel gaan lezen in bladen over zwangerschappen, en als je dan ziet hoeveel vrouwen het ook allemaal kunnen, dan kunnen jij en ik het toch ook... sterkte ermee!
Nou, ik vond bevallen geen pretje, en ik heb mijn dochter ook niet cadeau gekregen. Ben nu ook best wel weer bang voor de tweede keer. Maar ik weet dat ik het aankan, en ik weet dat ik er dadelijk ook weer naar verlang dat de beeb eruit gaat. En dat krijg jij ook als je hoogzwanger bent. Dan verlang je naar de bevalling, hoe gek dat nu ook klinkt. En bij de één gaan de bevallingen wat makkelijker als bij de ander. Maar we kunnen het allemaal aan. Een miskraam kun je niet voorkomen. En als het mis gaat is het vaak ook beter dat het mis gaat omdat er gewoonweg iets niet goed was. Klinkt heel nuchter, en gevoelsmatig werkt het natuurlijk niet zo, maar het kan je misschien wel helpen. Succes meid! Komt allemaal goed. En als jij straks je kleine hummel in je handen hebt zou je het zo weer overdoen!
Ik begrijp niet dat mensen tegen iemand die zwanger is al die horror verhalen gaan ophangen Bij mij ook; de 1 had het over miskramen met 20 weken en anderen over vreselijk gehandicapte kindjes wat ze niet op de echo hadden gezien enz. Ik begin gewoon over iets anders en zie het allemaal wel... Je hebt toch een beetje fatsoen en respect in je zitten om dit soort verhalen niet te gaan vertellen tegen iemand die net zwanger is en gewoon super blij moet zijn Meid, geniet er gewoon van en bedenk dat je dit maar eens of een paar keer in je leven meemaakt, het is juist zo bijzonder.
Wat mij geruststelt zijn eigenlijk 2 dingen. 1> paar uren, paar dagen pijn tegenover een leven lang je eigen kind hebben... verzorgen.. groot maken... de eerste jaren maken het al goed.. 2> het zit er nu in en het moet er toch wel uit Eerste week dat ik wist dat ik zwanger was en voor ik echt zwanger was zag ik er ook vreselijk tegenop. Maar als ik nu denk, ach het moet er uiteindelijk uit en dat zie ik dan gewoon wel weer... mwah dan valt het eigenlijk best mee. En geloof me, ik ben iemand die erg kleinzerig is en totaal niet van pijn houdt
hey, ik denk dat iedereen dit heeft hoor. ikzelf ben niet echt bang voor de bevalling omdat ik zoiets heb van: als het mijzelf echt niet lukt en ik houd het niet meer vraag ik gewoon een ruggeprik! (ik probeer natuurlijk eerst zonder, maar lukt het me niet zal ik me niet schamen om om verdoving te vragen) waar ik wel bang voor ben (of zenuwachtig) is: hoe zal het zijn met een babietje erbij, zullen we goeie ouders zijn? zal onze relatie verranderen? kunnen we het wel aan. maar ik denk dat iedereen zich dit wel eens afgevraagd heeft tijdens een zwangerschap... laat alles komen zoals het komt en geniet! ik moet nu nog maar 9 weekjes, ben blij dat ik vanaf het begin af aan genoten heb van het wonder in mijn buik!
Tuurlijk is het spannend, dat vind ik ook, absoluut. Maar probeer toch te genieten en je vooral niet te druk te maken. En ik zou me nu al helemaal niet druk gaan maken over de bevalling, dat duurt nog zooo lang! En denk maar zo, miljoenen vrouwen zijn je voor gegaan en er is nog nooit een kindje blijven zitten. Komt vast goed!
Ook ik zie erg tegen de bevalling op. Ben nog maar net zwanger, maar toch. Ik hou me gewoon vast aan het idee, dat er toch veel vrouwen meerdere kinderen op de wereld zetten, als het echt zo erg was, bleef het maar bij 1 kindje. Ik denk ook dat hoe verder je in je zwangerschap komt hoe minder eng je het gaat vinden en echt naar de bevalling toe leeft.
hoi, Ik zie ook wel tegen de bevalling op hoor, maar moet wel zeggen dat het nu minder is dan in het begin. Die paar uren tot dagen pijn stellen maar weinig voor in vergelijking met het wondertje wat je ervoor terugkrijgt denk ik Dat zeg ik altijd tegen mezelf, en als dat niet helpt denk ik doodleuk: hij zit er nou eenmaal in, dus hij moet er toch een keer uit, of ik er nou klaar voor ben of niet En hoe dat precies verloopt heb je zelf gewoon niet echt in de hand, het enige wat je kan doen is er met een positieve instelling ingaan denk ik.
Hoi Apekopje, Mensen vertellen inderdaag graag "straffe" verhalen. Ikzelf heb er ook al veel gehoord. Maar mijn beste vriendin bijvoorbeeld heeft bij eerste kindje 16 uur weeen gehad. En bij mijn petekindje -haar 2de was de klus op 3 uurtjes geklaard. Elke zwangerschap is anders. En je moet idd gewoon maar denken: als zovelen het voor mij gekund hebben dan zal het voor mij ook wel lukken. Dus vooral niet piekeren en gewoon genieten! Groetjes, Veke
Misschien moet je je meer gaan focussen op de positieve verhalen. Die zijn er denk ik ook meer dan genoeg. Ik vond mijn vorige zwangerschap een ware hel, maar de bevalling een eitje! Natuurlijk doet het zeer, maar daar kunnen wij vrouwen nou eenmaal prima mee omgaan (daarom krijgen wij ook het zware werk en niet de mannen!) Als het zo erg zou zijn, zouden heel veel vrouwen geen 2e kindje nemen!