Ik voel me zo ongelukkig

Discussie in 'De lounge' gestart door Floddertje, 2 dec 2008.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Floddertje

    Floddertje Actief lid

    10 mei 2007
    460
    0
    0
    Noord-Holland
    Even van me af schrijven hoor...

    Vorig jaar ben ik samen met mijn man verhuisd naar het dorp waar hij vandaan komt. Zelf kwam ik uit de stad. Dit dorp ligt bijna 100km bij mijn oude woonplaats vandaan, de plaats waar ook mijn familie allemaal nog woont. Mijn schoonfamilie woont hier op het dorp. Mijn ouders werken allebei en die vinden dat ik te ver weg woon om zomaar op visite te komen en ze hebben in het weekend 'geen tijd' om een hele dag van huis te zijn. Die zie ik dus ook bijna nooit.

    Een week voor mijn zwangerschapsverlof zou beginnen kreeg ik van mijn baas te horen dat mijn contract niet verlengd zou worden. Geen probleem dacht ik toen. Ik zou lekker van mijn verlof gaan genieten en dan in de omgeving van mijn nieuwe woonplaats een baan zoeken.

    Nu is mijn verlof dus om en ik heb na maanden zoeken nog geen werk gevonden! Al maanden zit ik "opgesloten" in dit huis, in dit dorp. Ik heb hier niks te doen, er is niks te beleven en erop uit gaat ook niet zonder auto.

    Daarbij is mijn man helemaal in zichzelf teruggetrokken. Het woord 'samen' lijkt wel niet meer in zijn woordenboek voor te komen. Als hij na het werk thuis komt ploft hij voor de tv op de bank om daar vervolgens pas vandaan te komen als hij naar bed gaat. En ook in dat bed gebeurt verder niets behalve (nog meer) tv kijken... En in de weekenden heeft meneer nergens zin in behalve (je raad het al) tv kijken... Mijn ouders werken allebei en die vinden dat ik te ver weg woon om zomaar op visite te komen en ze hebben in het weekend 'geen tijd' om een hele dag van huis te zijn. Die zie ik dus ook bijna nooit.


    Ik voel me zo vreselijk alleen. Ik heb zo'n spijt van mijn verhuizing naar dit dorp. Ik mis mijn vrijheid, ik mis mijn ouders, ik mis mijn man. Ik voel me gewoon alleen op de wereld. Natuurlijk, die kleine van ons is verschrikkelijk leuk, lief en mooi en ik geniet ook van haar. Maar het is niet meer genoeg. Ik voel me al weken ongelukkig en eenzaam.

    Het liefst zou ik mijn spullen pakken en verdwijnen. Maar ik heb geen idee waarheen.

    Lang verhaal, maar ik moest het even kwijt. Kan iemand mij een hart onder de riem steken?
     
  2. GhitaThakoerdin

    GhitaThakoerdin Niet meer actief

    goh wat een eenzame bedoeling dar ofniet!
    meid als je er zo ongelukkig van wordt en je man er verder ook niet aan doet.. dan was ik daar echt wel weggegaan en weer terug naar je leven! dat is toch niet wat zo! zou het met je man gaan overleggen.. heb je hem aleens verteld dat jij je zo voelt? en dat hij er niet meer is voor je?
     
  3. Arendskelk

    Arendskelk Niet meer actief

    Hé, meis, wat rot voor je zeg. Een klein babietje, nieuwe omgeving en je zo voelen, da's echt niet leuk hoor! Wat Ghita ook zegt: maak het bespreekbaar met je man, misschien is hij zich van geen kwaad bewust. Misschien is het een idee om op een leuke sport ofzo te gaan? Daar maak je ook wel weer wat contacten en ben je er even echt uit. Of ga een leuke cursus doen, babymassage ofzo?

    Sterkte, ik hoop dat het gauw beter gaat!
     
  4. Klussertje80

    Klussertje80 Niet meer actief

    ik ken je probleem wel. ik ben van een klein brabants dorp naar de grote stad gegaan *en ook weer terug* toen ik in de grote stad woonde zag ik me ouders nooit omdat ze het te veel geld vonden kosten om met de auto naar ons te komen maar ze werden wel boos op mij als wij niet met de trein naar hun verjaardag kwamen. nu ik in een dorpje woon zie ik me ouders geregeld maar me schoon fam niet *oke toen ik in de stad woonde zag ik me schoonzus en zwager en aanhang ook haast nooit dus die mis ik ook niet* maar me schoonmoeder mis ik heeeeeeeeeeeeel erg. Maar mijn man en ik lopen altijd achter hun aan met het maken van afspraken. nou hebben we dat omgezet naar laat hun maar komen met ideen en die komen niet zolang we nu weer in brabants dorpje wonen heb ik al 6x me schoon fam uit genodigt maar nogsteeds zijn ze niet geweest. Me schoonmoeder wil wel komen maar dan moet mijn man haar ff ophalen omdat zij niet op de snelweg durft te rijden. nou jha dan maar geen contact
     
  5. Sjanienu1

    Sjanienu1 VIP lid

    6 sep 2008
    6.495
    0
    0
    Winkelmedewerkster
    's-Heerenberg
    Tjemig meid wat rot voor je. 100 km van je oude woonplaats vandaan is ook niet niks.
    Ik zit zit niet in zo'n situatie maar tóch kan ik begrijpen hoe je je voelt. Ik zou inderdaad maar eens even goed met je man gaan praten.
    Want hij doet er ook niet veel moeite voor zo te lezen om het nog leuk voor je (voor jullie allemaal) te maken. Die zit daar maar voor de t.v...
    En je man wilt persé in dit dorp blijven?
    Heb je er wel eens met je man over gehad? En wat was zijn reactie?
    Hij moet jouw probleem hoe dan ook echt wel serieus nemen en samen naar een oplossing zoeken, voordat je dalijk zelf ten gronde gaat!
    Succes meid!

    Liefs
     
  6. MamaKitty

    MamaKitty VIP lid

    26 mei 2008
    9.749
    0
    0
    Oh wat herkenbaar!
    Ik woon ook in een dorp, ben bij mijn vriend hier ingetrokken met mijn dochter en nu zwanger van ons 1e kindje samen.
    Ik voel me enorm geïsoleerd hier en alleen.
    Hij werkt, ik niet. Dat kan ik niet (lang verhaal) en mijn dochter gaat naar school, dus ook daar geen afleiding van.
    mijn ouders komen ook nooit. Die verwachten dat wij maar steeds die kant opjagen, maar das 1 uur en een kwartier rijden, wat ik al een tijdje niet trek. Het is nu 2,5maand geleden dat ze voort laatst hier geweest zijn en de laatste keren was het omdat ik het ze vroeg, om mijn dochter een keer op te halen voor logeren bij hen en om een fiets voor mijn vriend hierheen te brengen die hij nodig had. Ze zijn nog niet uit hunzelf gekomen. Zaterdag komen ze, maar voor sinterklaas voor mijn dochter.....
    Ik voel me ook erg alleen. Mijn schoonfamilie woont hier wel, maar tis niet mijn familie weet je wel, ik kan daar niet alles vertellen en bepraten zoals ik zou willen. Lieve mensen, maar toch leg ik daar niet alles zo op tafel.
    Mijn vriend en ik doen ook niet echt veel samen, maar dat komt meer omdat ik door mijn zwangerschap erg veel pijn en kwaaltjes heb, dus dat zit er nu niet echt in, maar vraag me vaak af of hij het wel begrijpt dat ik me zo alleen voel vaak...
    Dikke virtuele knuffel meid, echt, ik weet zó hoe je je voelt!
     
  7. Floddertje

    Floddertje Actief lid

    10 mei 2007
    460
    0
    0
    Noord-Holland
    Als ik hier wegkon had ik het natuurlijk meteen gedaan, maar dat gaat niet. Ons huis hebben we een jaar geleden gekocht, het zou nu niet verstandig zijn dat weer te verkopen, zeker in deze tijd niet.

    Ik heb geprobeerd om er met mijn man over te praten. Zijn reactie is dat ik niet zo moet zeuren en dat ik echt wel weer werk vind. Alsof dat werk het belangrijkste is! Dat ik het gevoel heb dat hij er niet meer is voor me, daar stapt hij zo overheen. Ik moet niet zeuren is zijn antwoord. Hij is tenslotte toch elke avond thuis? Sja, dat hij dan de hele avond niks zegt en alleen maar ligt te zappen voor de tv, daar moet ik volgens hem niet zo moeilijk over doen. En dat hij het weekend ook niks wil doen, dan moet ik zijn auto maar pakken en in m'n eentje wat gaan doen...

    Ik zie het zo langzamerhand echt niet meer zitten.
     
  8. mymiracle

    mymiracle Niet meer actief

    jeetje meid, geef je kerel een trap onder zijn reed! sorry dat ik zo hard reageer maar een beetje inlevingsvermogen heeft ie toch wel? echt vervelend voor je dat je je zo eenzaam voelt nu, je man zou dat vreselijk moeten vinden en samen een oplossing moeten zoeken ipv te zeggen dat je niet moet zeuren, en met je kindje op babyzwemmen of naar een speeltuin in de buurt? wie weet leer je zo andere moeders kennen ;)
     
  9. MamaKitty

    MamaKitty VIP lid

    26 mei 2008
    9.749
    0
    0
    wat lullig van hem!
    Was hij altijd al zo of zo ineens?

    Wij kunnen ook niet zomaar weg. maakt mijn vriend niet uit waar die woont, maar mijn dochter zit sinds september op school en ik wil dus niet dat ze naar een andere school moet (lang verhaal) zou ik sneu vinden voor dr...
     
  10. Floddertje

    Floddertje Actief lid

    10 mei 2007
    460
    0
    0
    Noord-Holland
    Hij was altijd wel een beetje op zichzelf, maar hij hield rekening met mijn wensen en ik met die van hem. Zo hoort dat toch ook? Rekening houden met elkaar.

    Helaas is dat nu over.
     
  11. wendelaa

    wendelaa VIP lid

    30 nov 2008
    8.641
    0
    0
    Noord Brabant
    Heel erg vervelend dit...jij geeft alles op en dat staat hij nog niet eens open voor jou problemen.

    Misschien eens tijd om m wakker te schudden, ga een weekje naar je ouders.
    Kan hij misschien ff nadenken waar ie mee bezig is!
     
  12. Amanthis

    Amanthis Fanatiek lid

    7 aug 2006
    2.015
    0
    0
    Schud je man eens wakker.....vertel dat je hem mist...en dan niet het thuis zijn maar het samen zijn, filmpje kijken, bioscoopje, knuffel etc etc waar jullie dan ook van houden.

    Misschien is het leven met jullie dochter ook voor hem een hele verandering waar hij van te voren niet zo over gedacht heeft.

    Ons leven is na de geboorte van mijn dochter is ook heel erg veranderd, trouwen/verhuizen/zwangerschap en ja.....heel veel verandering in een keer....ook ik voel me af en toe alleen en ik ben dan ook nog eens ziek.

    Praten is denk ik de enige oplossing en laat hem duidelijk merken dat het jouw heel serieus is.

    Sterkte
     
  13. Floddertje

    Floddertje Actief lid

    10 mei 2007
    460
    0
    0
    Noord-Holland
    Weekje bij pa en ma. Ik heb al eens aan mijn ouders gevraagd of dat zou kunnen/mogen. Antwoord van mijn moeder: "nee, je moet niet van jouw probleem mijn probleem gaan maken".
     
  14. Floddertje

    Floddertje Actief lid

    10 mei 2007
    460
    0
    0
    Noord-Holland
    Ging overigens niet over een week, maar een weekend.
     
  15. wendelaa

    wendelaa VIP lid

    30 nov 2008
    8.641
    0
    0
    Noord Brabant
    ook fijne opmerking van je ouders zeg!
    Nou meid, kan me wel voorstellen dat jij je onwijs eenzaam voelt in deze ellende.
    Als je echt bij niemand terecht kan met je gevoelens.
     
  16. Amanthis

    Amanthis Fanatiek lid

    7 aug 2006
    2.015
    0
    0
    Heeft ze ook een beetje gelijk in he ;) niet naar bedoelt maar jij en je man moeten dit samen oplossen, misschien is wel een idee om jullie dochter te laten logeren (wanneer dit mogelijk is) zodat jullie goed kunnen praten.
     
  17. pauly

    pauly Bekend lid

    9 nov 2007
    825
    0
    0
    Rotterdam
    wat een gemene opmerking zeg! heb je het nog met haar erover gehad? ik zou toch aardig van mijn stuk zijn.

    Maar ik denk dat het wel wilt helpen als je een goed met je mannetje gaat praten. TV aan en alles op tafel gooien. Misschien kan hij jou dan uitleggen waarom hij zich zo moet gedragen
     
  18. MamaKitty

    MamaKitty VIP lid

    26 mei 2008
    9.749
    0
    0
    Ergens heeft je moeder gelijk....
    Misschien een GOEDKOOP midweekje boeken voor jou en je dochtertje? (bungalows.nl) dan kan hij zien wat ie mist als jullie weg zouden gaan..
     
  19. daphne78

    daphne78 VIP lid

    10 mei 2006
    7.311
    0
    0
    Nijmegen
    Eigenlijk is praten het beste wat je kan doen, maar als hij echt niet wilt luisteren.. misschien moet je maar een paar nachten naar je ouders gaan met de kleine.. Dan zit jij weer even in je "eigen" omgeving en merkt hij ook wat hij mist.
    (wij hebben dit geprobeerd en het werkte wel 1 nacht, daarna moest ik naar huis komen). Alleen waren wij al zover dat wij over een paar stappen verder nadachten, dus het zelfs uit elkaar gaan.

    Hoe ver weg wonen jouw ouders?

    O ja, het werk zoeken is gewoon momenteel lastig, en helaas als je kinderen hebt wordt het nog moeilijker :(
     
  20. Reminder

    Reminder Lid

    19 aug 2008
    23
    0
    0
    MamaKitty, mag ik vragen waar je woont in Brabant?
     

Deel Deze Pagina