Ik weet het niet meer.

Discussie in 'Ik ben zwanger' gestart door martine1982000, 29 apr 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. martine1982000

    martine1982000 Actief lid

    1 jan 2019
    107
    26
    28
    Vrouw
    Zorgondersteuner
    Houten
    Vandaag heb ik een echo gehad en ben ik 8 weken zwanger via een icsi behandeling. Ik gebruik progynova en utrogestan.
    Sinds een week of 3 ben ik heel erg in de war. Ben angstig voel me niet lekker meer in me vel zitten. En ben vooral bang voor de gedachte van mezelf dat ik het kindje weg wil laten halen.
    Ik voel me enorm klote. En weet niet meer wat ik moet doen.
    Al 3weken huil ik de hele dag door. Ben totaal mezelf niet meer. Er komt helemaal niks uit me en lig het liefst de hele dag in bed. Want als ik slaap voel ik niks.
    Hoe kan ik straks een kindje krijgen als ik me zo voel?
     
  2. Suuster

    Suuster Fanatiek lid

    6 jan 2019
    1.206
    998
    113
    Vrouw
    Docent
    Zeeland
    Weet je waar deze gedachte vandaan komt? Ik neem aan dat je de icsi niet voor niets hebt ondergaan..
     
  3. martine1982000

    martine1982000 Actief lid

    1 jan 2019
    107
    26
    28
    Vrouw
    Zorgondersteuner
    Houten

    Wij zijn al een poos bezig met het proberen te krijgen van een kindje op deze manier.
    En in Januari heb ik een miskraam gekregen met 5 weken waar ik nog veel aan denk.
    Ik kreeg het ineens toen ik in bed lag en innde nacht wakker werdt. Ik had zo een angst waarvan weet ik niet. Maar het spookte ineens door me hoofd en kreeg het niet meer weg.
    Nachten slaap ik al slecht. En heb het met de huisarts overlegt en die zegt ja miss voel je je zo door de hormonen. Ik zeg ja maar daar heb ik nu niks aan.
    Kan me toch niet de hele zwangerschap zo voelen.
    Het kindje heeft ene moeder nodig die blij is niet iemand die zulke gedachtes heeft
     
  4. Suuster

    Suuster Fanatiek lid

    6 jan 2019
    1.206
    998
    113
    Vrouw
    Docent
    Zeeland
    Ik heb helaas geen ervaring met zwangerschapshormomen..
    misschien is het goed om je angsten te bespreken met iemand? De huisarts kan je hierbij helpen of je door verwijzen.
    Hoop dat je er snel uitkomt!
     
  5. Astrid040

    Astrid040 Bekend lid

    4 feb 2011
    652
    251
    43
    Ik zou de huisarts vragen om een verwijzing naar een psychiater. (Bij voorkeur in een ziekenhuis, of op een POP-poli samen met de gynaecoloog).

    Klinkt alsof je depressief en angstig bent.
    Misschien helpt de gedachte dat je je nu zo voelt maar dat niet hoeft te betekenen dat dat de hele zwangerschap zo is. Ook al lijkt dat nu wel zo voor je gevoel.

    Een prille zwangerschap, waar zo voor gestreden is, roept veel emoties op. Het is een enorm spannende tijd. Ik weet natuurlijk niet wat het precies bij jou is, maar heftige gevoelens zijn heel begrijpelijk zoals: Blijft het goed gaan? Mag ik hopen? Mag deze wens echt uit komen? Worden we dan nu écht ouders?

    Geef jezelf ook wat ruimte voor al die verwarrende gevoelens. En zorg dat je steun hebt. Dan komt het vast wel goed.
     
    Leraje vindt dit leuk.
  6. Mila27

    Mila27 Fanatiek lid

    20 jul 2017
    3.153
    2.346
    113
    Vrouw
    Klinkt als een prenatale depressie. Hier ook via de mmm zwanger geworden en bij mij begon het ook rond 5/6 weken. Ik spuugde erg veel, was constant depressief en kon alleen maar denken: laat het alsjeblieft een miskraam worden want dit word helemaal niks. De eerste echo’s deden me ook helemaal niks en als iemand zei dat ik ervan moest genieten, kon ik ze wel wat aandoen. Toen een vriendin haar zwangerschap af moest breken ivm een afwijking kon ik ook alleen maar denken: ruil alsjeblieft met mij!!! Dit was het punt waarop ik hulp in heb geschakeld via de verloskundige (was inmiddels een week of 16). Gelukkig was dit voor mij het keerpunt en ging het elke dag een beetje beter. Nu ben ik hartstikke blij met mijn zwangerschap en kan ik er ook van genieten gelukkig. Prenatale depressie is k*t! De gedachtes en gevoelens die je hebt zijn niet van jou. Je hebt dit kindje namelijk enorm graag gewild want anders had je er al deze moeite niet voor gedaan, maar de hormonen laten je iets anders denken. Zoek aub echt zsm hulp want het kan soms wel even duren voor je ergens terecht kunt helaas. En ik hoop voor jou dat het beter gaat als de hormonen zich eenmaal stabiliseren! Je bent niet alleen!

    @Lesliefje jij nog aanvullingen?
     
    Leraje vindt dit leuk.
  7. Lesliefje

    Lesliefje Bekend lid

    3 nov 2015
    933
    585
    93
    Zoek hulp! Echt, trek aan de bel bij de huisarts, al klinkt het uit de eerste post dat hij het nogal bagatelliseert, anders je verloskundige voor een doorverwijzing bij de POP-poli! Of een psycholoog die gespecialiseerd is in depressiever gedachtes en angsten bij een zwangerschap. Vaak is de portefeuille van een verloskundige iets groter.

    Ik kan mij volledig bij @Mila27 aansluiten. Mijn zwangerschap is spontaan ontstaan, ik heb gespuugd tot een week of 25 en pas met 18 a 20 weken aan de bel getrokken. Ik had in de periode echt de meest verschrikkelijke gedachtes. De 24 waren even een keerpunt, want dat was het moment dat een abortus niet meer kon. Ik zat diep, maar praten, met mijn vriend, huisarts en hier op het forum lucht op. Helaas ben ik nu 35 weken en blijf ik erin hangen. Sommige dagen gaan goed, maar ik kan ook weer terugvallen.

    Een zwangerschap is niet voor iedereen vanzelfsprekend, het verloop hiervan ook niet. Voel je niet schuldig dat je na dit slopende traject, je zo voelt! Deze gevoelens mogen er ook zijn. Maar het is wel zaak dit aan te pakken en geloof me, doe het zo snel mogelijk!
    Het zal echt niet 1-2-3 beter gaan, maar door erover te praten en te weten dat er hulp aan zat te komen luchtte zo ontzettend op. Je hoeft niet altijd het masker op te houden als mensen vragen hoe het gaat.
    Mensen die zeggen dat je moet genieten? Lief lacher en het ene oor in en het andere oor uit!

    Jij kunt dit!
     
    Leraje vindt dit leuk.
  8. martine1982000

    martine1982000 Actief lid

    1 jan 2019
    107
    26
    28
    Vrouw
    Zorgondersteuner
    Houten
    Dank je wel voor deze reacties.
    Jullie beschrijven precies hoe ik me voel.
    En hoe ik het ook ervaar.
    Wij hebben dit kindje enorm graag gewild. Maar ook ik denk heel vaak, laat het maar mis gaan dan ben ik over al vanaf. En op momenten dat het even iets beter gaat dan zak ik weer terug omdat ik mezelf op de donder geef dat ik zo denk.
    En me dan afvraag wat ik voor een moeder zal zijn voor ons kindje. Het voelt heel beangstigend inderdaad.
    Vandaag heb ik wel contact opgenomen via een telefonische afspraak met de gynocoloog en mijn verhaal gedaan en ze reageerde heel positief. Dat ik er zo eerlijk over ben en dat ik aangeef hoe ik me voel. Ook vertelde ze mij dat deze gedachtens niet fijn zijn en dat er zeker wat aan gedaan moet worden. Ook heb ik om een consult gevraagt waar ik morgen terecht kan bij mijn behandelende arts. (Gelukkig)
    Om 1300 uur moet ik er al zijn. De eerste stap is alles maar gewoon goed vertellen hoe ik me voel en wat het met me doet. Dan heb ik het er wel uitgegooid. En dan kijken wat we er mee kunnen doen.

    Ik waardeer jullie reacties heel erg, Dank je wel.
     
  9. martine1982000

    martine1982000 Actief lid

    1 jan 2019
    107
    26
    28
    Vrouw
    Zorgondersteuner
    Houten
    Wel heb ik gisteren gemerkt dat het ook heel veel door de progynova en utrogestan komt. (Denk ik zelf)
    Want ik had gisteren heerlijk uit geslapen, me vriend liet me even liggen. Maar daardoor was ik wat later met me tabletten maar ik voelde me zo lekker. Daarna nam ik de tabletten weer in, en het ging weer mis.
    Zakte na een uurtje of 2 helemaal in een spiraal naar beneden.

    Ik heb namelijk de zwangerschap in een kunstmatige cycles. Weten jullie misschien of ik dan eerder dan de 12 weken zou kunnen of mogen stoppen met de progynova en utrogestan of krijg je dan een miskraam omdat je lichaam eigenlijk niet weet dat je zwanger bent.
     
  10. Mila27

    Mila27 Fanatiek lid

    20 jul 2017
    3.153
    2.346
    113
    Vrouw
    Meestal laten ze je dat wel door gebruiken tot je de 12 weken, dus de “safe zone”, heb bereikt. Dus zou er niet zomaar mee stoppen maar even overleggen met je gyn.

    En het is idd heel knap dat je het hebt aangegeven! Je wilt niet weten hoeveel vrouwen er mee doorlopen zonder het te durven vertellen. Ik denk dat het daardoor alleen maar erger word! Fijn dat je al zo snel terecht kunt!
     
  11. Katje77

    Katje77 Actief lid

    11 dec 2015
    498
    33
    28
    Hoi
    Zoals de anderen al schreven zou ik inderdaad hulp zoeken maar heb je intussen gedaan dus goed bezig !

    Ik wou ook gewoon nog even reageren, niet dat ik je gevoelens herken want dat heb ik nooit gehad. Wel nu voor de tweede keer zwanger na de MMM en ik wil even zeggen dat het gewoon zwaar onderschat wordt en de moment dat je zwanger bent moet je blij zijn en denkt de buitenwereld ' ziezo in orde opgelost' maar het traject zorgt voor zware littekens die maar heel weinig mensen kunnen begrijpen. Ik denk dat als je dan eindelijk zwanger bent je ook weer een soort van verwerkingsproces moet doorgaan die bij de ene heftiger zal zijn dan de ander. Ik voelde me bij mijn eerste zwangerschap vermoeid fysiek, maar nog veel meer emotioneel omdat je van depressie in blijheid wordt gekatapulteerd.
    Bij deze zwangerschap heb ik enkel maar angst dat het niet goed gaat en kan ik niet genieten omdat ik er zo voor gevochten heb en bang ben.

    Achja. Binnenkort zul je zeker genieten maar je moet je laten helpen lijkt me. Bij mij aan het ziekenhuis is een psycholoog gespecialiseerd in fertiliteit , erg handig dus. Hopelijk kun jij ook zo iemand vinden.

    Veel sterkte !!
     
  12. joepy

    joepy Fanatiek lid

    12 okt 2017
    1.443
    952
    113
    Vrouw
    Zoek inderdaad hulp want dat zijn erg vervelende gedachtes , Het komt vaker voor dat je op zo manier gaat denken het is een verkeerde manier van zelf bescherming dat je gedachtes zo raar worden gevormd met ideeën zoals dat je dit kindje niet wil etc maar eigenlijk ben je gewoon heel bang dat het jullie niet gegund is ,Sterkte en Gefeliciteerd met dit wondertje !
     
  13. martine1982000

    martine1982000 Actief lid

    1 jan 2019
    107
    26
    28
    Vrouw
    Zorgondersteuner
    Houten
    Vandaag ben ik bij de gynocoloog geweest en hebben we er een emotioneel gesprek over gehad.
    Tranen met tuiten gehuild en toen gaf ze aan dat ze het verkeerd ingeschat heeft bij mij en dat ze me aangaat melden met spoed bij de psycholoog van het ziekenhuis.
    Ze verwacht dat ik deze week nog gebeld wordt dus dat is wel een fijne gedachten. Niet dat hij me er met 1 gesprek mee geholpen kan hebben maar wel een fijn idee dat ik er over kan en mag praten.

    Dank jullie wel voor jullie lieve reacties.
     
    Katje77 vindt dit leuk.
  14. MariTheresa

    MariTheresa Actief lid

    24 jan 2019
    218
    110
    43
    Vrouw
    Kan het zijn dat het nu allemaal heel "echt" voor je wordt, waardoor je opeens al die verantwoordelijkheid voelt? Misschien is dat juist goed hoor, net als examenstress. Durf te geloven in je zwangerschap en dat er nu een kindje komt. Op dit moment zijn de hormonen rot maar na de geboorte zullen de hormonen ervoor gaan zorgen dat je dit aan kan. Dit zegt niks over dat moment. Sterkte, zorg goed voor jezelf.
     
  15. Loolaa

    Loolaa Fanatiek lid

    6 apr 2015
    1.770
    427
    83
    Wat naar zeg. Hoop dat de gesprekken je gaan helpen.

    Ik heb in het verleden ook Progynova gebruikt. En ik werd er ook hardstikke depressief van. Waar ik normaal gesproken vrolijk in het leven sta, moest ik me door de dag slepen. Toen ik stopte met de Progynova was het meteen over.

    Heel veel sterkte met alles❤️
     
  16. martine1982000

    martine1982000 Actief lid

    1 jan 2019
    107
    26
    28
    Vrouw
    Zorgondersteuner
    Houten
    Progynova is idd echt rotzooi om het zo maar gewoon te noemen.
    Dat gaf de gynaecoloog zelf ook al aan. Maar vanwege dat wij via icsi zwanger proberen te worden kan het zijn dat mijn lichaam te heftig op de hormonen reageerd waardoor ik een soort van zwangerschap depressief geworden kan zijn.
    Hoop dat ik samen met de gynaecoloog en de psycholoog tot me eigen gevoel weer kan komen. Zodat ik kan gaan genieten van de zwangerschap want ben al bijna 9 weken en het gaat zo voorbij
     
  17. Lesliefje

    Lesliefje Bekend lid

    3 nov 2015
    933
    585
    93
    Hoe gaat het nu? Heb je al een afspraak gehad?
    Ik merkte dat een psycholoog van het ziekenhuis fijn is, maar niet echt helpt. Een POP-Poli of een plek waar ze echt gespecialiseerd zijn in depressies tijdens zwangerschap des te beter.
    Oké, ik werd door de psychiater snel het hoekje ingeschoven voor antidepressiva, maar dat wilde ik absoluut niet. Het klikte niet altijd, maar gesprekken en tips werkten wel erg goed.
    Ik ben nu 36 weken zwanger, heb mij er bij neergelegd dat ik niet echt meer zal gaan genieten. So be it.
    Er ligt een preventieplan klaar voor na de bevalling, alle hulpverleners zijn op de hoogte dus er kan snel ingegrepen worden als het mis gaat.
    Dit geeft mij rust. Heel gek, maar ik heb het idee dat ik na de bevalling pas een band ga opbouwen met deze baby. Dan is het tastbaar.

    Ik hoop echt dat het vooral komt door de extra hormonen die je gebruikt vanwege de ICSI, het feit dat er verbetering in zit als je ze dus wat later neemt is ook wel prettig.
    Maar blijf praten, voel je niet schuldig!
     

Deel Deze Pagina