Hallo, Graag wil ik mijn verhaal even delen. We zijn 15 jaar bij elkaar (samenwonend met samenlevingscontract), maar gaat al heel lang niet goed tussen ons. Samen hebben we 2 dochter van 9 en 5 jaar oud (alleen ik heb het gezag). Ik heb altijd de verzorgende en opvoedende rol betreft de kinderen op mij genomen. Partner houdt zich niet bezig met opvoeden. Hij kan weinig hebben van de kinderen, kan soms flink te keer gaan tegen ze. Ze moeten luisteren en stil zijn wanneer hij dat wil. Sowieso kan hij snel opgefokt reageren (als iets niet lukt of niet gaat zoals hij dat wil) en maakt dan gebruik van de nodige scheldwoorden. Ik vind dit echt vreselijk, als ik hier iets van zeg krijgen we ruzie. Probeer kinderen voor zijn gedrag te beschermen (er is geen fysiek contact hoor) hierdoor ben ik idd veranderd, wat hij mij heel erg verwijdt. Trek de opvoeding nog meer naar mij toe, wat ook niet goed is. Het gaat gewoon niet meer. Min of meer hebben we besloten uit elkaar te gaan. We hebben samen een koophuis met behoorlijk wat overwaarde. Ik zou graag in het huis willen blijven wonen, omdat in de omgeving de huizen snel worden verkocht voor heel veel geld. De kinderen blijven in hun vertrouwde omgeving wat ik heel belangrijk vindt. Mijn partner heeft hier een heel ander idee over. Hij wil het huis zsm verkopen, zodat hij ook verder kan. Ik zou het huis alleen kunnen betalen, maar hij wil niet uitgekocht worden, want wil niet meer herinnerd worden aan het huis. Ik vind dat hij niet in belang van de kinderen denkt. Partner geeft aan dat dit de consequenties zijn en dat ik maar moet uitzoeken waar ik dan ga wonen met de kinderen (wat ik een hele bizarre reactie vindt). Hij heeft namelijk al snel bedacht zelf terug te gaan naar de stad waar hij vandaan komt (ongeveer 12 km verderop), en de kinderen dan om het weekend te zien. Hij neemt mij kwalijk dat ik niet aan hem denk, gaat de kinderen een heel stuk minder zien. Maar hij maakt de keuze om verder weg te gaan wonen. Benoemd nu al regelmatig dat het vast een rechtzaak gaat worden, want we gaan er niet uitkomen. Hier heb ik dus echt geen zin in. Ik wil er normaal uitkomen, maar onze meningen verschillen heel erg. Ik wil heel graag apart wonen, maar gezien de woningmarkt weet ik echt niet wat ik moet doen. Waar moet ik beginnen? Graag ook feedback gevraagd naar mij toe, zie ik het allemaal verkeerd? Partner vindt dat ik alleen maar aan de kinderen denk, is dat heel gek? Bedankt voor het lezen van het hele lange verhaal....
Sterkte! Als je partner zijn helft van jullie huis niet aan jou wil verkopen, dan staat hij daarin in zijn recht vrees ik. Als ik jou was, zou ik dus wel uitkijken naar iets anders.
Ik denk in jullie geval een mediator een goede keus zou zijn. In dit soort gevalken zou er eerst aan de kinderen gedacht moeten worden! Als jij hem ‘gewoon’ uit kan kopen en zijn deel van de overwaarde betaalt kan hij hier toch geen problemen mee hebben?
Hier sluit ik mij volledig bij aan. Sterkte, dit lijkt mij geen eenvoudige situatie, maar wel goed dat je de stap nu zet.
Maar daar heeft hij toch alleen zichzelf mee? Tot die tijd kan zij daar dan gewoon blijven wonen met haar kinderen zoals zij wil. Hij trekt uiteindelijk aan Het kortste eind zo.
Kan je hem echt uitkopen? want waar het huis nu op getaxeerd wordt dat ben jij dan voor de helft verschuldigd. (niet de helft van waar je het destijds samen voor gekocht hebt. Mijn nicht maakte die fout toen ze ging scheiden huis was ton meer waard geworden. Leuk, maar dat betekende dat zij ook hogere hypotheek moest nemen wat financieel niet haalbaar was op 1 inkomen ) Flinke overwaarde zou dus misschien juist nadelig maken om partner uit te kopen. Ik denk dat je best samen met een mediator om de tafel kan om alles te regelen. En je dilemma van in huis blijven wonen voorleggen. En Ja heel logisch dat je in belang van de kinderen denkt. Dat doet (als het goed is) elke mamma. Heel veel sterkte en kracht in deze lastige tijd
Min of meer besloten uit elkaar te gaan? Ik proef hierin dat het nog niet definitief is? Wat zouden jullie er nog aan kunnen/willen doen om het op te lossen? Hoelang gaat het al niet goed en was je partner altijd al zo bij de oudste en waarom kwam er dan nog een tweede? Waarom heb jij alleen het gezag?
Wat een nare situatie waar jullie nu in zitten. Uitkopen is wel een hele stap, hier zou ik financieel goed over nadenken, als je er helemaal alleen voorstaat met twee kleintjes, kun je dan nog voldoende inkomen genereren in je eentje, zonder te rekenen op geld van je partner voor de kinderen? Je wilt niet gevangen zijn in je eigen huis strakjes en geld overhouden voor leuke dingen en onverwachte dingen. Daarbij, kleiner of anders wonen kan ook een nieuw begin zijn, een plek waar de kindjes zich altijd veilig voelen en nooit zijn aangevallen door je partner. Voor jou misschien ook een nieuwe start in een nieuw huis! Ik denk dat het belangrijkste voor de kinderen is dat er weinig ruzie is, en als dat betekent verhuizen.. dan moet dat maar. Al is ook dat in de huidige markt niet makkelijk natuurlijk.. ik hoop dat je snel voelt wat de juiste beslissing is en jullie er toch zonder ruzie uit kunnen komen.
Ik bedoel eigenlijk met min of meer dat ik wel achter mijn keuze sta, maar zie niet echt een uitweg. Ik heb een tijd terug aangegeven te willen praten met iemand erbij, maar dat wilde hij echt niet. Hij houdt alles af wat ik voorstel. Mijn partner is heel laks in financiële zaken te regelen. Het gezag heb ik bij de eerste als bij de tweede aangekaart dat hij dat moet regelen. Hij heeft hier nooit wat mee gedaan. Ik heb het toen ook laten liggen.
Hij vindt het dan een probleem dat hij ermee geconfronteerd wordt bij het ophalen en brengen van dde kinderen. Ik vind dat de grootste onzin. Hij heeft het idee dat ik heb financieel wil benadelen.
Het liefst zou ik ook ergens opnieuw willen beginnen, maar is echt onmogelijk als ik in de buurt wil blijven. Ik blijf wel kijken natuurlijk!
Het klopt idd dat flinke overwaarde niet heel fijn uitpakt voor mij... Ik heb wel al wat berekeningen gemaakt, dan zou het moeten lukken.
Kan je niet eerst wat huren? Dan hou je de overwaarde opzij totdat je een huis tegen komt die je kan betalen en waar je helemaal gelukkig van word. Ik snap trouwens niet waarom je vriend zich niet wilt laten uitkopen, wat een droeftoeter om zo dwars te gaan zitten zeg.
Hij gunt het mij niet, lijkt wel. Dat vind ik prima, maar je denkt toch in eerste instantie aan de kinderen???
Ik denk dat je zo goed mogelijk voorbereid moet zijn, zodat je weet waar je voor kan staan. Dus een afspraak maken met een financieel adviseur, kan je hem echt uitkopen? Ik ben ook wel benieuwd waarom jij alleen gezag hebt. Hebben jullie een goede band met jullie ouders? Of is er iemand anders die goed tot hem door kan dringen dat wat hij wil niet reëel is?
Je zou denken dat je als eerste aan de kinderen denkt. Ik weet niet waar je woont, maar ik ken nog een hele goede financieel adviseur mocht je informatie willen inwinnen.
Het gezag heb ik bij de komst van beide kinderen aangekaart. Sowieso is hij laks met financiële zaken regelen. Dat doe ik dus eigenlijk altijd. Het gezag heb ik hem meerdere keren op geattendeerd, maar heeft hij nooit iets mee gedaan. Ik heb jet toen ook laten liggen. Ik heb een hele goed band met mijn ouders. Met zijn ouders heb ik nooit goed door een deur gekund. Terwijl partner de deur daar plat loopt. Dit heeft natuurlijk ook voor heel veel spanningen gezorgd binnen de relatie. Zijn ouders staan volledig achter hem. Vrienden met een gezin heeft hij niet. Hij kan niet reëel denken.
Wat staat er in jullie samenlevingscontract over het huis? Staat hij open voor een gesprek met een mediator? Dat zou mijns inziens de eerste stap zijn.
Is het niet een idee om eerst samen te kijken naar een coach die jullie inzicht geeft in het opvoeden? Door uit elkaar te gaan, zal je partner niet veranderen naar de kinderen. Wellicht als jullie goede tips en inzichten krijgen, je elkaars reacties gaat leren begrijpen, en daardoor een stel wordt wat samenwerkt en elkaar weer gaat waarderen. Als hoofdzakelijk het verschil in opvoeden jullie probleem is, zou ik het vreemd vinden om daarom uit elkaar te gaan....