Ik wil graag weten wat jullie zouden doen. Ik heb 3 jaar geleden mijn rug gebroken en heb daardoor 2 weken in het ziekenhuis gelegen. Mijn vriend heeft een eigen bedrijf met zijn ouders die op dat moment precies op vakantie waren. Mijn zus belde hem constant op(zo om het kwartier), wil je dit meenemen wil je dat doen wil je zus doe zo enz..... Mijn vriend heeft op een gegeven moment gevraagd wil je e.e.a. sms-en of op de mail zetten dan lees ik dat aan het einde van de dag en kijk ik wat ik kan halen en kan regelen. 5 min. later ging zijn telefoon weer, hij is toen heel erg kwaad geworden. Keur het niet goed maar kan het wel begrijpen. We wisten niet of ik ooit nog zou kunnen lopen. Hij had een bedrijf draaiende te houden en wilde heel graag bij mij zijn. Ook hadden we een paar weken daarvoor besloten om proberen een kindje te krijgen. Alles bij elkaar deed hem op dat moment ontploffen. Hij heeft dingen gezegd die niet hadden gemogen en ook niet goed zijn te verklaren, maar nogmaals ik kan hem wel begrijpen. Mijn vriend was bij mij in het ziekenhuis en had niets gezegd. Toen hij weg was stonden 10 min. later mijn vader en zus aan mij bed, dat ik moest kiezen tussen hun of mijn lieve vriend. Nou een hoop gezeik en stress later, heb ik ze (na 2 maanden) een brief gestuurd met de vraag waarom ze mij voor die keuze hebben gesteld, waarom zij op dat moment het belangrijkst waren en niet ik die op dat moment heel veel pijn had enz. Ik kreeg van mijn vader een sms met daarin dat ik een snotneus was en een heleboel andere lelijke dingen. Van mijn zus kreeg ik een mail, met daarin wel iets van uitleg maar aan het einde ik wens je een fijn leven verder. Nu wil mijn vriend dat wij ze beiden gewoon een geboorte kaartje moeten sturen. Maar ik weet het niet. Wat zouden jullie doen???? Sorry voor het lange verhaal, maar ik hoor graag jullie advies.
wat vaag!! dus door 1 ruzie moest je gelijk kiezen tussen je familie en je vriend......... nou dat vind ik heel ver gaan. is er dan niks meer uit te praten?? en nog wel op dat moment.. ik zou wel een kaartje sturen. gewoon om te laten zien dat jij de volwassenste bent... en dan zien hoe hun erop reageren. dan kunnen ze jou niet scheef aankijken en kan jij zeggen dat je gedaan hebt wat je kon.. en wie weet, miss komt het nog een beetje goed tussen jullie.. nou succes.... sterkte
Wel een rot situatie zeg. Ik zou het wel doen, ook als willen ze geen contact, jullie hebben dan wel jullie goede wil laten zien, en wie weet gaan ze wel nadenken.. Wat wie wil nou niet zijn kleinkind of nichtje of neefje zien. Ps: Ik weet natuurlijk niet wat je vriend allemaal heeft gezegd, maar heeft hij wel zijn excuces aangeboden?. Maar wat je vader je stuurt per sms vind ik dan wel weer raar vooral ook omdat je zijn dochter bent, en je een zware tijd achter de rug hebt.
ik zou ook een kaartje sturen. jullie kind heeft hier niets mee te maken en je vader is ook opa geworden misschien draait hij dan ook bij. ik heb het ook in een kleinere vorm met de oma van mijn vriend. ik stuur ze elke 2 a 3 maanden wat foto's op om ze wat info te geven. ook al willen ze dat niet. . heel veel sterkte. vind het ook erg raar dat je vader partij kiest.
Ik zou de eer aan mezelf houden en gewoon een kaartje sturen. Een normaal mens zou kunnen begrijpen dat je onder stress behoorlijk gekke dingen kan doen/zeggen. Zij dus niet. Moeilijk om te accepteren maar je kan er verder niks mee. Dus ik zou gewoon een kaartje sturen. Sterkte!!
uhhhh ik denk daar dan heel anders over.... ik zou ze de *piep* laten krijgen..... je doet het toch nooit goed... of je nu WEL of geen kaartje stuurt... en als je een kaartje stuurt krijg je misschien wel de valse hoop en wellicht teleurstelling..... je best heb je al gedaan... dmv de brief die je hebt gestuurd... eens is de koek op... denk ik dan.... en is de eerste zet aan hun....
Hmm.. Tja, als mensen mij zo zouden behandelen, dan kunnen ze de pot op hoor! Ik zou geen kaartje sturen, zij hadden ook contact op kunnen nemen, en helemaal gezien de situatie waar je toen in zat, hadden ze geen enkel recht om jou voor de keus te zetten, óf je familie, óf je partner. Maar ik ben van mening dat er nooit een geldige reden is om iemand voor die keus te zetten.
Mijn reactie zou ook zijn krijgt **** maar, kom op zeg, jij ligt daar, je vriend staat onder gigantische stress en dan zo egoistisch zijn? Meid wat een *** iets zeg..... Maar....zoals andere mensen zeggen wellicht dat ik een kaartje zou sturen, gewoon om de eer aan mezelf te houden en in ieder geval te kunnen zeggen aan mij lag het niet, ik heb ze een kaart gestuurt en hun kunnen daarmee doen wat ze willen. Misschien kan je er bij beide een kort briefje bij doen waarin je nog eens uit legt hoe dit voor jou en je vriend was, en waarom je ze wel een kaartje gunt.
TS Misschien is het belangrijk om jezelf EERST af te vragen wat je wil bereiken met het sturen van een eventueel kaartje.... Wil je dat het goed komt? of zoek je echt weer contact met ze? Ik zelf zie een geboortekaartje ook als een "uitnodiging" om op kraamvisite te komen, maar misschien zien jullie het anders. of zit je daar niet op te wachten.. omdat het misschien extra stress geeft, of je kraamtijd "in een bepaalde stress-sfeer brengt"... Als je alleen de bedoeling hebt, om ze op de hoogte te brengen zou ik idd niet zomaar een kaartje sturen... maar er dan idd een briefje bij doen. Wellicht is het dan ook een optie om ze anders wat later pas een kaartje te sturen? zodat je je wel kunt focussen op je kraamtijd en genieten ... zonder zorgen over familiekwesties...... (al blijf ik erbij dat IK het niet zou doen...)
Dat is waar Seth....een kaartje is een uitnodiging om te komen...hmsz...misschien dan een aangepast kaartje alleen om te laten weten dat het geboren is en wat het geworden is?
Ja, ik zou ook geen kaartje sturen meid! Ze hebben je verplicht een keuze te moeten maken die echt niet kan gewoon. Ik weet ook niet wat er is voorgevallen en of je vriend inderdaad z'n excuses heeft aangeboden. Aan de andere kant lijkt het me ook dat je zus te ver is gegaan. Ze hadden jou nooit moeten laten kiezen en hebben zelf ook de beslissing genomen door zo'n houding aan te nemen!!! Het is begrijpelijk dat je nu wat emotioneler bent en gewoon je familie erbij wilt betrekken, maar zo hebben ze zich toen ook niet opgesteld. Ik herken het heel erg hoor. Ik was van mn zoon bevallen en had ook ruzie met mn moeder. Had na 2 dagen de behoefte om mn moeder toch te bellen en heb letterlijk gezegd: "hoi ma, ik ben eergisteren bevallen van een zoon. Z'n naam is Jason. Ik dacht ik bel je, omdat ik het ook lullig vindt als je het geboortekaartje bij je broer ziet staan". Wat zei zij: 'Dit vindt ik ook lullig". Nou, daar zat ik dan. Met kraamtranen en zo teleurgesteld... Zij hebben toen ook niet aan jou gedacht en zou er nu ook ***** aan hebben. Moeilijk he??? Een hele dikke knuffel en succes met je beslissing! Groetjes Claire
Mijn vriend heeft des tijds geprobeerd uit te leggen, waarom hij zo reageerde. Er was daar geen begrip voor. Ik baalde, want op dat tijdstip kwam mijn moeder (ouders zijn gescheiden), op dat tijdstip kwam mijn vader, op dat tijdstip mijn zus en op dat tijdstip mijn vriend. Nou ik werd er gek van om maar te denken o straks komt die die tegen........ Ik wil geen kaartje sturen, maar mijn vriend zegt idd wat jullie ook zeggen, hou de eer aan jezelf en stuur die kaartjes. Ik ja en als ze bellen of ze mogen langskomen...... Ik zit daar niet echt op te wachten, waarop hij antwoorde ze komen toch niet!!!
Lastig... Maar wat ik zal doen: Zelf heb ik al jaren geen goede band met me ouder (botst vreselijk, mijn moeders wil = wet). Zelf zou ik ze wel op een manier (via een brief met een foto) laten weten dat hun kleinkind er is. Dit omdat het vast en zeker een steek in de rug voor ze moet zijn... want een kleinkind wie wil dat nou niet denk ik dan? Ik zal ze dus gewoon een brief schrijven met daarin dat ik ze niet zomaar voor de deur wil hebben. Mochten ze toch echt willen komen... dat ze dan maar eerst even goed uitleggen waarom ze mij nou voor die keuze hebben gezet en waarom ze de uitleg van vriend lief niet accepteerde... Als ik daar een antwoord op krijg... Dan zullen we wel verder zien want zelf zou ik me kind niet weg willen houden van zijn/haar opa/oma. Krijg je helemaal geen reactie... Tsja dan heb je alsnog de eer aan jezelf en laat ze dan ook maar echt in de *piep* zakken! Nouja dit is wat ik zal doen .