He lieve dames, ik wilde vooral mijn verdriet van me afschrijven. Ben nu 5+1 en vorige week knallers van testen +misselijk en gespannen borsten. Vh weekend voelde ik al dat het niet goed zat en erna teruglopende testen en vanochtend hcg streep nauwelijks zichtbaar. Nog geen bloedverlies of krampen. Maar VK zag het ook somber in. Over 1.5 week vroege echo en verder afwachten wat er gebeurd. Of MK op gang komt.. ben zo intens verdrietig, terwijl ik weet dat het geen goed vruchtje was. Het was bij ons eerste ronde proberen meteen raak.. wie had dat gedacht en nu een week later ontroostbaar. Ik vind dit wachten echt vreselijk..
Ach meis wat onwijs verdrietig. Krijg weer heen en in mn ogen want weet precies hoe het voelt, ik had dit twee weken geleden. Na twee jaar eindelijk zwanger, door IUI. Mooie testen rondom NOD. Eindelijk na al dat verdriet en verlangen een gelukkige week vol blijdschap gehad. Had wel veel buikpijn, maar iedereen zei dat dat erbij kon horen. Op 5+0 vertrouwde ik het niet meer. Test gedaan en die was nagenoeg wit. Alsof ik met een klap weer op de grond ben terug gesmeten. Toen afwachten. Gelukkig kwam de bloeding al de volgende middag, dus maar 1,5 dag hoeven wachten. Bloeding was met 2 dagen over, daarna nog wat bruinverlies. Het is heel verschillend hoe lang het duurt. Omdat alles normaal lijkt te verlopen krijg ik geen echo meer. Die is afgezegd vanwege corona (midden in het coronagebied hier). IUI gaat komende maanden ook niet door. Dus voel me dubbel terug bij af. Ik kan niks zeggen dat je beter gaat laten voelen. Maar wil even zeggen dat je niet alleen bent en wil je heel veel sterkte wensen. Een hele dikke knuffel jouw kant op.