Hoi! Nou de envelop met de aanmelding is op de post! We wachten nu op het gezinsonderzoek en de goedkeuring van kinderbescherming. Is er iemand die ook zich net heeft ingeschreven of gezellig met mij ervaringen wil uitwisselen? Ik hoor het graag!
Hoihoi, Wij zijn ons nieuwe avontuur in februari 2021 gestart. Toen hadden we de info avond In april/mei ingeschreven. In mei gestart met de vesp In september opengegaan Eind december onze eerste plaatsing. En die is nu weer/nog bij ons! Een supergaaf avontuur en 2 dingen uit de vesp zijn echt waarheid gebleken: Pleegzorg loopt altijd anders dan verwacht En Het is zwaarder dan je ooit had kunnen bedenken. Hebben jullie al een idee wat jullie aanbod gaat zijn?
Wat super leuk om van je te horen! We vinden het zelf ook een mega gaaf en spannend avontuur! Wij gaan voor pleegzorg zo lang als nodig is. (langdurend, perspectief biedend pleeggezin) Welke vorm bieden jullie aan? (Ik ga uit van jullie aangezien je ‘we’ gebruikt ) Bij jullie is het dus echt super snel gegaan! Wow zeg! Kan me nog niet voorstellen hoe zo’n telefoontje gaat zijn! Volgens mij staat je wereld dan op zijn kop! Ben zeer benieuwd hoe lang het gaat duren voordat we überhaupt de eerste afspraak hebben. Van het weekend toch maar dat laatste kamertje in huis voorzien van stucwerk We gaan er allebei open minded in, en hopen dat we over een jaar ook kunnen zeggen dat het zwaarder is dan we oooit hadden kunnen bedenken! Hebben jullie ook nog eigen buik kindjes? Bij ons is dat niet het geval, mag ik je vragen hoe dit bij jullie zit en hoe je dat ervaart?
Echt een gave stap hoor! Wij vonden de hele voorbereiding en enorm uitgebreide screenen echt van meerwaarde. Ik dacht weinig te leren in de cursus(het jonge kind is mijn werkgebied zeg maar) maar heb zoveel geleerd!! Tip: pin je tijdens de cursus niet vast aan je aanbod, maar laat je helemaal meevoeren in alles wat je te horen gaat krijgen. Ons aanbod was pas helder in het allerlaatste gesprek. Wij hebben inderdaad eigen buikkinderen, 3 stuks. Al wat ouder. Hebben zelf al lang over pleegzorg jagedacht en ineens hadden we geen redenen meer om nee te zeggen. Omdat we zelf de puberfase ingaan/zijn was het advies om voor kortdurende te gaan, dan zit er een kop en staart aan en kun je daarna evalueren in je gezin hoe het was. Uiteindelijk werd het crisis en daar voelde ik me helemaal oke bij. (En mij man natuurlijk ook). En als je dan dat belletje krijgt... poeh... paar uur later kwam het telefoontje dat het echt doorgaat en 2 uur later, midden in de nacht stonden hier 2 mensen met een inimini baby op de stoep..de volgende ochtend vroeg stond ik gewoon met inimini baby en 1 van de eigen kids bij een afspraak. Zo onwerkelijk.. Wij hebben superervaringen met onze pleegzorgbegeleider, dat is echt een gouden! Toen we van crisis naar perspectiefbiedend gingen kon zij gelukkig blijven. Ik denk stiekem al na over een volgende plaatsing, maar pas over een jaar of 2.. En dan echt crisis.. Denk ik.. Haha Als je vragen hebt roep maar hoor!
Ah ja, denk dat je opvoedkundig aardig wat bij gespijkerd gaat worden! Onze cursus bestaat uit 3 avonden; achtergronden pleegkinderen, opvoeding en samenwerking. Ben heel benieuwd wat we daarin allemaal te horen krijgen. Hier gaan ze in het gezinsonderzoek kijken of de wensen wat wij aangeven/te bieden hebben passend zijn. Dat vind ik wel een spannend dingetje… Meer het idee van wat als we niet door de keuring komen? Nu zie ik zelf geen problemen hoor, maar meer waar hebben ze bij jullie vooral om gevraagd, bekeken en geïnformeerd? Voor nu wachten op de bevestiging van aanmelding en het geen bezwaar van de kinderbescherming. Daarna starten we pas met het gezinsonderzoek. Ik las alleen dat dat weeeeeken kan duren. Dus de komende weken maar wachten bij de brievenbus Wat super fijn en dapper van jullie dat de crisis naar perspectiefbiedend is gegaan! Dik applaus, want het is zo belangrijk om een veilig, vetrouwd en liefdevol ‘thuis’ te hebben! Weet jij toevallig of dat ook een ‘optie’ is, dat je openstaat voor crisis als het perspectief eigenlijk al opgroeien in een pleeggezin is? Wat leuk dat jullie open staan voor een 2e plaatsing! Chapeau! En dan vooral dat denk ik erachteraan Wij hebben geen eigen kinderen, die gaan er ook niet komen wegens medische redenen, een bijna onhaalbaar en onbegonnen traject. Nu lees ik regelmatig dat een (afgeloten) kinderwen ook wel in de weg kan staan bij pleegzorg. Wij zien dit absoluut niet als vervanging/invulling, sterker nog we hadden deze weg ook willen volgen als we eigen kinderen hadden gehad, al jaren roepen we dat. Ik hoop alleen dat de gezinsonderzoeker hierin dat ook begrijpt, vandaar mijn vraag of jullie eigen kinderen hadden. Nou het is weer een half boek geworden, als je ergens geen antwoord op wil geven snap ik dat ook hoor! Ben gewoon mega nieuwsgierig!
Hoiii Eind 2018 hadden wij de informatieavond. En vrijwel direct besloten om het te gaan doen. Vroeger zei ik altijd: ik wil een kind van mezelf en 1 adopteer ik dan! Ha, zo onbezonnen Tijdens de informatieavond waren ze ook best streng over "het is geen adoptie, geen kind wat je neemt omdat je geen kinderen kunt krijgen". Dus ik heb in de pauze een van die dames aangesproken met ons verhaal, dat we midden in een traject zaten en dat het voor ons geen reden zou zijn om af te haken. We hadden de cursus in juni afgesloten en eind augustus/begin september gingen we open. Vanwege de zomervakantie. En dat duurde laannggg en toen bleef het stil, maanden! Af en toe een berichtje dat ze ons niet vergeten waren en toen kwam er een telefoontje. Een baby van 10 maanden, crisis. Kon ze komen? Uhh ja. Meteen kleertjes gaan wassen en als ze er was zouden we flesvoeding gaan halen. Totale radiostilte.. 11 uur in de avond belde ze, ze reed net naar huis en was me vergeten te bellen ze kon toch terecht in een stad bij haar grote zus en daar ging onze eerste plaatsing aan ons voorbij. Een paar dagen later zat ik met mijn moeder in de auto, op een woensdag. Vrijdag gingen we op vakantie. Bijna kerst (precies een week later). "Nou, wij gaan gezellig met zijn 2e op vakantie en kerst vieren want nu bellen ze toch niet meer." *10 minuten later, telefoon gaat* "Er is een meisje van 1,5 met spoed op zoek naar een nieuw gezin. Ze zit nu in een gezinshuis maar ze moet weg dus crisis. Kan ze naar jullie". "Ja!" "Moet je dit niet eerst even met je man bespreken?" "Nee hoor, we waren er een paar dagen geleden klaar voor dus nu ook. Ze kan komen." "Oke, het is wel echt spoed dus moet snel. Kan het vrijdag?" "Uhh, nou eigenlijk liever morgen want vrijdag gaan we op vakantie. De kleine kan mee hoor. We gaan in Nederland op vakantie." En zo kon ik mijn man bellen dat er de volgende morgen een kindje zou komen hij geloofde me ook niet. "jaja, heel grappig!" Nee echt waar, ik ben net gebeld. Morgen komt ze. "Eerst zien dan geloven" En de volgende dag werd er een klein droppie van 1,5 gebracht en de dag erna gingen we op vakantie. En moesten we nog kleren kopen op vakantie, nog kerstcadeautjes. Dat guppie zou tijdelijk blijven maar gaat hier nu opgroeien. Wij waren ook bang om afgewezen te worden toch bang dat je niet goed genoeg bent ofzo tijdens het huisbezoek hebben ze ook echt gevraagd of wij het wel aan konden, het hele traject en een pleegkind. Maar uiteindelijk was het voor niemand een probleem en is onze grote dame een hele trotse grote zus van onze dochter.
Wauwie wat een mooi verhaal! En hoe bijzonder ook dat je ‘opeens’ samen kerst viert op vakantie! Word er een beetje stil van zelfs hoe mooi! Ik heb ook altijd geroepen; ik wil niet alleen voor kinderen van mezelf zorgen, maar ook voor andere kindjes! Inderdaad mega onbezonnen Hopelijk mogen we nu voor een ander kindje gaan zorgen! Voor de eerste afwijzing hoeven wij al niet meer te vrezen, we hebben de goedkeuring van de kinderbescheming binnen (had eigenlijk ook niet anders verwacht, maar toch fijn!) 7 september hebben we ons eerste gezinsonderzoek, dat is dus ook al bijna! Merk dat ik het een hele fijne organisatie vind die lekker normaal zijn en fijn doorpakken! We krijgen heel veel vragenlijsten begreep ik, dus daar gaan we ons maar op voorbereiden! Bedankt voor je verhaal, nogmaals zo bijzonder! <3
@Manolito kan ook eea vertellen over pleegzorg. Ik ga mij inschrijven zodra we verhuisd zijn. Ik lees vaak dat een kind een eigen kamer moet hebben. En dat je niet kan/mag werken? Een ander huurhuis vinden met 3 slaapkamers gaan vinden dat gaat namelijk gewoon hier niet lukken. En ik moet wel werken. Ik ben alleenstaand en dus de kostwinner. Ik kan wel tijdelijk verlof opnemen. Kindje zal dan naar een gastouder gaan die ook wel gewend is aan kinderen met extra zorg.
Wij zijn al een aantal jaar pleeggezin. Met verschillende ervaringen. Je mag altijd pb doen voor vragen of info.
Hoi! Bij ons was het een vraag op het aanmeldingsformulier of het kindje een eigen kamer zal krijgen, dat is bij ons het geval. Ik heb geen idee hoe de organisaties er instaan als dat niet zo is… Ze gaven duidelijk aan dat bij voltijd pleegzorg er maximaal 2 dagen opvang mag worden gedaan. In ons geval zal het om 1 of 2 dagdelen (max. 10 uur in de week) gaan, en dat was prima. Je hebt 6 weken recht op verlof als je pleegkindje bij je komt, deze mag je opnemen binnen een half jaar. (Wij weten nog niet hoe we dit gaan doen ivm nog geen leeftijd) Hopelijk heb je hier wat aan!
@kusjevanmij Ik weet niet helemaal wat je bedoelt met dit: Weet jij toevallig of dat ook een ‘optie’ is, dat je openstaat voor crisis als het perspectief eigenlijk al opgroeien in een pleeggezin is? Als het perspectief eigenlijk al.ligt binnen pleegzorg, moet het enorm gek zijn als het crisis wordt. Dat kan eigenlijk alleen maar als een kindje gematcht wordt en van daaruit ineens crisis wordt, dus voor er een match is gevonden. Andersom gebeurt natuurlijk vaak: van crisis naar langdurig. Binnen onze organisatie doen ze eigenlijk alleen nog maar kortdurend met zicht op langdurend. Juist omdat perspectief vaak nog niet duidelijk is, maar de verwachting wel. Mbt opvang: het aller belangrijkste is dat je kijkt naar het kind. Binnen crisis wil men eigenlijk geen opvang, maar goed ,hoeveel gezinnen kunnen dat nog? Maar goed, wij maakten 1 dagdeel gebruik van mijn moeder en dat mocht. Het was absoluut niet mogelijk geweest om onze getraumatiseerde baby naar een opvang of gastouder te laten gaan. Mogelijk misschien wel, maar absoluut niet het juiste. Hij woont inmiddels 8 maanden nu in totaal bij ons, maar we zijn nog steeds niet zo ver dat hij naar een kdv of go zou kunnen. Ookal is het nu dus een perspectief biedende plaatsing. Eigen kamer is absoluut een must. Al wordt er in de praktijk wel eens van afgeweken.(vooral bij crisis). Verlof kun je overigens pas inzetten als het kind op je adres wordt ingeschreven. Dat is pas moeilijk bij een perspectief biedende plaatsing en bij ons pas mogelijk toen er een voogdijmaatregel was uitgesproken en hij daarna op ons adres kon worden ingeschreven(nog steeds geheime plaatsing). Daarnaast moet je wel echt rekening houden met extra afspraken en bezoekregelingen. @Manolito hoe ervaar jij dat? Hier natuurlijk al crisis begonnen(2×) dus intensieve begeleiding en veel afspraken. Nu begint het rustiger te worden: om de week bezoekregeling, 1x in de 6 weken pleegzorg en wekelijks via app contact met voogd. Voorheen was er voor m'n gevoel elke dag wel iets Hier praten ze trouwens niet over gezinsonderzoek. Maar eerste bezoek was kennismaking en eerste screenen of we überhaupt konden starten met de cursus. We moesten een enoooooorm uitgebreid levensboek invullen en dat werd weer enoooorm doorgezaagd tijdens de huisbezoeken. Alleen maar goed hoor. Bij ons moesten de kinderen ook van alles invullen en zij hebben apart van ons hun eigen gesprek gehad, wij mochten daar niet bij zijn. Overigens hebben wij ook nog een kinderwens en dat is juist goed besproken
Klopt, eigen kamer was ook hier een must. Werd ook bekeken bij het gezinsonderzoek. Evenals de veiligheid in huis mbt kleine kinderen. Onze eerste plaatsing was al in de schoolgaande leeftijd. Dus die ging, na een weekje bij ons thuis, na de eerste week wel gelijk naar school. Met kleintjes bewust voor gekozen voor geen kdv of oppas. De omgangen waren hier met de eerste plaatsing een drama. Na elke omgang extreem gedrag, echt onhandelbaar. Dat kwam door het heen en weer slingeren van loyaal het kind en gedrag van de moeder. Die was echt niet leuk tijdens omgangen. En dan druk ik me zacht uit. Vergeet niet dat omgangen met ouders/familie voor kinderen vaak enorme impact hebben. Je hebt met die mensen te dealen,ze horen bij je pleegkind. Leuk of niet. Een pleegkind is niet een zielig, ouderloos kindje wat je genoeg liefde en aandacht wel weer terecht komt. Zo werkt het helaas niet. Veel pleegkinderen hebben in meer of mindere mate toch trauma en/of bepaalde stoornissen. Het is echt hard werken vaak.
Bedankt voor jullie reacties @Nieuwavontuur en @Manolito Wat betreft opvang, ik neem aan dat ze bij de matching er naar kijken of een kindje uberhaupt naar de opvang kan/mag? Wij kunnen inderdaad niet zonder 1 dagdeel opvang (in de huidige situatie, maar er is natuurlijk altijd een oplossing te vinden!) Of zit ik er echt helemaal naast met deze gedachte? Ben redelijk zoekende hoe andere (aspirant) pleegouders dat hebben aangegeven. Tot nu toe hebben wij niet de intentie om crisis te doen, maar we gaan overal open minded in! We laten het op ons afkomen en geven ook onze wensen aan en geven aan wat wij te bieden hebben aan een kindje. Hopelijk komt er op die manier een zo goed mogelijke match. Wat betreft omgang/bezoeken met ouders/familie schrik ik soms best van wat ik lees. Het ene pleeggezin heeft de ouders wekelijks op de koffie met een makkelijk bezoek en de andere heeft zulke problematische bezoekmomementen. Nu kiezen we bewust voor pleegzorg en snappen we heel goed dat de ouders bij het pleegkind horen. Ook dit is zo kindgebonden en we kunnen wel gaan speculeren hoe of wat, maar mocht het tot een plaatsing komen dan weet je pas op de moment met wie je te maken krijgt. (Daar kom ik vast op terug) Ik hoop wel dat we op de cursus/gesprekken hier meer voorbeelden gaan krijgen. Zijn jullie hier uitgebreid over geïnformeerd? Bijvoorbeeld; als het inderdaad zoveel impact heeft een bezoekmoment, als de ouders geen afspraken nakomen, als de bezoeken moeizaam verlopen? Daar word ik nog wel onzeker over, hoe kan je het als pleegouder dan ‘goed’ doen? Vooral in en door de ogen van het kind, want die is toch het belangrijkste in het verhaal. Word je daar goed in begeleid? We worden hier elke dag een beter wijzer over pleegzorg , nogmaals dank dat jullie zo open en eerlijk reageren dat waardeer ik echt!
Wij hebben ook nooit open gestaan voor crisis. Alleen voor perspectief. Qua opvang was dat hier niet aan de orde omdat ik ten tijde van het begin van pleegzorg thuis zat. Toen we onze eerste plaatsing kregen was dat gelijk leerplichtige leeftijd, dus hebben ook nooit daar over na hoeven denken. Nu werk ik deeltijd en is het qua planning redelijk te managen. We hebben 2 dagdelen opvang/bso nodig. Dat was bij onze situatie geen probleem. De ene familie/ouders is de andere niet. Mijn ervaring is dat biologische ouders vaak onmacht ervaren (logisch) omdat hun kind is "afgepakt" en nu bij jullie woont. Dan ben jij natuurlijk "de vijand" samen met jeugdzorg. Onze pleegdochter noemde mij al snel mama. Ook dat vinden veel biologische ouders zwaar. Nu is dat hier nooit een issue geweest omdat wij in Friesland wonen. Biologische moeder is mem en ik ben mama. Veel ouders vechten voor hun kinderen/rechten maar doen dat soms op heel onbeholpen manieren. De kinderen zitten niet voor niks in het jeugdzorg traject. Dat betekent vaak dat het de ouders zelf niet lukt om het opvoeden tot een veilig succes te brengen. Dat voelt als falen. En daarbij komt onmacht kijken en frustratie. Dat keert zich soms tegen jeugdzorg en/of pleegouders hebben wij ervaren. Bij ons zijn de omgangen dan ook begeleid met jeugdzorgwerker,voogd en pleegouders erbij. En of je daarbij goed begeleid wordt hangt helemaal af van de voogd en/of jeugdzorgwerker. Wij hebben een gehad die bang was voor de biologische moeder. Mevrouw was nogal verbaal agressief, maar schuwde ook fysieke agressie niet. Daar was hij nogal van onder de indruk. Ik heb daarom verzocht om begeleid te worden door iemand die deze druk wel aan kon. Niet dat het als pleegouder leuk is om klem gereden te worden op het parkeerterrein ofzo.. haha
Bij onze organisatie is dat in principe niet verplicht maar ze moeten wel een eigen plek hebben om zich terug te trekken. Maar eigenlijk heeft een pleegkind dit vaak wel nodig hoor. Een eigen veilige plek die ze niet hoeven te delen en waar zij centraal staan. Als je pleegouder bent moet je bij onze organisatie een 2e cursus volgen. Daarin gaan ze wat meer in op verschillende dingen. Maar heel eerlijk? Wij hadden nooit verwacht hoe het uiteindelijk zou gaan tussen ons en biologische moeder. Openbaar wil ik dat niet gooien maar het is best wel heel erg heftig.
Ja ik twijfel ook of ik fulltime pleegzorg wil. Ik zit ook te denken aan weekend/vakantie. Dat kan ook heel waardevol zijn. Tja liefst zou ik niet werken en een bups kinderen verzorgen/begeleiden. Mja zonder partner moet er wel gewerkt worden.
Deeltijd is ook zo waardevol!!! We kregen mooie verhalen tijdens een infodag.(kwamen alle soorten pleegzorg voorbij) @kusjevanmij(taggen lukt niet, sorry). Over omgang met de ouders krijg je heus wel info, maar je wordt ook begeleid door je pleegzorgwerker en dat kan goud waard zijn(die van ons zeker). In ogen van de ouders kun je het zeker niet gauw goed doen, jij zorgt immens voor hun kind, wat ze zelf graag willen doen. Je kunt 100x vragen naar iets, nooit antwoord krijgen en vervolgens verwijten krijgen dat je x nooit gedaan hebt. Je kan tijdens een bezoekmoment te horen krijgen dat ze het zo waarderen wat je doet en dankjewel om vervolgens terug te horen van de zitting dat ze zeggen dat je het alleen voor het geld doet. Je wilt graag trots vertellen dat X kan loprnzittenlachenpraten, maar tegelijk weet je dat dat door het hart van mama heen zal snijden. Antwoord geven op vragen is ook zo moeilijk, want ja, je weet het beter, maat het is hun kind. Ik houd me steeds maar voor dat ik voor X moet zorgen, zo goed als ik kan, en.open moet blijven staan voor samenwerking. Nu is van samenwerking echt nog geen sprake, heeft alles te maken met de (reden van) de geheime plaatsing. We hopen voor X dat het ooit nog zal komen. Tegelijk gaan we wachten tot de rechters met de uitspraak komen van het hoger beroep Overigens weet wel dat perspectief biedend niet hetzelfde wil zeggen als " de garantie dat hij bij je groot mag worden". Het blijft het kindje van een ander, waar rechters zich over moeten buigen.. Maar.. pleegzorg is het zwaarste en het.mooiste wat we mogen doen. Echt waar. Wij "boffen" niet met de casus waarmee we zijn gestart, we kregen meteen een hele pittige casus met veel gevolg, maar zijn nog altijd blij dat we ja gezegd hebben op het telefoontje. Regelmatig reflecteren we even of we het allemaal nog willen en kunnen en dat is ook heel waardevol!
Hier ook een pleegmoeder. Wij zijn al 15 jaar pleeggezin. Veel kinderen gehad, van crisis tot perspectief. Mooie verhalen kan ik vertellen, maar ook schrijnende, hartverscheurende verhalen. Lieve biologische ouders, maar ook agressieve. Pleegkinderen die onhandelbaar waren of heel sociaal aangepast. Op dit moment hebben we 2 pleegkinderen in huis, beide perspectief. Als je iets wilt weten, voel je vrij om te vragen.
Nou ons eerste gesprek is achter de rug! Wat een fijn en open gesprek hebben wij gehad met de pleegzorgbegeleider. Echt heeel veeel besproken in 2,5 uur tijd. Over 2 weken hebben we ons tweede gesprek. We moeten een aantal vragenlijsten invullen. Ook onze referenties krijgen een korte vragenlijst. Daar kunnen we ons een aantal avondjes over gaan buigen. We hebben het gehad over pleegzorg zo lang als nodig. Ze vroeg ons of we ook openstaan voor crisis. Hier moeten we even goed over nadenken. Vooral wat je allemaal in huis moet hebben, hoe vlieg je de voorbereiding aan? Ook hebben we aangegeven dat we ruimte hebben voor broertje/zusje, dat werd dankbaar in ontvangst genomen. Kortom een positief eerste gesprek! Brand maar los met tips, adviezen, voor en tegens over wel of geen crisis, ik hoor graag jullie mening om onze overdenkingen tot een besluit te laten komen!