Ik ben vandaag 37+4 en ik word morgen ingeleid vanwege oplopende bloeddruk. Dit is mijn 5e inleiding. De eerste heb ik met ruggenprik gedaan omdat ik ernstig ziek was (pre-eclampsie) de anderen zonder pijnstilling. Bij de laatste bevallingen ging ik van 6 cm naar persen binnen 10-15 minuten. Mijn laatste bevalling kijk ik naar op terug achteraf. Ik raakte in paniek bij 6cm en had een gynaecoloog die daar minder goed op insprong en uitspraken deed als "we kijken over een paar uur weer". Uiteindelijk pijnstilling gevraagd maar nog geen minuut later had ik al persdrang. Hij was erg groot (4kg bij 37+6) zat vast met zijn schouder en had door het lange persen een slechte start. Al met al traumatisch als ik er nu op terugkijk. Deze baby wordt gelukkig een stukje kleiner geschat. Ik heb nu wederom al 4cm ontsluiting en ben zo ontzettend bang voor weer die paniek en heftige pijn dat ik sterk er over nadenk om morgen al voor het breken van de vliezen om een ruggenprik te vragen. Dit terwijl ik in mijn bevalplan uitvoerig heb beschreven hoe ik het voor me zag (bevalbad, kaarsjes, handsoff) Ik ben dus eigenlijk op zoek naar verhalen van vierde bevallingen of inleidingen waarbij je vooraf gekozen hebt voor een ruggenprik. Hoe beviel dat? Waren er complicaties? Deed je baby het goed?
Ja heb ik bij de eerste gedaan. Ik wou eerst ruggenprik toen pas vliezen breken. Geen complicaties of naja blaas retentie bij mij maar dat kan altijd door een ruggenprik. Was wel verkeerd gezet, maar dat lag aan de dame in opleiding grrr. Oudste zoon had nergens last van. Ik wil het de 3e keer weer. Bij de 2e moest ik wachten en wachten en wachten terwijl ik 2 uur in een helse weeenstorm zat. Dat wil ik echt niet weer.... geef mij maar vooraf. 'Er wachten nog 2 dames voor je op de ruggenprik' naaaa ik dacht dat ik gek werd. Complicaties die ontstonden bij baby waren niet ten gevolge van de ruggenprik 3e zal ook ongetwijfeld weer een inleiding worden namelijk
Ja dat wachten vond ik bij de oudste dus verschrikkelijk. Het nadeel hier is dat ik vooraf moet beslissen, als ik eenmaal bezig ben zal er geen tijd meer voor zijn. Hoe lang duurden jouw bevallingen?
Ik lees mee. Niet dat ik denk ingeleid te worden, maar omdat die laatste 5 cm in 20 minuten met overweldigende pijn herkenbaar zijn en niet iets waar ik naar uit kijk. Spannendste vind ik dan of ze niet (te) lang in afwachtmodus gaan in het ziekenhuis en dan als ze zien dat het doorzet, het eigenlijk al te laat is voor een ruggenprik.
Bij de jongens geen tijd gehad voor pijnbestrijding. Bij de oudste 5 cm in 20 minuten. Toen ik klaar zat voor de prik ging ik door naar pers fase. Bij de tweede dat deel inclusief indalen zonder water in 10 minuten. Weer rugweeen. Ik wilde door het raam springen.... Derde was mijn eerste Inleiding. Tweede was fors en moest geholpen worden met zijn schouder. Daarom werd ik extra in de gaten gehouden. Die bevalling ben ik gestart met ruggenprik. Ik weet niet of ik dat nog een keer wil. Ik kon geen kant op. En ik had, zover ik kon voelen, voor het eerst geen storm. Maar het is een gok.
Ik volg ook. Eerste bevalling was een inleiding waarbij ik alleen maar in een weeenstorm heb gezeten. Ik heb nooit pauzes gehad en 6 uur moeten smeken om een ruggenprik. Uiteindelijk na 7 uur onnodig pijn lijden gehad en toen ging de ontsluiting van 2 naar 10 cm in 1 uur (als ik m eerder had gehad was ik denk ik echt snel bevallen!) Nu zei de vk van de week dat als ons kindje ook maar iets groter is dan gemiddeld ze me eerder gaan inleiden ivm schouderdystocie. Kwam dus onverwachts want eerst zouden ze er niks mee doen, maar ik wil écht geen inleiding zonder ruggenprik…
Dit is dus ook mijn angst. Dat ze denken "oh, ze mag zo gaan persen" en dat dan nu die fase wel ineens een paar uur duurt ten opzichte van de vorige keren
2x 10 uur vanaf start vliezen breken. Ben benieuwd of je al bevallen bent en of je ruggenprik hebt gekozen
Dan toch eindelijk hier de lang verwachte geboorteaankondiging haha. Om 7.15 uur werden de vliezen gebroken in het ziekenhuis. Het lukte me niet goed om ontspannen te worden, zo angstig voor de pijn. Schijnbaar heeft de zware persfase van S. de vorige keer toch wat trauma achter gelaten. De angst was bijna verlammend. Ze hebben ons zoals vooraf afgesproken met rust gelaten en een prachtige serene omgeving gecreëerd met een sterrenhemel en elektrische kaarsen. Helaas om 11 uur nog geen wee te bekennen en er werd geopperd om toch te starten met wee-opwekkers. Ik gaf aan dat ik dit alleen wilde als ik vooraf een ruggenprik kon krijgen. Dit was geen probleem en om 12.30 zat hij er in en werd er gestart met wee-opwekkers. Ik voelde me heerlijk loom en totaal ontspannen toen ik eindelijk de keuze had gemaakt. Om 13.30 uur had ik 5 centimeter. Om 14.00 zat ik op 8 cm en 8 minuter later is onze prachtige zoon Fos na drie persweeen om 14.08 geboren. Ik heb hem zelf kunnen aanpakken en geen moment paniek of angst gevoeld. Ik ben zo trots op mezelf dat ik weloverwogen deze keuze heb kunnen maken nog voordat de pijn van de weeen aanwezig was. Hierdoor heb ik toch uiteindelijk een geweldige bevalling gehad. Hij is echt iniminie vergeleken met S. (3130 gram) dus echt even wennen maar hij doet het geweldig. We mogen morgen hopelijk naar huis als de glucosecontroles goed zijn.
Mag ik heel even zeggen dat ik dit gewoon echt heeeeel raar vind. En dat iedereen dat maar acceptabel vindt voor vrouwen. Je zou bij de vasectomies eens tegen die mannen zeggen, 'sorry dat wordt doorzetten, want er zijn nog twee mannen voor je bij de pijnstilling'.
Nou inderdaad. Wat ik ook zo raar vond, was bij mijn eerste bevalling. Ik werd zo overrompeld door de pijn dat ik een ruggenprik wilde. We waren nog thuis. De verloskundige belt het ziekenhuis of er plek is. Er was plek, dus hop de auto in. Eenmaal daar, vanaf het bellen tot in de kamer zijn we ruim een half uur verder. Zij controleert mijn ontsluiting. 7cm. Ik mag dus geen ruggenprik meer. De anesthesist moest nog opgeroepen worden, en zal dus 45 minuten duren voordat hij in het ziekenhuis is, dus dat heeft geen nut meer?! Door de pijn kon ik niet reageren maar ik kon wel janken. Dat wist ik echt niet, dat die pas ná het toucheren in het ziekenhuis pas evenveel zou worden opgeroepen.
Dit is omdat er bewust op wordt aangestuurd om de prik uit te stellen en te ontmoedigen. In mijn ziekenhuis moet je vol in de weeen het hele hospitaal doorgereden worden omdat de ruggenprik alleen in de OK mag. Hartstikke nieuw ziekenhuis. Dit is beleid. Vrouwen moeten lijden!
Dit is natuurlijk niet volledig te vergelijken. Een vasectomie is doorgaans gepland, een bevalling lang niet altijd. Daarnaast is bij een vasectomie de arts volledig voor jóu aanwezig tijdens de ingreep. Voor een ruggenprik moet een anesthesist opgeroepen worden die het feitelijk ‘tussen de bedrijven door’ moet doen. Dus het kan inderdaad, logischerwijs, dan zo zijn dat je moet wachten. Ik proef inderdaad ook regelmatig een soort ‘ontmoedigingsbeleid’ die van mij flink mag veranderen, maar het is imo ook niet realistisch om te verlangen dat er ten alle tijden een arts paraat staat om een ruggenprik te zetten.
Waarom niet vraag ik me af. In andere landen is dit wel. En trouwens, ik weet zeker dat als het mannen waren die moesten bevallen de anesthesist nog thuis de prik kwam zetten
In veel van die andere landen wordt je echter wel meer dan akelig van de kosten voor de gezondheidszorg…. Je vergelijking met mannen snap ik niet helemaal.
Wat die kosten betreft heb je helemaal gelijk. Ik ben ook zeker blij dat ik hier woon. Baby 2 en 3 zijn ook thuis geboren En die vergelijking over mannen. Tja, zoals ik het zeg eigenlijk. De mannenpil bijvoorbeeld is een aantal jaar geleden al niet op de markt gekomen omdat mannen de bijwerkingen te vervelend vonden (lees, dezelfde bijwerkingen als vrouwen hebben met de pil). Ik denk dat je mijn punt wel snapt? En dat ik niet letterlijk bedoel dat artsen aan huis ruggenprikken gaan zetten.