Hoi Allemaal, Het topic voor januari/februari/maart is al zo vol, dat krijg ik nooit meer bijgelezen! Dus ik dacht, ik begin een nieuwe Korte info over mij: ik heb een dochter van 4,5 en zoon van bijna 1 jaar. Van dochter was ik spontaan en snel zwanger. Toen zij 2 was een bbz gehad, eileider verwijderd. Daarna jaar geprobeerd en niet zwanger. Uiteindelijk bleek bij een kijkoperatie dat mijn baarmoeder afwijkend is en mijn overgebleven eileider onderontwikkeld is en niet functioneert. Daarna IVF gestart en bij de eerste verse tp zwanger van onze zoon. Nog 2 cryo's ingevroren. Nu dus de wens voor een derde kindje. Aanvankelijk al vorig jaar met mijn man afgesproken dat we in januari opnieuw een traject zouden starten. In december ging het hem ineens allemaal te snel en wilde hij nog wat langer wachten. Vond ik heel lastig. Had me er al helemaal op ingesteld en verheugd. Nu gaf ie twee weken geleden aan dat het ok is! Volgende week hebben we een afspraak bij de fertiliteitsarts om te bespreken wat we precies gaan doen. We hebben dus 2 cryo's liggen en ben benieuwd wanneer en op welke manier (kunstmatige of natuurlijke cyclus) die teruggeplaatst kunnen worden. Zijn er meer dames die starten met een traject en mee willen kletsen?
Hoi! Ik schreef ook mee met het jan/feb/maart groepje. Daar niet erg actief omdat ik nog steeds aan het wachten ben tot ik door kan met de behandeling. Daardoor ook veel gemist in die groep en lijkt het me fijn om weer opnieuw te beginnen Mijn verhaal in het kort. Ik ben een bewust alleenstaande moeder van een lief kereltje van 1,5 jaar oud. Bij mijn zoontje was ik van icsi 1 meteen zwanger. Nu 1 icsi poging en 4 terugplaatsingen verder nog niet zwanger helaas. Nu aan het wachten op mijn menstruatie zodat ik met icsi 2 kan starten! Aangezien ik normaal rond cyclusdag 23 ongesteld word en vandaag dag 29 nog steeds niet ongesteld ben, krijg ik zometeen een echo in de kliniek. Even kijken en overleggen hoe nu verder. @Muisje2016 Wat leuk dat jullie voor een 3e kindje willen gaan! En wat fijn dat je man nu ook wil starten. Mijn cryo terugplaatsingen waren steeds in een kunstmatige cyclus. Zou heel mooi zijn als je van 1 van deze cryo's zwanger wordt! Succes
Wat leuk @Palmpje, welkom! Ben benieuwd hoe je echo is vandaag en of ze een reden vinden waarom je menstruatie op zich laat wachten. Wachten is sowieso wel een belangrijk thema tijdens zo'n traject hè? Ik vond dat de vorige keer best lastig. Hoop en denk dat ik er deze keer iets relaxter in sta, nu ik weet dat het al eerder gelukt is. Vraagje trouwens: je bent alleenstaand zei je, dus ik neem aan dat je donorzaad gebruikt. Heb je een bekende of anonieme donor? En waarom wordt er dan ICSI gedaan ipv IVF? Heeft dat met de kwaliteit te maken of omdat je dan 'zuiniger' bent met een beperkte hoeveelheid zaad? Ben even nieuwsgierig
Wachten, dat is het meest moeilijke van dit traject vind ik. Ik stond er in het begin ook een stuk relaxter in. Inmiddels iets minder.. Ik heb gebruik gemaakt van donorzaad idd. Voor mij een onbekende, maar geen anonieme donor. Vanaf 16 jaar mag mijn zoontje contact met hem zoeken, mocht hij daar behoefte aan hebben. Ze kiezen in de kliniek waar ik onder behandeling ben volgens mij altijd voor icsi. Maar heel zeker weten doe ik het niet! Ik vertrouw er maar gewoon op dat ze doen wat hen het beste lijkt
Menstruatie is vandaag doorgebroken Op de echo gister waren er 7 follikels te zien, en dat is echt heel veel voor mijn doen! Vanmiddag word ik teruggebeld door de kliniek en dan hoor ik of ik morgen of donderdag de uitgangsecho heb. Vanavond beginnen met Triptofem! Heb zoveel zin om weer te beginnen!
Hoi allemaal, het lijkt mij leuk om mee te lezen en te schrijven☺️ Mijn man en ik willen graag een tweede kindje en hebben aankomende vrijdag een intakegesprek bij de kliniek. Over mij: In mei 2016 ben ik gestopt met de pil wegens onze zwangerschapswens. Na een jaar waren we nog niet zwanger en zijn we doorverwezen naar het ziekenhuis. Uiteindelijk 6x iui gehad. De zaadkwaliteit was wel wat verminderd, maar verder werd er niks gevonden. We zijn toen naar een kliniek gegaan, dit paste ons beter (niet tussen de zwangere vrouwen zitten in de wachtkamer, persoonlijker). D.m.v. de eerste poging icsi zijn we zwanger geraakt. We zijn ontzettend dankbaar dat we nu een lief meisje rond hebben kruipen, maar we hopen dat zij in de nabije toekomst nog een broertje of zusje krijgt. Ook ik heb nog 2 ingevroren cryo's. Groetjes Daantje
Hoi @Daantje89 ! Wat leuk dat je ook mee komt schrijven. Toch weer spannend hè om in het traject te stappen! Ik zit ook bij een kliniek. Bevalt me erg goed
Jaa ik schrijf ook graag mee. Ik schrijf ook mee in het andere groepje, maar ga "pas" in maart starten. Mijn man is verminderd vruchtbaar, hierdoor was onze enigste optie ICSI. Voor onze eerste dochter ruim een jaar bezig geweest (in het ziekenhuis). Na haar geboorte wilde we snel weer verder, want we wisten nu hoe lang het zou kunnen duren. Nu werd ik van de 2e cryo zwanger, hierdoor schelen zij maar 17 maanden. Onze derde liet weer langer op zich wachten (ruim een jaar ziekenhuis). Januari 2015 bleek ik spontaan zwanger, dit ging helaas mis met 10 weken, maar hierdoor werd de wens wel aangewakkerd. Helaas waren er 2 behandelingen en 5 terug plaatsingen nodig (waar ook helaas weer een miskraam rond de 10 weken zat) nodig om zwanger te raken van ons derde wonder. Nu alweer een jaar bezig voor een vierde. Wij hadden nog 2 cryo's over uit de poging van ons derde kindje, deze terug geplaatst maar helaas geen (blijvende) zwangerschap. Bij een nieuwe poging 6 bevruchte eitjes, 1 terug geplaatst en 5 in de vriezer. Maar de teller staat nu nog maar op 2 cryo's hopelijk zit daar een wonder tussen. Afgelopen jaar heb ik wel meerdere malen een positieve test gehad die dan al snel weer terug liep. De embryo's doen erg hun best maar op de 1 op andere manier lukt het plakken niet zo erg, misschien door mijn korte LF. Voor mijn korte LF krijg ik sinds de laatste tp wel utrogestan ter ondersteuning. Ook mede hierom met acupunctuur begonnen, hopelijk kan dit mijn lijf nog meer in balans brengen en lukt hierdoor wel een blijvende zwangerschap te krijgen. Mijn laatste tp was in oktober, heb bewust een paar maanden rust genomen omdat ik erg moe was en niet in balans. Dit alles gaat nu de goede kant op, heb meer energie en heb weer zin in een tp. Ik verwacht eind februari ongesteld te worden en mag mij dan aanmelden voor een cryo tp, deze zal in natuurlijke cyclus zijn. Ik loop trouwens in het OLVG, in samenwerking met het AMC. Ja wel zwangeren buiken, maar het stoort mij niet zo.
Hoi! Ik zou ook wel graag mee willen kletsen. Veel gaan hier voor 2e/3e/4e, leuk! Wij hebben ook al 2 dochters. Vanaf juli zitten we nu in het traject voor een 3e. Helaas heel wat hobbels en bobbels moeten doorstaan. Vandaag is eindelijk mijn menstruatie doorgebroken dus ik kan mij gaan aanmelden voor een cryo behandeling. Hopelijk dit keer het geluk aan onze zijde (en hoop ook van harte bij die van jullie).
Hoi @Daantje89, welkom! Gezellig dat je ook mee komt kletsen. Spannend weer hè, opnieuw de molen in stappen. Heb jij het idee dat je er anders in staat deze keer omdat jullie al een kindje hebben? Ik hoop dat het met een van jullie cryo's lukt! @Palmpje: "fijn" dat je menstruatie is doorgebroken! Das alweer een stap dichterbij. Kan me voorstellen dat je zin hebt om vanavond met de medicatie te beginnen. Triptofem ken ik niet, moet je dat spuiten?
@Muisje2016 dat moet ik spuiten idd. Het houdt de eisprong tegen. Vanaf morgen ga ik beginnen met Fostimon 300eh
Ook @Kaaat en @Bloem4 van harte welkom! Wat leuk dat jullie allemaal voor een 2e, 3e, 4e kindje gaan. Zijn er dingen die jullie deze keer anders doen of willen doen dan de vorige keer? Ik wil proberen om het deze keer iets meer geheim te houden voor mijn omgeving. De vorige keer begon met een spoedoperatie voor een bbz, dat was uiteraard bij iedereen (familie, vrienden, werk) bekend en dus ook dat we voor een tweede gingen. Een jaar later kreeg ik een kijkoperatie vanwege niet zwanger worden en ook dat wist iedereen. De uitkomst daarvan (afwijkende baarmoeder en eileider) ook en dus ook aan iedereen verteld dat we met IVF begonnen. Tja, toen voelde het nogal raar om ineens geheimzinnig te gaan doen over of het lukte. Dus wist werkelijk iedereen vanaf een paar dagen over tijd dat ik zwanger was. Op zich vond ik het fijn want iedereen leefde mee en ik kreeg veel steun. Maar ergens vond ik het ook een beetje jammer dat het niet eerst een poosje privé van mijn man en mij was. Dus heb nu aan (bijna) niemand verteld dat we volgende week een afspraak hebben. Mijn schoonouders passen wel op de kinderen maar die denken dat we samen de stad in willen Ben alleen benieuwd of ik het voor me kan houden want ik ben nogal open in dit soort dingen. Scheelt al om hier te kunnen kletsen
Ik heb het dit keer tegen niemand gezegd. Bij mij wist de eerste keer ook iedereen van stap tot stap hoe ver ik in het traject was. De dag dat ik een positieve test in handen had, wisten mijn familie en vrienden het ook Dat wil ik dit keer dus voorkomen! Mijn ouders, oma en beste vriendin weten het, das meer dan voldoende!
Ik merk zeker dat ik er nu anders in sta. Voordat ik zwanger werd van mijn dochtertje was ik zo bang dat het niet zou gaan lukken. Vriendinnen werden zwanger, en wij kregen de ene teleurstelling na de andere. Die onzekerheid maakte mij zo verdrietig. Ons dochtertje heeft onze grootste wens in vervulling laten gaan...papa en mama worden. Maar dat maakt de wens voor je een tweede niet minder. Daarnaast kan ik mij er nu ook beter op voorbereiden. Van te voren had ik nooit verwacht dat ik het emotioneel zo zwaar zou vinden. Na een aantal mislukte iui pogingen vond ik het lastig om tussen de zwangere dames te zitten. Zeker omdat we ook nog bij een streekziekenhuis zaten en daar nog wel eens bekenden tegenkwamen.. zo werden we al eens gefeliciteerd, terwijl er dus niks te vieren was Bij de kliniek weet je gewoon dat iedereen in hetzelfde schuitje zit. Ook wij proberen het zo lang mogelijk geheim te houden, met dezelfde reden. Bij de eerste wist ook iedereen alles. Dit moest wel omdat je vaak naar het ziekenhuis / kliniek moet en de opmerkingen van 'wordt het niet eens tijd' begon ik steeds pijnlijker te vinden. Het kunnen delen en het medeleven vond ik fijn, maar de appjes of het gelukt was niet. Iedereen was super blij toen het uiteindelijk lukte, maar ik was zo bang dat mis zou gaan. Daarnaast zou ik ook graag iedereen willen verrassen. Toch is het wel fijn om het te kunnen delen, daarom ben ik zo blij met dit forum! Hopelijk krijgen we allen snel een positieve test in handen
Zeker met je eens dat de wens voor een tweede (of derde of vierde) kindje net zo hevig is of kan zijn als voor een eerste. Dat heb ik de vorige keer ook ervaren. Wij hebben de mazzel dat ik de eerste keer snel en spontaan zwanger was. Drie maanden na stoppen met de pil, wel eerst miskraam met 7 weken, meteen daarna zwanger van onze dochter. Ik ben heel blij en dankbaar dat we toen mochten ervaren hoe het is om relatief zorgeloos zwanger te worden. Toen het bij de tweede maar niet lukte, waren we al ouders, dat scheelde natuurlijk. En toch was de wens voor een tweede kind ook enorm. Ik vond dat wel eens lastig, soms vond ik zelf dat ik niet verdrietig mocht zijn want ik had toch al een kind. Maar kreeg ook van anderen de opmerking: maar je hebt er tenminste één. Goed bedoeld, maar niet waar je op dat moment behoefte aan hebt.
Bij mijn jongste wisten alleen onze ouders het verder tot 12 weken wel geheim gehouden. Nu weten mijn broer en zussen en ouders wel dat we in het ziekenhuis lopen maar hou ze niet per terug plaatsing op de hoogte. Dus wie weet als het straks raak is weten ze het later maar als er naar gevraagd wordt zal ik er niet over liegen. Een vriendin van mij weet wel precies hoe en wanneer maar zij is zelf ook bezig (nog natuurlijk) wel voor eerste onderzoeken in het ziekenhuis dus dat is ons ding nu.
Hallo allemaal! Ik schrijf ook graag mee. We hebben deze week gehoord dat we aan icsi gaan beginnen, vanwege ernstig verminderd zaad kwaliteit van vriendlief. We gaan voor ons 1e kindje. Blij dat er actie wordt ondernomen na 1,5jaar proberen, maar natuurlijk is het ontzettend balen dat het zo moet. We zijn wel positief dat het gaat lukken! Half maart hebben we gesprek waarin alles wordt afgesproken qua medicatie, cryos etc, nu nog bloed uitslagen afwachten. Klinkt gek, maar ik heb er heel veel zin in! Gisteren op het werk verteld aan de planning, zodat ze er iets van rekening mee kan houden. Verder weten ouders/vriendinnen het nog niet, ik twijfel ook of ik het aan iedereen ga vertellen (verrassing is leuker, maar begrip en steun is toch ook wel fijn). Ik blijf hier graag volgen, toch wel fijn denk ik☺️ iedereen succes!
Hoi @Sooff30 , ook welkom! Zo gek vind ik het niet klinken hoor, dat je er zin in hebt Toch weer een stapje verder in de juiste richting. Wel handig dat ze er op het werk rekening mee kunnen houden. Op mijn werk is dat ook echt heel goed geregeld. Scheelt een hoop stress! Begrip en steun van de omgeving is zeker fijn, al vond ik het niet zo fijn als ik steeds weer de vraag kreeg of ik al zwanger was. Rond de testdatum werd ik er zelfs voor gebeld door een tante Daar pas ik nu echt voor Jij ook succes!!
Die opmerking maakte mijn moeder pas ook. 'Zou je nog een keer die hele weg bewandelen? Je hebt al zo'n prachtig en gezond kindje'. Inderdaad goed bedoeld, omdat ze weet dat we een lange weg moesten bewandelen. We hebben er ook veel van geleerd en het was het allemaal waard! Het heeft ons als stel dichter bij elkaar gebracht en vinden nu andere dingen in het leven belangrijk. Soof, het klinkt inderdaad niet gek. Zeker met een verminderde zaadkwaliteit is icsi een mooie kans om zwanger te worden. Succes!
Precies de opmerking die ik ook al heel vaak heb gehoord (en ook van mijn moeder en schoonouders). Het gevoel zit zo diep dat is niet te beschrijven. Waarom zouden mensen die op de natuurlijke manier zwanger kunnen worden wel een 2e, 3e, 4e kind mogen krijgen en is dat niet raar en wordt deze vraag wel gesteld aan iemand die ervoor het traject in moet? Ik start binnenkort bij mijn nieuwe baan. Ik heb nogal een vervelende ervaring gehad op mijn huidige werk gedurende mijn overstimulatie van mijn laatste icsi. Dit heeft het proces versneld om toch nu al elders te gaan kijken. Ik ben wel eerlijk en open geweest over het traject en dat als ze mij aan zouden nemen en er wel eventuele afspraken (en hopelijk een zwangerschap) uit voort kan komen. Ik vind het spannend of ze straks nog steeds zo meedenkend zullen zijn als ik daadwerkelijk op de werkvloer sta. Ik heb een beroep waarbij ik niet zomaar even weg kan dus dat maakt het heel lastig.