Het zullen mijn hormonen wel zijn Maar hebben jullie ook weleens ''jullie momentjes'', en dagdroompjes en angsten. Ik heb het heel vaak als ik in de auto zit dan droom ik vaak weg naar het moment dat onze kleine meid al wat groter is, of sterker nog ze is al grote zus van haar broertje en samen met papa spelen ze op onze grasveld voor onze huis. En trots en gelukkig kijk in naar beneden naar ons gezinnetje. Of bijv dat we met z'n allen op de bank zitten onder de deken samen met de katten en onze kleine meid. Dat gevoel wat ik daarbij krijg geeft mij zoveel emotie en gelukkigheid en warmte. Daarin tegen ben ik ook heel bang om het kwijt te raken. Het idee dat ik ze zal moeten missen of verliezen of heel anders loopt. Die gedachtes kunnen mij ook heel angstig maken. Zijn dit hormonen, opkomende moedergevoelens of denk ik gewoon teveel. Hebben jullie ook zulke terugkomende gedachtes waar je zo gelukkig of bang van wordt. XXXX
Ja, sinds een week of 2 staat het ledikantje naast mijn bed en dan bedenk ik me hoe het is dat daar straks een baby inligt, ónze baby! Gek idee hè? En ik maak me ook wel zorgen hoor, dat iets niet goed zou gaan, maar goed, we proberen maar positief te blijven denken!
Soms denk ik ook aan hoe het gaat zijn, mijn kleintje in m'n armen houden en samen met mijn man bewonderen wat ons geschonken is. De gedachte dat ik straks 'Mamma' geroepen zal worden, en de grootste troost zal zijn voor mijn kindje, elke ontwikkeling volgen met blijde verwachting, en ook als ouders elkaar blijven leren en sturen.. etc. Zulke gedachtes maken me gelukkig, de gedachte aan ons gezinnetje.. maar de gedachte aan de grote verantwoordelijkheid die erbij komt kijken, geeft me soms wel een gevoel van angst. Wat als ik iets niet goed doe of wat als.. er iets mis gaat? Maar meestal overheersen de gelukkigere gedachten! Gelukkig ben je met z'n tweeën om elkaar in deze taak te steunen!