Waar je over na kunt denken op dit tijdstip.. Wat is nou echt het liedje, waarbij jij het niet kunt drooghouden? Ik kan echt niet luisteren naar Gerard de Vries - Teddybeer.
Ik luister eigenlijk weinig muziek de laatste jaren. En als ik wat luister zijn het geen nummers die mij emotioneel maken. Ik heb Linken Park geschrapt omdat ik het triest vind wat de zanger heeft gedaan. Bullet For My Valentijn heb ik doorgestreept omdat het verdrietige gevoelens naar boven haalt. Zo zijn er denk ik wel een hoop nummers die ik geschrapt heb omdat ze een emotionele lading hebben. Ik denk dat ik het meeste zou breken bij Stairway To Heaven omdat dat het begrafenis nummer van mijn vader was. Edit. Ik huil absoluut niet makkelijk. Maar muziek is wel een sterke stemmingsmaker voor mij.
Poe, ik kan me niet heugen dat er een liedje is waar ik dat bij heb. Al had ik het laatst wel, maar dat was een combinatie van factoren: moe zijn (waardoor ik sowieso al sneller jank) en een vader die (ik meen een zelfgeschreven nummer) voor zijn kinderen zong. Maar bij bijv. dat nummer van Niels Geusenbroek oid., die hij óók voor zijn kind heeft geschreven, heb ik het dus weer niet. Noch bij Marco Borsato met Dochters. Vermoeidheid is echt de trigger bij mij. En ben sowieso verre van fan van Nederlandstalige muziek, dus misschien ligt het daar óók wel aan Dat nummer wat jij zegt ken ik denk ik niet. Ik ga eens Googlen. Edit: gegoogled. Ik heb wel helemaal beeld erbij. En toch raakt het me niet. Ik zal wel een kouwe kikker zijn
Nothing compares 2 you - Sinead O'connor. Lievelings van mn moeder, welke uiteraard ook voorbij kwam op haar uitvaart.
Als het op zo'n manier gekoppeld is is het onbeschrijfelijk wat zo'n nummer te wegen kan brengen... Het nummer wat ik noemde heb ik na de dood van mijn vader horen spelen (op cello's) op een brug die dezelfde naam droeg als mijn vader had. Het was een prachtige omgeving en tijdens het nummer ging de zon onder. Ik wist niet meer waar ik het moest zoeken.
'Het Dorp' van Wim Sonneveld. Zoals de jeugd van mijn ouders ongeveer geweest moet zijn, op de één of andere manier raakt me dat altijd weer. (1 ouder is inmiddels ook al overleden) En bij 'Old And Wise' van The Alan Parsons Project kan ik het dus ook vaak niet droog houden.
Ik heb dat niet snel met muziek...soms lijkt het net alsof ik het huilen verleerd ben.Op dit moment schieten er 2 nummers te binnen die me wel raken ,The Rose van Bette Middler en Poet and the Pendulum van Nightwish, dan wel de live versie van het concert in Wembley 2015.Het nummer van NW heeft een verhaal/is een verhaal en dat is waarom het mij raakt.
https://open.spotify.com/track/54b8qPFqYqIndfdxiLApea?si=hkSy4QeTSwGs-flfB7ETNg&utm_source=copy-link Alone van Heart.
‘She’ van Aznavour, omdat het gespeeld werd op het afscheid van onze dochter, ‘Let it be’ van de beatles, idem Een frans nummer ‘il y a’ van jean jacques goldman, die gaat over een geboorteplaats over, een heel gewone onbijzpndere plek die toch altijd zal blijven, die raakt me elke keer. Ik kom uit zo’n plek en heb als jong volwassene alles daar achtergelaten. Dat liedje verwoordt het precies goed. Inclusief een zinnetje over een moeder altijd een beetje meer zal houden van haar zwakste kind
Don't you cry - Guns 'n roses. Hadden we uitgezocht voor tijdens de uitvaart van mijn beste vriendin. Veel.te jong gestorven en juist op een moment dat zij haar tweede leven (letterlijk) kon beginnen....(dubbele longtransplantatie). Ik moet nog regelmatig aan haar denken en vooral bij het horen van dit nummer heb ik verdriet om haar.
Lord Huron - the night we met Doet me denken aan m'n ex, die later zelfmoord heeft gepleegd.. dit nummer werd in 13 reasons why gespeeld en ja toen kwamen de emoties wel weer naar boven.
Runaway train. Over vermiste kinderen. Gelukkig zijn er mede dankzij die clip een aantal teruggevonden. Sommige levend. En ook nog steeds een aantal vermist.
Ik heb het vorig jaar een hele tijd gehad bij vechter van Regi en Camille, elke keer janken als ik dat nummer hoorde. Al ik het nu hoor ween ik niet meer, maar doet me toch altijd nog wel iets. Die tekst is gewoon zo herkenbaar, was toen net geopereerd ook waardoor ik echt al emotioneel super onstabiel was (ik moest wenen toen sinterklaas voorbij kwam in de straat omdat ik dat zo lief vond bijvoorbeeld ), dus ik wijt het maar daaraan haha Ik kan wel oprecht kippenvel krijgen van mooie muziek
Heel herkenbaar dit! Ik heb wel eens gedacht dat ik muziek anders beleef ofzo. Het maakt echt mijn stemming en vaak heb ik daar helemaal geen zin in. Ik vind het ook heerlijk zonder muziek. Manlief denkt daar anders over en heeft het liefst hele dag muziek aan
Deze, omdat het zo mooi de loop van het leven beschrijft. Niet altijd tranen, maar als ik moe ben of mijn man mis wel.
The second you sleep van Saybia. Ik kende dit nummer niet en hoorde het voor het eerst een avond of twee avonden voor mijn tante euthanasie kreeg. Het sloeg in als een bom. Krijg alweer een brok in m'n keel als ik er aan denk.