Vroeger droomde ik steeds van een groot gezin met 4 kindjes. Zwanger worden lukte moeilijk. Na een hele moeizame en lange MMM uiteindelijk toch mama geworden. Uit angst dat het geen tweede keer zou lukken, vrij snel na de geboorte van mijn eerste kindje de MMM opgestart voor een tweede kindje. Deze keer duurde het minder lang en op de eerste verjaardag van mijn oudste zoontje had ik een IUI die leidde tot een succesvolle zwangerschap. Ik wil dolgraag nog een derde kindje maar manlief ziet een derde fertiliteitstraject niet zitten omdat hij bezorgd is dat dit op lange termijn gezondheidsgevolgen zal hebben voor mij. Ondertussen gebruiken we alweer 10 maanden geen anticonceptie. Ik ben bang dat het spontaan nooit zal lukken (ik heb cyclussen van 40-60 dagen). Ik vind het ook moeilijk om het gewoon los te laten en af te wachten omdat ik onregelmatige cyclussen heb, dan toch foliumzuur moet slikken voor de zekerheid,... Wat zouden jullie doen? Pushen voor een derde traject? Soms denk ik ook dat ik gewoon al super blij moet zijn met de twee kindjes die ik heb (dan ben ik ook want ik had gevreesd dat het nooit zou lukken) maar het kriebelt wel nog steeds...
Heel herkenbaar! Wij hebben ook een een wens voor een 3e. Mijn man ziet icsi eigenlijk alleen ook niet meer zitten aangezien we al wel een gezin hebben. We hebben nu een cryo terug geplaatst. Lukt dat niet dan moeten we weer icsi. Ik heb dat er voor over. Mijn man twijfelt dus. Eigenlijk hetzelfde als bij jou dus
Pushen zou ik niet doen. Misschien kan je een afspraak maken in het ziekenhuis, waarbij jullie zijn/jouw twijfels kunnen bespreken?
Ik heb voor alle 4 mijn kinderen IVF gedaan. Een andere optie was er niet, het heeft me nooit weerhouden.
Ik zat met de volgende vraag: stel je hebt een eerste kind dmv IUI of IVF gekregen en je wilt nog een kindje. Moet je dan weer eerst zelf een jaar aanklooien voordat je met IUI enzo mag starten om mag je meteen bij het ziekenhuis aankloppen? Maar als ik het bovenstaande lees, begrijp ik dat je meteen voor een traject mag kiezen en niet eerst zelf hoeft lopen klooien? Toch?
Ik mocht bij ons in het ziekenhuis meteen starten en moest niet spontaan zelf proberen. Maar ik woon wel in Vlaanderen en hier heb je sowieso geen doorverwijzing nodig maar kan je altijd zelf rechtstreeks afspraak bij gynaecoloog maken
Zo denk ik er ook over, maar mijn echtgenoot heeft er natuurlijk ook iets over te zeggen (ook al is de behandeling het meest ingrijpend voor mij)