Vanaf wanneer kan je ongeveer je kinderen laten kennismaken met een nieuwe partner (en andersom)? En hoe kan je zoiets het beste plannen? Hij is een jaar in mijn leven en sinds kort denken we na om deze stap te zetten en hetzelfde moment vinden we het beide een beetje eng haha. Is het te snel? Is het slimmer om de kennismaking in de vertrouwde omgeving (thuis) van de kinderen te laten plaatsvinden of moet er juist gezocht worden naar een plek buitenshuis?
Ik heb als moeder geen ervaring, maar als kind wel. Ik heb met mijn vader bij veel vrouwen gewoond. Bij de ene wat langer als bij de ander. Ik vond het als kind lastig als we weer moesten verhuizen. Zijn laatste vrouw en haar twee kinderen heb ik voor het eerst in hun huis ontmoet. Ik was 8/9 jaar en ik weet nog dat de sfeer erg vijandig was. Achteraf is dat een vijandige relatie gebleven en heeft mijn vader doei tegen mij en mijn broer gezegd. Maar dat is een ander iets. Als ik nu zou moeten kiezen, zou ik zeggen op een neutrale locatie en rustig opbouwend en zonder druk. En wanneer, na een jaar is toch prima lijkt me!
Na een jaar lijkt me ook echt niet te snel!. Wij hebben t gedaan na 3 maanden dat kan men wel te snel vinden... is het eigenlijk ook, maar het gaat nog steeds goed! Wij waren naar Ballorig met z'n allen.
Ik vind dat helemaal niet snel. Tenminste; het is snel, maar je doet het op je eigen manier en wat goed voelt voor jou.
Ik denk dat je er geen tijdsbestek aan kunt hangen. Dat het puur een gevoel is. Als je elkaar echt goed kent en kunt inschatten of het voor blijvend is kan dat na 3 maanden zijn maar ook pas na een jaar bijvoorbeeld. En ik heb totaal geen ervaring maar gevoelsmatig zou ik zeggen doe zo een ontmoeting op een neutrale leuke plaats zoals een speeltuin en dierenpark. Zodat er niet alleen verplicht kennis gemaakt moet worden maar er ondertussen leuke dingen te doen of te zien zijn.
Na ongeveer 2 maanden haalde ik mijn dochter uit school en hebben we bij ons thuis samen een gebakje gegeten en daarna ging hij weer naar huis. Daarna gaf ze zelf aan hem weer te willen zien en zijn we met zijn drieen naar het rijksmuseum geweest.
Nee natuurlijk vind ik dat niet erg♡! Ik weet niet of de situatie van TS vergelijkbaar is met die van mij, maar te snel vind ik het in ieder geval niet. Jullie voelen zelf het beste aan wanneer het okee is en of de kinderen eraan toe zijn. En omdat jullie nu allebei overwegen deze stap te nemen, zal dat vast het geval zijn. Wij hebben elkaars kinderen ontmoet op neutraal terrein (dierentuin). Heel ongedwongen, niet meteen als vriend en vriendin (maar dit ligt ook aan de situatie denk ik). We wilden de eerste keer juist liever niet in de vertrouwde omgeving van de kinderen, omdat dit ook hun vertrouwde omgeving moest blijven. Maar dit verschilt ook weer per kind en situatie. Daarna opgebouwd afgaande op de reactie van de kinderen na elke keer dat we elkaar weer gezien hadden. Nu hebben wij het geluk dat het geweldig klikt, dat is natuurlijk altijd afwachten. Wij vonden het ook wel eng en spannend, maar zijn achteraf blij dat we het gewoon gedaan hebben.
Mijn kinderen hebben zijn gezicht ook al gezien, vond dat wel belangrijk om te doen, omdat ze dan een beeld hebben van hoe hij eruit ziet en hij op het moment dat ze elkaar officieel gaan ontmoeten hij qua gezicht niet helemaal een vreemde is.
Maar hoe stel je hem dan voor aan de kinderen, stel je hem dan meer voor als 'een vriend'? Mijn oudste weet bijvoorbeeld dat we elkaar meer dan leuk vinden, maar de andere kinderen snappen het nog niet en wil voor hun de situatie niet ingewikkelder maken. Geloof wel dat het voor iedereen eng en spannend is de eerste keer, word de spanning wel met de keer minder??
Ik denk dat je het geen naam hoeft te geven in de zin van vriend/verkering/liefde, maar gewoon..... Dit is piet jansen.
Ik denk dat je het naar de oudste best kunt benoemen hoe het is. Wij hebben er wel op gelet elkaar de eerste ontmoeting(en) geen kus etc. te geven, omdat dat voor de kinderen wellicht een beetje té is. Alleen is dit ook weer per kind verschillend, dus het is lastig om te zeggen wat nou dé manier is om een nieuwe partner voor te stellen. Hier werd het wel elke keer minder spannend, omdat het meteen geweldig klikte.
Hier hebben ze hem al vrij snel ontmoet. Maar het verschil is dat mijn partner en ik elkaar al ons hele leven kennen. Omdat ik 24/7 de kinderen heb is het ook bijna niet te doen om ze er niet in te betrekken. Wij wisten vrij snel dat het serieus was. Na nog geen 1 1/2 maand hebben de kinderen hem ontmoet. Wij hadden langer in onze gedachte, maar toen ik de kinderen voorzichtig vertelde dat ik verliefd was wilden ze hem het liefst direct zien. We spraken 2 weken later af dat ik met de kinderen bij hem thuis gingen lunchen en een spelletje doen. Daarna zouden de kinderen en ik weggaan. Nou de Kids wilden niet eens weg. Wij zijn wel gewoon gegaan natuurlijk. Achteraf was dit alleen maar goed want na 2 maanden brak ik mijn pols en is hij 5 weken bij ons geweest om te helpen. Sindsdien zijn wij een gezin. Maar je moet doen wat voor jou goed voelt. Ik lees nergens hoe oud de kinderen zijnen hoe lang je al alleen bent. Maar na 1 jaar kan ik mij voorstellen dat je er aan toe bent om hem kennis te laten maken.
Ik vind het ook niet snel, Q heeft mijn vriend (en inmiddels geregisseerd partner) veel sneller leren kennen. We zijn met haar en zijn en mijn hond in het bos gaan wandelen de eerste keer.
Als jezelf het gevoel hebt dat de relatie goed zit en dat je met hem verder wilt zou ik er voor gaan!! Onze kinderen hebben elkaar en nieuwe liefde tijdens een weekendje op de camping ontmoet. We hadden geregeld dat we beide op het zelfde veldje stonden. We hebben niks tegen onze kinderen gezegd. De kinderen konden het erg goed vinden samen, na het weekend was het huilen dat ze weer naar huis moesten. Na dat weekend een aantal keren afgesproken omdat de kinderen elkaar wilde zien. En toen zei mijn kind "wil jij geen verkering met....". Dus vanaf dat moment hebben we de relatie openbaar gemaakt voor de kinderen.