Hoi all, Gisteren heb ik een fijn gesprek gehad in het MCK voor eiceldonatie. Ondanks dat we ons daar al helemaal op ingesteld hadden, werd ik in december ineens spontaan zwanger (helaas een miskraam). Vandaar ook de keuze om nog een behandeling met eigen eicellen op te starten. Als deze mislukt zouden we al heel snel een behandeling met eiceldonatie kunnen opstarten, en dan komt het toch ineens dichtbij. Uiteraard hebben we alles al goed besproken met elkaar en ook gefantaseerd over hoe het zou zijn. Maar toch ben ik benieuwd naar ervaringen hoe het dan daadwerkelijk gaat zijn als je bent bevallen en als je kindje dan ouder wordt. Hoe heb je het verteld aan je kindje? Hoe reageerde hij/zij daar op? Sta je er veel bij stil dat je kindje middels eiceldonatie geboren is? Hoe zou je je voelen als je kindje contact wilt opnemen met de donor? Heb je het verteld aan je omgeving en zo ja heb je daar spijt van of juist helemaal niet, hoe reageerden ze? Merk je dat je kindje last heeft van het feit dat je genetisch niet of nauwelijks verwant bent? Op het internet heb ik al heel wat afgespeurd maar zo veel kan ik er toch niet over vinden, of ik zoek gewoon verkeerd. Maar misschien is het toch leuk om ook hier de ervaringen te bundelen. Ben heel erg benieuwd!
Hi @puppy28! Spannende tijden voor jou zeg! Ik ga ook het eiceldonatie traject in bij MCK. Heb je het gesprek met de maatschappelijk werker al gehad? Zij kan je ook wat tips en tricks geven met betrekking tot de vragen die jij hebt. Verder gaf zij aan dat bij hen vandaan de kindjes uit eiceldonatie natuurlijk nog niet oud genoeg zijn om jouw antwoorden te kunnen geven. Wel kreeg ik onlangs als tip het boek ‘beginnen bij het begin’. Zelf nog niet aangeschaft dus weet nog niet of ik het een goede tip vind.
Oh wat goed! Voor jou ook spannend dus . We hebben nog geen gesprek gehad bij de maatschappelijk werker omdat we dus nog 1 poging met eigen eicellen willen doen. Pas als deze mislukt, zal de arts ons inplannen voor een gesprek bij de maatschappelijk werker. Weet je al wanneer je mag gaan starten? Thnx voor de tip! Kga m even opzoeken.
Oe spannend zeg! Waar en weet je al wanneer jullie die poging gaan wagen? Ik wacht ‘as we speak’ op een telefoontje! Ze willen bij mij nog een chromosoom onderzoek laten doen. Ga straks vragen of we dienen te wachten op daar de uitslag van (dan gaat het nog wel even duren ben ik bang, kan eind mei daar pas terecht voor intake) of dat we mogen gaan starten binnenkort!
Oh wauwww!! Hopelijk hoeven jullie niet te wachten!! *fingers crossed* Wij gaan in DD nog een poging doen, 8 april hebben we gesprek daar om weer een behandeling op te starten.
Gaat dit een nieuw topic worden over eiceldonatie? Wij hebben toevallig vandaag een gesprek bij MCK gehad (bij de mw, wat grotendeels over eiceldonatie ging), na tweede mislukte ivf/icsi poging (11 eicellen, 0 embryo's). We gaan nog een second opinion doen in Dusseldorf (en mogelijk Gent, staat gepland, maar we twijfelen nog of we die doen), maar met zeer veel voorbehoud omdat het verhaal toch wel heel duidelijk is. @puppy28 heb jij van MCK nog iets begrepen over wanneer de wachtlijst weer open zou gaan? Wij zijn jullie heel rustig aan in onze eigen omgeving aan het kijken voor een mogelijke donor. Onze afspraak in DD is trouwens op 4 april! @Nienke91 wil jou eigenlijk hetzelfde vragen!
Oh dat is al bijna, voor jullie beiden! Fijn! Hoorde dat de wachtlijst in DD ook aardig lang is momenteel! Wij moeten helaas wachten op t onderzoek. Nou ja misschien ook niet zo raar en misschien moet ik me ook niet zo aanstellen. Mag al dankbaar zijn dat we überhaupt op de wachtlijst zijn gekomen. Aan mij is medegedeeld dat ze 1 keer in de zoveel tijd de ‘wachtlijst’ open gooien en dan weer een aantal vrouwen kunnen helpen. Ze raden vrouwen dus altijd aan de website in de gaten te houden! In mijn geval zijn wij ‘bij toeval’ in t MCK beland, doorverwezen door mn gynaecoloog. Ik heb helemaal geen eigen eicellen meer en stimuleren heeft geen zin. Mijn FSH is heel hoog in combinatie met een AMH die bijna onmeetbaar is. Omdat ik dus geen kans maak om ooit zelf zwanger te worden en omdat ik geen donatrice heb in mijn eigen omgeving mocht ik ‘meedingen’ met het feit dat de lijst rond 10 december open was en ik er een paar dagen later een afspraak had.
Hey voor jou staan er dus ook spannende dingen te gebeuren!! Hoop heel erg dat DD of Gent iets voor je kan betekenen! Zo niet, idd altijd de website van het MCK in de gaten houden, ik ben er ook per toeval via een fb pagina achter gekomen dat de wachtlijst open stond. Dit topic was eigenlijk meer bedoeld als je het hele traject al hebt doorlopen en daadwerkelijk bevallen bent van je kindje. Ben nog steeds heel erg benieuwd naar ervaringen hoe dat gaat/is. Het andere topic met de naam “eiceldonatie”, daar wordt voornamelijk gekletst over het hele voortraject en als je er in zit. Maar goed, van mij mag dit topic overal gebruikt voor worden hoor! Voel je vrij Hoop heel erg dat ieders wens dit jaar nog in vervulling mag gaan! Het mag ook weleens een keer onze tijd worden toch?!
“Een wereldwondertje Eiceldonatie” van mireille van seggelen schijnt ook een aanrader te zijn om voor te lezen. Hier nog geen ervaring met de vragen die je stelt (ik hoop wel dat dit on topic blijft, lijkt me fijn hier ervaringen te kunnen lezen over hoe het ná de eiceldonatie is! ) maar er wel heel erg mee bezig omdat t nu erg dichtbij komt Verder staat er op freya een pfd over hoe te praten met je kind over eiceldonatie https://www.freya.nl/wp-content/uploads/2015/11/Praten-met-je-kind-over-donorconceptie.pdf Ik heb een heel goed boek gelezen toen we net in het proces zaten om aan eiceldonatie te beginnen, maar dat is in het Spaans... “madre hay mas que una”, waar ik heel veel in herkende. Dat heeft me persoonlijk veel geholpen, vooral een stukje over het rouwproces dat je eigen eitjes niet gebruikt gaan worden. Voor mij persoonlijk, ik had in het begin wel moeite met de gedachte dat ons kindje niet op mij zou lijken qua uiterlijk of als het wel zo zou zijn, dat gewoon toeval is. Ik sta er nu eigenlijk niet meer echt bij stil dat ik zwanger ben door eiceldonatie. We zijn gewoon zwanger van ons kindje. Alleen bij stomme opmerkingen, zoals bijvoorbeeld vragen van een verloskundige naar erfelijke ziekten aan mijn kant en dergelijke.
Hier kindjes na eiceldonatie. Ik heb het ze al wel eens verteld, maar ze snappen er nog niets van Ik lees ze wel regelmatig voor uit een boek dat gaat over twee coole toekans die graag een babytoekan willen maar die alsmaar niet krijgen. Ze vragen raad aan allerlei andere dieren en doen precies wat ze geadviseerd krijgen, maar uit eitjes komen alsmaar niet uit. Uiteindelijk krijgen ze dan het advies van een wijze oude toekan om een eitje van een andere toekan te vragen. Een coole baby toekan is het resultaat.
Ik heb een kind middels eiceldonatie mogen krijgen. Wij zijn hiervoor naar Spanje uitgeweken. Volgende maand wordt ze 6. Wij hebben ervoor gekozen om het haar zo jong mogelijk te vertellen. ( ze was 2,5) Daar hebben we het boekje wereldwonder voor gebruikt ( waar @peque al over schreef) Het boek van @maartje84 hebben we ook. Tot nu toe vraagt ze nauwelijks ergens naar. Toen ze 4 was huilde ze tranen met tuiten om de papa en mama in het boekje, want die konden geen kindje krijgen en dat was zo zielig. Ze besefde nog niet echt dat het over haar ging.Laatst voor het eerst een rake vraag, toen vroeg ze of ze bij die lieve mevrouw ( donor) zou zijn geboren als ze niet bij mij zou zijn geboren. Verder weinig interesse, maar ze is natuurlijk nog jong. Hier denk ik er dagelijks aan. Maar ze is 100% eigen, geloof niet dat het gevoel anders was geweest bij een genetisch eigen kind. Ze kan later niet de donor traceren, die blijven in Spanje helaas anoniem.
@Zara75 agossie, die tranen <3 Oudste (uit eigen ei) op een dag nadat we in de week voorafgaand aan die dag weer toevallig een keer hadden voorgelezen uit het boek van Trip en Tux: ‘mama, waarom hebben **** en **** geen kindjes?’ Ik heb toen verteld dat **** en **** graag papa en mama hadden willen worden, maar dat lukt niet iedereen. Daarom zijn ze geen papa en mama. Dochter: ‘Waarom lukte het dan niet, mama?’ ‘Omdat ***** haar eitjes op zijn.’ ‘Oh maar mama, dan kunnen ze toch gewoon eitjes van een andere mama vragen?’ Dat moment... Ik smolt helemaal. Normalisatie en acceptatie van eiceldonatie 10.0!!
Ben jij in Spanje zwanger geraakt? Mag ik vragen in welke kliniek jij geweest ben? Mag ook in een pbtje hoor, ben gewoon nieuwsgierig. ( Wij zijn naar Murcia uitgeweken, Imfer)
Oh ja, herinner me nu weer dat ik deze vraag al eens eerder gesteld heb.. Mooie naam heeft die kliniek btw.
Oh wat prachtig om jullie verhalen te lezen! Denk idd dat het ook al heel erg veel zal helpen om vanaf het begin af aan eerlijk te zijn en de situatie zo “normaal” mogelijk te maken zodat hij/zij niet het gevoel dat het een aparte situatie is waarin het kindje zich mogelijk toch “anders’ zal gaan voelen. Hebben jullie het wel verteld aan de omgeving en hoe was dat? Ben zelf even wat afwezig geweest, alles behalve bezig met het zwanger-worden-verhaal. Gisteren wel behandelgesprek gehad in DD, volgende week mogen we weer beginnen. Heb wel aangegeven dat dit voor mij ‘momenteel’ voelt als de laatste afsluitende poging. Ik heb zo geen zin in weer heel die rollercoaster van hormonen en alle bijwerkingen maar vooral het gevoel weer dat het niks wordt. Beetje self-full filling prophecy maar na al die jaren en de miskramen durf ik de hoop niet meer te houden op een genetisch verwant kindje. Dit maakt ook dat ik zo onwijs uitkijk naar het hele eiceldonatie-traject, omdat dat gewoon toch weer licht geeft aan het einde van de tunnel. Ik ben gewoon zo zo en zoo ongelooflijk erg klaar om mijn liefde te geven aan mijn kindje, hoop zo erg dat die droom snel uit gaat komen.