Ik heb vorig jaar al eerder een kort berichtje geplaatst onder het kopje vriend overtuigen. Hier nog even kort mijn verhaal. Mijn vriend en ik zijn nu ruim 12 jaar bijelkaar. We hebben het eerder gewoon over gehad, of we wel kinderen zouden willen. Dit is wel het geval. Zelfs zo toen mijn vader ernstig ziek was hebben we hem een jongensnaam en een een meisjesnaam verteld indien we later kinderen mochten. Nu hebben wij dan bepaalde keuzes gemaakt de afgelopen jaren, nadat mijn vader was overleden, en door onvoorziene omstandigheden in 2008 heb ik er helemaal niet over gedacht. Maar nu dat ik voor mijn gevoel in rustiger vaarwater ben gekomen en om mij heen ook vriendinnen zwanger zijn, begint het te kriebelen en idd de biologische klok gaat ook gevoelig tikken. Ik heb vorig jaar (2009) in een emotioneel gesprek naar voren gebracht dat ik aan kinderen zit te denken. Een duidelijk antwoord was zoals meerendeel van de mannen in eerste instantie zeiden; hij is er nu nog niet klaar voor. Hij heeft voor het eerst sinds 6 jaar dat hij het gevoel heeft dingen te kunnen doen die hij de afgelopen periode niet heeft kunnen doen. En momenteel heeft hij na een vaste werkbetrekking van 10 jaar een onzekere tijd (2e jaar ziektewet). Op zich hele begrijpbare argumenten. Wat ook meespeelde in mijn gevoel was dat mijn schoonzus (zijn zus) vorig jaar zwanger was. Ik was ook benieuwd hoe hij op zijn neefje zou reageren. Dit speelde vorig jaar. In tussenliggende periode heb ik mijn kinderwens verduidelijkt, mede ook door de komst van zijn eerste neefje. We hadden in dat gesprek afgesproken dat als hij een nieuwe baan zou vinden dat we daarna zouden gaan proberen of wij kinderen kunnen krijgen. Vorige week is hij aangenomen voor een andere baan. Het arbeidsvoorwaarden gesprek moet nog plaatsvinden, per wanneer en wat voor een contract enz, het is een baan waar hij nog geen ervaring in heeft en er zal een opleidingtraject gestart worden. Maar nu zit ik te twijfelen hoe/wanneer ik hem aan ons gesprek zal helpen herinneren. Ik kan mij voorstellen dat hij zijn aandacht nodig heeft voor zn nieuwe baan en een inwerkperiode heeft. Hoeveel tijd zal ik hem geven? Of zal hij zelf met het onderwerp komen? Hij is overigens heel erg leuk in de omgang met zn neefje. graag jullie mening/advies groetjes
poeh...dat is wel heel zwaar. persoonlijk zou ik wachten met confronteren tot je man helemaal is ingewerkt uit zn proefperiode vandaan is en zn werk m erg bevalt... dan zou ik zeggen dat het tijd is om het gesprek aan te gaan, en dan heel rustig beginnen zo van lieverd je hebt nu een nieuwe baan. we hebben de zekerheid voor de toekomst. je weet van mn kinderwens en de afspraak die we hebben gemaakt. ik denk dat het nu tijd is! want mn eieren worden er ook niet jonger op! iets n die trant
hahaha dat is een goeie van die eieren! Mannen zijn gewoon moeilijke wezens. Ik kan het er bijvoorbeeld beter niet over hebben. Want dan presteert hij niet meer hhaha. Zijn motto is als het komt dan komt het!
o heel lastig. Mannen ook altijd met hun bedenkingen . Ik zou hem inderdaad een maand of twee drie de tijd geven om wat beter in zijn functie te komen, anders wordt het hem misschien wat teveel allemaal tegelijk. En daarna inderdaag het gesprek aan gaan. Heel veel succes. Liefs Mamaloe
Hallo meiden, Bedankt voor jullie berichtjes. Ik zal idd even mijn geduld moeten bewaren. En aftasten denk ik dan maar. Gisteren is hij voor de kennismaking begonnen. Het is nog even onduidelijk wanneer hij dan daadwerkelijk zijn contract zal ingaan. Zodra er andere berrichten zijn dan horen jullie het. gr arr77
ik denk dat je moet doen waar je je goed bij voelt. Ik ben in augustus met een omscholing begonnen. Ben toen ook met de pil gestopt. Maar ben nog steeds niet zwanger dus het zegt niet zoveel. We hadden zoiets van komt het dan komt het anders niet. Okey bij mij voelde het niet zo maar ik zei het. En wat betreft de mannen. Ik kreeg van de mijne te horen dat ie voor zijn 30ste vader wilde zijn anders werd ie zo oud papa! Dus het kan ook anders. Hij heeft ook altijd geroepen ik moet zeggen wanneer ik er klaar voor was dan mocht ik stoppen met de pil want hij was er al klaar voor! hihi ben blij met hem!!!
Ik zou inderdaad een paar maanden wachten en dan voorzichtig een gesprek aangaan. Het gesprek ook zeker niet te zwaar maken, want daar schrikken mannen van Beetje luchtig over beginnen en als het niet aanslaat, niet doordrammen maar hem de tijd geven. Dan gaat hij er zelf over nadenken. Mannen denken overigens vaak dat je stopt met de pil en PATS BOEM zwanger bent. Het kan natuurlijk, maar meestal niet hoor. En ook al ben je meteen zwanger, de baby is er niet meteen Veel succes!