Kindje met afwijkingen aborteren

Discussie in 'Aangeboren afwijkingen' gestart door boannan, 30 sep 2013.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. boannan

    boannan Bekend lid

    2 apr 2013
    911
    11
    18
    Haarlem
    Ik heb zelf een zoontje met 3 ernstige afwijkingen aan zijn hartje en een genetisch syndroom en ik ben super trots op hem. Het is echt een vrolijk en levenslustig jongetje.

    Steeds vaker kom ik verhalen tegen (hier en op een ander forum) waar de beslissing genomen wordt om de zwangerschap af te breken of indien nog mogelijk een abortus te plegen.

    Laatst ook weer een stel die nav de combinatietest erachter kwamen dat hun kindje down syndroom had en besloten het kindje te laten aborteren bij 15 weken.

    Ik denk dat er geen goed of slecht hierin is. De omstandigheden zijn voor iedereen anders en ook de belastbaarheid verschilt per persoon.

    Maar op de een of andere manier raakt het me elke keer zo. Dan zie ik mijn eigen kindje maar ook dat jongetje met down syndroom wat het zo goed doet. Of al die andere lachende kindjes met hartafwijkingen.

    Wij gaan voor een tweede kindje en voeren onderling die discussie ook. Mijn gevoel zegt dat ik het niet zou kunnen om een zwangerschap af te breken net zoals bij mijn zoontje en mijn vriend zegt dat het voor ons en voor ons zoontje niet eerlijk zou zijn om nog een kindje met ernstige beperkingen op de wereld te zetten. Voorlopig ben ik nog niet zwanger dus kunnen we die discussie nog even voor ons uit schuiven.

    Hoe staan jullie hierin?
     
  2. Zolief

    Zolief Fanatiek lid

    2 jan 2012
    1.413
    44
    48
    Onderin Nederland
    Ik vind het een lastige discussie. Er wordt wel vaker aangegeven dat een kindje een afwijking blijkt te hebben. Als het dan geboren wordt blijkt dat er niets aan de hand is. Ik heb dit al vele malen gehoord in mijn directe omgeving.
    Ik zou het daardoor nooit kunnen doen. Want zeker weet je het pas als je kindje geboren is. Ik geloof ook dat je het aankunt mocht het gebeuren.

    Daarnaast vermoord je ook niet een levend kind dat al op de wereld staat omdat het na een paar jaar gehandicapt raakt. Dus waarom wel een kindje die zo inimini is. Het leeft toch al en is al een mensje, alleen ken je het nog niet. Je voelt dus nog niet hoeveel je er echt van houd. En het is nog enorm kwetsbaar en kan zich nog niet verweren.
     
  3. DragonBerry

    DragonBerry Bekend lid

    27 dec 2011
    671
    0
    16
    Mijn gevoel heeft ook verschillenden meningen...

    Ik weet nog wel dat wij de eerste keer bij de verloskundige kwamen en zij begon over de combinatietest, mijn vriend wou dit toen eigenlijk wel graag, en ik had in eerste instantie zoiets van: ach waarom niet. Tot het moment daar kwam dat ik de verlskundige voor een afspraak moest bellen, ik dacht nee dit gaan we niet doen, ik moet nu een beslissing gaan maken van iets waarvan we niet eens weten of het hartje klopt, of het überhaupt leeft..!

    Ik zou een kindje wel laten weg halen of zwangerschap af laten breken als het voor ons én het kindje echt zwaar zou zijn. Maar denk dat ik het bij down niet had weg laten halen, dan zie ik toch elke keer het programma "down met johnny" voor me, wat zijn die mensen gelukkig zeg!

    En dan nog, het kindje kan ik de buik gezond lijken, maar zoals bij ons kan er op het laatst toch nog wat gebeuren. maegan heeft (waarschijnlijk in de baarmoeder al) een herseninfarct gehad, waarbij een deel van de linker hersenen is afgestorven....
    Waarschijnlijk blijft het alleen bij een motorische beperking (rechter arm/hand en been), maar ik zou ons kleine meisje voor geen goud willen missen! Het is een super lief, gemotiveerd meisje en kan op haar manier alles.
    Dus zo erg is het niet om een kindje met een beperking te hebben, zij doet ons elke dag weer laten stralen en we genieten enorm!
     
  4. Manyi

    Manyi Bekend lid

    3 feb 2013
    528
    0
    16
    -
    Omgeving Nijmegen
    Hm kan me voorstellen dat dit erg lastig zou zijn.
    Ik zou persoonlijk de zwangerschap niet afbreken en alles op alles zetten het kindje een zo mooi en gelukkig mogelijk leven te geven..
    Het lijkt me wel lastig als het kindje een kasplantje zou zijn maar 100% zekerheid heb je nooit denk ik.
     
  5. tulp123

    tulp123 Bekend lid

    7 feb 2013
    578
    281
    63
    Pfff wat lastig dit!

    Denk dat wij dat niet zouden kunnen.
    Maar ik kan niet oordelen zonder dat wij het zelf meegemaakt zouden hebben.

    Wat me wel erg aangrijpt afgezien hiervan is het verdriet van de ouders.
    Mocht je plotseling kindje overlijden is het natuurlijk verschrikkelijk, maar denk dat het niet minder is als je zelf de keuze maakt.
    En hoe kijkt de omgeving ertegenaan. Je hebt er toch zelf voor gekozen? En dat terwijl mijn gevoel zegt dat je er net zoveel verdriet om zult hebben. Daarvan krijg ik wel een beetje een brok in mijn keel. Zoveel verdriet en voor mijn gevoel is er dan toch minder ruimte voor je verdriet omdat je er zelf voor gekozen hebt..

    moeilijk moeilijk moeilijk, helaas zijn er in het hele leven maar weinig zekerheden en zou geen keuze kunnen maken denk ik voordat we ervoor stonden.

    Toch probeer ik respect te hebben voor iedereen en iedereens keuze...
     
  6. tupp

    tupp VIP lid

    13 jun 2009
    22.622
    18.475
    113
    Vrouw
    lerares basisonderwijs
    Om te beginnen: ik snap best dat dit jou persoonlijk raak. En ik vind het dan ook knap van je dat je daarnaast ook kunt zeggen "Ik weet dat er geen goed of fout is." Maar ik denk toch dat je de keuze die een ander maakt, niet op jullie zoon moet betrekken. Dan hoeft het je ook niet zo te raken. Blijkbaar kunnen jullie je zoon de zorg bieden die hij nodig heeft, waardoor het zo'n heerlijk ventje is. Dat hoeft voor een ander niet zo te zijn.

    Ik ben erg dankbaar dat wij nooit in die situatie hebben gestaan. Op zich is een medische reden de enige reden waarbij ik me nog een beetje kan voorstellen dat je abortus laat plegen. Maar dan nog... tjee, ik weet niet of ik leven uit me weg zou kunnen laten halen.
    Verder denk ik ook dat het uitmaakt hoe je eigen situatie is. Bijvoorbeeld of je al meer kinderen hebt. Voor deze zwangerschap ben ik zwanger geweest van een tweeling (helaas MA). En hoewel ik er erg blij mee was, heb ik me ook wel zorgen gemaakt om onze oudste. Het is zo'n moederskindje en hij hangt vaak zo aan me. Het zal straks al wennen zijn als hij me met één broertje of zusje moet delen. Hoe had dat gemoeten bij een -eventueel prematuur geboren- tweeling?
    En ook tijdens deze zwangerschap schiet het wel wel eens door mijn hoofd. Wat als dit een kindje is dat heel veel speciale zorg nodig heeft?

    Ik wil niet zeggen dat hij dan een rotjeugd heeft hoor. Maar het veel tijd en zorg voor de ene, gaat toch ten koste van de ander. Als je de keuze niet hebt, dan is dat zo en ga je er gewoon voor. Maar als ik het zou weten en dus een keus zou krijgen, zou ik dit dan bewust voor ons kind kiezen? Moeilijke afweging hoor! Ik weet niet wat ik zou doen. Maar ik denk wel dat ik nu mee zou neigen naar eventueel de zwangerschap beëindigen dan toen ik zwanger was van onze zoon.

    Maar gelukkig hoef ik die keuze niet te maken. En daar ben ik erg dankbaar voor!
     
  7. Mississippi

    Mississippi VIP lid

    10 feb 2012
    10.511
    4.634
    113
    Wij hebben bij onze dochter ook geen extra onderzoeken gedaan om na te gaan of zij gezond was omdat wij vonden dat alles wat verenigbaar is met het leven (zoals ze dat zo mooi brachten) goed genoeg is voor ons. Mijn dochter heeft waarschijnlijk zuurstoftekort gehad in de laatste weken voor de bevalling en is nu motorisch zwaar gehandicapt. Ik zou haar voor geen goud willen missen! Het is wel zo dat nu ik weet hoe zwaar de zorg voor haar kan zijn op sommige momenten dat ik heel erg hoop dat ons evt volgende kindje gezond zal worden geboren, ik denk dat de zorg voor 2 gehandicapte kindjes te zwaar zou worden. Daarom laten wij bij een volgende keer wel alle testen doen en zouden wij de zwangerschap denk ik wel laten afbreken indien het weer mis zou zijn.
     
  8. Lov23

    Lov23 Niet meer actief

    Moeilijk..... Ik vindt dit altijd iets waarvan ik denk, dat moet je zelf meemaken voordat je iets erover kan zeggen.
     
  9. flipflop

    flipflop Fanatiek lid

    4 dec 2010
    3.179
    936
    113
    Zuid-Holland

    Ik had het niet beter kunnen verwoorden!
     
  10. Maartt

    Maartt Fanatiek lid

    30 mrt 2011
    4.843
    725
    113
    Dit..

    Wij hebben mensen gehad die zeiden als wij zo'n 20 weken echo hadden gehad dan was het klaar. Triest.. Zeker als je ziet dat onze dochter er zeer gunstig uit is gekomen.
    Dit zijn ook momenten dat ik zeg: Dat kan je niet zeggen. Dat kan pas als het je overkomt.

    Wel moet ik heel eerlijk zijn dat ik mijn zwangerschap niet zou uitdragen als het om een trisomie 13 of 18 zou gaan.
     
  11. Stephanie20

    Stephanie20 Fanatiek lid

    6 mei 2007
    1.502
    47
    48
    student
    België
    Wij hebben niet zelf voor de situatie gestaan maar ik ben wel de zus van een zwaar gehandicapte jongen. Het is soms moeilijk in te schatten wat een bepaalde handicap met een gezin doet. Wij hadden eerlijk besloten dat een kind met een handicap misschien wel een zware belasting zou zijn voor ons gezin en zouden daarom ook de zwangerschap afbreken. Ik weet dat ik nu een beladen iets zeg, en dat de grens daar ook zeer vaag in is,maar toch. Ieder moet voor zichzelf uitmaken hoe of wat. Maarf ik mag eerlijk zeggen dat ik uit ervaring spreek en geloof het is nog iedere dag zwaar voor mn ouders. Op een dag zullen zij er niet meer zijn, en wie zal dan voor je 'kind' zorgen? Dit zijn vragen waar zij nu dagelijks mee bezig zijn. En weet ook dat je kind volwassen wordtn en dan zorg je dagelijks voor een volwassen kind. Ik wil hiermee niet zegggen dat ik mijn broer niet graag zie, maar bij ons waren dit dingen waarbij wij stil stonden.
     
  12. mientjuh2

    mientjuh2 Actief lid

    19 dec 2010
    282
    44
    28
    NULL
    Overal en nergens
    Godzijdank zelf niet voor de keuze gestaan maar wel heel kortbij een vriendin die deze keuze heeft moeten maken helaas.
    het is inderdaad niet simpel of zwart/wit. Je kunt een hoop zeggen dat je een minimensje vermoord, maar wat doe je je kindje aan als de kwaliteit van leven erg slecht is. Door dit soort opmerkingen voelen onze vrienden zich nog rotter dan dat "nodig" is.

    Hier hebben we de afspraak staan mocht het echt slecht zijn en het kindje zou een leven hebben van 3 keer niks met tig operaties, veel pijn enz dat daar voor ons de grens ligt.
     
  13. boannan

    boannan Bekend lid

    2 apr 2013
    911
    11
    18
    Haarlem
    Maar het gaat juist om die definitie van de kwaliteit van leven. Er zijn genoeg mensen die in onze situatie voor afbreken kiezen (ernstige hartafwijking en meerdere operaties nodig). Onze kleine held heeft bijvoorbeeld geen pijn alleen na zijn operaties. Maar het is ongelofelijk hoe snel dat kleine spul weer hersteld. In de eerste 3 maanden is zijn borstkastje 3x open geknipt en na zijn tweede operatie heeft hij zelf een week met open borstkas gelegen. Een week na zijn derde operatie waren de hechtingen er al uit en alle korstjes al weg. De huid was al genezen.

    Ik heb een vriendin met een volwassen zoon die is geboren met een afwijking aan zijn darmen. Heel onschuldig en goed te behandelen. Maar hij heeft zijn hele jeugd (en nog) heel veel pijn gehad.
     
  14. Strijkkraal

    Strijkkraal VIP lid

    11 apr 2008
    10.680
    3.691
    113
    Ik vind persoonlijk dat dat beslissingen zijn waar de buitenwereld eigenlijk niets over kan en mag zeggen. Hoewel ik het wel ergens snap, moet je dit soort beslissingen niet op je zelf en je eigen kind betrekken.

    Niemand weet wat er voorafgaat aan dergelijk beslissingen, hoe moeilijk deze is geweest (en dat is ie in 99,9% van de gevallen), wat de redenen waren. Die redenen kunnen voor jou en mij heel klein zijn, voor het stel of gezin in kwestie heeft het vaak een hele andere reden. Ik ben ervan overtuigd dat dergelijke beslissingen niet over 1 nacht ijs gaan.
     
  15. Lov23

    Lov23 Niet meer actief

    Idd Strijkkraal
     
  16. Andrea85

    Andrea85 Fanatiek lid

    18 mrt 2011
    4.859
    1
    0
    Dit is idd echt ontzettend persoonlijk; net zoals een kinderwens dat bijvoorbeeld is. Hier komt zo ontzettend veel emotie bij kijken, en iedereen gaat daar anders mee om.
    Ik ken zelf ook de 'andere kant' van Down. Mijn moeder heeft jaren gewerkt met kinderen met echt ernstig Down-syndroom, dat zijn niet de goedlachse kindjes die veel mensen associeren met Down; veel kindjes die 24/7 intensieve zorg nodig hebben, ernstige hartafwijkingen, soms ook echt agressief, of 'kasplantjes' die de hele dag in bed liggen...
    Ik weet niet wat ik zou kiezen, daarvoor moet ik zelf in de situatie zitten... en hopelijk gaat dat nooit gebeuren!
     
  17. Emily27

    Emily27 Fanatiek lid

    14 nov 2011
    2.616
    2
    0
    Ik sluit me aan bij degenen die zeggen dat je pas kan oordelen als je zelf in de situatie hebt gezeten. En zelfs dan, kan het nog zo zijn dat je voor een 2e zwangerschap een andere keuze maakt dan voor een 1e zwangerschap. Daar mag niemand over oordelen.
    Ik weet oprecht niet wat ik zou doen. Het enige wat ik weet is dat het de ergste keuze zou zijn die ik ooit heb moeten maken.
    Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die er licht over denken, ik denk dat dit voor iedereen een verschrikkelijk moeilijke keuze is. Zelfs voor degenen die vooraf zeggen precies te weten wat te doen.
    Wat ik dénk dat ik zou doen... bij afwijkingen niet met het leven verenigbaar zoals trisomie 13 en 18 zou ik het kindje voortijdig geboren laten worden. Dan is er gewoon geen hoop.
    Bij alles waar wél hoop is... Dan neig ik nu, zonder enige ervaring ermee, naar de zwangerschap uitdragen en hopen op een zo goed mogelijk eindresultaat :).
    Je kan het ook echt niet voorspellen he, een kindje met Down kan heel gelukkig zijn en relatief gezond, maar ook diep- en diepongelukkig. Een kindje met een ernstige fysieke handicap kan relatief pijnloos leven maar ook dagelijks vergaan van de pijn. Je weet het helaas vaak niet van tevoren.
    Ook een kindje waar door alle 'APKs' tijdens de zwangerschap komt kan bij de geboorte een handicap blijken te hebben, of door de geboorte schade oplopen.
    Sommige afwijkingen en handicaps komen pas jaren na de geboorte aan het licht.
    Als mensen de wereld als maakbaar beschouwen en vinden dat alleen een 'perfect' kind bestaansrecht heeft... ja, dat verafschuw ik. Maar de meeste mensen die voor afbreking van de zwangerschap kiezen kiezen daarvoor om heel andere redenen, vaak juist heel medemenselijke (kindje pijn willen besparen, zelf het niet aankunnen om voor een gehandicapt kind te zorgen, broetjes en zusjes van de foetus leed willen besparen, enz). En dat zijn valide overwegingen die een ieder voor zichzelf moet maken...
     
  18. Allesofniets

    Allesofniets Niet meer actief

    Ligt aan de vorm van, de kwaliteit van het leven van z'n kindje.

    Ik zelf loop bij de gyn. Voor zulke onderzoeken.
    Maar ik laat het niet weg halen mocht het 'alleen maar' down of fragiele x heeft.

    Is het bijna niet levensvatbaar, (kasplantje endergelijke)
    Ja dan MISSCHIEN wel.


    Bij mij is het erg dubbel, ja ook zulke mensen gun ik het leven. Maar dan moeten ze wel kunnen leven. En niet 'alleen maar' adem halen.

    Daarnaast denk ik ook van. Wat als er iets met ons gebeurt, waar gaat ons kind dan heen? Hoe heeft hij/zij het daar?

    Dit kun je alleen maar oordelen als je er zelf in zit. En kan je zeggen het is nu niet waar je 'normaal' aan denkt op je 20ste. En zwanger blijkt op je 21ste.
     
  19. boannan

    boannan Bekend lid

    2 apr 2013
    911
    11
    18
    Haarlem
    Ik zat gisteravond 'Syndroom' te kijken met Johnny de Mol en natuurlijk is het verschrikkelijk als je weet dat je kind nooit zelfstandig zal kunnen zijn. Maar die ouders gaven allemaal stuk voor stuk aan dat ze intens genieten van hun kinderen. Wij weten nog niet hoe ons zoontje zich gaat ontwikkelen. Het kan alle kanten op maar de meeste kinderen met VCFS/22Q11 bereiken gewoon de volwassen leeftijd alleen zijn zwakbegaafd.

    Maar ik denk dat niemand in NL zich zorgen hoeft te maken of hun kind een plek krijgt in de maatschappij. Dat is hier echt wel goed geregeld. Mijn schoonzus heeft ook een verstandelijk gehandicapte zus (40+ maar wat betreft ontwikkeling ca. 6 jaar) en zij zit in een fijne woongemeenschap. En natuurlijk is dat niet wat je van te voren voor je kind bedacht had maar garanties als je kinderen krijgt heb je nooit. Je kind kan ook in de pubertijd van het pad af raken en crimineel worden. Dat lijkt me nog erger eerlijk gezegd.
     
  20. ons2ewonder

    ons2ewonder Bekend lid

    3 mei 2011
    984
    8
    18
    moeder
    Ts ik snap je gevoel heel goed.
    Wij kregen bij de oudste met 20 weken te horen dat ze waarschijnlijk niet levensvatbaar was ( ernstige hartafwijking). Als ze het al zou overleven zouden er veel operaties volgen.
    Ondertussen is ze 3,5 en heeft maar 1 kleine operatie gehad toen ze 1 dag oud was. Het is een vrolijke peuter die een betere conditie heeft dan de meeste kindjes van haar leeftijd. Waarschijnlijk word ze volgend jaar nog een keer geopereerd omdat de vernauwing in haar aorta erger word.

    Toen ik zwanger was van de 2e kwamen we er achter datwe 50% kans hadden op een kind met dezelfde hartafwijking.voor ons toen gelijk heel duidelijk als dit kindje ziek is geven we het dezelfde kans. Ze bleek gezond maar in de maanden na de geboorte hebben we vaker met haar in het ziekenhuis gezeten dan de oudste. Ze heeft meerdere allergieën en meer zorg nodig dan haar zus. Het eerste jaar was zwaar en we zijn er nog lang niet maar hoe zwaar het ook was heeft het ons ook erg veel gegeven. Ze kunnen niet zonder elkaar.

    Nu zwanger van de 3e zoals het er nu naar uit ziet is dit kindje gezond. Al kan deze hartafwijking nog ontstaan tijdens de laatste weken. Ook dit kindje krijgt de zelfde kans als de grote zussen.

    Voor ons was het zo dat als ze zou overlijden na de geboorte het zeker zwaar zou zijn. Net zo als het zwaar zou zijn om een zwangerschap aftebreken. Maar wij zouden dan niet met de vraag lopen wat als we wel verder waren gegaan had ze het misschien wel gehaald. Ik ken mensen die wel de zwangerschap hebben afgebroken en nog steeds zich afvragen wat als .
     

Deel Deze Pagina