Hallo, ik ben nieuw op het forum en wil even mn verhaal kwijt.. op mijn 22ste ging mijn relatie over na bijna 6 jaar we zouden aan kinderen gaan beginnen had echt last van klapperende eierstokken ik las boeken zocht info op etc we spraken weleens over namen kon niet wachten tot de startdatum.. maar ineens out of the blue werd ik gedumpt.. Achteraf blij om en kwam ook het besef dat ik nog veel te jong was voor een kindje. Lekker genoten van mn vrijgezellentijd uiteindelijk iemand ontmoet waarmee ik inmiddels al 3.5 jaar mee samen ben.. ik ben 29 en hij 24 en het laatste half jaar merk ik weer die rammelende eierstokken, jaloezie op andere ook al gun ik het iedereen moet al huilen om de mest stomme dingen op tv. Nu is t zo we hebben een nieuwbouwhuis gekocht dat duurt nog 1.5 jaar.. hier is t te klein en mijn vriend.. Ja die is jonger.. 2maanden terug hoorde ik dat mijn zwager en schoonzus die nooit kinderen wilde het waarschijnlijk wel willen en was volledig over mn toeren.. had t zelf ook niet verwacht en mijn vriend schrok hier ook van. Ik heb veel t idee gehad dat mijn ex het uitmaakte omdat ik kinderen wilde het hem benauwde en durf nu ook omdat mn huiduge vriend jonger is het niet goed er te over hebben.. Laatst kwam ook t besef dat ik voor mn 30ste geen mama wordt tijdtechnies gaat dat niet meer hoewel ik dat altijd heel graag wilde Ik wil gewoon die gevoelens uitschakelen nog even in de koelkast zetten ofzo.. :'( Wat kan ik er tegen doen? Herekent iemand dit? Liefs
ik denk niet dat je dat gevoel zo maar even uit kan zetten. misschien gewoon rustig een gesprek er over hebben met je vriend? misschien is hij er wel hartstikke klaar voor ook al is hij jong. En wat is te klein voor een baby? wij wonen in een twee kamer appartement en hebben een baby hoekje op de slaapkamer gemaakt. wij hebben nog niks op het oog maar vinden het geen probleem om eerst een kamer met de baby te delen
We hebben het toen erover gehad na aanleiding van mn zwager en schoonzus.. alleen zei hij toen ik weet niet of ik wel wil we hebben t nooit geprobeerd.. Misschien moeten we het proberen.. maar ik heb gezegd ik ga het niet proberen als jij er niet 100% achter staat Die avond was een feestavond en hadden we beide borreltje op waardoor ik er dus ook iets makkelijker over durfde te praten.. hihi We hebben 3kamer appartement maar 2de slpkmr is kamer vd kat en de indeling is zo onlogisch dat ik denk waar moet de box dan.. 2 hoog met een kinderwagen hoe dan? En vriendlief zit nu ook zonder werk Ik zeg wel steeds zodra jij werk heb gaan we groter wonen omdat ik denk dat we dan ook meer plek hebben voor een kindje
Een woonruimte moet je niet tegenhouden hoor. wij zijn ook begonnen in een flat, 3 kamer appartement op 2 hoog Tja met een kinderwagenbak is het even onhandig naar boven toe, maar het is niet onmogelijk (de kinderwagen zelf bleef beneden in de berging staan) De 2e slaapkamer was een katten/studeerkamer maar dat is uiteindelijk gewoon babykamer geworden, jammer voor de katten.. Als jij (en je vriend natuurlijk) er klaar voor zijn zou ik me niet tegen laten houden door dat je misschien een half jaar in een kleine woning zou moeten zitten. daarnaast is snel zwanger worden niet vanzelfsprekend, ik was van mijn dochter in 2 maanden zwanger, maar nu al sinds kerst 2015 bezig voor een brusje
Ja is ook zo.. eerst maar kijken of t lukt en dan duurt t nog 9 maanden en is het inderdaad van korte duur dat we hier nog zitten. De kat zit daar meer omdat hij onze bank sloopt zonder toezicht hihi Hopelijk voor jullie gaat de wens van een brusje snel in vervulling!
Hai River Er is een topic hier waar allemaal vrouwen kletsen over klapperende eierstokken en waarbij het om één of andere reden nog niet kan. Ik zit hier zelf ook bij Misschien wil je daar eens meelezen. http://www.zwangerschapspagina.nl/zwanger-worden-clubs/630831-on-geduldig-wachttopic-mbt-zwanger-worden-117.html Liefs
@ Lizme, je was me net voor.. hihi En klapperende eierstokken zijn erg vervelend. We weten er alles van!! Hopelijk kan je tot een oplossing komen met je vriend.
Dit! Wij hebben ook door dezelfde reden lang getwijfeld, maar zijn er toch voor gegaan. We werden er niet jonger op... toen was ml trouwens ook werkloos. Imiddels is onze dochter al 2 en we hebben geen moment spijt van onze keuze. We vinden het juist jammer dat we niet eerder begonnen zijn... Als jullie allebei willen, moeten jullie er ook gewoon voor gaan! Wie weet wanneer jullie zwanger raken en wanneer de kleine geboren wordt...
Ok thnx meiden ga ik me daar even bijvoegen Tja is altijd wel iets inderdaad hoop ook eigenlijk dat als hij weer werk heeft dat de ruimte t enige is wat ons tegen houdt en we ons hier ook overheen kunnen zetten