Na lange tijd wikken en wegen heeft mijn vriend nu besloten dat hij echt geen kind meer wil. We hebben er al 2 en daar ben ik natuurlijk heel blij mee. Toch voel ik veel verdriet omdat hij geen 3e wil. Ik had dat namelijk wel heel leuk gevonden. Maar ja, je moet het wel beide willen. Ik kan rationeel allemaal wel bedenken dat ik blij ben met de 2 die ik wel heb, dat er mensen zijn die helemaal geen kinderen hebben gekregen etc. Maar ja, het blijft een oergevoel. Wie herkent dit en wat helpt jou/heeft jou hierbij geholpen?
Hier helpt m'n leeftijd mee voor mijzelf dan en de laatste keer dat ik zwanger was droom bevalling gehad van nog geen 3u maar in m'n zwangerschap kon ik amper lopen. Echt als dat blijvend is echt dat wil ik echt niet. Laatst gezegd hier dat in m'n hart is er altijd plaatst voor meerdere kindjes maar het is goed zo. Heb 2 stoere jongens en m'n vriend vind het helemaal goed zo hij had 1 ook al meer dan genoeg gevonden. Ben na m'n mk heel blij dat ik er nog 2 heb mogen krijgen. En moet wel zeggen bij 2 kan ik altijd nog een neefje of nichtje meenemen om leuke dingen te doen. Ivm plaats in de auto, bij 3 kan dat dus weer niet. Terwijl ik het zeker waardeer als ik ze meeneem. Heb BTW voor ieder een doosje met dingen die ik bewaar rest gaat ook echt weg, sommige dingen ook met pijn in m'n hart hoor, vind ook kindjes van 4 een stuk makkelijker dan van 1-3jaar. Zei vandaag al ga solliciteren bij de politie heb al ervaring. Baby's zijn ook geweldig dat blijft een feit zo heerlijk. En elke leeftijd zal wat hebben.
Ik herken het zeker en vind het ook heel verdrietig. Maar mijn man kan een derde niet aan wegens psychische klachten die eerst opgelost moeten worden. Maar toch is dat verdriet er enorm. Een oplossing weet ik niet behalve heel dankbaar zijn voor wat je hebt..
Moeilijk hè. Geef jezelf vooral tijd en ruimte om aan dit idee te wennen. En blijf erover praten. Erkenning voor jouw gevoelens krijgen is heel belangrijk. Dat hij niet wil wil niet zeggen dat je niet verdrietig mag zijn. Geniet extra van de dingen die je weer kan doen omdat het qua leeftijd wat gemakkelijker wordt. Ik heb spullen weggedaan/verkocht. Even slikken maar daarna genoot ik ook wel weer van de ruimte die ik kreeg in huis. Af en toe ben ik nog verdrietig en komen de tranen. Nooit meer.... Dat verdriet laat ik op dat moment ook toe.
Je verdriet mag er zijn en staat los van leed van anderen. Al snap ik wel dat je tegen een ongewenst kinderloos iemand dit onderwerp niet aanhaalt en met iemand bespreekt die wel kinderen heeft.
Ik denk.... dat dat gevoel misschien wel nooit over gaat. Dat er na die derde dsn ook weer een hunkering kan zijn naar een vierde etc.. en dat dat gevoel net zo sterk kan zijn zoals je t nu ervaart.. wij verwachten nu een vierde en ben nu al bang voor de tijd die hoe dan ook komen gaat: kriebels!!!!voor n vijfde etc! hier wel over gehad, en besloten evt in verdere toekomst pleegzorg te willen gaan doen oid hoe dan ook.. het is/lijkt me een rot gevoel en je zal t toch een plekje moeten gaan geven ben ik bang...
ik heb hier geen ervaring mee maar wilde dit even met je delen Er is een topic speciaal hier voor. Dromen over nog een kindje https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/dromen-over-nog-een-kindje.709191/