Een van de dingen die ik me echt heb voorgenomen dit jaar: mensen wat vaker bedanken en laten merken dat ik de dingen die ze voor me doen waardeer en niet als vanzelfsprekend beschouw. Natuurlijk kan een simpele 'dankjewel' volstaan, maar soms vind ik het ook leuk om gewoon een kleinigheidje te geven (en dan bedoel ik ook echt een kleinigheidje). Dat vind ik zelf namelijk ook leuk om te krijgen en daarmee kun je me zeker verrassen, al helemaal wanneer ik het niet verwacht. Waar denken jullie aan bij het geven van een kleinigheidje als bedankje? En voor wie? Doen jullie dit ook regelmatig?
Ik doe dit bijna nooit. Ik zeg wel bedankt of stuur een bericht maar zal niet snel wat kopen Mensen die van mij iets krijgen weten ook dat in het enorm meen, als in hen iets geef. Ik heb dit nu onlangs voor mijn zus gedaan. Het was niet echt een cadeau maar een houten kaartje.
Kaartje. En soms neem ik ook zomaar een bosje bloemen mee van de markt of de boer. Vinden mensen ook altijd leuk.
Bloemzaadjes of zaadjes van kamerplanten met potje / grond of stekjes adventkalender thee zelfgemaakt regenboogje van wol
Chocola, bloemetje, losse thee en zo een zeefje, een mok, kaars, kaartje, (kleine) fles wijn, van die chocoladestukken waar je chocomelk mee maakt
Ja, hoor dat doe ik weleens: Proefpakketjes thee/limonade/koffie/chocolade, kaartjes, bloemen etc. Voor in huis, tuin, balkon Iets zelfbereid Of iets wat ik echt bij iemand vind passen.
Een kaartje sturen. Een kaartje krijgen is namelijk altijd leuk. Een vriendin van mij maakt zelf zeepjes. Ook leuk om te geven.
Ik vind zelf iets maken ook altijd wel leuk zoals koekjes, jam, cake of een dessert, etc. Of iets kleins zoals een bosje tulpen of narcissen.
Ik doe het zelf niet snel eigenlijk. Kijk ik geef wel aan een vriendin die het minder breed heeft de garderobes van mijn kinderen en geef aan mijn omgeving alle baby en kinderspullen weg, etc. Maar iets kleins geven, daar denk ik niet snel aan. Maar als ik wel wat wil geven, dan is het iets om te eten of drinken, ik vind het zelf namelijk vreselijk om prullaria te krijgen, ik heb daar niets mee. Maar een doosje bonbons, of thee of kaasjes ofzo vind ik wel heel leuk/lekker en zal ik zelf ook het snelst geven.
Ik ben hier sinds enige tijd ook mee begonnen. Dit heb ik gedaan omdat ik zelf heb mogen ervaren hoe warm en liefdevol het is om zomaar een kadootje te ontvangen of een blijk van waardering. Ik merk dat het geven me zoveel goeds doet nadat ik zie hoe blij een ander kan worden van iets kleins. Ik geef meestal bloemen, kwalitatieve goede chocola of ik bak iets lekkers of kook voor diegene.
Ik neem voor m’n ouders regelmatig iets lekkere mee voor bij de koffie. En als ze vragen of ik iets van boodschappen voor ze kan meenemen dan krijgen ze dat ook. Flesje wijn neem ik ook wel eens mee.
Bij onze bloemist hebben ze vaak van die kleine boeketjes van rond de €5. Samen met een kaartje erbij is het vaak een succes bij mij.
Als ik wat geef vind ik dit altijd leuk om te geven als het bij diegene past. En dan in de kleur die bij de persoon past. Koop altijd de kaarsen dan los bij de hema, doe er zelf een touwtje omheen en hang er een kaartje aan .
Ik doe het ook af en toe. Kaartje opsturen, lekkere geurkaars, bosje bloemen, doosje chocola. Zulke dingen.
Ik zou voor iets tijdelijks gaan. Een klein bloemetje, een hyacintbolletje, flesje wijn of een taartje. Ik kreeg een keer een streeklekkernij van een patiënt. Hoe leuk! Ik krijg wel eens en beeldje, een mok, een kaarsenhouder of een item/accessoire voor in huis. Ik waardeer het gebaar enorm. Maar ik vind meestal dit soort cadeautjes niet mijn smaak en omdat ze blijvend zijn belanden ze uiteindelijk in de doos voor het Leger des Heils. Waardering zit hem soms in het uitspreken van woorden. Soms alleen in een blik van verstandhouding of een knipoog.