Mijn kleuter is 5,5 jaar oud en een lief en gevoelig ventje (huilt snel) met een sterke eigen wil en strak op regels. Sinds hij 4 is gaat hij natuurlijk naar school (met de beperkende corona maatregelen) en daar is het sociale zijn grootste uitdaging. Eind groep 1 had hij 2 leuke vriendjes, waarvan hij met 1 wekelijks buiten school om speelde. Wij waren helemaal tevreden; blijkbaar was het op sociaal gebied vooral wennen geweest. Nu zitten we weer een paar weken in het nieuwe schooljaar en denk ik: ohja, je hebt toch echt wat minder sociaal gevoel. Een paar voorbeelden: Zijn vriendje van vorig jaar is zijn vriend niet meer nadat vriendje een klassenregel verbrak (hij koos 2x dezelfde activiteit) en mijn zoontje daar last van had. Incident is van 2 weken terug en zoontje wil echt niets van zijn voormalig vriendje weten. Zijn broertje valt van de schommel en kleuter staat er alleen maar naast te wachten, terwijl broertje huilend op de grond ligt. Als ik hem vertel: als iemand valt moet je x, y, z doen, voert hij dat stappenplan wel uit. Vanochtend probeerde hij contact te maken met 2 oud klasgenootjes die nu in groep 3 zitten. Vorig jaar speelde hij nooit met hun. Zoontje rent achter 1e kindje aan, roept naam en vraagt of kindje een knuffel wil. Daarna nog een keer en daarna dan bij dat andere oud klasgenootje. Die kinderen wilden hem geen knuffel geven. Toen heb ik hem maar een knuffel gegeven. Hij is vorig schooljaar wel eens bij zo'n groepje jongens gaan staan, maar zegt dan ook niets. Hij gaat er letterlijk alleen maar bij staan. Het breekt echt mijn hart een beetje om te zien dat hij wel wíl, maar het zo moeilijk vindt af en toe. Dus, nu mijn vraag. Wie herkent dit (in enige mate) en wat deed jij toen? Ik denk dat een sociale training hem misschien zou helpen. Of is dit wel normaal kleuter gedrag en moet ik vooral het goede voorbeeld blijven geven en het verder een beetje laten?
Heb je met hem nog kleuteropvang/peuterspeelzaal gehad? Hoe je je gedraagd in een groep is namelijk wel anders dan "thuis" en veel kinderen moeten even hun plekkie vinden. Dochter van ons doet t ook anders op school dan wij hadden verwacht op de nodige punten. Maar zij ziet bijv. niet t verschil tussen per ongeluk en express, tenzij je gelijk sorry zegt. Dat is in haar kleuterwereld soms nog wel een heel ding, terwijl iemand gewoon net even te snel de bocht om kwam en dat tot een ongelukkige botsing leidde. Bij ons op school doen ze rollenspellen met alle kleuters. Dan is er een bepaalde situatie en hoe ga je daar dan mee om, wat zeg je tegen een huilend kindje bijv.. Hebben wij dr ook 1000x uitgelegd en doet ze bij ons thuis ook gewoon, maar kindjes onder elkaar met de juf samen leert toch anders.
Ik herken dit wel een klein beetje.. al heb ik geen flauw idee hoe onze zoon in een groep is, dat hoor ik nooit. Maar vorige week bracht ik hem naar school en hij kwam een ouder kindje tegen (die zit nu in groep 3) en hij rende er naar toe en riep heel hard HEY, nja dat meisje keek een beetje van 'huh ken ik jou?' en vervolgens steekt m'n zoontje zijn Dino naar haar uit die hij vast had. Meisje reageerde verder niet, maar vond het ergens ook sneu inderdaad. Ik me er nog niet zo zeer druk om, hij kent veel kindjes en begroet ze ook vrolijk bij naam.. Vorig jaar bij het oudergesprek was de juf wel positief. Hij vindt het soms lastig dat het niet altijd op zijn manier kan gaan, maar volgens de juf was dat een leerproces waar heel veel kleuters doorheen gaan. Over sociaal afwijkend gedrag heb ik niks gehoord.
Onze dochter had in groep 1 ook een fase waarbij ze iedereen ging knuffelen of er keihard achteraan rende. Het was super awkward want veel kindjes zaten daar niet op te wachten. Het zag er ook enorm knullig uit. Achteraf bleek dat ze zich geen houding wist te geven, omdat ze enorm voorliep op cognitief vlak en zich probeerde aan te passen aan hoe zij dacht dat men op school met elkaar omging. Veel met haar over gekletst: over hoe je kunt spelen, hoe je elkaar groet, met wie je wel knuffelt en met wie niet. Op den duur ging het beter. Einde groep 1 is ze versneld naar groep 3 gegaan. Inmiddels in groep 4 en het gaat super, ondanks dat ze met kinderen in de klas zit die 2 jaar ouder zijn.
Dankjewel voor jullie reacties @Spectre, @Vero0504 en @Mississippi Zoontje ging wel naar de opvang. Vlak na zijn 3e verjaardag zijn we verhuisd en ging hij naar een nieuwe opvang. Daar hebben we hem na een paar maanden weer weg gehaald, want hij had het daar écht niet leuk. Te grote groep/een paar kinderen die de sfeer erg bepaalden. Hij is snel onder de indruk van onbekende/grote groepen. In het eerste gesprek dat we over hem met de juf hadden stond zijn minder sociale karakter erg op de voorgrond. Dat gesprek heb ik ook als heel naar ervaren en heb ik ook nog terug gekoppeld naar die juf. Zij was eind vorig schooljaar gelukkig wel positief verrast over hoe hij zich sociaal ontwikkeld had. Ik ben denk ik vooral bang dat hij ergens buiten gaat vallen, daarom dat ik me nu al afvraag of we hier iets mee moeten of kunnen. Op school doen ze inderdaad ook iets met rollenspel. Kleuter kan gelukkig ook geweldig lief zijn richting zijn broertjes, dus dat sociale zit ook wel in hem en dat benoemen we ook echt als "grote broer" en lijkt hij heel trots over te zijn. Ik heb het er met mijn moeder nog over gehad en zij zei dat kleuter gewoon blij oogt, dus ik er dan beter geen probleem van kan maken. Misschien projecteer ik inderdaad teveel mijn angst op heb. In ieder geval wel heel fijn om wat ervaringen te lezen!
Mijn dochter is zo'n groep 3 kindje dat om de haverklap een "baby uit de kleuterklas" om haar nek heeft hangen en dat helemaal niet tof vindt. Het gaat wel over, ze moeten een nieuwe pikorde vinden
Ja zou zomaar de mijne kunnen wezen, die probeert kinderen tm een jaar of 12 te charmeren voor een potje voetbal. Gek genoeg krijgt ze ze ook nog mee maar lamg niet altijd zitten ze op dat klein grut te wachten. Probeert ook bij een groepje kinderen aan te sluiten die samen aan t spelen zijn maar krijgt dan, ondanks veel inspanning weinig voor elkaar want dat clubje was al samen aan het spelen. Doet dan dr eigen ding maar en is helemaal blij als een ander "los projectiel" voorbij komt zetten want die is vaak wel geneigd om mee te spelen (die komt net zo min t bestaande groepje in). Leeftijd, kleur of handicap maakt dr niet uit, alles mag meespelen. Is die groep ineens wat groter dan zie je verschuivingen tussen de twee groepjes ene deel speelt t spelletje links, andere komt rechts meespelen. Beetje aparte dynamiek, maar er zit wel een kleuter logica in qua met wie je speelt geloof ik.
De kleuterklas is één grote sociale vaardigheidstraining. Ik denk dat dat het ontwikkelingsgebied is waarin ze het meest leren op die leeftijd. Kinderen ontwikkelen zich allemaal net weer op een ander tempo, ook sociaal en emotioneel, dat kan bij kleuters onderling wat verwarring geven. Geef hem lekker de tijd om hierin te ontwikkelen. Leren wat vriendschap inhoudt hoort hier ook bij èn leren omgaan met regels en anderen die daarvan afwijken ook. Heel strak aan de regels vasthouden geeft hem misschien een soort veiligheid, waardoor hij het niet fijn vindt als anderen dat niet doen. Dat is eigenlijk wel logisch. Als hij sociaal zekerder wordt heeft hij die veiligheid wellicht minder nodig en kan hij ook beter leren omgaan met het wat losser interpreteren van regels.
Kleuters ontwikkelen zich in stappen. Hij leert daarin van anderen. Dus ook van (in onze ogen) harde afwijzingen. Kinderen op die leeftijd kunnen heel hard en duidelijk zijn. Omdat ze nog niet voldoende het vermogen hebben zich in te leven in anderen. De wereld draait nog redelijk om hun persoontje. Ik zou mij dus geen zorgen maken. Maar wel regelmatig met hem bespreken (op kind niveau) wat sociaal gedrag is. Voorleesboekjes uit de bieb kunnen daarbij helpen. Maar ook door zelf het goede voorbeeld te geven in jouw sociale omgeving en dit te bespreken (dat is buurman X die zeg ik gedag maar maar geef ik geen knuffel. Em bij oma doen we X,Y,Z). Leer haar ook grenzen stellen en respecteren (je mag niet aan een ander kindje zitten).