Oké, ik heb even wat tips nodig. Onze oudste zoon vind zijn broertje niet zo leuk en doet ook gemeen tegen hem. Dat de jongste net geboren was vond de oudste het helemaal fantastisch. Maarja dat kleine schattige baby'tje werd als snel een dreumes die ging kruipen en lopen en ineens meer ruimte innam. Ik snap hem ook goed. De jongste adoreert zijn grote broer en vind hem vreselijk lief en wil alles doen wat hij ook doet. Ik begrijp dat dat vervelend kan zijn, iemand die steeds in je aura zit en aan je speelgoed. We zorgen voor regelmatig 1 op 1 momenten met de oudste. Jongste is dan een dagje naar oma zodat ik na school alle tijd heb voor de oudste. Ook in de middagslaap van de jongste zorg ik dat ik de tijd heb voor de oudste. In t weekend doen we ook dingen alleen met hem. In huis heeft hij de keuze om bijv aan de grote tafel te spelen of op zijn kamer. Oudste pakt speelgoed af, wil zn broertje liever niet in zn buurt, vaak geen kusjes etc willen geven (dat hoeft ook niet van ons) maar geeft hem ook weleens express een schop of laat hem struikelen. Hij is jaloers, hij wil steeds de eerste en de beste zijn voor ons. Maakt er een wedstrijdje van Maar hoe gaan we hier het beste mee om? Ik wil mn beide jongens niet te kort doen natuurlijk. Hoe hebben jullie dit aangepakt?
Ik denk eigenlijk dat je het al heel goed doet met 1 op 1 momenten. Mijn dochter was 4,5 jaar toen mijn zoontje was geboren. Ik zag ook dat ze iets ruiger ging doen toen hij dreumes werd. Niet extreem, maar wel echt broer-zus plaagmomenten. Gewoon net iets harder tegen hem zijn ...fysiek en emotioneel. Alsof ze niet meer zien dat hun broertjes nog klein zijn. Zo van: hij loopt dus is hij groot. Aan de andere kant ging hij aan haar speelgoed zitten, dus ze moest delen of hij maakte het kapot. En ze durfde niet boven te spelen, dus ze zaten altijd in elkaars ruimte. Nu is hij 3,5 jaar en kunnen ze echt elkaar zat zijn, maar zoeken ook elkaar op om te spelen. Dus het is maar net hoe hun pet staat. Ik probeer nog steeds 1 op 1 momenten te pakken en zal dat blijven doen. En geef ze tussendoor een kroel, compliment of aai over hun bol.
Helaas herkenbaar. Wat jij ook doet de een op een aandacht. Maar hier zat het vooral in verschil van spel. Dat de jongste niet deed wat de oudste wil. Of dat de oudste de jongste niet begreep. We hebben er ook veel over gepraat met haar. Dat het niet altijd leuk is om een zusje te hebben. En dat het soms moeilijk is. Ook over dat we van haar verwachten haar zusje geen lijn te doen of te plagen. En dan ze naar papa en mama mag komen als ze ‘gestoord word in haar spel’. Nu ze wat ouder zijn gaat het beter. Ze tolereert de jongste. En spelen heel soms even samen. geef het tijd. Je doet het goed. Een oudste moet er echt aan wennen.
Hey 1 op 1 is al super fijn voor ze. De oudste moet ook leren dat zijn broertje met hem wil spelen en bij hem wil zijn en hij prima mag aangeven dat het niet altijd kan maar dat hij hem niet pijn mag doen. Hoe reageer je als hij hem lijn doet?
Ik zeg tegen hem dat het zijn broertje pijn doet en dat wij dat niet doen bij elkaar. Ook wil ik dan dan hij sorry zegt tegen zn broertje. Andersom doe ik dit bij de jongste ook als hij (per ongeluk) de oudste pijn doet.
Bedankt voor jullie reacties. Toch even fijn om wat herkenning te lezen en dat het na een tijdje weer overgaat. Ik ga inderdaad ook even met hem erover hebben dat de regel bij ons in huis is dat we elkaar geen pijn doen.
Dat is een lastige periode, ik heb toen wel eens een streep in de kamer getekend en gezegd tegen zoon (oudste) dat hij daar lekker moest gaan spelen en dat ik ervoor zou zorgen dat zijn zusje niet over de streep zou komen. Ook was het voor mijn zoon heel belangrijk dat zijn zusje ook straf kreeg als ze iets afpakte (ook al was ze veel te jong nog om te begrijpen dat ze iets aan het afpakken was). Dus zusje ging met 9 maanden ook voor straf op de trap (wel met mama erbij en eigenlijk was het even spelen met mama op de gang) maar heel belangrijk voor zoon om het te zien en niet afgescheept te worden met de mededeling dat dochter nog klein was. Slaan en schoppen was (ook al was het uit frustratie) een enkeltje trap met telkens de uitleg dat je elkaar geen pijn mag doen . Later hebben wij voor hem een trommel gekocht zodat hij zijn boos weg kon trommelen (ipv zusje slaan) dat werkte hier erg goed. Toen ze later ouder waren was de regel dat speelgoed wat ze niet wilden delen op hun kamer bleef. Ook dat werkte heel goed. En nu zijn het tieners en hebben ze nog regelmatig mot met elkaar
Herkenbaar. Nu onze jongste kruipt en gericht speelgoed afpakt, gilt de oudste af: neeeeeeee! En rukt t uit de handen. Wij hebben de afspraak als hij écht niet wil dat de kleine met bepaald speelgoed speelt hij het zelf op zijn slaapkamer zet. De treinbaan staat bijvoorbeeld op zolder daardoor Hoort erbij. Leren ze alleen maar van. Als junior ouder is, laat hij grote broer ook wel struikelen Als ze in de puberteit komen zie ik t riedeltje vast weer terug.
Exact dit deden mijn ouders dus ook. Nu was ik de jongste maar "te klein" was ik dus nooit, kreeg echt op mn "sodemieter" als ik wat deed tegen mn broers, net zo goed als zij wat tegen mij deden. De straffen waren wel wat anders inderdaad maar anders was t gezeur dat het "oneerlijk" was. Streep door de kamer met schilderstape was ook een oplossing. Doen we hier ook als dochter specifiek even niet in een ruimte mag komen (met klussen bijv), die paarse sensitive schilderstape doet t prima op laminaat. Ook met net 2 jaar oud snapte ze dat prima. Alleen moesten we wel op bewoording letten, "niet met de schoenen over de lijn" resulteerde in kind over de lijn en schoenen achter de lijn, technicality...onze fout, niet die van haar. Uiteindelijk was ik toch "hun zusje" en had ik mn eigen knokploeg bij me, want aan mij mocht niemand komen. Mn broers vonden mij bloedirritant van 3-6 daarna ging het beter.