Ooh ik irriteer me gewoon aan mijzelf.. Alles irriteert me.. niet een beetje maar echt gigantisch! Dit ken ik helemaal niet van mn eerste zwangerschap .. vind mezelf zo echt niet leuk... Herkent iemand dit? !
Ik werk mijn ventje ook al 7 maanden op zijn systeem. ik verdraag niks, kan beter niet teveel aan me zitten of hangen. Kussen en affectie zeggen me helemaal niets meer. Ik zit maar altijd te denken: "Hopelijk komt dit nog terug goed!"
Same here... Ben echt n hormoon trutje. Nu vandaag wel heel erg trouwens..? Jank om alles en snauw iedereen af! Wordt niet goed van mezelf zeg...
Hier nog eentje!! Ik heb een paar dagen echt gehad dat niets of niemand iets moest zeggen want die kreeg meteen de volle laag.. iedereen liep me in de weg en elke keer als ik ergens wou staan stond er net iemand op MIJN plek! Of het nou in de winkel was of gewoon thuis in de keuken..werd gek van mezelf! Kon ook echt niemand om me heen verdragen en was mezelf ook echt effe helemaal spuugzat! Maar nu met het zonnetje buiten merk ik dat het ook wat beter gaat
Vooral manlief (die echt heel lief is en doet) werkt me ontzettend op mn zenuwen. .. moet zowat janken als ik er weer geïrriteerde opmerking uitgooi omdat ik weet dat het m echt dwars zit als ik zo reageer en ik meen het niet echt... moeilijk uit te leggen. .. Vanmorgen bv. Wil hij iets voor me oppakken terwijl ik zelf al buk om het te pakken. . Voor ik het weet klak ik zwaar geïrriteerd met mn tong. . Ik kon mezelf wel voor mn kop slaan.. zo van : Jeeemig hij bedoelt het lief joh zeikwijf... maar daar heeft hij natuurlijk niks aan. .. Gelukkig snapt hij het wel maar leuk vindt hij het niet. .
ooh herkenbaar! die van mij zegt ook: je kan hoog of laag springen, maar dit gaan we dus écht niet nog eens 9mnd doen, voor nu accepteer ik jou gedrag maar daarna is het klaar! Ben ook verschrikkelijk. verschilt wel per week/termijn. En bij mijn eerste duurde het tot 6mnd na de bevalling. Toen opende ik mijn ogen en was ik weer 'normaal', dat was zooo fijn!! Daar verlang ik nu ook echt weer naar, want ik ben mezelf ook zooo zat! Ben ook van het een op het andere moment doodmoe waardoor mijn stemming omslaat. Maar ook zonder de vermoeidheid verschilt het per uur. Heb best respect voor mijn mannetje eigenlijk!
Nou, de mijne zit gewoon nog meer te irriteren en houdt er totaal geen rekening mee voor mijn gevoel. Het interesseerde hem allemaal niet en nu ik mij er nóg meer aan begin te storen, interesseert het hem helemaal niet meer.
DAT ken ik maar al te goed. Hier loopt ook zo eentje Hij weet exact wat ik niet verdraag nu, maar toch gaat hij het doen. Zijn zingen bijvoorbeeld, pfff... Soms kan ik er tegen, maar soms niet. Dan staat hij in de keuken bij me te zingen, en dan zucht ik eens en loop ik de woonkamer in, maar hij loopt me gewoon achterna. Dan moet ik hem duidelijk zeggen dat ik net naar de woonkamer ga om even bij hem weg te zijn. Hoe dom kunnen ze zijn. Ipv ons een beetje te laten gaan ze er nog een schepje bovenop doen!
Hahaha ik heb het heel af en toe. Manlief rent gewoon hard weg en vertelt ook dat ie dat even doet. Of ik loop zelf even weg. Zoek voor jezelf even de rust op als het weer zover is, is een stuk gezelliger voor je relatie. En neem voldoende tijd voor rust en ontspanning, dat scheelt een hoop.... En lekker klagen hier, daar heeft niemand last van
Ik probeer ondanks dat ik me erg klote kan voelen positief te blijven. Maar soms begint mijn man te zeuren waarom ik op een bepaalde manier reageer en dan kan ik dat niet hebben.
Ik schiet om de haverklap uit mijn slof omdat het net lijkt alsof iedereen mij continu tegenwerkt. PostNL krijgt er van langs, mijn partner doet het erom, studie, werkgever en voor mijn gevoel is mijn omgeving ook al onder een steen gekropen en houdt zich verborgen. Zelfs bij goedbedoelde tips/adviezen heb ik zin om mensen naar de strot te vliegen. Ik ben écht mijn geduld kwijt en ik ben gewoon onwijs moe. Hoe lang duurt dit grapje nog? Zeg me dat het volgende week voorbij is
vervelend haha en nope, helaas (of gelukkig) ik herken het niet.. heb alleen een wat dikkere buik verder merk ik niks van de zwangerschap qua karakter of pijntjes..
Haha zit me hier rot te lachen.. heel geinig om te lezen, hoewel het voor jullie minder leuk is!! Ik weet waar jullie het over hebben, maar heb er zelf nog niet echt last van gehad, wel eens maar niet constant! Straks als kleine hummeltie er is dan is het meeste wel weg dan ist alleen nog maar genieten! Probeer ook een beetje leuke dingen te doen, lieve kleertjes of een schattig slofje of knuffeltje te kopen. dan is t weer leuk even.