Hoi allemaal, Ik ben op zoek naar vrouwen die een beetje het zelfde als mij meegemaakt hebben... Om weer een beetje van mijn hoop terug te krijgen! Sorry voor het lange verhaal, korter maken kan ik dus echt niet. Mijn partner en ik proberen al 3 jaar zwanger te raken, zonder succes. Vanaf september zijn wij door de medische molen gegaan en kwamen ze erachter na veel onderzoeken bij mij en bij mijn partner dat het aan zijn mindere zaadkwaliteit ligt. Wij mochten vanaf december beginnen met onze 1e IUI traject. 10 december 2020 - Beginnen met 50mg CLOMID voor 5 dagen, tot 14 december 2020. 18 december 2020 - 1e follikel meting inwendige echo. 21 december 2020 - 2e follikel meting inwendige echo. Avond OVITRELLE injectie toedienen om eisprong op te wekken. 23 december 2020 - IUI #1 inseminatie. 1 follikel en partner na bewerking 400.000 zaadcellen over. (POGING MISLUKT) 8 januari 2021 - Beginnen met 100mg CLOMID voor 5 dagen, tot 12 januari 2021. 18 januari 2021 - 1e follikel meting. Avond OVITRELLE injectie toedienen om eisprong op te wekken. 20 januari 2021 - IUI #2 inseminatie. 2 follikels en partner na bewerking 400.000 zaadcellen over. (POGING MISLUKT) 12 februari 2021 - Evaluatie gesprek voor het ICSI traject. Maandje rust. 8 maart 2021 - Beginnen met hormoon injecties. S’ochtends DECAPEPTYL en s’avonds GONAL F 150. Tot 20 maart 2021. 12 maart 2021 - 1e follikel meting inwendige echo. 17 maart 2021 - 2e follikel meting inwendige echo. 19 maart 2021 - 3e follikel meting inwendige echo. 20 maart 2021 - Avond OVITRELLE injectie toedienen. 22 maart 2021 - Eicel punctie. 20 follikels in 10 flesjes. 25 maart 2021 - Bloedprikken of er overstimulatie is. GROEN licht gekregen!! 10 dagen lang DUPHASTON tabletjes 3x daags slikken voor het bevorderen van een innesteling. Er hebben 11 bevruchtingen plaats gevonden. 27 maart 2021 - De terugplaatsing van 1 5 daagse embryo (BLASTOCYST). 5 april 2021 tot 7 april 2021 positieve zwangerschapstesten in hand! 8 april 2021 - Officiële testdatum. POSITIEF! IK BEN ZWANGER! Oh wat waren wij blij! We konden het gewoon niet geloven, na zoveel zenuwslopende weken afwachten, het goede nieuws! Maar toen, einde van de maand, 30 april.. Stond al een afspraak ingepland in het ziekenhuis omdat het 5 weken na punctie was, een controle, en omdat wij zwanger waren, een 1e echo. Na 1 minuut zag de fertiliteitsarts het al, helaas een traag kloppend hartje, en het embryo was maar 4mm, wat eigenlijk een snel kloppend hartje had moeten zijn en 12mm voor dit aantal weken. 90/95% kans dat dit een miskraam word. Mijn wereld zakte onder mijn voeten vandaan, we maakte een vervolg afspraak, en ik wist niet hoe snel ik het ziekenhuis zonder met mijn partner te praten uit moest naar de auto toe en barste uit in tranen.... Ik heb een paar dagen thuis zitten huilen, wat voelde ik me rot zeg! 3 mei in de avond, ik kreeg vreselijke buikkrampen en lage onderrug pijn, mijn pijngrens is best hoog maar deze pijn kon ik haast niet aan. Wij mochten direct naar het ziekenhuis komen. Het hartje was helaas gestopt. Ik had mij hier al wat op voorbereid maar toch ben ik verdrietig naar huis gegaan. 7 mei stond onze afspraak, nogmaals te horen gekregen dat het hartje gestopt was, en de vraag of wij het wouden afwachten tot de miskraam zelf op gang zou komen, wat nog 2/3 weken kon duren, of tabletjes om de miskraam binnen 2 dagen op te wekken. Ik koos voor het laatste omdat ik toevallig 2 weken vakantie van mijn werk had en dan zonder dat iemand het door zou hebben thuis kon herstellen. In het bijzijn van de fertiliteitsarts heb ik 1 tabletje MIFEGYNE ingenomen en kreeg 4 vaginale tabletjes MISOPROSTOL mee, die zou ik dan zaterdag moeten inbrengen. De volgende dag, 8 mei, na het inbrengen van de vaginale tabletjes begon ik verschrikkelijke buikkrampen te krijgen in de avond. Ik voelde dat het op gang kwam en ben in bad (zonder water) gaan zitten. En oooh wat heb ik een pijn gehad, het leek letterlijk een bloedbad. Uren tot bijna in de nacht heb ik daar gezeten, huilen met enorme krampen en om te paar minuten kwamen er stukken weefsel, zakjes, bloed en stolsels uit. Ik heb pijnstilling ingenomen, kraamverband omgedaan en heb de hele nacht niet kunnen slapen. Vandaag, 30 mei, ben ik eindelijk sinds 5 dagen van mijn bloedverlies af. Ik heb aardig veel gebloed. Tussendoor nog een afspraak voor een inwendige echo gehad maar ik bleek toch nog niet helemaal schoon te zijn. Nu moet ik wachten tot mijn eerste volgende menstruatie, dag 7 vanaf de 1e dag menstruatie moet ik weer langskomen en hoop dat dan alle restjes van de miskraam wel weg zijn. Ik heb gezien dat ik zwanger kan raken. Maar ik vraag me af, waarom gaat het dan na een paar weken mis? Ik leef en eet echt gezond, oké ik zou wat meer mogen bewegen, buiten mijn werk om in de zorg waar ik ook actief ben, maar ik ben nou eenmaal geen wandelaar of sporter. Had dan gelijk na terugplaatsing niet gelukt, zo denk ik dan nu! Dan had ik ook niet zo blij geweest om te zien dat ik zwanger ben... Dan had de teleurstelling veel minder geweest als nu. Ik werk best veel dus heb gelukkig mijn afleiding, maar af en toe heb ik het echt moeilijk als ik alle zwangere dames om me heen zie! Ik ben de hoop verloren, alsof het nu niet meer gaat lukken... Ik heb nog 3 embryo’s in de vriezer, en mag vanaf mijn volgende menstruatie als alles goed is weer opnieuw voor een terugplaatsing. Wat ik al zei, sorry voor mijn extreem lange verhaal! Ik moest dit even kwijt, deel het verder ook met niemand alleen met mijn ouders. Zijn er dames die dit ook zo hebben meegemaakt maar toch nog succes hebben gehad kort erna? Voor de mensen die alles geleden hebben, bedankt ❤️
Ahh wat een klote traject hè en wat verdrietig van je miskraam ♥️ heel veel sterkte. Neem de tijd om te verwerken! Hier wel een succes verhaal! Na 4 jaar had ik via ICSI (2de terugplaatsing) een positieve test! Dit ging helaas mis met 6 weken. Terugplaatsing 3 , weer raak! Toen met 7.3 weken een goeie echo gehad, helemaal blij. Maar met 10 weken helaas een slechte echo. Hartje was gestopt. Uiteindelijk een curettage nodig om het weg te halen. Toen wel wat onderzoeken laten doen, en kwam een erfelijke variant met risico op trombose aan. Tp 4 was weer raak en dat verliep goed, met bloedverdunners. Dat werd m'n oudste! Eindelijk na 5 jaar! Bij de tweede had ik raak bij de 7de tp (wel punctie tussendoor gehad) en geen miskramen En nu voor de derde 2 miskramen weer, 2 puncties en nu is de verse tp van de 2de punctie blijven plakken. Hou hoop meid ♥️
Heey 2jongensmama! Dit is zeker een succes verhaal! Toch ook veel tegenslagen en veel terugplaatsingen en puncties verder lees ik maar uit eindelijk zwanger van je 3e wonder... Gefeliciteerd! Ik was al zo bang voor de 1e punctie, ik heb alles ervan meegekregen, deed pijn met pijnstilling maar achteraf gezien voel het toch weer mee. Toch ben ik dan bang als mijn 3 laatste cryo’s niet goed ontdooien of het niet lukt met de terugplaatsing, ik weer voor een volgende punctie moet.. Ik heb ook het liefst een kinderwens van 2/3 kinderen als het me gegund is. Binnen hoelang heb je nu dan dus 2 kinderen gekregen en zwanger van de 3e? Fijn om je bericht te lezen, en lief dat je de tijd heb genomen om mijn halve dagboek te lezen! bedankt❤️
In mijn onderschrift is ons traject te lezen. Zijn 6 jaar bezig geweest voor onze oudste. Uitgerekende datum was exact 6 jaar na de eerste punctie. De eerste mislukte tp was een enorme teleurstelling, de tp van de miskraam gaf me enigszins hoop, maar duurde niet lang. Bang dat het nooit meer zou lukken. En het heeft ook nog jaren geduurd, maar deels ook omdat we het rustig aan deden, ik volgde mijn gevoel, pas weer een poging als ik me mentaal sterk genoeg voelde en dat kostte soms veel tijd. Maar uiteindelijk is het goed gekomen. Ik herken de wanhoop en de vragen die je hebt en die horen bij het rot traject waar je in zit. Veel sterkte met het verwerken van alles.
De oudste hebben we 5 jaar overgedaan, de andere 2 1 jaar. En de 2de en 3de dus alleen maar icsi gedaan. Niet het eindeloze proberen, iui enz. De oudste is begin 2017 geboren. De tweede eind 2019 en nu eind 2021 uitgeteld. Wij zijn iedere keer weer begonnen als de baby 9 maanden was.
Oh wauw wat hebben jullie, en vooral jij veel moeten doorstaan! Zoveel puncties met zoveel teleurstellingen. Gefeliciteerd, ik zie dat je pas bevallen ben van jullie zoon Als ik dit allemaal gelezen heb ben ik echt benieuwd hoe het bij ons gaat aflopen.. Ik hoop echt met goed nieuws maar dat is afwachten. Ik stel me eigen veel de vraag, waardoor kan het fout zijn gegaan? Eet of drink ik iets wat niet mag, beweeg ik te weinig en als ik beweeg doe ik dat dan te intensief, en ga zo maar door... Het is zeker een rot traject! Met voor velen veel tegenslagen! Voor jullie, geniet van de kleine
Ja dat lijkt me ook fijn dat als de baby rond de 6 tot 9 maanden is, weer een nieuwe poging te wagen, aangezien wat ik al aangaf ik een grotere kinderwens heb. Het heeft jaren geduurd maar na alle ellende hebben jullie toch geluk gekregen, heel fijn!
Hier ook 2 miskramen, maar ook 2 kinderen! En ik begrijp je gevoel heel goed, het verliezen van de hoop... Maar zie het zo: al bij de eerste terugplaatsing was je zwanger! Ondanks dat het super verdrietig is kan jouw lijf dit.. en er is niets wat jij anders had kunnen doen om de miskraam te kunnen voorkomen. Dat ligt 9 van de 10 keer aan het vruchtje zelf. De volgende keer kan het zomaar goed gaan, die kans blijft groter wanneer je weer een positieve test hebt. En drie cryo’s zijn drie kansen, dat is veel binnen de eerste poging. Ik heb goede hoop voor je!
Ik snap je vragen die je hebt maar meestal is het gewoon botte pech. Ik vroeg me ook af of ik iets fout had gedaan en wat ik anders had kunnen doen. Maar die vragen heb ik me ook gesteld tijdens de eerste zwangerschap. Wat Dank je wel! Genieten doen we zeker en vreemd genoeg, meer dan bij de oudste. Daar vond ik het zo eng en onwerkelijk, stom wat zo'n traject met je doet. Ik herken de vragen die je jezelf stelt, ik denk dat dat erbij hoort. Vragen waar je geen antwoord op krijgt. Er is nog zooo ontzettend veel wat ze niet weten, meer dan wat ze wel weten. En dat vond ik enorm frustrerend. Geef jezelf de tijd om dit een plaatsje te geven, ook al lijkt dat onmogelijk. Je weet nu dat het niet onmogelijk is om zwanger te raken (hoe irritant dat ook is als dat gezegd wordt) maar dat geeft wel hoop! En je hebt nog cryo's! Op dag hoeveel zijn ze ingevroren? Ik begreep dat dag 5 cryo's 9 van de 10 keer goed ontdooien en een grotere kans geven op een zwangerschap. Dit in tegenstelling tot dag 3 cryo's.
Bedank voor je bericht! Daar heb je ook wel gelijk in, ik was na de 1e poging al zwanger, dus het kan allemaal! Ik voel mij gelukkig wel weer goed, en dankzij mijn werk en het mooie weer aankomende tijd heb ik mijn afleiding en ben ik er niet te veel mee bezig. Het is alleen rot om dan iedereen om je heen zwanger te zien, en dan krijg ik het best moeilijk, van... Waarom ik niet? Maar ik heb nog 3 cryos van 5 daagse in de vriezer, hopen dat daar ook snel een plakkertje bij zit!!! xx
Jaa klopt, ik vraag me telkens af waar het aan zou kunnen hebben gelegen. Terwijl het meestal aan het vruchtje zelf ligt. Ik voel me met de dag steeds beter, voel me nu eigenlijk wel goed en heb momenten dat ik ook weer even kan lachen, wat de zon wel niet met je doet... Maar als ik dan weer iemand voorbij ziet gaan, zwanger, dan kan ik me best even rot voelen! Logisch! Ik probeer de hoop maar te houden, ik was 21 mei nog niet helemaal schoon van binnen, dus hoop dat na mijn eerst volgende menstruatie wel te zijn, zodat ik snel weer voor een volgende poging kan... Het waren 5 daagse, waarvan er 3 de sterkste waren en op ons liggen te wachten... Ik hoop maar dat het goed komt! Bedankt voor je fijne bericht! Xx