Mijn dochtertje is nu 2,5 week oud en buiten mijn ouders om heb ik nog bewust geen kraambezoek laten komen. Ik heb echt het gevoel dat ik nog bij moet komen. Voel me nog ontzettend moe en ben al blij als ik alles gedaan krijg in een dag...heb nog 2 oudere kids die naar school en opvang gaan + huishouden etc. Ik breng de kids sinds een paar dagen zelf weer naar school en het dagverblijf en daar kom je natuurlijk iedereen weer tegen. Ze zijn allemaal heel benieuwd en nieuwsgierig en ze bedoelen het allemaal goed maar ik heb echt zoiets van laat me aub...tegen iedereen apart alles vertellen etc..nou ja je kent het wel. En begrijp me niet verkeerd want vindt de interesses echt super lief en iedereen is altijd welkom maar heb echt het gevoel op dit moment dat ik nog echt in een cocon zit.. Heb wel gezegd dat ik nog heel moe ben en het laat weten als ik toe ben aan bezoek maar het is zo raar om iedereen weer te zien op het schoolplein, in supermarkt enzo voordat ze uberhaupt op kraambezoek zijn geweest. Kraambezoek is eigenlijk als eerste bezoek en nu hebben ze de kleine al gezien zo even vlug in de wandelgang.. Misschien zeur ik om niks maar wordt er een beetje ongemakkelijk van Pff hello kraamtijd en emoties
Vooral doen wat voor jou goed voelt. Hier kwamen ouders en broers en zussen en goede vrienden wel snel maar wij planden alleen in weekend en maar 1 dag per keer en niet in de avond. Dat vonden we voor onze rust en onze zoon niet fijn. Alles kan en mag en vooral aan je eigen herstel denken.
Dat van die cocon begrijp ik heel goed! Waar ik bij mn eerste 2 weken na mijn keizersnede weer in de stad liep (woonden er toen ook middenin dus makkelijk), bleef ik bij de tweede vrijwel altijd binnen. Ik heb dat toen ook uitgelegd aan anderen die appten wanneer ze langs konden komen. Ik kon het niet goed uitleggen en nog steeds niet, maar ik vond die bubbel zo fijn. Mijn naaste familie was er bijna dag en nacht, maar het heeft echt wel zes weken geduurd voor ik anderen op bezoek had. Dikke prima vond iedereen dat. Ik app’te wel foto’s hoor en zo, maar ik vond de 2e ks zo zwaar emotioneel. Bevalling diende zich eerder aan dan de ks gepland stond en dat hakte er bij mij heel erg in omdat ik zo bang was om blind te worden. Lang verhaal kort; doen wat goed voelt!